H αύξηση των επιτοκίων άνοιξε το ασκό του Αιόλου για τις τράπεζες

Κάκιστα ορισμένοι πέφτουν από τα σύννεφα λόγω της κατάρρευσης ορισμένων αμερικανικών τραπεζών καθώς και της ελβετικής Credit Suisse.
Ο βασικός κίνδυνος από την λειτουργία μιας τράπεζας προέρχεται από την απουσία πρόβλεψης όταν οι κατά βάση βραχυπρόθεσμες καταθέσεις χρηματοδοτούν μακροπρόθεσμα περιουσιακά στοιχεία (δάνεια , ομόλογα ).
Εδώ  εντοπίζεται ο μεγαλύτερος κίνδυνος  και γ’αυτό τα νέα κανονιστικά πλαίσια που διαμορφώθηκαν ειδικά μετά την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008/09 επιβάλουν υψηλούς κεφαλαιακούς δείκτες.
Γ’αυτό υπάρχουν οι ρυθμιστικές και εποπτικές αρχές και γ’αυτό  κατά τακτά χρονικά διαστήματα τα τεστ εν είδη προσομοιώσεων καταγράφουν την επάρκεια και την λειτουργικότητα των πιστωτικών ιδρυμάτων ακόμη και σε σενάρια ακραίων καταστάσεων .
Δεν είναι πρώτη φορά που η άνοδος του πληθωρισμού, οδηγεί στην αύξηση των επιτοκίων και στην αναστροφή κερδοφόρων πρακτικών .
Η υιοθέτηση του αέναου ειδικά όταν αυτό έχει προσδιοριστεί ως μια έκτακτη κατάσταση για την αντιμετώπιση μιας μεγάλης χρηματοοικονομικής αστάθειας ή μιας πρωτόγνωρης υγειονομικής κρίσης όσο διευκολυντικό και εάν είναι ως παράγοντας κερδοφορίας δεν μπορεί να υιοθετηθεί από ανθρώπους που θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως στελέχη υψηλού διαμετρήματος .
Η αποκατάσταση της κανονικότητας ήταν δεδομένο ότι θα άλλαζε την επιτοκιακή πολιτική σε ολόκληρη την υφήλιο .
Πρέπει να είναι κάποιος γκουρού για να κατανοήσει ότι η κερδοφορία σε περιβάλλον μηδενικών ή και αρνητικών επιτοκίων δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί επι μακρόν ;
Πρέπει να είναι ιδιοφυής κάποιος για να κατανοήσει ότι η αύξηση των επιτοκίων θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου όταν μια σειρά από περιουσιακά στοιχεία όπως τα ομόλογα θα έχαναν μέρος της αξίας τους, ενώ εάν θα έπρεπε να πουληθούν για να υπάρξει ρευστότητα αυτό θα αλλοίωνε την κεφαλαιακή δομή του πιστωτικού ιδρύματος που διοικούν;
Και εάν η απληστία , η απορρύθμιση , τα κερδοσκοπικά ένστικτα πάντα δημιουργούν το κατάλληλο υπόβαθρο για την κατάρρευση μιας τράπεζας οι ρυθμιστικές και εποπτικές αρχές γιατί αμέλησαν ;
Η πλημμελή άσκηση του καθήκοντος των ελεγκτικών αρχών ενθαρρύνει τις επισφαλείς πρακτικές με αποτέλεσμα να νιώθουμε έκπληξη για την δυσμενή κατάληξη μιας σειράς τραπεζών .
Όταν δεν λαμβάνονται μέτρα όταν οι βραχυπρόθεσμες καταθέσεις τοποθετούνται αποκλειστικά σε μακροπρόθεσμα ομόλογα , όταν δεν λαμβάνονται μέτρα όταν οι πιστώσεις κατευθύνονται μόνο προς ένα συγκεκριμένο κλάδο μιας οικονομίας , όταν δίνονται δάνεια με ενέχυρο μετοχές  που για μεγάλα διαστήματα διαπραγματεύονται σε περιβάλλον φούσκας τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Οι ρυθμιστικές αρχές δημιουργούνται για να αντιμετωπίζουν φαινόμενα απληστίας , κακοδιοίκησης , υπερφίαλων επενδύσεων , αδιαφάνειας και κυρίως συστημικών ανισορροπιών.
Σήμερα ακούγεται ότι ο τραπεζικός τομέας βρίσκεται σε κατάσταση νευρικότητας διότι οι κεντρικές τράπεζες ανά τον πλανήτη αύξησαν τα επιτόκια για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού .
Από πολλές πλευρές επίσης ακούγεται ότι οι τράπεζες έχοντας συνηθίσει επι χρόνια να βρίσκουν εύκολο και φθηνό χρήμα δεν είχαν προετοιμαστεί για την νέα κατάσταση που δημιουργεί η αύξηση των επιτοκίων και άρα το απρόβλεπτο τις οδηγεί στην ασφυξία , είτε σε επίπεδο ρευστότητας , είτε κεφαλαίων.
Δικαιολογίες χαμηλού επιπέδου που επιτρέπουν αντιδράσεις ανακύκλωσης των προβλημάτων όπως με τις ανασφάλιστες καταθέσεις που στην περίπτωση των ΗΠΑ πλέον καλύπτονται πλήρως.
Το αποκρουστικό πολλές φορές είναι ότι αρκετοί με υψηλές θέσεις δεν έχουν την συναίσθηση ούτε της θέσης τους , ούτε της ιστορίας του ιδρύματος που εργάζονται.
Εκμεταλλευόμενοι είτε , την απουσία των εσωτερικών μηχανισμών ελέγχου , είτε την προσδοκία των μετόχων για συνεχώς αυξανόμενα κέρδη οδηγούν ιστορικά τραπεζικά ιδρύματα στον αφανισμό.
Πολλοί μιλούν για τα 167 χρόνια ιστορίας της ελβετικής Credit Suisse  ξεχνώντας τα 233 χρόνια της δεύτερης παλαιότερης εμπορικής τράπεζας , της Barings , που ιδρύθηκε το 1762 και χρεοκόπησε το 1995 συνέπεια της κερδοσκοπικής πρακτικής ενός διευθυντή της στην Σιγκαπούρη , του Νικ Λίσον .
Όλοι γνώριζαν τις παράτολμες κινήσεις του οι οποίες αρχικά κατά το 1992 απέφεραν το 10% της συνολικής κερδοφορίας της τράπεζας.
Όταν η τύχη άλλαξε και η απληστία αφέθηκε στην μοίρα της οι απώλειες είχαν φθάσει τα 827 εκατομμύρια λίρες με την Barings να σβήνει από το χάρτη.
Αυτή δυστυχώς είναι πάντα η κατάληξη.

                                                                 
www.bankingnews.gr