Η Ευρώπη σε περιδίνηση

Ενώ ο Γερμανός Ομοσπονδιακός καγκελάριος «BUNDESKANZLER» Olaf Scholz παραδέχεται ότι οι Ασιατικές Οικονομίες που ανταγωνίζονται την ευρωπαϊκή οικονομία στηρίζουν την ανάπτυξή τους και την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων τους στην φθηνότερη ενέργεια , στις φθηνότερες α’ ύλες & στην τεχνολογία, η πολιτική που εφαρμόζει η χώρα του και όλη η ΕΕ έχει ως αποτέλεσμα να προκύψουν ακριβότερη ενέργεια, ακριβότερες α’ ύλες & μοιραίως πιο ακριβά προϊόντα δλδ: μη ανταγωνιστικά.
Παρόλα αυτά η Γερμανία αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνουν αποφασισμένες να συνεχίσουν τη σύγκρουση με τη Ρωσία, έναν από τους βασικούς προμηθευτές
στην ενέργεια & πρώτες ύλες.
Πρόσφατα επέβαλαν «πλαφόν» στη τιμή του Ρωσικού πετρελαίου προσπαθώντας αυτή τη φορά να υπαγορεύσουν τον τρόπο των μελλοντικών σχέσεών τους και συναλλαγών.
Έτσι λοιπόν βάσει κάποιου σκεπτικού, η ΕΕ καθόρισε ανώτατη τιμή αγοράς $ 60/ brl πράγμα που σύμφωνα με το IIF ( international institute of Finance) εκ πρώτης όψεως φαίνεται ότι αυτή η τιμή, θα συνέφερε τους Ρώσους.
Παράλληλα θα αποδυνάμωνε πλήρως το εμπάργκο της ΕΕ και θα παρείχε βολικές υπηρεσίες στη Ρωσία για να τη βοηθήσει να καλύψει τις δημοσιονομικές της ανάγκες.
Ομως δεν γίνεται αποδεκτό και αυτό οφείλεται στο ότι ο OPEK, οι Αμερικανοί, οι Κινέζοι & φυσικά οι Ρώσοι δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν τη δημιουργία ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΑΡΤΕΛ που εν τω άμα θα δημιουργήσει νεοαποικιακές πρακτικές που ενδεχομένως να επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό το διεθνές εμπόριο σε βάρος προμηθευτών.
Από την άλλη η κυβέρνηση των ΗΠΑ μόλις τον περασμένο Αύγουστο θέσπισε ένα νέο νόμο ( IRA) ( Inflation Reduction Act) νόμος για τη μείωση του πληθωρισμού που στοχεύει στον περιορισμό του πληθωρισμού μειώνοντας το έλλειμμα , μειώνοντας τις τιμές συνταγογραφούμενων φαρμάκων και επενδύοντας στην εγχώρια παραγωγή ενέργειας προωθώντας παράλληλα την καθαρή ενέργεια & περιλαμβάνει σαρωτικές φορολογικές εκπτώσεις - κίνητρα &επιχορηγήσεις & προγράμματα δανείων σε πολλούς κλάδους της παραγωγικής Αμερικάνικης οικονομίας.
Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την ακριβή ενέργεια, τις ακριβές πρώτες ύλες θα φέρουν πολύ σύντομα «οικονομική ασφυξία» στις Ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, ενώ πυκνώνουν οι φωνές που προειδοποιούν ότι πολλές ευρωπαϊκές επιχειρήσεις θα μετακομίσουν στις ΗΠΑ.
Παρά τις Ευρωπαϊκές αντιδράσεις και την επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου Macron στις ΗΠΑ ο οποίος ζήτησε μερική αναθεώρηση αυτής της πολιτικής, οι Αμερικανοί θα ακολουθήσουν την πολιτική τους με ότι αυτό συνεπάγεται για την Ευρώπη.

Εδώ προκύπτει ένα πρώτο ερώτημα :

Πως όμως θα μπορούσε η Ευρώπη να μειώσει τις επιπτώσεις της Αμερικανικής πολιτικής; 
Σε πρώτη φάση θα πρέπει οι Ευρωπαίοι να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν εμπλακεί σε ένα «γαϊτανάκι» κυρώσεων κατά της Ρωσίας που κατά τεκμήριο καταλήγει να βρίσκονται συνεχώς ζημιωμένοι, ενώ οι εξελίξεις και η πολιτική των υπερατλαντικών συμμάχων δημιουργούν νέα δεδομένα που ο ελεύθερος ανταγωνισμός, οι ίσες ευκαιρίες στο εμπόριο, περνάνε στην ιστορία, σηματοδοτώντας την κρίση της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάσης ακόμη & εντός της βορειοατλαντικής συμμαχίας.
Η σημερινή μορφή και δομή της ΕΕ δείχνει ότι δεν είναι σε θέση να αγωνιστεί για τα συμφέροντά της που «κύριος οίδε» αν οι γραφειοκρατικές Βρυξέλλες γνωρίζουν ποια είναι, ενώ ο ανταγωνισμός μεταξύ των στελεχών και οι εξαρτήσεις τους από διάφορα συμφέροντα καθόλου δεν προοιωνίζουν την επίλυση του προβλήματος παρά τη δήλωση της προέδρου της commission κας Von der Layen, ότι χρειάζεται «τουλάχιστον κάποιου είδους απάντηση» στην πρωτοβουλία των ΗΠΑ.
Κατά συνέπεια ίσως για να διοικηθεί η Ευρώπη θα πρέπει να αποκτήσει ομοσπονδιακή κυβέρνηση που θα διασφαλίσει μια κοινή οικονομική πολιτική & φυσικά θα υλοποιείται από μια κάθετη εξουσία που θα επιβάλλεται στα κράτη μέλη της ένωσης αν όχι σε όλα, ίσως σε αυτά που θα σχηματίσουν τον σκληρό πυρήνα της .
Τέλος όσον αφορά τον άλλο πόλο που κατά τεκμήριο συμμετείχε ως βασικός παίκτης στη σημερινή Ευρωπαϊκή ανωμαλία και μετά από 9 μήνες πολέμου οι ΗΠΑ αφού ξόδεψαν δισεκατομμύρια δολάρια για τη δημιουργία μιας αντιρωσικής δύναμης μέσω ενός αντιρωσικού κινήματος, σήμερα παρατηρούμε ότι αυτό το κίνημα καταστρέφεται μεθοδικά και μάλιστα εκ των έσω με τη βοήθειά τους, αφού ήδη τα Αμερικανικά ΜΜΕ αφήνουν υπόνοιες περί διαφθοράς και εισάγουν καινά δαιμόνια ως προς την διαχείρηση των διατιθέμενων πόρων.
Αρχίζει λοιπόν να διαγράφεται ότι οι ΗΠΑ έχουν κάποιο σχέδιο έκτακτης ανάγκης για στρατηγική έξοδο, πράγμα που θα πρέπει να συνδυαστεί με τις δηλώσεις του κου Macron μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ που μίλησε περί εγγυήσεων προς τη Ρωσία, πράγμα που αναστάτωσε τους Γερμανούς που μια παύση των εχθροπραξιών χωρίς την ήττα & τον αποκλεισμό της Ρωσίας από τη Δύση ενδέχεται να καταστρέψει την τόσο επιθυμητή για τη γερμανική οικονομία προοπτική της «ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΚΗΣ ΣΧΕΣΗΣ - (ένταξη στη ΕΕ Ουκρανίας- Λευκορωσίας- μολδαυίας & χώρες Καυκάσου )
Ωστόσο, αυτό που βλέπουμε είναι ότι η Ρωσία έχει ένα σχέδιο εξόδου & αυτό είναι η πλήρης καταστροφή της Ουκρανίας ως λειτουργικού κράτους.
Η Ρωσία δείχνει ότι θέλει να καταστρέψει τη χώρα τόσο άσχημα που δεν θα χρησιμεύσει ποτέ ξανά ως πλατφόρμα για την επέκταση της ευρωπαϊκής ένωσης που θα κυριαρχείται από τη Γερμανία.
Οψόμεθα.

Δημήτρης Ζακοντίνος
Οικονομολόγος
Μέλος & π. Αντιπρόεδρος ΕΛΙΣΜΕ

www.bankingnews.gr