γράφει : Σπύρος Χριστόπουλος
Ζητούμενο ένα καλά οργανωμένο και αποτελεσματικό σχέδιο
Η περίοδος χάριτος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη τελείωσε απότομα.
Και τελείωσε απότομα κυρίως εξαιτίας της συμφωνίας Λιβύης – Τουρκίας για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών.
Η οποία, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της, δημιουργεί νέα δεδομένα.
Και το βασικότερο μια συγκρουσιακή δυναμική σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο.
Διότι μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να διαμηνύει ότι η συμφωνία αυτή είναι κενή περιεχομένου, ότι είναι παράνομη, ότι δεν παράγει έννομα αποτελέσματα αλλά η Άγκυρα εμφανίζεται ανυποχώρητη.
Διαμηνύει κατηγορηματικά ότι η συμφωνία έχει ήδη κυρωθεί και ότι θα προχωρήσει κανονικά.
Και μάλιστα διά στόματος του υπουργού Άμυνας, Hulusi Akar καθιστά ξεκάθαρο τι είναι αυτό που θέλει.
Τη δίκαιη διανομή κάθε πόρου και πλούτου που βρίσκεται στο Αιγαίο, στην ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο.
Τονίζοντας ότι δεν μπορεί η Τουρκία, η οποία διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή της Μεσογείου, να μείνει εκτός της συνεκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών που βρίσκονται σε αυτή.
Αναμφίβολα πρόκειται για μια εξαιρετικά σοβαρή εξέλιξη.
Που απαιτεί σωστές, ορθολογικές και καλά υπολογισμένες κινήσεις και απαντήσεις από την Αθήνα.
Που όχι μόνο θα διορθώνουν την καθυστέρηση που επέδειξε η ελληνική πλευρά απέναντι στη στρατηγική της Τουρκίας, αλλά και που θα λαμβάνουν υπόψη όλα τα πιθανά σενάρια τόσο στο νομικό όσο και στο επιχειρησιακό σκέλος της υπόθεσης αυτής.
Η Τουρκία με τις «πλάτες» του Donald Trump στην υπόθεση της εισβολής στη Συρία και με την «ανοχή» της ΕΕ όσον αφορά τις γεωτρήσεις της στην κυπριακή ΑΟΖ, αισθάνεται ότι αποτελεί μια τόσο περιφερειακή δύναμη που μπορεί να “παίξει” όπως θέλει.
Κι έχει αποθρασυνθεί σε τέτοιο βαθμό που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει οποιαδήποτε κίνηση που θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις βλέψεις και τις διεκδικήσεις της.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κάθε άλλο παρά παράλογο και υποθετικό εμφανίζεται το σενάριο, η Τουρκία να εξωθήσει την κατάσταση στα άκρα και να στείλει σκάφος νότια της Κρήτης σε μια ύστατη προσπάθεια πίεσης προκειμένου να «καθίσει» την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Κίνηση που όμως θα αμφισβητούσε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και που θα περιέπλεκε επικίνδυνα τα πράγματα καθώς η Αθήνα δεν θα είχε άλλη εναλλακτική πέρα από το να απαντήσει δυναμικά.
Απέναντι σε αυτή τη στρατηγική, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να απαντήσει άμεσα με καλά προετοιμασμένες και υπολογισμένες κινήσεις.
Και μπορεί ήδη να κάνει τις διπλωματικές της κινήσεις για να ακυρώσει τη στρατηγική της Τουρκίας, αλλά ίσως να πρέπει να κάνει και το βήμα παραπάνω.
Ενδεχομένως, να έχει έρθει η ώρα που θα πρέπει να αναπροσαρμόσει και η ίδια τη δική της στρατηγική και την εξωτερική της πολιτική βάσει των νέων δεδομένων που διαμορφώνονται ραγδαία το τελευταίο διάστημα.
Ενδεχομένως, να πρέπει να υπάρξει μια συνεδρίαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών προκειμένου να χαραχθεί μια κοινή, εθνική γραμμή.
Πέντε μήνες από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι πλέον αντιμέτωπη με ένα εξαιρετικά κρίσιμο και δύσκολο τεστ.
Από το οποίο, δεν έχει άλλη επιλογή πέρα από το να το περάσει με επιτυχία.
Διότι σε διαφορετική περίπτωση, η αποτυχία θα είναι τεράστια και το πολιτικό κόστος χωρίς προηγούμενο.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Και τελείωσε απότομα κυρίως εξαιτίας της συμφωνίας Λιβύης – Τουρκίας για τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών.
Η οποία, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο της, δημιουργεί νέα δεδομένα.
Και το βασικότερο μια συγκρουσιακή δυναμική σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο.
Διότι μπορεί η ελληνική κυβέρνηση να διαμηνύει ότι η συμφωνία αυτή είναι κενή περιεχομένου, ότι είναι παράνομη, ότι δεν παράγει έννομα αποτελέσματα αλλά η Άγκυρα εμφανίζεται ανυποχώρητη.
Διαμηνύει κατηγορηματικά ότι η συμφωνία έχει ήδη κυρωθεί και ότι θα προχωρήσει κανονικά.
Και μάλιστα διά στόματος του υπουργού Άμυνας, Hulusi Akar καθιστά ξεκάθαρο τι είναι αυτό που θέλει.
Τη δίκαιη διανομή κάθε πόρου και πλούτου που βρίσκεται στο Αιγαίο, στην ανατολική Μεσόγειο και στην Κύπρο.
Τονίζοντας ότι δεν μπορεί η Τουρκία, η οποία διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή της Μεσογείου, να μείνει εκτός της συνεκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών που βρίσκονται σε αυτή.
Αναμφίβολα πρόκειται για μια εξαιρετικά σοβαρή εξέλιξη.
Που απαιτεί σωστές, ορθολογικές και καλά υπολογισμένες κινήσεις και απαντήσεις από την Αθήνα.
Που όχι μόνο θα διορθώνουν την καθυστέρηση που επέδειξε η ελληνική πλευρά απέναντι στη στρατηγική της Τουρκίας, αλλά και που θα λαμβάνουν υπόψη όλα τα πιθανά σενάρια τόσο στο νομικό όσο και στο επιχειρησιακό σκέλος της υπόθεσης αυτής.
Η Τουρκία με τις «πλάτες» του Donald Trump στην υπόθεση της εισβολής στη Συρία και με την «ανοχή» της ΕΕ όσον αφορά τις γεωτρήσεις της στην κυπριακή ΑΟΖ, αισθάνεται ότι αποτελεί μια τόσο περιφερειακή δύναμη που μπορεί να “παίξει” όπως θέλει.
Κι έχει αποθρασυνθεί σε τέτοιο βαθμό που κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει οποιαδήποτε κίνηση που θα μπορούσε να ικανοποιήσει τις βλέψεις και τις διεκδικήσεις της.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κάθε άλλο παρά παράλογο και υποθετικό εμφανίζεται το σενάριο, η Τουρκία να εξωθήσει την κατάσταση στα άκρα και να στείλει σκάφος νότια της Κρήτης σε μια ύστατη προσπάθεια πίεσης προκειμένου να «καθίσει» την Ελλάδα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Κίνηση που όμως θα αμφισβητούσε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και που θα περιέπλεκε επικίνδυνα τα πράγματα καθώς η Αθήνα δεν θα είχε άλλη εναλλακτική πέρα από το να απαντήσει δυναμικά.
Απέναντι σε αυτή τη στρατηγική, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να απαντήσει άμεσα με καλά προετοιμασμένες και υπολογισμένες κινήσεις.
Και μπορεί ήδη να κάνει τις διπλωματικές της κινήσεις για να ακυρώσει τη στρατηγική της Τουρκίας, αλλά ίσως να πρέπει να κάνει και το βήμα παραπάνω.
Ενδεχομένως, να έχει έρθει η ώρα που θα πρέπει να αναπροσαρμόσει και η ίδια τη δική της στρατηγική και την εξωτερική της πολιτική βάσει των νέων δεδομένων που διαμορφώνονται ραγδαία το τελευταίο διάστημα.
Ενδεχομένως, να πρέπει να υπάρξει μια συνεδρίαση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών προκειμένου να χαραχθεί μια κοινή, εθνική γραμμή.
Πέντε μήνες από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι πλέον αντιμέτωπη με ένα εξαιρετικά κρίσιμο και δύσκολο τεστ.
Από το οποίο, δεν έχει άλλη επιλογή πέρα από το να το περάσει με επιτυχία.
Διότι σε διαφορετική περίπτωση, η αποτυχία θα είναι τεράστια και το πολιτικό κόστος χωρίς προηγούμενο.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών