γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Μια ιστορική ανατροπή σκηνικού έχει υπάρξει στην σχέση και διασύνδεση του ελληνικού banking με το ελληνικό κράτος.
Τα τελευταία 30 χρόνια το ελληνικό banking πέρασε από μια μεταβατική φάση των κρατικών τραπεζών, στις ιδιωτικές τράπεζες αλλά με την Εθνική να έχει πάντα ένα ξεχωριστό ρόλο μιας ημικρατικής αλλά ποτέ ιδιωτικής τράπεζας.
Τα τελευταία 30 χρόνια το ελληνικό banking πέρασε από μια μεταβατική φάση των κρατικών τραπεζών, στις ιδιωτικές τράπεζες αλλά με την Εθνική να έχει πάντα ένα ξεχωριστό ρόλο μιας ημικρατικής αλλά ποτέ ιδιωτικής τράπεζας.
Την δεκαετία του 2000 έως το 2008 ο τραπεζικός κλάδος γνώρισε μια πρωτόγνωρη ανάπτυξη. Οι τράπεζες πέτυχαν αυτή την 8ετία πάνω από 17 δις ευρώ κέρδη, έφθασαν να διαθέτουν 35 δις κεφάλαια ενώ το ενεργητικό άγγιξε τα 430 δις ευρώ δηλαδή 2 φορές σχεδόν το ΑΕΠ της χώρας.
Η συσσώρευση κεφαλαίων, ρευστότητας και πλούτου είχε ως αποτέλεσμα οι τράπεζες να αυξήσουν την διασύνδεση τους με το κράτος από το οποίο δεν εξήλθαν χαμένες.
Η διασύνδεση αυτή μεταφράστηκε σε αγοράς χρέους.
Οι ελληνικές τράπεζες επένδυσαν έως 50 δις ευρώ ώστε να στηρίξουν τον δημόσιο δανεισμό του ελληνικού κράτους.
Η εξέλιξη αυτή είναι όχι μόνο κομβικής σημασίας αλλά αποδεικνύει ότι banking και κράτος έχουν πάντα άρρηκτη σχέση.
Το φαινόμενο αγοράς χρέους από τις τράπεζες δεν ήταν ελληνικό αλλά παγκόσμιο φαινόμενο.
Όλες οι τράπεζες του πλανήτη κατέχουν κρατικό χρέος.
Η BofA αμερικανικό χρέος, η Deutsche bank Γερμανικό, η Unicredit Ιταλικό, η BNP Paribas Γαλλικό, η Santander Ισπανικό και η Bank of Tokyo Mitsubishi Ιαπωνικό.
Ήταν και παραμένει ένα παγκόσμιο φαινόμενο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Βασιλεία ΙΙΙ που θα εφαρμοστεί στο μέλλον στην παράγραφο 15 αναφέρει ότι «το κρατικό χρέος αποτελεί την πιο ασφαλή επένδυση για τις τράπεζες»
Προσέξτε ακόμη και μετά από haircut και σοβαρή αμφισβήτηση του χρέους των χωρών της Νοτίου Ευρώπης η Βασιλεία ΙΙΙ θεωρεί ως την πλέον ασφαλή επένδυση το εθνικό κρατικό χρέος.
Σημειωτέον ότι το επιχείρημα αυτό μπορεί να το επικαλεστούν και οι Κύπριοι τραπεζίτες οι οποίοι έχουν βρεθεί στο στόχαστρο εσχάτως γιατί αγόρασαν ελληνικό χρέος.
Και ενώ επί 30 χρόνια οι τράπεζες που μετεξελίχθηκαν από κρατικές σε ιδιωτικές στην Ελλάδα είχαν άρρηκτους δεσμούς με το κράτος μέσω των ομολόγων, το 2013 θα υπάρξει η μεγάλη ανατροπή.
Οι ελληνικές τράπεζες θα κατέχουν σχεδόν μηδενικό μακροπρόθεσμο χρέος πλην των εντόκων γραμματίων, αλλά τον έλεγχο τον άμεσο ή έμμεσο σε μετοχικό επίπεδο των τραπεζών θα τον έχει το ελληνικό κράτος μέσω του ΤΧΣ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Δηλαδή χρειάστηκαν 30 χρόνια για να επανέλθει το σύστημα στο σημείο μηδέν.
Ο μετοχικός έλεγχος των τραπεζών από το ελληνικό κράτος δεν είναι βήμα προς τα εμπρός αλλά άλμα προς τα πίσω.
Είναι ιστορικό πισωγύρισμα άνευ προηγουμένου.
Θα φανούν οι άκρως δυσμενείς επιπτώσεις στο εγγύς μέλλον.
Το κράτος δεν μπορεί να εκδώσει χρέος, χρεοκόπησε τις τράπεζες και πλέον σύντομα με την ολοκλήρωση των ανακεφαλαιοποιήσεων θα ελέγξει μετοχικά τις τράπεζες.
Η Ελλάδα κοιτάει το μέλλον, χωρίς να έχει μέλλον.
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Η συσσώρευση κεφαλαίων, ρευστότητας και πλούτου είχε ως αποτέλεσμα οι τράπεζες να αυξήσουν την διασύνδεση τους με το κράτος από το οποίο δεν εξήλθαν χαμένες.
Η διασύνδεση αυτή μεταφράστηκε σε αγοράς χρέους.
Οι ελληνικές τράπεζες επένδυσαν έως 50 δις ευρώ ώστε να στηρίξουν τον δημόσιο δανεισμό του ελληνικού κράτους.
Η εξέλιξη αυτή είναι όχι μόνο κομβικής σημασίας αλλά αποδεικνύει ότι banking και κράτος έχουν πάντα άρρηκτη σχέση.
Το φαινόμενο αγοράς χρέους από τις τράπεζες δεν ήταν ελληνικό αλλά παγκόσμιο φαινόμενο.
Όλες οι τράπεζες του πλανήτη κατέχουν κρατικό χρέος.
Η BofA αμερικανικό χρέος, η Deutsche bank Γερμανικό, η Unicredit Ιταλικό, η BNP Paribas Γαλλικό, η Santander Ισπανικό και η Bank of Tokyo Mitsubishi Ιαπωνικό.
Ήταν και παραμένει ένα παγκόσμιο φαινόμενο.
Δεν είναι τυχαίο ότι η Βασιλεία ΙΙΙ που θα εφαρμοστεί στο μέλλον στην παράγραφο 15 αναφέρει ότι «το κρατικό χρέος αποτελεί την πιο ασφαλή επένδυση για τις τράπεζες»
Προσέξτε ακόμη και μετά από haircut και σοβαρή αμφισβήτηση του χρέους των χωρών της Νοτίου Ευρώπης η Βασιλεία ΙΙΙ θεωρεί ως την πλέον ασφαλή επένδυση το εθνικό κρατικό χρέος.
Σημειωτέον ότι το επιχείρημα αυτό μπορεί να το επικαλεστούν και οι Κύπριοι τραπεζίτες οι οποίοι έχουν βρεθεί στο στόχαστρο εσχάτως γιατί αγόρασαν ελληνικό χρέος.
Και ενώ επί 30 χρόνια οι τράπεζες που μετεξελίχθηκαν από κρατικές σε ιδιωτικές στην Ελλάδα είχαν άρρηκτους δεσμούς με το κράτος μέσω των ομολόγων, το 2013 θα υπάρξει η μεγάλη ανατροπή.
Οι ελληνικές τράπεζες θα κατέχουν σχεδόν μηδενικό μακροπρόθεσμο χρέος πλην των εντόκων γραμματίων, αλλά τον έλεγχο τον άμεσο ή έμμεσο σε μετοχικό επίπεδο των τραπεζών θα τον έχει το ελληνικό κράτος μέσω του ΤΧΣ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Δηλαδή χρειάστηκαν 30 χρόνια για να επανέλθει το σύστημα στο σημείο μηδέν.
Ο μετοχικός έλεγχος των τραπεζών από το ελληνικό κράτος δεν είναι βήμα προς τα εμπρός αλλά άλμα προς τα πίσω.
Είναι ιστορικό πισωγύρισμα άνευ προηγουμένου.
Θα φανούν οι άκρως δυσμενείς επιπτώσεις στο εγγύς μέλλον.
Το κράτος δεν μπορεί να εκδώσει χρέος, χρεοκόπησε τις τράπεζες και πλέον σύντομα με την ολοκλήρωση των ανακεφαλαιοποιήσεων θα ελέγξει μετοχικά τις τράπεζες.
Η Ελλάδα κοιτάει το μέλλον, χωρίς να έχει μέλλον.
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών