Άρθρο του Κωνσταντίνου Φέγγου, Πρoέδρου της PRELIUM Investment Services
Ένα απογοητευτικό καλοκαίρι τελείωσε και ένα αβέβαιο φθινόπωρο ξεκίνησε.
Μετά από δέκα και πλέον χρόνια οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει πρωτόγνωρες και μη προβλέψιμες απειλές.
Ευτυχώς μέχρι τώρα φαίνεται να χειριζόμαστε τις καταστάσεις αξιοπρεπώς.
Αν παραβλέψουμε την οικονομία, πέρυσι το φθινόπωρο, ο μεγαλύτερος κίνδυνος θεωρείτο το μεταναστευτικό.
Αυτό αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά και πλέον η Ελλάδα έπαψε να είναι η εύκολη πύλη για την Ευρώπη, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος να μην μας απασχολεί.
Στην αρχή της άνοιξης μας προέκυψε ο κορωνοϊός που χτύπησε άγρια τις διεθνείς οικονομίες με τα lockdown.
Και εδώ πήραμε γρήγορες αποφάσεις και καταφέραμε να έχουμε μειωμένο αριθμό θανάτων την ίδια στιγμή που η ύφεση που καταγράφει η οικονομία μας είναι συγκρίσιμη και μικρότερη από αυτή που καταγράφουν πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες.
Το καλοκαίρι η επιθετικότητα της Τουρκίας χτύπησε κόκκινο με την απειλή πολέμου να συζητείται καθημερινά στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.
Και εδώ εξασφαλίσαμε τη συμμαχία και αμοιβαίες συμφωνίες με τους στρατιωτικά δυνατούς της περιοχής και ξεπεράσαμε την απειλή που θέτει η υπεροπλία του γείτονα.
Όμως οι κρίσεις διαδέχονται η μια την άλλη και επενδυτές δεν βλέπουμε.
Φαίνεται ότι οι επενδυτές αξιολογούν την Ελλάδα σαν οικόπεδο και όχι σαν παραγωγική μονάδα.
Όταν θέλεις να αγοράσεις ένα οικόπεδο, φροντίζεις να πέσει η τιμή του με όποιο τρόπο μπορείς, φροντίζοντας ταυτόχρονα η χαμηλή τιμή να μην προσελκύσει άλλους επενδυτές που θα εκμεταλλευτούν τη δουλειά που έκανες και θα σου πάρουν το οικόπεδο.
Αντίθετα όταν αγοράζεις μια παραγωγική μονάδα, αξιολογείς την παραγωγική της δυνατότητα, το πελατολόγιο που εξυπηρετεί, πληρώνεις υπεραξίες για να αγοράσεις μια μονάδα που λειτουργεί και σίγουρα στηρίζεις τη λειτουργία της έστω και αν αυτό θα σε κάνει να αγοράσεις λίγο ακριβότερα.
Αν χαλάσει η ροή παραγωγής και δυσφημιστεί το προϊόν στους πελάτες δεν θα έχεις συμφέρον σαν αγοραστής, καθώς θα κληθείς να στήσεις την επιχείρηση από την αρχή.
Η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να πείσει ότι πρέπει να θεωρείται παραγωγική μονάδα.
Η επιχειρηματικότητα ακόμα τιμωρείται με υπερβολική γραφειοκρατία, εξαντλητικές ρυθμίσεις των αγορών, υπερβολική φορολογία και χρεώσεις.
Αν κάποιος περιμένει να επενδύσει και να εισπράττει μέρισμα, θα πρέπει να βρει κάτι εξαιρετικά κερδοφόρο για να μπορέσει το καθαρό μέρισμα να είναι μεγάλο ποσοστό του κεφαλαίου που επενδύει.
Και αυτό σε ένα κυκεώνα αθέμιτου ανταγωνισμού από όσους «γνωρίζουν το σύστημα», αρκετής διαφθοράς και μιας νοοτροπίας που ποινικοποιεί το κέρδος.
Δεν είναι τυχαία νομίζω η προτίμηση των επενδυτών στα ομόλογα.
Σου λένε δεν με νοιάζει πως θα πάει η επιχείρηση, φθάνει να μην χρεωκοπήσει και να πληρώνει το κουπόνι.
Ο κίνδυνος χρεωκοπίας ενσωματώνεται στην απόδοση και η διαφοροποίηση χαρτοφυλακίου βοηθά να μειωθεί ο κίνδυνος.
Εξάλλου οι fundmanagers κρίνονται πρωτίστως βραχυπρόθεσμα και δευτερευόντως μακροπρόθεσμα.
Μέσα στην κρίση του κορωνοϊού και με την Τουρκία να βολτάρει στο Αιγαίο, η Ελλάδα πρέπει να λύσει και τα διαρθρωτικά της προβλήματα.
Οι αρχικές εισηγήσεις της Επιτροπής Πισσαρίδη για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας δίνουν ελπίδες ότι τα προβλήματα έχουν αναγνωριστεί.
Για να λυθούν θα χρειαστούν έξυπνές λύσεις και αποφασιστικότητα.
Χρηματιστηριακά οι τράπεζες παραμένουν το βαρίδι της αγοράς, ο τζίρος δείχνει έλλειψη ενδιαφέροντος και η κίνηση σε ένα στενό εύρος τιμών έχει κουράσει τους επενδυτές.
Την ίδια στιγμή τα αναπτυγμένα ξένα χρηματιστήρια προσφέρουν αποδόσεις παρά την υγειονομική κρίση και αυτό αυξάνει τον κίνδυνο εισαγόμενης διόρθωσης σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά.
Μια υπέρβαση των 650 μονάδων σε επίπεδο Γενικού Δείκτη θα μας οδηγήσει πιθανόν στο ανυπέρβλητο εμπόδιο των 680 μονάδων με μία ενδιάμεση στάση στις 666 μονάδες.
Προς τα κάτω στηρίξεις υπάρχουν στις 635, 620, 612 μονάδες και στα επίπεδα των 600 μονάδων.
Η αγορά περιμένει κάτι θεαματικό που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον της.
www.bankingnews.gr
Μετά από δέκα και πλέον χρόνια οικονομικής κρίσης, η Ελλάδα κλήθηκε να αντιμετωπίσει πρωτόγνωρες και μη προβλέψιμες απειλές.
Ευτυχώς μέχρι τώρα φαίνεται να χειριζόμαστε τις καταστάσεις αξιοπρεπώς.
Αν παραβλέψουμε την οικονομία, πέρυσι το φθινόπωρο, ο μεγαλύτερος κίνδυνος θεωρείτο το μεταναστευτικό.
Αυτό αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά και πλέον η Ελλάδα έπαψε να είναι η εύκολη πύλη για την Ευρώπη, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος να μην μας απασχολεί.
Στην αρχή της άνοιξης μας προέκυψε ο κορωνοϊός που χτύπησε άγρια τις διεθνείς οικονομίες με τα lockdown.
Και εδώ πήραμε γρήγορες αποφάσεις και καταφέραμε να έχουμε μειωμένο αριθμό θανάτων την ίδια στιγμή που η ύφεση που καταγράφει η οικονομία μας είναι συγκρίσιμη και μικρότερη από αυτή που καταγράφουν πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες.
Το καλοκαίρι η επιθετικότητα της Τουρκίας χτύπησε κόκκινο με την απειλή πολέμου να συζητείται καθημερινά στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.
Και εδώ εξασφαλίσαμε τη συμμαχία και αμοιβαίες συμφωνίες με τους στρατιωτικά δυνατούς της περιοχής και ξεπεράσαμε την απειλή που θέτει η υπεροπλία του γείτονα.
Όμως οι κρίσεις διαδέχονται η μια την άλλη και επενδυτές δεν βλέπουμε.
Φαίνεται ότι οι επενδυτές αξιολογούν την Ελλάδα σαν οικόπεδο και όχι σαν παραγωγική μονάδα.
Όταν θέλεις να αγοράσεις ένα οικόπεδο, φροντίζεις να πέσει η τιμή του με όποιο τρόπο μπορείς, φροντίζοντας ταυτόχρονα η χαμηλή τιμή να μην προσελκύσει άλλους επενδυτές που θα εκμεταλλευτούν τη δουλειά που έκανες και θα σου πάρουν το οικόπεδο.
Αντίθετα όταν αγοράζεις μια παραγωγική μονάδα, αξιολογείς την παραγωγική της δυνατότητα, το πελατολόγιο που εξυπηρετεί, πληρώνεις υπεραξίες για να αγοράσεις μια μονάδα που λειτουργεί και σίγουρα στηρίζεις τη λειτουργία της έστω και αν αυτό θα σε κάνει να αγοράσεις λίγο ακριβότερα.
Αν χαλάσει η ροή παραγωγής και δυσφημιστεί το προϊόν στους πελάτες δεν θα έχεις συμφέρον σαν αγοραστής, καθώς θα κληθείς να στήσεις την επιχείρηση από την αρχή.
Η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να πείσει ότι πρέπει να θεωρείται παραγωγική μονάδα.
Η επιχειρηματικότητα ακόμα τιμωρείται με υπερβολική γραφειοκρατία, εξαντλητικές ρυθμίσεις των αγορών, υπερβολική φορολογία και χρεώσεις.
Αν κάποιος περιμένει να επενδύσει και να εισπράττει μέρισμα, θα πρέπει να βρει κάτι εξαιρετικά κερδοφόρο για να μπορέσει το καθαρό μέρισμα να είναι μεγάλο ποσοστό του κεφαλαίου που επενδύει.
Και αυτό σε ένα κυκεώνα αθέμιτου ανταγωνισμού από όσους «γνωρίζουν το σύστημα», αρκετής διαφθοράς και μιας νοοτροπίας που ποινικοποιεί το κέρδος.
Δεν είναι τυχαία νομίζω η προτίμηση των επενδυτών στα ομόλογα.
Σου λένε δεν με νοιάζει πως θα πάει η επιχείρηση, φθάνει να μην χρεωκοπήσει και να πληρώνει το κουπόνι.
Ο κίνδυνος χρεωκοπίας ενσωματώνεται στην απόδοση και η διαφοροποίηση χαρτοφυλακίου βοηθά να μειωθεί ο κίνδυνος.
Εξάλλου οι fundmanagers κρίνονται πρωτίστως βραχυπρόθεσμα και δευτερευόντως μακροπρόθεσμα.
Μέσα στην κρίση του κορωνοϊού και με την Τουρκία να βολτάρει στο Αιγαίο, η Ελλάδα πρέπει να λύσει και τα διαρθρωτικά της προβλήματα.
Οι αρχικές εισηγήσεις της Επιτροπής Πισσαρίδη για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας δίνουν ελπίδες ότι τα προβλήματα έχουν αναγνωριστεί.
Για να λυθούν θα χρειαστούν έξυπνές λύσεις και αποφασιστικότητα.
Χρηματιστηριακά οι τράπεζες παραμένουν το βαρίδι της αγοράς, ο τζίρος δείχνει έλλειψη ενδιαφέροντος και η κίνηση σε ένα στενό εύρος τιμών έχει κουράσει τους επενδυτές.
Την ίδια στιγμή τα αναπτυγμένα ξένα χρηματιστήρια προσφέρουν αποδόσεις παρά την υγειονομική κρίση και αυτό αυξάνει τον κίνδυνο εισαγόμενης διόρθωσης σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά.
Μια υπέρβαση των 650 μονάδων σε επίπεδο Γενικού Δείκτη θα μας οδηγήσει πιθανόν στο ανυπέρβλητο εμπόδιο των 680 μονάδων με μία ενδιάμεση στάση στις 666 μονάδες.
Προς τα κάτω στηρίξεις υπάρχουν στις 635, 620, 612 μονάδες και στα επίπεδα των 600 μονάδων.
Η αγορά περιμένει κάτι θεαματικό που θα κεντρίσει το ενδιαφέρον της.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών