Ο συνδυασμός ημιμάθειας και λαϊκισμού στην κυριολεξία αποτελεί το χειρότερο μίγμα που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος για να αναλύσει την ζώσα πραγματικότητα.
Μπορεί η υπερ απλούστευση των δεδομένων να δίνει την εντύπωση της γνώσης και της επάρκειας όμως χωρίς το ανάλογο θεωρητικό υπόβαθρο της λειτουργίας της οικονομίας το μόνο που τελικά επιτυγχάνεται είναι να υπάρχουν προσεγγίσεις και προτάσεις σε επίπεδο γραφικότητας.
Θυμάμαι τον Μάϊο του 2012 όταν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που αντιπολιτεύονταν την κυβέρνηση Σαμαρά ισχυρίζονταν με απόλυτη βεβαιότητα ότι μόλις αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας θα δέσμευαν τις τραπεζικές καταθέσεις και θα τις έδιναν ως δάνεια στον λαό.
Δηλαδή είχαν την εντύπωση ή μάλλον την πεποίθηση ότι οι καταθέσεις είναι στα ντουλάπια των τραπεζών και ότι θα μπορούσαν να τις μοιράσουν ως δάνεια στον λαό.
Τέτοια απόσταση από την πραγματικότητα, τέτοιο κενό μεταξύ της καθημερινής λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος και των μυθευμάτων που είχαν ορισμένοι στα μυαλά τους πραγματικά ήταν ασύλληπτη.
Ανάλογη προσέγγιση βλέπουμε και στην περίπτωση των συναλλαγματικών διαθεσίμων της κεντρικής τράπεζας της Ρωσίας τα οποία όπως είναι γνωστό στα πλαίσια των κυρώσεων για την εισβολή στην Ουκρανία δεσμεύτηκαν από το δυτικό χρηματοπιστωτικό σύστημα .
Πολλοί νομίζουν ότι τα διαθέσιμα είναι σακουλές μετρητών που μπορούν οι Ρώσοι να μεταφέρουν δεξιά και αριστερά, ενώ πολλοί μετά βεβαιότητας ισχυρίζονται ότι αυτά βρίσκονται σε Ρωσικό έδαφος για αυτό και η Ρωσία είναι απόλυτα οχυρωμένη.
Με εξαίρεση τον χρυσό ή ένα μεγάλο τμήμα του χρυσού ύψους 2,4 χιλιάδων τόνων όλα τα υπόλοιπα συναλλαγματικά διαθέσιμα , είτε στην μορφή καταθέσεων , είτε στην μορφή ομολόγων, είτε στην μορφή μετοχών , δηλαδή σε μορφή που η κινητικότητα τους τελεί υπό την αίρεση της έγκρισης αυτών που τα ‘φιλοξενούν¨ στην επικράτεια τους, έχουν δεσμευτεί.
Η δέσμευση τους στην ουσία δημιουργεί συνθήκες έμμεσης απώλειας για όσο χρονικό διάστημα αυτή διαρκεί.
Άρα στην ουσία δεν μπορεί να μιλάμε για διαθέσιμα ύψους 630 δις δολαρίων αλλά για μέρος τους που στην ουσία αφορά τον χρυσό .
Η ομηρεία των διαθέσιμων , πρόσκαιρη ή παρατεταμένη όμως δημιουργεί εκ των πραγμάτων κενό στήριξης του νομίσματος της χώρας που τα έχει αποκτήσει από εξαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών.
Στην περίπτωση της Ρωσίας τα ρούβλια δημιουργούνται από το ύψος του συναλλάγματος που εισρέει και αντίθετα αποσύρονται και η ποσότητα τους μειώνεται όταν το υπόβαθρο τους το συνάλλαγμα συρρικνώνεται.
Εάν ξεχάσουμε την ομηρεία των συναλλαγματικών διαθεσίμων που αποτελεί μια μονομερή πράξη των εκδοτών των νομισμάτων που τα διαμορφώνουν τότε η ύπαρξη τους εκ των πραγμάτων αποτελεί μια άκρως επιτυχημένη συνταγή.
Στην ουσία η δημιουργία συναλλαγματικών αποθεμάτων επιτυγχάνεται όταν το εμπορικό ισοζύγιο είναι πλεονασματικό κάτι που υποδηλώνει παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής ζήτησης , ισχυρής προστιθέμενης αξίας και σε ορισμένες των περιπτώσεων προϊόντων που έχουν χαρακτηριστεί υψηλής βαρύτητας για την λειτουργία ολόκληρων οικονομιών όπως για παράδειγμα οι εξαγωγές υδρογονανθράκων .
Η τύχη ορισμένων κρατών , όπως για παράδειγμα της Ρωσίας όπου στο υπέδαφος της βρίσκονται σε αφθονία οι υδρογονάνθρακες , διότι τύχη είναι να υπάρχουν στο υπέδαφος μιας χώρας κουφάρια φυτικών και θαλασσίων οργανισμών που χρονολογούνται σε εκατομμύρια χρόνια τα οποία σε συνθήκες πίεσης και υψηλής θερμοκρασίας μετατρέπονται σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
Αυτή η τύχη όμως μετατρέπεται όπως έδειξε η δέσμευση των διαθεσίμων της κεντρικής τράπεζας της Ρωσίας σε ατυχία, μιας και η τιμολόγηση τους γίνεται σε αποθεματικά νομίσματα και κυρίως σε ευρώ και δολάρια.
Τα χρήματα που δημιουργούνται από την εισροή συναλλάγματος ίσως είναι από τα λίγα που έχουν αντίκρισμα στην πραγματική οικονομία με την διαφορά όμως ότι το συνάλλαγμα αποτελεί μια υπόσχεση ενός κράτους σε κάποιο άλλο με το οποίο υπάρχουν εμπορικές συναλλαγές.
Το πρόβλημα εντοπίζεται στην πρωτογενή συναλλαγή όπου ο ένας αντισυμβαλλόμενος , ο εξαγωγέας παρουσιάζει ένα προϊόν που έχει παραχθεί από τον ιδρώτα των εργαζομένων και την χρησιμοποίηση τεχνικής υποδομής υψηλής αξίας και από την άλλη υπάρχει ο αγοραστής του προϊόντος ο οποίος καταβάλει στον παραγωγό – εξαγωγέα την αξία της συναλλαγής με μια λογιστική εγγραφή μεταφοράς ενός ποσού σε αποθεματικό νόμισμα.
Εάν αυτά το λογιστικά χρήματα χρησιμοποιηθούν για την αγορά προϊόντων τότε δεν υπάρχει πρόβλημα , εάν όμως όπως συμβαίνει συνήθως το κράτος - εξαγωγέας με συνεχώς αυξανόμενα εμπορικά πλεονάσματα τα επενδύσει σε χρηματοοικονομικά προϊόντα αποθεματικών νομισμάτων τότε τίθεται σε πλήρη ανάπτυξη ο εν δυνάμει μηχανισμός ομηρείας του.
Η περίπτωση της Ρωσίας , ενός κράτους με ισχυρή οικονομία , σημαντικές εξαγωγές προϊόντων μεγάλης βαρύτητας για την λειτουργία της εφοδιαστικής αλυσίδας δείχνει πως η τιμολόγηση των βασικών διεθνών εμπορευμάτων κυρίως σε ευρώ και δολάρια καθώς και οι επενδύσεις σε χρηματοοικονομικά προϊόντα τρίτων χωρών αλλοιώνει το πλαίσιο αυτοπροστασίας που χτίζει με επιμέλεια ένα κράτος για να αντιμετωπίσει νομισματικές κρίσεις αλλά και τις οβιδιακές συμπεριφορές των διαχειριστών κεφαλαίων.
Εξίσου σημαντική με την παγίδα που προαναφέραμε είναι και η απότομη υποχώρηση του υπόβαθρου στήριξης των χρημάτων που εκδίδονται με αντίκρισμα το συνάλλαγμα.
Για παράδειγμα η Ρωσία εκδίδει ρούβλια βάσει συναλλάγματος , ενώ αποσύρει ρούβλια όταν αυτά μειώνονται, έτσι η προσφορά χρήματος αυξομειώνεται με βάση το συνάλλαγμα που εισρέει και ανάλογα αυξομειώνεται και το εγχώριο παραγόμενο προϊόν της χώρας.
Η σχέση αυτή λειτουργεί ως μια απόλυτη εκθετική συνάρτηση .
Στην ουσία η ομηρεία των συναλλαγματικών διαθεσίμων μετατρέπεται σε ομηρεία του ρουβλίου για να μην ισχυριστούμε ότι τα ρούβλια που κυκλοφορούν σήμερα είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος τους ακάλυπτα.
Αυτός είναι ο λόγος υποχώρησης του ρουβλίου, αυτός θα είναι ο λόγος της περαιτέρω υποτίμησης του και αυτός θα είναι ο λόγος της πλήρους απαξίωσης του εάν αυτή η κατάσταση επιδεινωθεί ή τραβήξει χρονικά.
Όπως διαμορφώθηκε ο μηχανισμός έκδοσης του ρουβλίου κάθε βίαιη παρέμβαση στέρησης συναλλάγματος άμεσα ανοίγει την κερκόπορτα της υποτίμησης, του πληθωρισμού και της αδυναμίας αύξησης της ποσότητας χρήματος με αντίκρισμα.
Η στήριξη της ρωσικής οικονομίας στις εξαγωγές, η τιμολόγηση των προϊόντων που εξάγονται σε ξένα νομίσματα καθώς και η αποκλειστική στήριξη του εγχώριου νομίσματος στις εισροές συναλλάγματος αποτελεί ως πλαίσιο λειτουργίας της οικονομίας της, τον ιδανικό μηχανισμό υποθήκευσης των μέτρων αυτοπροστασίας , εάν υποθέσουμε ότι ο αυξητικός ρυθμός των συναλλαγματικών αποθεμάτων θεωρούνταν μέχρι σήμερα ως ο μοναδικός και φερέγγυος τρόπος αντιμετώπισης των επιθέσεων που θα μπορούσε να δεχθεί το ρούβλι.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών