γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
(upd2)Ένας αγώνας 23 ετών που ξεκίνησε από ιδιώτες μετόχους ή managers όπως, Κωστόπουλος, Καψάσκης ή ιδιωτικοποιήσεις όπως της Πειραιώς το 1991 όπου πούλησε την πλειοψηφία των μετοχών η Emporiki.
Το 1997 η Emporiki πουλάει την άλλη τράπεζα θυγατριικής της την Attica bank ενώ το 1999 η Emporiki πουλάει την 3η θυγατρική της την Ιονική τράπεζα.
Το 1997 η Emporiki πουλάει την άλλη τράπεζα θυγατριικής της την Attica bank ενώ το 1999 η Emporiki πουλάει την 3η θυγατρική της την Ιονική τράπεζα.
Η Τράπεζα Πειραιώς υλοποίησε μία σειρά στρατηγικών κινήσεων, με σκοπό την εδραίωσή της στην εγχώρια αγορά. Έτσι, το 1998 προχώρησε στην απορρόφηση των εργασιών της Chase Manhattan στην Ελλάδα, στην εξαγορά της Τράπεζας Μακεδονίας-Θράκης και της μικρής εξειδικευμένης Τράπεζας Credit Lyonnais Hellas, ενώ στις αρχές του 1999 στην απόκτηση του ελέγχου της Τράπεζας Χίου και στην απορρόφηση των εργασιών της National Westminster Bank στην Ελλάδα. Τον Ιούνιο του 2000 πραγματοποίησε την ενοποίηση των τραπεζικών δραστηριοτήτων της στην Ελλάδα, μέσω της απορρόφησης των εμπορικών Τραπεζών Μακεδονίας-Θράκης και Χίου, δημιουργώντας μία από τις τρεις μεγαλύτερες ιδιωτικές Τράπεζες στην Ελλάδα.
Στις αρχές του 2002, η Τράπεζα Πειραιώς απέκτησε τον έλεγχο της ΕΤΒΑbank ενώ η απορρόφησή της από την Τράπεζα Πειραιώς ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο 2003.
Αν παρατηρήσει κανείς με ψυχραιμία τις εξελίξεις στο banking από το 1990 έως το 2013 που πλησιάζει σε λίγες μέρες θα διαπιστώσει ότι η κυρίαρχη τάση στο ελληνικό banking ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις οι συγκεντρώσεις δυνάμενων, οι συγχωνεύσεις.
Με εξαίρεση π.χ. την κρατικοποίηση της Emporiki bank και την απομάκρυνση Ανδρεάδη μια ιστορία που γράφτηκε με θολά χρώματα η κατάληξη της τουλάχιστον εκείνη την περίοδο, η κυρίαρχη τάση ήταν η ανάδειξη των υγιών ιδιωτικών δυνάμεων στο banking που επιχείρησαν επιτυχώς να ανακτήσουν τον έλεγχο των υπό κρατικό έλεγχο τραπεζών.
Αυτή η εξέλιξη των τελευταίων 23 ετών με λάθη, παραλήψεις, ατέλειες στιγμάτισε την οικονομία και επέδρασε θετικά στο banking.
Αναδύθηκαν βασικοί πόλοι στο banking πέραν της Εθνικής που είχε παραδοσιακά ισχυρό ρόλο, η Alpha, η Πειραιώς και η Eurobank.
Όλες οι τράπεζες μεγαλούργησαν λόγω συγχωνεύσεων.
Οι συγχωνεύσεις του παρελθόντος με τον παρόν διαφέρουν παρασάγγας.
Οι συγχωνεύσεις του παρελθόντος ήταν το αποτέλεσμα της λογικής πρόβλεψης ότι η οικονομία μεγαλώνει άρα χρειάζεται μεγαλύτερες άρα και ισχυρότερες τράπεζες.
Οι συγχωνεύσεις στο παρόν στηρίζονται σε μια ιδιαίτερη «λογική» η οικονομία μικραίνει αλλά χρειάζονται μεγαλύτερες τράπεζες για να ωθήσουν προς τα εμπρός την οικονομία.
Στο παρελθόν χρειάζονταν μεγάλες τράπεζες γιατί έπρεπε να συμβαδίσουν με την προσπάθεια της οικονομίας να μεγαλώσει.
Στο παρόν χρειάζονται μεγάλες τράπεζες γιατί πρέπει να δοθεί μια ώθηση στην οικονομία που μικραίνει.
Έχουμε σοβαρούς ενδοιασμούς για το κατά πόσο μπορούν να συνεισφέρουν οι τράπεζες, οι εξαρτημένες τράπεζες σε κεφάλαια 28 δις – τουλάχιστον οι μεγαλύτερες - και σε ρευστότητα 130 δις ευρώ ωστόσο οι συγχγωνεύσεις έχουν υλοποιηθεί και οι διαδικασίες προχωρούν.
Ο καλύτερος τρόπος να προβλεφθεί το μέλλον είναι να ανατρέξουμε στο παρελθόν και θα διαπιστώσουμε ότι στις φάσεις κρατικοποιήσεις δεν δρομολογήθηκε η αναπτυξιακή τροχιά της οικονομίας.
Στην φάση των ιδιωτικοποιήσεων όμως μπήκαν οι βάσεις που χρειάστηκαν 10-18 χρόνια για να ωριμάσουν δημιουργώντας ισχυρότερα τραπεζικά σχήματα και το κυριότερο συμβάλλοντας στην δημιουργία ανάπτυξης της οικονομίας.
Η Ελλάδα όπως μας διδάσκει η παρελθούσα εμπειρία χρειάζεται ιδιωτικές τράπεζες, ιδιωτικά managements και ιδιώτες μετόχους.
Αυτό το τρίπτυχο αποτελεί το εχέγγυο της επιτυχίας, το εχέγγυο της δυναμικής που χρειάζεται η Ελλάδα και η πολύπαθη αποσυναρμολογημένη οικονομική μηχανή της χώρας.
Το 2013 πρέπει οι ελληνικές τράπεζες να μείνουν ιδιωτικές.
Ο κρατισμός θα αποτελέσει επιστροφή στον σκοταδισμό του παρελθόντος.
Η ιστορίας μας διδάσκει. Μην υποτιμήσουμε τις διδαχές της ιστορίας.
Οι ελληνικές τράπεζες, όλες οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να μείνουν ιδιωτικές ή να κρατήσουν ανοικτό το παράθυρο του ιδιωτικού τους χαρακτήρα.
Σπεύδουμε να προβλέψουμε ότι αν αυτό συμβεί, αν διασφαλιστεί ότι οι ελληνικές τράπεζες παραμείνουν ιδιωτικές θα έρθει ράλι 200% με 300% σε βάθος μηνών.
Αν οι τράπεζες μείνουν ιδιωτικές θα κερδίσουν όλοι, εργαζόμενοι, μέτοχοι, managements και κράτος.
Αν οι τράπεζες δεν μείνουν ιδιωτικές και κρατικοποιηθούν η δύναμη του σκότους θα είναι τόσο μεγάλη που θα καταπλήξει τα πάντα.
Σε αυτή την περίπτωση μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.
Κρατικοποίηση σημαίνει χρηματιστηριακή διάλυση, σημαίνει λόγω τρόικας μεγάλες απολύσεις, σημαίνει καταστροφή του ιδιώτη μετόχου και σημαίνει καταστροφή της οικονομίας.
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Στις αρχές του 2002, η Τράπεζα Πειραιώς απέκτησε τον έλεγχο της ΕΤΒΑbank ενώ η απορρόφησή της από την Τράπεζα Πειραιώς ολοκληρώθηκε το Δεκέμβριο 2003.
Αν παρατηρήσει κανείς με ψυχραιμία τις εξελίξεις στο banking από το 1990 έως το 2013 που πλησιάζει σε λίγες μέρες θα διαπιστώσει ότι η κυρίαρχη τάση στο ελληνικό banking ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις οι συγκεντρώσεις δυνάμενων, οι συγχωνεύσεις.
Με εξαίρεση π.χ. την κρατικοποίηση της Emporiki bank και την απομάκρυνση Ανδρεάδη μια ιστορία που γράφτηκε με θολά χρώματα η κατάληξη της τουλάχιστον εκείνη την περίοδο, η κυρίαρχη τάση ήταν η ανάδειξη των υγιών ιδιωτικών δυνάμεων στο banking που επιχείρησαν επιτυχώς να ανακτήσουν τον έλεγχο των υπό κρατικό έλεγχο τραπεζών.
Αυτή η εξέλιξη των τελευταίων 23 ετών με λάθη, παραλήψεις, ατέλειες στιγμάτισε την οικονομία και επέδρασε θετικά στο banking.
Αναδύθηκαν βασικοί πόλοι στο banking πέραν της Εθνικής που είχε παραδοσιακά ισχυρό ρόλο, η Alpha, η Πειραιώς και η Eurobank.
Όλες οι τράπεζες μεγαλούργησαν λόγω συγχωνεύσεων.
Οι συγχωνεύσεις του παρελθόντος με τον παρόν διαφέρουν παρασάγγας.
Οι συγχωνεύσεις του παρελθόντος ήταν το αποτέλεσμα της λογικής πρόβλεψης ότι η οικονομία μεγαλώνει άρα χρειάζεται μεγαλύτερες άρα και ισχυρότερες τράπεζες.
Οι συγχωνεύσεις στο παρόν στηρίζονται σε μια ιδιαίτερη «λογική» η οικονομία μικραίνει αλλά χρειάζονται μεγαλύτερες τράπεζες για να ωθήσουν προς τα εμπρός την οικονομία.
Στο παρελθόν χρειάζονταν μεγάλες τράπεζες γιατί έπρεπε να συμβαδίσουν με την προσπάθεια της οικονομίας να μεγαλώσει.
Στο παρόν χρειάζονται μεγάλες τράπεζες γιατί πρέπει να δοθεί μια ώθηση στην οικονομία που μικραίνει.
Έχουμε σοβαρούς ενδοιασμούς για το κατά πόσο μπορούν να συνεισφέρουν οι τράπεζες, οι εξαρτημένες τράπεζες σε κεφάλαια 28 δις – τουλάχιστον οι μεγαλύτερες - και σε ρευστότητα 130 δις ευρώ ωστόσο οι συγχγωνεύσεις έχουν υλοποιηθεί και οι διαδικασίες προχωρούν.
Ο καλύτερος τρόπος να προβλεφθεί το μέλλον είναι να ανατρέξουμε στο παρελθόν και θα διαπιστώσουμε ότι στις φάσεις κρατικοποιήσεις δεν δρομολογήθηκε η αναπτυξιακή τροχιά της οικονομίας.
Στην φάση των ιδιωτικοποιήσεων όμως μπήκαν οι βάσεις που χρειάστηκαν 10-18 χρόνια για να ωριμάσουν δημιουργώντας ισχυρότερα τραπεζικά σχήματα και το κυριότερο συμβάλλοντας στην δημιουργία ανάπτυξης της οικονομίας.
Η Ελλάδα όπως μας διδάσκει η παρελθούσα εμπειρία χρειάζεται ιδιωτικές τράπεζες, ιδιωτικά managements και ιδιώτες μετόχους.
Αυτό το τρίπτυχο αποτελεί το εχέγγυο της επιτυχίας, το εχέγγυο της δυναμικής που χρειάζεται η Ελλάδα και η πολύπαθη αποσυναρμολογημένη οικονομική μηχανή της χώρας.
Το 2013 πρέπει οι ελληνικές τράπεζες να μείνουν ιδιωτικές.
Ο κρατισμός θα αποτελέσει επιστροφή στον σκοταδισμό του παρελθόντος.
Η ιστορίας μας διδάσκει. Μην υποτιμήσουμε τις διδαχές της ιστορίας.
Οι ελληνικές τράπεζες, όλες οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να μείνουν ιδιωτικές ή να κρατήσουν ανοικτό το παράθυρο του ιδιωτικού τους χαρακτήρα.
Σπεύδουμε να προβλέψουμε ότι αν αυτό συμβεί, αν διασφαλιστεί ότι οι ελληνικές τράπεζες παραμείνουν ιδιωτικές θα έρθει ράλι 200% με 300% σε βάθος μηνών.
Αν οι τράπεζες μείνουν ιδιωτικές θα κερδίσουν όλοι, εργαζόμενοι, μέτοχοι, managements και κράτος.
Αν οι τράπεζες δεν μείνουν ιδιωτικές και κρατικοποιηθούν η δύναμη του σκότους θα είναι τόσο μεγάλη που θα καταπλήξει τα πάντα.
Σε αυτή την περίπτωση μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.
Κρατικοποίηση σημαίνει χρηματιστηριακή διάλυση, σημαίνει λόγω τρόικας μεγάλες απολύσεις, σημαίνει καταστροφή του ιδιώτη μετόχου και σημαίνει καταστροφή της οικονομίας.
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών