Η ιστορία ενίοτε εκδικείται ή πολλές φορές έρχεται να βάλει τα πράγματα στην ορθή τους σειρά.
Αυτό συμβαίνει τώρα στο Κίνημα Αλλαγής και στο ΠΑΣΟΚ γενικότερα, με τον ρόλο που εκ των πραγμάτων καλείται να διαδραματίσει ο Γιώργος Παπανδρέου.
Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ εξακολουθούν να είναι brand name στο χώρο της κεντροαριστεράς, πόσο δε μάλλον 10 χρόνια μετά την κομματική κρίση και την άτακτη παραίτησή του από την ηγεσία του κόμματος και 11 χρόνια από την οικονομική κρίση, η οποία κατέδειξε σε μεγάλο βαθμό ότι οι κινήσεις που έκανε το 2010-11 ως πρωθυπουργός τον δικαιώνουν σε σχεδόν απόλυτο βαθμό. Με εξαίρεση το δημοψήφισμα που προανήγγειλε για να πιέσει τους ευρωπαίους και ήταν εκείνο που τον έριξε.
Για αυτό αυτοκριτικά σε μία ομιλία του στο Λονδίνο τον Σεπτέμβρη του 2018 ατο Ελληνικό Παρατηρητήριο στο London School of Economics (LSE),είχε υποστηρίξει ότι «άν γινόταν το δημοψήφισμα του 2011, η κυβέρνησή του θα το είχε κερδίσει, και ότι έτσι η Ελλάδα θα έβγαινε γρηγορότερα από το πρόγραμμα διάσωσης και θα ήταν σε καλύτερη θέση στις αγορές. Αυτό που μετανιώνω περισσότερο είναι ότι το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ. Αν το είχαμε κάνει θα το είχαμε κερδίσει».
Εκτοτε και μέχρι σήμερα, πολλοί Ευρωπαίοι αξιωματούχοι αναγνώρισαν τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε για τη σωτηρία της χώρας και της παραμονής μας στο Ευρώ. Για την έκδοση Ευρο-ομολόγου (το είχε προτείνει το 2011), για τη δημιουργία Ευρωπαϊκού μηχανισμού διάσωσης και τη δημιουργία του ESM. Τότε όλα αυτά δεν υπήρχαν και η χώρα είχε να πληρώσει ευρωομόλογα με λεφτά που δεν έφταναν ή δεν υπήρχαν, μέχρι το μοιραίο Καστελλόριζο και τον εξαναγκασμό σε δανεισμό από το ΔΝΤ 49 δις ευρώ για την αποπληρωμή τους.
Έτσι, απετράπη η άτακτη χρεοκοπία. Πέντε χρόνια μετά κι αφού υπήρξε συμφωνία, από τη κυβέρνηση της Δεξιάς και του κ. Σαμαρά και από την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς του Αλέξη Τσίπρα, για δύο ακόμη Μνημόνια, εξίσου σκληρά ή και σκληρότερα, ο πρώην πρωθυπουργός θα πρέπει να αισθάνεται, δικαιωμένος.
Γιατί ουδείς πια «αμνημόνευτος». Μετά το «κεντρώο» μνημόνιο του ΠΑΣΟΚ, ήρθε το «δεξιό» μνημόνιο της ΝΔ και τώρα το «αριστερό» μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Ούτε τα Ζάππεια του Αντώνη Σαμαρά, ούτε το σχίσιμο των μνημονίων του Αλέξη Τσίπρα, ούτε ο ηρωικός μονόδρομος των «δραχμιστών» αποτέλεσαν και αποτελούν τη λύση των προβλημάτων της χώρας, με δεδομένη ταυτόχρονα την παραμονή της στην Ε.Ε. Μοιάζουν με υπεκφυγές και όχι με παραδοχή του ελληνικού προβλήματος. Τόσο ο Αντώνης Σαμαράς όσο και ο Αλέξης Τσίπρας είδαν, χωρίς να το παραδέχονται δημόσια, στη θητεία τους όσα είχε δει πρώτος ο Γιώργος Παπανδρέου. Το ότι το διεθνές περιβάλλον ήταν και παραμένει σκληρό και ανελέητο γιατί κανείς δεν χαρίζει λεφτά. Απαιτεί Μνημόνιο, δηλαδή δεσμευτικές εγγυήσεις.
Δικαιωμένος ακόμα από την πρότασή του, από τον Ιούνιο του 2011, να υπάρξουν ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις. Ο Αντώνης Σαμαράς, την αρνήθηκε απαιτώντας εκλογές, δύο μάλιστα μέσα στο 2012, για να έρθει πρώτος. Πληρώθηκε με το ίδιο νόμισμα όταν ζήτησε στήριξη από τον Αλέξη Τσίπρα την οποία, βεβαίως, ο παραιτηθείς πρωθυπουργός δεν την έδωσε.
Δικαιωμένος ακόμη γιατί προέταξε και άρχισε να εφαρμόζει σχέδιο ευρύτατων μεταρρυθμίσεων σε όλα τα επίπεδα ώστε να ανατραπούν οι ανορθολογισμοί στο κράτος και την οικονομία. Ψηφιακή διακυβέρνηση, open.gon, ηλεκτρονική συνταγογράφιση, συγχωνεύσεις ταμείων, κ.α είναι πολιτικές εξορθολογισμού του κράτους, λογοδοσία και διαφάνεια μπήκαν για φορά μπροστά και δεν τόλμησε καμία από τις κυβερνήσεις μέχρι σήμερα να τα αλλάξει.
Ασφαλώς έκανε λάθη σημαντικά τόσο στον χειρισμό των εξελίξεων όσο και στην εμπιστοσύνη που έδειξε σε συγκεκριμένα πρόσωπα τα οποία ήταν κατώτερα των περιστάσεων.
Ωστόσο, τα όσα αποφάσισε το 2010 και προωθούσε, με παραλείψεις, λάθη, δισταγμούς, αδικίες, προκαλώντας έντονη δυσαρέσκεια σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, που έπεσαν θύματα του λαϊκισμού και της εύκολης ρητορικής, δεν έχουν αναιρεθεί.
Τώρα καλείται για μια ακόμη φορά να πάρει τα ηνία και να οδηγήσει την ιστορία και την μεσαί παράταξη στα μονοπάτια που πρέπει. Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για εφησυχασμούς, ούτε για λάθη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών