γράφει : Σπύρος Χριστόπουλος
Απόλυτη η πολιτική κυριαρχία του πρωθυπουργού
Τέσσερις και πλέον μήνες μετά τις εκλογές του Ιουλίου και είναι περισσότερο από εμφανές ότι ο Κ. Μητσοτάκης παίζει μόνος του στην εγχώρια πολιτική σκηνή.
Το δείχνουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο όλες οι δημοσκοπήσεις και η διαφορά των 16 και πλέον μονάδων από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Και δεν είναι μόνο η «περίοδος χάριτος» που απολαμβάνει ως νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, η οποία δεν σκιάζεται ούτε από τα κατά καιρούς «φάλτσα» της.
Είναι και οι κινήσεις που έχει κάνει.
Οι πρωτοβουλίες σε μια σειρά από ζητήματα της καθημερινότητας, όπως π.χ. η ενίσχυση του αισθήματος της ασφάλειας, το πανεπιστημιακό άσυλο, ο νόμος για το κάπνισμα, κοκ, είναι κινήσεις που γίνονται θετικά δεκτές από τους πολίτες.
Κυρίως γιατί δείχνουν μια διάθεση ρήξης με χρονίζοντα «ανοιχτά» ζητήματα που πρέπει κάποια στιγμή να αντιμετωπιστούν και να κλείσουν.
Και αυτό αναγνωρίζεται από την κοινωνία.
Ακόμα και στο μείζον ζήτημα του προσφυγικού – μεταναστευτικού, οι πολίτες δεν επιρρίπτουν ευθύνες στην κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας τις προσπάθειες της να το διαχειριστεί και να το αντιμετωπίσει όσο καλύτερα μπορεί.
Η καθημερινότητα του πολίτη είναι πράγματι το «στοίχημα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Και σε αυτόν τον τομέα η κυβέρνηση πρέπει να φέρνει αποτελέσματα.
Κυρίως από εδώ και πέρα.
Διότι καλός ο αντικαπνιστικός νόμος – ο οποίος θα πρέπει παράλληλα να εφαρμοστεί και να αποδώσει για να μη μείνει κενό γράμμα – αλλά είναι προφανές ότι όταν μιλάμε για «καθημερινότητα του πολίτη» ως επί το πλείστον αναφερόμαστε στην «τσέπη του πολίτη».
Αυτή είναι το βαρόμετρο για κάθε κυβέρνηση.
Και αυτή θα κρίνει εάν η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα εξακολουθήσει να απολαμβάνει την εικόνα πολιτικής κυριαρχίας που διαθέτει σήμερα.
Περαιτέρω φοροελαφρύνσεις, περαιτέρω βελτίωση του οικονομικού κλίματος, περισσότερες θέσεις εργασίας θα είναι το «κλειδί» για να διατηρήσει ο Κ. Μητσοτάκης το ευρύ προβάδισμα του έναντι του Αλέξη Τσίπρα.
Αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας, αν και αντιλαμβάνεται την απόσταση που τον χωρίζει από τον Κ. Μητσοτάκη, δεν «αγχώνεται».
Γιατί και αυτός στο δικό του χώρο παίζει μόνος του.
Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να τον αμφισβητήσει και να σταθεί απέναντι του.
Ο έτερος αντίπαλος του, το ΚΙΝΑΛ, αφού έβαλε οριστικά μια και καλή τέλος στην πολιτική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι σε θέση να κάνει το μεγάλο βήμα προς τον ευρύ χώρο της κεντροαριστεράς και να τον απειλήσει.
Το αντίθετο μάλιστα.
Οι ψηφοφόροι του, οι οποίοι δύσκολα ανιχνεύονται στις νεαρές ηλικίες, δύσκολα μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς πρεσβεύει το ΚΙΝΑΛ.
Άλλη πολιτική δύναμη στα αριστερά του Τσίπρα ή στην κεντροαριστερά δεν υπάρχει για να τον προβληματίζει.
Ο κ.Τσίπρας αν και πολιτικά αποδυναμωμένος είναι - και αυτός - ο κυρίαρχος στον χώρο του.
Μόνο που έχει και αυτός μπροστά του ένα τεράστιο στοίχημα.
Να αποφασίσει και να καθορίσει ποιος θα είναι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, που πάει, τι θέλει και σε ποιους απευθύνεται.
Το έργο του δεν είναι εύκολο και χρειάζεται προσεκτικές κινήσεις εάν θέλει να επαναφέρει το ΣΥΡΙΖΑ σε τροχιά εξουσίας.
Ιδιαίτερα μάλιστα που τα σενάρια για πρόωρες εκλογές το 2020 αρχίζουν να φουντώνουν και να έχουν κάποιου είδους λογική και βάση.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Το δείχνουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο όλες οι δημοσκοπήσεις και η διαφορά των 16 και πλέον μονάδων από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα.
Και δεν είναι μόνο η «περίοδος χάριτος» που απολαμβάνει ως νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, η οποία δεν σκιάζεται ούτε από τα κατά καιρούς «φάλτσα» της.
Είναι και οι κινήσεις που έχει κάνει.
Οι πρωτοβουλίες σε μια σειρά από ζητήματα της καθημερινότητας, όπως π.χ. η ενίσχυση του αισθήματος της ασφάλειας, το πανεπιστημιακό άσυλο, ο νόμος για το κάπνισμα, κοκ, είναι κινήσεις που γίνονται θετικά δεκτές από τους πολίτες.
Κυρίως γιατί δείχνουν μια διάθεση ρήξης με χρονίζοντα «ανοιχτά» ζητήματα που πρέπει κάποια στιγμή να αντιμετωπιστούν και να κλείσουν.
Και αυτό αναγνωρίζεται από την κοινωνία.
Ακόμα και στο μείζον ζήτημα του προσφυγικού – μεταναστευτικού, οι πολίτες δεν επιρρίπτουν ευθύνες στην κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας τις προσπάθειες της να το διαχειριστεί και να το αντιμετωπίσει όσο καλύτερα μπορεί.
Η καθημερινότητα του πολίτη είναι πράγματι το «στοίχημα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Και σε αυτόν τον τομέα η κυβέρνηση πρέπει να φέρνει αποτελέσματα.
Κυρίως από εδώ και πέρα.
Διότι καλός ο αντικαπνιστικός νόμος – ο οποίος θα πρέπει παράλληλα να εφαρμοστεί και να αποδώσει για να μη μείνει κενό γράμμα – αλλά είναι προφανές ότι όταν μιλάμε για «καθημερινότητα του πολίτη» ως επί το πλείστον αναφερόμαστε στην «τσέπη του πολίτη».
Αυτή είναι το βαρόμετρο για κάθε κυβέρνηση.
Και αυτή θα κρίνει εάν η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα εξακολουθήσει να απολαμβάνει την εικόνα πολιτικής κυριαρχίας που διαθέτει σήμερα.
Περαιτέρω φοροελαφρύνσεις, περαιτέρω βελτίωση του οικονομικού κλίματος, περισσότερες θέσεις εργασίας θα είναι το «κλειδί» για να διατηρήσει ο Κ. Μητσοτάκης το ευρύ προβάδισμα του έναντι του Αλέξη Τσίπρα.
Αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας, αν και αντιλαμβάνεται την απόσταση που τον χωρίζει από τον Κ. Μητσοτάκη, δεν «αγχώνεται».
Γιατί και αυτός στο δικό του χώρο παίζει μόνος του.
Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να τον αμφισβητήσει και να σταθεί απέναντι του.
Ο έτερος αντίπαλος του, το ΚΙΝΑΛ, αφού έβαλε οριστικά μια και καλή τέλος στην πολιτική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι σε θέση να κάνει το μεγάλο βήμα προς τον ευρύ χώρο της κεντροαριστεράς και να τον απειλήσει.
Το αντίθετο μάλιστα.
Οι ψηφοφόροι του, οι οποίοι δύσκολα ανιχνεύονται στις νεαρές ηλικίες, δύσκολα μπορούν να καταλάβουν τι ακριβώς πρεσβεύει το ΚΙΝΑΛ.
Άλλη πολιτική δύναμη στα αριστερά του Τσίπρα ή στην κεντροαριστερά δεν υπάρχει για να τον προβληματίζει.
Ο κ.Τσίπρας αν και πολιτικά αποδυναμωμένος είναι - και αυτός - ο κυρίαρχος στον χώρο του.
Μόνο που έχει και αυτός μπροστά του ένα τεράστιο στοίχημα.
Να αποφασίσει και να καθορίσει ποιος θα είναι ο νέος ΣΥΡΙΖΑ, που πάει, τι θέλει και σε ποιους απευθύνεται.
Το έργο του δεν είναι εύκολο και χρειάζεται προσεκτικές κινήσεις εάν θέλει να επαναφέρει το ΣΥΡΙΖΑ σε τροχιά εξουσίας.
Ιδιαίτερα μάλιστα που τα σενάρια για πρόωρες εκλογές το 2020 αρχίζουν να φουντώνουν και να έχουν κάποιου είδους λογική και βάση.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών