Ο Λίβανος εκλιπαρεί για χείρα βοηθείας, αλλά η διεθνής κοινότητα διστάζει...

Ανείπωτη είναι η θλίψη που επικρατεί για την κατάσταση στον Λίβανο.
Άλλη μία τραγωδία προστίθεται στη μακρόσυρτη σειρά θλιβερών γεγονότων που χαράκωσαν την ανθρώπινη μνήμη για πάντα.
Δύο διαδοχικές εκρήξεις ισοπέδωσαν τη Βηρυτό.
Οι νεκροί, μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές, ξεπερνούσαν τους 135, ενώ οι τραυματίες είναι χιλιάδες.
Πάνω από 100.000 πολίτες έχουν μείνει άστεγοι.
Ακόμα δεν είναι σαφές εάν αυτό που συνέβη ήταν ένα μοιραίο δυστύχημα ή ακόμα ένα δραματικό επεισόδιο στη Μέση Ανατολή.
Ούτως ή άλλως, όμως, ο Λίβανος τελεί εν πλήρει αποσταθεροποίηση.
Αν μη τι άλλο, η διεθνής κοινότητα πρέπει να συνδράμει για την όσο το δυνατόν ταχεία αποκατάσταση της χώρας.
Αλλά πώς να βοηθήσει κανείς ένα κράτος, χωρίς να ενισχύσει τους σκιώδεις και απειλητικούς ηγέτες του;
Πρόσφατα, το Ιράν ζήτησε 5 δισεκατομμύρια δολάρια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να αντιμετωπίσει το ξέσπασμα της πανδημικής κρίσης του κορωνοϊού.
Ποιος θα μπορούσε να εμπιστευθεί το καθεστώς της Τεχεράνης, μια έντονα αναθεωρητική δύναμη και κατ’ εξακολούθηση παραβάτη του Διεθνούς Δικαίου;
Θα μπορούσε να αποσταλεί ανθρωπιστική βοήθεια, αλλά οι ιρανικές αρχές επέμεναν για χρήματα.
Φυσικά, δεν τα πήραν ποτέ, με αποτέλεσμα ο ιρανικός λαός να υποφέρει.
Ο Λίβανος, παρά τις δυσλειτουργίες του, είναι μια ανοιχτή κοινωνία.
Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Diab θα δεχτεί ευχαρίστως βοήθεια – εξαιρουμένου, ίσως, του Ισραήλ.
Ομάδες διάσωσης και ανθρωπιστική βοήθεια ήδη κατευθύνονται στην πολύπαθη πόλη της Βηρυτού.
Η Ελλάδα έχει ήδη στείλει την ΕΜΑΚ.
Ωστόσο, η βαθιά διεφθαρμένη πολιτική ελίτ που λυμαίνεται τη χώρα δεν θα διστάσει να ζητήσει οικονομική ενίσχυση.
Η διεθνής κοινότητα, αναμφίβολα, θα διχαστεί.
Οι ζημιές στην πόλη ξεπερνούν τα 5 δισεκατομμύρια δολάρια, με τη χώρα ήδη να βρίσκεται στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, καθώς η οικονομία από καιρό βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση.
Μάλιστα, οι προγραμματισμένες μεταρρυθμίσεις περιελάμβαναν περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, το οποίο ανέρχεται περίπου στο 170% του ΑΕΠ.
Στο μεταξύ, υπό τον φόβο χρεοκοπίας, οι κεφαλαιακές εκροές είναι τεράστιες και εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα δεν υπάρχει – τα έχουμε βιώσει και στην Ελλάδα.
Και στον Λίβανο, λοιπόν, υπάρχει ο κίνδυνος, εάν δοθεί οικονομική βοήθεια, αυτή να εκτραπεί προς άλλες κατευθύνσεις.
Η Χεζμπολάχ, με σαφείς αναφορές στους φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν, που σχηματίστηκε με αφορμή την ισραηλινή επέμβαση στον Λίβανο το 1982, καιροφυλακτεί.
Ενδεικτικά αναφέρεται πως τα αραβικά κράτη δεν προσέφεραν καμία χρηματική ενίσχυση μην τυχόν η σιιτική οργάνωση την υφαρπάξει.
Το ΔΝΤ, υπό τις παρούσες ασταθείς συνθήκες, δεν θα δανείσει τον Λίβανο, παρότι ο υπουργός Οικονομικών της χώρας Raoul Nehme την προηγούμενη εβδομάδα εξέφραζε αισιοδοξία.
Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση, που κατατάσσει τον στρατιωτικό βραχίονα Χεζμπολάχ στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων, επιφυλάσσεται…
Όμως, ο λαός χρειάζεται βοήθεια.
Αν δεν δοθεί, θα επέλθει η πλήρης καταστροφή.
Κατά τ’ άλλα, τον Αύγουστο δεν έχει ειδήσεις…

Νίκος Μπαρτζελιώτης
www.bankingnews.gr