Ο κ. Φραγκιαδάκης επέλεξε να «σνομπάρει» την ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ
Θα μιλήσω για αυτά που γνωρίζω καλά.
Ως γυναίκα.
Όπως οι τρεις γυναίκες του ΤΧΣ, που αν και αλλοδαπές, είχαν το θάρρος να μιλήσουν για έναν «μη συνεργάσιμο» CEO της Εθνικής Τράπεζας.
Στον κ. Φραγκιαδάκη ανατέθηκε – μεταξύ άλλων – το δύσκολο έργο της πώλησης της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ.
Δύσκολο, κυρίως λόγω του «αφελληνισμού» της παλαιότερης (127 ετών σήμερα) και μεγαλύτερης (16% μερίδιο αγοράς) ασφαλιστικής του τόπου.
Ένα έργο που έπρεπε να παιχτεί γρήγορα και αποτελεσματικά.
Με εγγυήσεις και όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα.
Με τρόπο τεχνοκρατικό και ισότιμο.
Με σεβασμό στην μόνη εταιρία του ομίλου με υψηλή κερδοφορία και με προϊόντα και υπηρεσίες από ανθρώπους για ανθρώπους.
Ο κ. Φραγκιαδάκης επέλεξε να «σνομπάρει» την ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ, ακολουθώντας, δυστυχώς, την κλασική αντιμετώπιση που επιφυλλάσσουν οι περισσότεροι τραπεζικοί για τις ασφαλιστικές...
Πήρε τον CFO της εταιρίας, τον Σταύρο Κωνσταντά, ένα στέλεχος τίμιο, αποτελεσματικό, φερέγγυο και εξαίρετο γνώστη όλων των πολυδαίδαλων απαιτήσεων λειτουργίας μιας ασφαλιστικής και τον «προήγαγε» σε Αναπληρωτή Διευθύνοντα Σύμβουλο, χωρίς ποτέ να προσδιορίσει το γιατί «αναπληρωτής» και το ποιον αναπληρώνει...
Μεταβατική ηγεσία, ονόμασε αυτήν την εκκρεμή κατάσταση ο κ. Φραγιαδάκης...
Μια εταιρία με τέτοια κερδοφορία, με τέτοια αξία, με τέτοια ιστορία, σίγουρα δεν άξιζε τόσο μεγάλο διάστημα (από τον Απρίλιο του 2016) «μεταβατικής» αντιμετώπισης...
Δεν άξιζε στον εορτασμό των 125 χρόνων της, ο επικεφαλής του ομίλου να στείλει βιντεοσκοπημένο μήνυμα...
Δεν άξιζε να παίρνει μισές αποφάσεις, που ακόμη αφήνουν την εταιρία έρμαιο στις εκάστοτε διαθέσεις «αδικημένων παραγόντων», εντός και εκτός των τειχών της...
Δεν άξιζε να αφήνει τα στελέχη της ακάλυπτα, για αποφάσεις προηγούμενες, διοικήσεων παρελθουσών χρήσεων, πάντα όμως εκπορευόμενων από την τράπεζα...
Δεν άξιζε στην ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ να είναι στο «freeze screen» μέχρι να αποδειχθεί στα τέλη Μαρτίου, αυτό που ήταν προφανές από τον προηγούμενο Αύγουστο: ότι η Exin ποτέ δεν θα εξαγόραζε το 75% στο τίμημα που είχε η ίδια προτείνει...
Παρόλα αυτά, τόσο ο Σταύρος Κωνσταντάς, όσο κι ο πρόεδρος Χριστόφορος Σαρδελής και ο Γενικός Διευθυντής Γιώργος Ζαφείρης, έκαναν κυριολεκτικά υπεράνθρωπες προσπάθειες για να κρατήσουν την Πρώτη Ασφαλιστική σε εγρήγορση, να διατηρήσουν την υψηλή κερδοφορία της, να συνεχίσουν το κοινωνικό της έργο και, το κυριότερο, να συγκρατήσουν, να ενθαρρύνουν και ενδυναμώσουν το ανθρώπινο δυναμικό της, με έμφαση στους ανθρώπους των πωλήσεων, ώστε η παραγωγή των ασφαλίστρων και άρα η αξία της ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ να διατηρηθεί αλώβητη, παρά την τεταμένη ατμόσφαιρα και την απίστευτη σε διάρκεια αναμονή των «βαρβάρων», όπως θα έλεγε και ο Καβάφης...
Όσο κι αν «σνομπάρουν» οι τραπεζίτες τις ασφαλιστικές, όσο κι αν θεωρούν ότι ο επαγγελματίας ασφαλιστής βρίσκεται ένα σκαλοπάτι κάτω από τους έμμισθους καρεκλοκένταυρους, ο ασφαλιστής θα είναι πάντα πολλά σκαλιά πιο πάνω...
Θα είναι εκεί να δώσει, όταν οι τράπεζες μόνον απαιτούν. Θα είναι εκεί να στηρίξει, όταν όλοι σφυρίζουν αδιάφορα, θα είναι εκεί, όταν κανείς δεν θέλει να ακούσει το πρόβλημα...
Γιατί στις τράπεζες, κύριε Φραγκιαδάκη (και μαζί του απευθύνομαι σε όλους τους κύριους και κυρίες των τραπεζών), εμείς οι κοινοί θνητοί βάζουμε το περίσσευμά μας...
Στις ασφαλιστικές, όμως, επενδύουμε το υστέρημά μας...
Για σκεφτείτε το λίγο...
Και στο υστέρημά μας, προφανώς, δεν αξίζουν τέτοιες συμπεριφορές...
Μαρίνα Δρακάτου
www.bankingnews.gr
Ως γυναίκα.
Όπως οι τρεις γυναίκες του ΤΧΣ, που αν και αλλοδαπές, είχαν το θάρρος να μιλήσουν για έναν «μη συνεργάσιμο» CEO της Εθνικής Τράπεζας.
Στον κ. Φραγκιαδάκη ανατέθηκε – μεταξύ άλλων – το δύσκολο έργο της πώλησης της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗΣ.
Δύσκολο, κυρίως λόγω του «αφελληνισμού» της παλαιότερης (127 ετών σήμερα) και μεγαλύτερης (16% μερίδιο αγοράς) ασφαλιστικής του τόπου.
Ένα έργο που έπρεπε να παιχτεί γρήγορα και αποτελεσματικά.
Με εγγυήσεις και όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα.
Με τρόπο τεχνοκρατικό και ισότιμο.
Με σεβασμό στην μόνη εταιρία του ομίλου με υψηλή κερδοφορία και με προϊόντα και υπηρεσίες από ανθρώπους για ανθρώπους.
Ο κ. Φραγκιαδάκης επέλεξε να «σνομπάρει» την ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ, ακολουθώντας, δυστυχώς, την κλασική αντιμετώπιση που επιφυλλάσσουν οι περισσότεροι τραπεζικοί για τις ασφαλιστικές...
Πήρε τον CFO της εταιρίας, τον Σταύρο Κωνσταντά, ένα στέλεχος τίμιο, αποτελεσματικό, φερέγγυο και εξαίρετο γνώστη όλων των πολυδαίδαλων απαιτήσεων λειτουργίας μιας ασφαλιστικής και τον «προήγαγε» σε Αναπληρωτή Διευθύνοντα Σύμβουλο, χωρίς ποτέ να προσδιορίσει το γιατί «αναπληρωτής» και το ποιον αναπληρώνει...
Μεταβατική ηγεσία, ονόμασε αυτήν την εκκρεμή κατάσταση ο κ. Φραγιαδάκης...
Μια εταιρία με τέτοια κερδοφορία, με τέτοια αξία, με τέτοια ιστορία, σίγουρα δεν άξιζε τόσο μεγάλο διάστημα (από τον Απρίλιο του 2016) «μεταβατικής» αντιμετώπισης...
Δεν άξιζε στον εορτασμό των 125 χρόνων της, ο επικεφαλής του ομίλου να στείλει βιντεοσκοπημένο μήνυμα...
Δεν άξιζε να παίρνει μισές αποφάσεις, που ακόμη αφήνουν την εταιρία έρμαιο στις εκάστοτε διαθέσεις «αδικημένων παραγόντων», εντός και εκτός των τειχών της...
Δεν άξιζε να αφήνει τα στελέχη της ακάλυπτα, για αποφάσεις προηγούμενες, διοικήσεων παρελθουσών χρήσεων, πάντα όμως εκπορευόμενων από την τράπεζα...
Δεν άξιζε στην ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ να είναι στο «freeze screen» μέχρι να αποδειχθεί στα τέλη Μαρτίου, αυτό που ήταν προφανές από τον προηγούμενο Αύγουστο: ότι η Exin ποτέ δεν θα εξαγόραζε το 75% στο τίμημα που είχε η ίδια προτείνει...
Παρόλα αυτά, τόσο ο Σταύρος Κωνσταντάς, όσο κι ο πρόεδρος Χριστόφορος Σαρδελής και ο Γενικός Διευθυντής Γιώργος Ζαφείρης, έκαναν κυριολεκτικά υπεράνθρωπες προσπάθειες για να κρατήσουν την Πρώτη Ασφαλιστική σε εγρήγορση, να διατηρήσουν την υψηλή κερδοφορία της, να συνεχίσουν το κοινωνικό της έργο και, το κυριότερο, να συγκρατήσουν, να ενθαρρύνουν και ενδυναμώσουν το ανθρώπινο δυναμικό της, με έμφαση στους ανθρώπους των πωλήσεων, ώστε η παραγωγή των ασφαλίστρων και άρα η αξία της ΕΘΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ να διατηρηθεί αλώβητη, παρά την τεταμένη ατμόσφαιρα και την απίστευτη σε διάρκεια αναμονή των «βαρβάρων», όπως θα έλεγε και ο Καβάφης...
Όσο κι αν «σνομπάρουν» οι τραπεζίτες τις ασφαλιστικές, όσο κι αν θεωρούν ότι ο επαγγελματίας ασφαλιστής βρίσκεται ένα σκαλοπάτι κάτω από τους έμμισθους καρεκλοκένταυρους, ο ασφαλιστής θα είναι πάντα πολλά σκαλιά πιο πάνω...
Θα είναι εκεί να δώσει, όταν οι τράπεζες μόνον απαιτούν. Θα είναι εκεί να στηρίξει, όταν όλοι σφυρίζουν αδιάφορα, θα είναι εκεί, όταν κανείς δεν θέλει να ακούσει το πρόβλημα...
Γιατί στις τράπεζες, κύριε Φραγκιαδάκη (και μαζί του απευθύνομαι σε όλους τους κύριους και κυρίες των τραπεζών), εμείς οι κοινοί θνητοί βάζουμε το περίσσευμά μας...
Στις ασφαλιστικές, όμως, επενδύουμε το υστέρημά μας...
Για σκεφτείτε το λίγο...
Και στο υστέρημά μας, προφανώς, δεν αξίζουν τέτοιες συμπεριφορές...
Μαρίνα Δρακάτου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών