Άρθρο του οικονομολόγου Σαράντου Λέκκα
Ήταν το 1912 όταν από τον John Pierpont Morgan διατυπώθηκε η δεύτερη πιο σημαντική , μετά τον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, οικονομική θεώρηση , σύμφωνα με την οποία: ‘ gold is money everything else is credit’, δηλαδή ο χρυσός είναι χρήμα οτιδήποτε άλλο είναι πίστωση .
Όταν διατυπώθηκε αυτό δεν υπήρχαν τα σημερινά προβλήματα, ίσχυε ο κανόνας του χρυσού που διήρκησε από το 1880 έως και το 1914 και που κατά την διάρκεια του σημειώθηκε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη,
πραγματοποιήθηκαν σημαντικές επενδύσεις, ενώ το διεθνές εμπόριο πραγματοποίησε μεγάλα άλματα.
Ο κανόνας του χρυσού επέτρεπε στα κράτη να τυπώνουν τόσα χρήματα όσο και το αντίκρισμα σε αποθέματα χρυσού.
Καταργήθηκε κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου ,καθώς η χρηματοδότηση του πολέμου απαιτούσε τεράστιες ποσότητες χρημάτων για τις οποίες δεν υπήρχαν τα αντίστοιχα αποθέματα χρυσού.
Η πρακτική αυτή συνεχίσθηκε και μετά τον πόλεμο, με αποτέλεσμα οι ποσότητες του χωρίς αντίκρισμα χρήματος να οδηγήσουν στην αύξηση των τιμών σε ακίνητα, εμπορεύματα, μετοχές και στην δημιουργία φούσκας στο χρηματιστήριο των ΗΠΑ που έσκασε το 1929 με τεράστιο αντίκτυπο στη διεθνή οικονομία.
Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η ανάγκη για νομισματική σταθερότητα διαμόρφωσε το σύστημα σταθερών ισοτιμιών, το οποίο διέφερε από τον κλασικό κανόνα του χρυσού.
Σύμφωνα με αυτό προσδιορίστηκαν σταθερές ισοτιμίες μεταξύ των νομισμάτων που συμμετείχαν, τα νομίσματα είχαν αντίκρισμα σε δολάρια και τα δολάρια σε χρυσό με σταθερή αναλογία 35 δολάρια ανά ουγιά χρυσού.
Και αυτό το σύστημα καταργήθηκε όταν το 1974 η ανάγκη για χρηματοδότηση της εμπλοκής των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ απαιτούσε τεράστια κεφάλαια.
Έκτοτε περάσαμε στο σύστημα των κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών και στην δημιουργία χρημάτων από πιστώσεις , των λεγόμενων χρήματων fiat.
H λέξη fiat είναι λατινική που σημαίνει γενηθήτω, να δημιουργηθεί, ας γίνει, ενώ ως νόμισμα αντλεί την αξία του από την εκδούσα κυβέρνηση και όχι από φυσικό αγαθό ή εμπόρευμα.
Ομιλούμε επομένως για χρήματα χωρίς αντίκρισμα , χρήματα που δεν καλύπτονται από απτό πλούτο πάρα μόνο από την υπόσχεση του κράτους να πληρώνει στηριζόμενο στα μελλοντικά φορολογικά έσοδα.
Η εγκατάλειψη του κανόνα του χρυσού όπου το ποσό της πίστωσης προσδιορίζονταν πάντα από χειροπιαστή αξία οδήγησε στην χρησιμοποίηση του τραπεζικού συστήματος ως μηχανισμού ατελείωτης πιστωτικής επέκτασης .
Μοναδικό φρένο ο πληθωρισμός, χωρίς αυτό να αλλάζει την ουσία μιας και τα αποθεματικά είναι χάρτινα συνήθως υπό την μορφή ομολόγων σε αντιδιαστολή με το αντίκρισμα σε ποσότητες χρυσού.
Σήμερα υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι η λογιστική κατά βάση τραπεζική κατάθεση ή η κατοχή ομολόγων μπορεί να μετατραπεί σε απαίτηση πάνω σε πραγματικά περιουσιακά στοιχεία.
Ελάχιστοι μπαίνουν στην κόπο να διερωτηθούν πάνω στο υπαρκτό πρόβλημα της ύπαρξης υπερπολλαπλάσιων εκκρεμών απαιτήσεων σε σχέση με τα πραγματικά περιουσιακά στοιχεία .
Το χρέος των κυβερνήσεων , νοικοκυριών , επιχειρήσεων το 2007 έφθανε στο 195% του παγκόσμιου ΑΕΠ , ενώ με την συμπλήρωση του πρώτου εξαμήνου του 2023 έφθασε το 336% και σε απόλυτο νούμερο τα 307,4 τρις δολάρια περίπου δώδεκα φορές μεγαλύτερο του ΑΕΠ των ΗΠΑ.
Την τελευταία δεκαετία το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 100 τρις δολάρια ενώ το παγκόσμιο ΑΕΠ κατά 30 τρις δολάρια .
Η παγκόσμια ρευστότητα από τις κεντρικές τράπεζες , τις εμπορικές και το σκιώδες τραπεζικό σύστημα, το 2019 έφθανε τα 130 τρις δολάρια , ενώ το 2022 ξεπέρασε τα 172 τρις δολάρια , την ίδια ώρα το παγκόσμιο ΑΕΠ καταγράφεται στα 91,48 τρις δολάρια.
Το τρομακτικό είναι ότι σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών οι ανοικτές θέσεις σε ρυθμιζόμενα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης καθώς και η αξία των εξωχρηματιστηριακών παραγώγων στα τέλη του 2022 έφθασαν τα 667,5 τρις δολάρια με αντισυμβαλλόμενους , τράπεζες , ασφαλιστικές εταιρείες και συνταξιοδοτικά ταμεία.
Εάν οι κάτοχοι καταθέσεων, ομολόγων, συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης και παραγώγων , αποφασίσουν να μετατρέψουν τις λογιστικές και χάρτινες τοποθετήσεις τους σε οποιοδήποτε άλλο αγαθό τότε θα διαπίστωναν ότι αυτές δεν καλύπτονται , ότι δεν υπάρχει αγοραστική δυνατότητα ανάλογη των τοποθετήσεων τους , ότι δεν υφίσταται πραγματικός πλούτος, ότι τα δικαιώματα που δημιουργήθηκαν από την τραπεζική πίστη δεν μπορούν να ικανοποιηθούν.
Από αυτήν την ψευδαίσθηση, από αυτό το κενό , μας προστάτευε ο κανόνας του χρυσού , όμως ήταν εμπόδιο για αυτούς που διαμορφώνουν όρους ανάπτυξης μέσω ελλειμμάτων .
Θεοποιήθηκε η πίστωση ως μηχανισμός ανάπτυξης, ενώ αντίστοιχα παρατηρήθηκε ότι κάθε μορφή ύφεσης ήταν αποτέλεσμα του περιορισμού των πιστώσεων .
Χωρίς απτά αποθεματικά δεν υπάρχουν όρια , οι πιστώσεις συνεχίζονται έως το σπάσιμο της φούσκας , της όποιας φούσκας που κατά τακτά χρονικά διαστήματα δημιουργείται και που νομοτελειακά κάποια στιγμή σπάει .
Ο χρυσός δεν απαιτεί εμπιστοσύνη όπως τα κρατικά fiat χρήματα , εμπεριέχει την φερεγγυότητα και αναδεικνύει την δυναμική του σε περιόδους κρίσεων, είτε αυτές είναι οικονομικές, είτε γεωπολιτικές , είτε υγειονομικές .
Από τα 35 δολάρια ανά ούγια του 1970 , η τιμή του ξεπέρασε τα 300 δολάρια το 1985 , τα 500 δολάρια το 2006 , τα 1000 δολάρια το 2010, ενώ σήμερα βρίσκεται κοντά στα 2.000 δολάρια .
Στην ουσία η μεγάλη του εκτόξευση πραγματοποιήθηκε μετά την διεθνή χρηματοοικονομική κρίση του 2008/09 κάτι που αποδεικνύει ότι σε περιόδους κρίσεων ο χρυσός αποτελεί το πραγματικό καταφύγιο επιβεβαιώνοντας τον J.P Morgan που θέλει τον χρυσό και μόνο να αποτελεί απτό χρήμα.
Ο χρυσός καταγράφει κέρδη σε περιόδους οικονομικής αβεβαιότητας, ύφεσης, πληθωρισμού, χαμηλών επιτοκίων, γεωπολιτικών αναταραχών, έντονου αγοραστικού ενδιαφέροντος από τις κεντρικές τράπεζες, αλλά και όταν η τιμή του δολαρίου μειώνεται μιας και η αποτίμηση του γίνεται σε αμερικανικά δολάρια .
Η πορεία του χρυσού εκφράζει μια αντιστρόφως ανάλογη σχέση με εκείνη του δολαρίου μιας και σχετίζονται αρνητικά, έτσι όταν καταγράφεται αποδυνάμωση του δολαρίου υπάρχει άμεση ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης όσων βρίσκονται εκτός ζώνης του δολαρίου κάτι που οδηγήσει τις τιμές εμπορευμάτων, μετάλλων , χρυσού σε υψηλοτέρα επίπεδα.
Κατά την τρέχουσα περίοδο, η οποία στην ουσία είναι συνέχεια της μεγαλύτερης μετά το 1929 χρηματοπιστωτικής κρίσης, του 2008/09 , δεδομένης της αβεβαιότητας που διαμόρφωσαν η παρατεταμένη χρονικά καθήλωση των επιτοκίων σε μηδενικά επίπεδα, η διπλή κρίση υγειονομική και ενεργειακή, τα προβλήματα στις εφοδιαστικές αλυσίδες, η εκτόξευση εν συνέχεια του πληθωρισμού , η εξ αυτού αναστροφή της τάσης των επιτοκίων μετά την άνοιξη του 2022, έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση αντίστροφη της τάσης για ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας σε οικονομικό και εμπορικό επίπεδο.
Η ανάδειξη ως μέγιστης προτεραιότητας της οικονομικής ασφάλειας και της συναφούς αυτάρκειας σε ενεργειακά προϊόντα και τρόφιμα αλλάζει το σκηνικό και οδηγεί σε νέα δεδομένα με πρώτο την συρρίκνωση του δείκτη παγκοσμιοποίησης των οικονομιών .
Ως εκ τούτου η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια όπως και η ανοδική τάση του πληθωρισμού, για ένα απροσδιόριστο προς το παρόν χρονικό διάστημα και μέχρι του σημείου που μια νέα ισορροπία θα επέλθει, είναι βέβαιο ότι θα ενισχύσει την ανοδική πορεία του χρυσού.
Καθώς θα προχωρούμε σε μια αναδιάταξη των γεωοικονομικών συσχετισμών με νέες συμμαχίες στην βάση των νέων προτεραιοτήτων η αναζήτηση καταφυγίου ασφάλειας θα οδηγεί στον χρυσό .
Την ώρα που κανένα νόμισμα δεν εμπνέει την απόλυτη ασφάλεια του χρυσού , την ώρα που το κυρίαρχο αποθεματικό και συναλλακτικό νόμισμα , το αμερικανικό δολάριο, νιώθει του πρώτους τριγμούς της τάσης αποδολαροποίησης , την ώρα που οι γεωπολιτικές εντάσεις σε Ουκρανία και Παλαιστίνη ενισχύουν την αστάθεια , είναι απόλυτα φυσικό η τιμή του χρυσού να κατευθύνεται σε υψηλοτέρα ιστορικά επίπεδα .
Παράλληλα συνεχώς ακούγονται παροτρύνσεις για την ολική μετάβαση από την κατανάλωση και την μόχλευση στην βάση του υπερδανεισμού και του τυπώματος χρημάτων προς την πραγματική οικονομία του πραγματικού μόχθου , της πραγματικής παραγωγής και των πραγματικών στοιχείων ενεργητικού.
Και όλα αυτά μέσω των προθέσεων εγκατάλειψης του δολαρίου και της παγίδας χρέους που βρίσκονται οι ΗΠΑ, οι οποίες αναγκάζονται να δανείζονται με εκθετικά αυξανόμενο τρόπο για να καλύπτουν τους τόκους του τεράστιου χρέους τους.
Είναι κοινά αποδεκτό ότι η ανεξέλεγκτη πίστωση παράγει αστάθεια και αβεβαιότητα , οπότε η θεραπεία περνά μέσα από την επιστροφή σε κάποιας μορφής κανόνα χρυσού.
Η ανάγκη για ένα νέο νομισματικό σύστημα είναι επιτακτική , τα πενήντα και πλέον χρόνια που πέρασαν από την μετάβαση στον κόσμο των πιστώσεων και της δημιουργίας χρημάτων από το πουθενά νομοτελειακά κινείται προς το τέλος .
Η αναζήτηση πραγματικού , νόμιμου και υγιούς χρήματος αποδεκτό σε παγκόσμιο επίπεδο πρέπει πλέον να δρομολογηθεί με επιτακτικό τρόπο , αρκετά λεηλατήθηκε ο πραγματικός πλούτος από τα παράσιτα που για ίδιον όφελος θεοποίησαν τις χρόνιες ελλειμματικές δαπάνες και την ψευδαίσθηση πλούτου μέσω πιστώσεων και χρεών .
www.bankingnews.gr
Όταν διατυπώθηκε αυτό δεν υπήρχαν τα σημερινά προβλήματα, ίσχυε ο κανόνας του χρυσού που διήρκησε από το 1880 έως και το 1914 και που κατά την διάρκεια του σημειώθηκε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη,
πραγματοποιήθηκαν σημαντικές επενδύσεις, ενώ το διεθνές εμπόριο πραγματοποίησε μεγάλα άλματα.
Ο κανόνας του χρυσού επέτρεπε στα κράτη να τυπώνουν τόσα χρήματα όσο και το αντίκρισμα σε αποθέματα χρυσού.
Καταργήθηκε κατά την διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου ,καθώς η χρηματοδότηση του πολέμου απαιτούσε τεράστιες ποσότητες χρημάτων για τις οποίες δεν υπήρχαν τα αντίστοιχα αποθέματα χρυσού.
Η πρακτική αυτή συνεχίσθηκε και μετά τον πόλεμο, με αποτέλεσμα οι ποσότητες του χωρίς αντίκρισμα χρήματος να οδηγήσουν στην αύξηση των τιμών σε ακίνητα, εμπορεύματα, μετοχές και στην δημιουργία φούσκας στο χρηματιστήριο των ΗΠΑ που έσκασε το 1929 με τεράστιο αντίκτυπο στη διεθνή οικονομία.
Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο η ανάγκη για νομισματική σταθερότητα διαμόρφωσε το σύστημα σταθερών ισοτιμιών, το οποίο διέφερε από τον κλασικό κανόνα του χρυσού.
Σύμφωνα με αυτό προσδιορίστηκαν σταθερές ισοτιμίες μεταξύ των νομισμάτων που συμμετείχαν, τα νομίσματα είχαν αντίκρισμα σε δολάρια και τα δολάρια σε χρυσό με σταθερή αναλογία 35 δολάρια ανά ουγιά χρυσού.
Και αυτό το σύστημα καταργήθηκε όταν το 1974 η ανάγκη για χρηματοδότηση της εμπλοκής των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ απαιτούσε τεράστια κεφάλαια.
Έκτοτε περάσαμε στο σύστημα των κυμαινόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών και στην δημιουργία χρημάτων από πιστώσεις , των λεγόμενων χρήματων fiat.
H λέξη fiat είναι λατινική που σημαίνει γενηθήτω, να δημιουργηθεί, ας γίνει, ενώ ως νόμισμα αντλεί την αξία του από την εκδούσα κυβέρνηση και όχι από φυσικό αγαθό ή εμπόρευμα.
Ομιλούμε επομένως για χρήματα χωρίς αντίκρισμα , χρήματα που δεν καλύπτονται από απτό πλούτο πάρα μόνο από την υπόσχεση του κράτους να πληρώνει στηριζόμενο στα μελλοντικά φορολογικά έσοδα.
Η εγκατάλειψη του κανόνα του χρυσού όπου το ποσό της πίστωσης προσδιορίζονταν πάντα από χειροπιαστή αξία οδήγησε στην χρησιμοποίηση του τραπεζικού συστήματος ως μηχανισμού ατελείωτης πιστωτικής επέκτασης .
Μοναδικό φρένο ο πληθωρισμός, χωρίς αυτό να αλλάζει την ουσία μιας και τα αποθεματικά είναι χάρτινα συνήθως υπό την μορφή ομολόγων σε αντιδιαστολή με το αντίκρισμα σε ποσότητες χρυσού.
Σήμερα υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι η λογιστική κατά βάση τραπεζική κατάθεση ή η κατοχή ομολόγων μπορεί να μετατραπεί σε απαίτηση πάνω σε πραγματικά περιουσιακά στοιχεία.
Ελάχιστοι μπαίνουν στην κόπο να διερωτηθούν πάνω στο υπαρκτό πρόβλημα της ύπαρξης υπερπολλαπλάσιων εκκρεμών απαιτήσεων σε σχέση με τα πραγματικά περιουσιακά στοιχεία .
Το χρέος των κυβερνήσεων , νοικοκυριών , επιχειρήσεων το 2007 έφθανε στο 195% του παγκόσμιου ΑΕΠ , ενώ με την συμπλήρωση του πρώτου εξαμήνου του 2023 έφθασε το 336% και σε απόλυτο νούμερο τα 307,4 τρις δολάρια περίπου δώδεκα φορές μεγαλύτερο του ΑΕΠ των ΗΠΑ.
Την τελευταία δεκαετία το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά 100 τρις δολάρια ενώ το παγκόσμιο ΑΕΠ κατά 30 τρις δολάρια .
Η παγκόσμια ρευστότητα από τις κεντρικές τράπεζες , τις εμπορικές και το σκιώδες τραπεζικό σύστημα, το 2019 έφθανε τα 130 τρις δολάρια , ενώ το 2022 ξεπέρασε τα 172 τρις δολάρια , την ίδια ώρα το παγκόσμιο ΑΕΠ καταγράφεται στα 91,48 τρις δολάρια.
Το τρομακτικό είναι ότι σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών οι ανοικτές θέσεις σε ρυθμιζόμενα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης καθώς και η αξία των εξωχρηματιστηριακών παραγώγων στα τέλη του 2022 έφθασαν τα 667,5 τρις δολάρια με αντισυμβαλλόμενους , τράπεζες , ασφαλιστικές εταιρείες και συνταξιοδοτικά ταμεία.
Εάν οι κάτοχοι καταθέσεων, ομολόγων, συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης και παραγώγων , αποφασίσουν να μετατρέψουν τις λογιστικές και χάρτινες τοποθετήσεις τους σε οποιοδήποτε άλλο αγαθό τότε θα διαπίστωναν ότι αυτές δεν καλύπτονται , ότι δεν υπάρχει αγοραστική δυνατότητα ανάλογη των τοποθετήσεων τους , ότι δεν υφίσταται πραγματικός πλούτος, ότι τα δικαιώματα που δημιουργήθηκαν από την τραπεζική πίστη δεν μπορούν να ικανοποιηθούν.
Από αυτήν την ψευδαίσθηση, από αυτό το κενό , μας προστάτευε ο κανόνας του χρυσού , όμως ήταν εμπόδιο για αυτούς που διαμορφώνουν όρους ανάπτυξης μέσω ελλειμμάτων .
Θεοποιήθηκε η πίστωση ως μηχανισμός ανάπτυξης, ενώ αντίστοιχα παρατηρήθηκε ότι κάθε μορφή ύφεσης ήταν αποτέλεσμα του περιορισμού των πιστώσεων .
Χωρίς απτά αποθεματικά δεν υπάρχουν όρια , οι πιστώσεις συνεχίζονται έως το σπάσιμο της φούσκας , της όποιας φούσκας που κατά τακτά χρονικά διαστήματα δημιουργείται και που νομοτελειακά κάποια στιγμή σπάει .
Ο χρυσός δεν απαιτεί εμπιστοσύνη όπως τα κρατικά fiat χρήματα , εμπεριέχει την φερεγγυότητα και αναδεικνύει την δυναμική του σε περιόδους κρίσεων, είτε αυτές είναι οικονομικές, είτε γεωπολιτικές , είτε υγειονομικές .
Από τα 35 δολάρια ανά ούγια του 1970 , η τιμή του ξεπέρασε τα 300 δολάρια το 1985 , τα 500 δολάρια το 2006 , τα 1000 δολάρια το 2010, ενώ σήμερα βρίσκεται κοντά στα 2.000 δολάρια .
Στην ουσία η μεγάλη του εκτόξευση πραγματοποιήθηκε μετά την διεθνή χρηματοοικονομική κρίση του 2008/09 κάτι που αποδεικνύει ότι σε περιόδους κρίσεων ο χρυσός αποτελεί το πραγματικό καταφύγιο επιβεβαιώνοντας τον J.P Morgan που θέλει τον χρυσό και μόνο να αποτελεί απτό χρήμα.
Ο χρυσός καταγράφει κέρδη σε περιόδους οικονομικής αβεβαιότητας, ύφεσης, πληθωρισμού, χαμηλών επιτοκίων, γεωπολιτικών αναταραχών, έντονου αγοραστικού ενδιαφέροντος από τις κεντρικές τράπεζες, αλλά και όταν η τιμή του δολαρίου μειώνεται μιας και η αποτίμηση του γίνεται σε αμερικανικά δολάρια .
Η πορεία του χρυσού εκφράζει μια αντιστρόφως ανάλογη σχέση με εκείνη του δολαρίου μιας και σχετίζονται αρνητικά, έτσι όταν καταγράφεται αποδυνάμωση του δολαρίου υπάρχει άμεση ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης όσων βρίσκονται εκτός ζώνης του δολαρίου κάτι που οδηγήσει τις τιμές εμπορευμάτων, μετάλλων , χρυσού σε υψηλοτέρα επίπεδα.
Κατά την τρέχουσα περίοδο, η οποία στην ουσία είναι συνέχεια της μεγαλύτερης μετά το 1929 χρηματοπιστωτικής κρίσης, του 2008/09 , δεδομένης της αβεβαιότητας που διαμόρφωσαν η παρατεταμένη χρονικά καθήλωση των επιτοκίων σε μηδενικά επίπεδα, η διπλή κρίση υγειονομική και ενεργειακή, τα προβλήματα στις εφοδιαστικές αλυσίδες, η εκτόξευση εν συνέχεια του πληθωρισμού , η εξ αυτού αναστροφή της τάσης των επιτοκίων μετά την άνοιξη του 2022, έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση αντίστροφη της τάσης για ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας σε οικονομικό και εμπορικό επίπεδο.
Η ανάδειξη ως μέγιστης προτεραιότητας της οικονομικής ασφάλειας και της συναφούς αυτάρκειας σε ενεργειακά προϊόντα και τρόφιμα αλλάζει το σκηνικό και οδηγεί σε νέα δεδομένα με πρώτο την συρρίκνωση του δείκτη παγκοσμιοποίησης των οικονομιών .
Ως εκ τούτου η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια όπως και η ανοδική τάση του πληθωρισμού, για ένα απροσδιόριστο προς το παρόν χρονικό διάστημα και μέχρι του σημείου που μια νέα ισορροπία θα επέλθει, είναι βέβαιο ότι θα ενισχύσει την ανοδική πορεία του χρυσού.
Καθώς θα προχωρούμε σε μια αναδιάταξη των γεωοικονομικών συσχετισμών με νέες συμμαχίες στην βάση των νέων προτεραιοτήτων η αναζήτηση καταφυγίου ασφάλειας θα οδηγεί στον χρυσό .
Την ώρα που κανένα νόμισμα δεν εμπνέει την απόλυτη ασφάλεια του χρυσού , την ώρα που το κυρίαρχο αποθεματικό και συναλλακτικό νόμισμα , το αμερικανικό δολάριο, νιώθει του πρώτους τριγμούς της τάσης αποδολαροποίησης , την ώρα που οι γεωπολιτικές εντάσεις σε Ουκρανία και Παλαιστίνη ενισχύουν την αστάθεια , είναι απόλυτα φυσικό η τιμή του χρυσού να κατευθύνεται σε υψηλοτέρα ιστορικά επίπεδα .
Παράλληλα συνεχώς ακούγονται παροτρύνσεις για την ολική μετάβαση από την κατανάλωση και την μόχλευση στην βάση του υπερδανεισμού και του τυπώματος χρημάτων προς την πραγματική οικονομία του πραγματικού μόχθου , της πραγματικής παραγωγής και των πραγματικών στοιχείων ενεργητικού.
Και όλα αυτά μέσω των προθέσεων εγκατάλειψης του δολαρίου και της παγίδας χρέους που βρίσκονται οι ΗΠΑ, οι οποίες αναγκάζονται να δανείζονται με εκθετικά αυξανόμενο τρόπο για να καλύπτουν τους τόκους του τεράστιου χρέους τους.
Είναι κοινά αποδεκτό ότι η ανεξέλεγκτη πίστωση παράγει αστάθεια και αβεβαιότητα , οπότε η θεραπεία περνά μέσα από την επιστροφή σε κάποιας μορφής κανόνα χρυσού.
Η ανάγκη για ένα νέο νομισματικό σύστημα είναι επιτακτική , τα πενήντα και πλέον χρόνια που πέρασαν από την μετάβαση στον κόσμο των πιστώσεων και της δημιουργίας χρημάτων από το πουθενά νομοτελειακά κινείται προς το τέλος .
Η αναζήτηση πραγματικού , νόμιμου και υγιούς χρήματος αποδεκτό σε παγκόσμιο επίπεδο πρέπει πλέον να δρομολογηθεί με επιτακτικό τρόπο , αρκετά λεηλατήθηκε ο πραγματικός πλούτος από τα παράσιτα που για ίδιον όφελος θεοποίησαν τις χρόνιες ελλειμματικές δαπάνες και την ψευδαίσθηση πλούτου μέσω πιστώσεων και χρεών .
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών