Άρθρο στο bankingnews του οικονομολόγου και πρώην αντιπροέδρου ΕΛΙΣΜΕ, Δημήτρη Ζακοντίνου
Όταν ένα κράτος μέλος της συμμαχίας αλλά και δυνητικό μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης αγνοεί παντελώς τις αρχές που διέπουν τη λειτουργία αυτών των οργανισμών και πχ: αγοράζει οπλικά συστήματα από χώρα που για το ΝΑΤΟ αλλά και για άλλα μέλη της ΕΕ είναι «εν δυνάμει εχθρική».
Όταν το ίδιο κράτος απειλεί συνεχώς να ξεκινήσει έναν πόλεμο εναντίον άλλων κρατών μελών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Όταν το ίδιο κράτος προωθεί παράνομους μετανάστες - τζιχαντιστές στα κράτη
μέλη της ΕΕ.
Όταν το ίδιο κράτος εξοπλίζει και χρησιμοποιεί φανατικούς μισθοφόρους ισλαμιστές για την εξυπηρέτηση των σκοπών του που όμως στρέφονται ανοιχτά εναντίον της συμμαχίας αλλά και της ευρωπαικής ένωσης, τότε και σε συνδυασμό με τα παραπάνω προκύπτουν σοβαρά ερωτηματικά που προβληματίζουν.
Ο προβληματισμός έχει να κάνει με την λειτουργία αυτών των θεσμών και την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται στις αναληφθείσες υποχρεώσεις απέναντι στα μέλη τους.
Σε ενίσχυση αυτού του προβληματισμού έρχεται η δήλωση την περασμένη εβδομάδα του Γερμανού υπουργού κου Νiels Annen που είπε ότι η ΕΕ θέλει οπωσδήποτε να διατηρήσει την Τουρκία στο στρατόπεδό της και να μην εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ.
Ο ρόλος της Merkel
Στο ίδιο σχεδόν μήκος κύματος αλλά με ισχνή διπλωματική πειθώ η καγκελάριος Μέρκελ, η οποία ενώ αναγνωρίζει την υπαιτιότητα της Τουρκίας που εξ αιτίας της η γερμανική προεδρία δεν κατάφερε να διαμορφώσει πιο εποικοδομητικά τις σχέσεις της ΕΕ με την ίδια, εκφράζει μόνο την απογοήτευσή της και δεν εισηγείται να επιβληθούν κυρώσεις οικονομικού και πολιτικού χαρακτήρα εναντίον της; Η εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι η εξής: σύμφωνα με τον αξιότιμο κο υπουργό υπάρχει μεταξύ Τουρκίας και Γερμανίας μια μοναδική και βαθιά σχέση.
Θα προσθέταμε ότι αυτή η σχέση ισχυροποιείται και από την παρουσία των τεσσάρων χιλιάδων Γερμανικών επιχειρήσεων στη χώρα αυτή.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ένωσης που αντιτάχθηκαν στην επιβολή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας όπως: η Ιταλία , Ισπανία, Μάλτα κλπ προφανώς και εκεί προτεραιότητα έχουν οι οικονομικές δοσοληψίες με το συγκεκριμένο καθεστώς παρά το ευρωπαϊκό Ιδεώδες, που προβάλλει τις θεμελιώδεις αξίες της ειρήνης και της αλληλεγγύης.
Οι αξίες αυτές σημαίνουν για τους Ευρωπαίους πολίτες ότι μπορούν να ζουν με ασφάλεια στη Γεωγραφική ενότητα της Ευρώπης, μέσα σε ένα κράτος δικαίου με ανεξάρτητη δικαιοσύνη, με σεβασμό ανάμεσα στης κοινότητες, με σεβασμό στις κοινωνίες των πολιτών.
Όλα αυτά εκφράζονται μέσω της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης που εμπεριέχει περιβαλλοντικές και περιφερειακές διαστάσεις, οι οποίες αποτελούν εγγυήσεις και για ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο για όλους τους πολίτες της ένωσης.
Ωστόσο για να υπάρξουν όλα αυτά θα πρέπει πρωτίστως να έχει εξασφαλισθεί ένα διαρκές καθεστώς ασφάλειας για όλη την Ευρώπη και αναρωτιέται κανείς, πως είναι δυνατόν οι επικεφαλής των κρατών της ένωσης να αγνοούν αυτή τη σημαντική παράμετρο και να θέτουν σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό ιδεώδες; Θα ήταν αχαρακτήριστο αν από το γνωστικό τους πεδίο διαφεύγει ότι το ευρωπαϊκό ιδεώδες είναι αυτό και μόνο, που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των κρατών μελών της ένωσης.
Επίσης θα ήταν εγκληματικό και ανόητο να το θυσιάσουν στη βάση εξυπηρέτησης Οικονομικών συμφερόντων που εκ των πραγμάτων έχουν προσωρινό χαρακτήρα, συνδιαλλαγόμενοι με μία διαχρονικά κατ' εξοχήν απειλητική και αναξιόπιστη κρατική οντότητα με βεβαρυμένη & ιδιάζουσα συμπεριφορά.
Δυστυχώς τα αποτελέσματα της πρόσφατης συνόδου κορυφής της ΕΕ δεν άφησαν καμία αμφιβολία ότι οι εν λόγω οργανισμοί τελούν σε καθεστώς σύγχυσης.
Δημήτρης Ζακοντίνος
Οικονομολόγος
MSc stragetic & defense analyst
Μέλος & π. Αντιπρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ
www.bankingnews.gr
Όταν το ίδιο κράτος απειλεί συνεχώς να ξεκινήσει έναν πόλεμο εναντίον άλλων κρατών μελών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Όταν το ίδιο κράτος προωθεί παράνομους μετανάστες - τζιχαντιστές στα κράτη
μέλη της ΕΕ.
Όταν το ίδιο κράτος εξοπλίζει και χρησιμοποιεί φανατικούς μισθοφόρους ισλαμιστές για την εξυπηρέτηση των σκοπών του που όμως στρέφονται ανοιχτά εναντίον της συμμαχίας αλλά και της ευρωπαικής ένωσης, τότε και σε συνδυασμό με τα παραπάνω προκύπτουν σοβαρά ερωτηματικά που προβληματίζουν.
Ο προβληματισμός έχει να κάνει με την λειτουργία αυτών των θεσμών και την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται στις αναληφθείσες υποχρεώσεις απέναντι στα μέλη τους.
Σε ενίσχυση αυτού του προβληματισμού έρχεται η δήλωση την περασμένη εβδομάδα του Γερμανού υπουργού κου Νiels Annen που είπε ότι η ΕΕ θέλει οπωσδήποτε να διατηρήσει την Τουρκία στο στρατόπεδό της και να μην εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ.
Ο ρόλος της Merkel
Στο ίδιο σχεδόν μήκος κύματος αλλά με ισχνή διπλωματική πειθώ η καγκελάριος Μέρκελ, η οποία ενώ αναγνωρίζει την υπαιτιότητα της Τουρκίας που εξ αιτίας της η γερμανική προεδρία δεν κατάφερε να διαμορφώσει πιο εποικοδομητικά τις σχέσεις της ΕΕ με την ίδια, εκφράζει μόνο την απογοήτευσή της και δεν εισηγείται να επιβληθούν κυρώσεις οικονομικού και πολιτικού χαρακτήρα εναντίον της; Η εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι η εξής: σύμφωνα με τον αξιότιμο κο υπουργό υπάρχει μεταξύ Τουρκίας και Γερμανίας μια μοναδική και βαθιά σχέση.
Θα προσθέταμε ότι αυτή η σχέση ισχυροποιείται και από την παρουσία των τεσσάρων χιλιάδων Γερμανικών επιχειρήσεων στη χώρα αυτή.
Όσον αφορά τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ένωσης που αντιτάχθηκαν στην επιβολή κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας όπως: η Ιταλία , Ισπανία, Μάλτα κλπ προφανώς και εκεί προτεραιότητα έχουν οι οικονομικές δοσοληψίες με το συγκεκριμένο καθεστώς παρά το ευρωπαϊκό Ιδεώδες, που προβάλλει τις θεμελιώδεις αξίες της ειρήνης και της αλληλεγγύης.
Οι αξίες αυτές σημαίνουν για τους Ευρωπαίους πολίτες ότι μπορούν να ζουν με ασφάλεια στη Γεωγραφική ενότητα της Ευρώπης, μέσα σε ένα κράτος δικαίου με ανεξάρτητη δικαιοσύνη, με σεβασμό ανάμεσα στης κοινότητες, με σεβασμό στις κοινωνίες των πολιτών.
Όλα αυτά εκφράζονται μέσω της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης που εμπεριέχει περιβαλλοντικές και περιφερειακές διαστάσεις, οι οποίες αποτελούν εγγυήσεις και για ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο για όλους τους πολίτες της ένωσης.
Ωστόσο για να υπάρξουν όλα αυτά θα πρέπει πρωτίστως να έχει εξασφαλισθεί ένα διαρκές καθεστώς ασφάλειας για όλη την Ευρώπη και αναρωτιέται κανείς, πως είναι δυνατόν οι επικεφαλής των κρατών της ένωσης να αγνοούν αυτή τη σημαντική παράμετρο και να θέτουν σε κίνδυνο το ευρωπαϊκό ιδεώδες; Θα ήταν αχαρακτήριστο αν από το γνωστικό τους πεδίο διαφεύγει ότι το ευρωπαϊκό ιδεώδες είναι αυτό και μόνο, που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των κρατών μελών της ένωσης.
Επίσης θα ήταν εγκληματικό και ανόητο να το θυσιάσουν στη βάση εξυπηρέτησης Οικονομικών συμφερόντων που εκ των πραγμάτων έχουν προσωρινό χαρακτήρα, συνδιαλλαγόμενοι με μία διαχρονικά κατ' εξοχήν απειλητική και αναξιόπιστη κρατική οντότητα με βεβαρυμένη & ιδιάζουσα συμπεριφορά.
Δυστυχώς τα αποτελέσματα της πρόσφατης συνόδου κορυφής της ΕΕ δεν άφησαν καμία αμφιβολία ότι οι εν λόγω οργανισμοί τελούν σε καθεστώς σύγχυσης.
Δημήτρης Ζακοντίνος
Οικονομολόγος
MSc stragetic & defense analyst
Μέλος & π. Αντιπρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών