γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Η Ευρώπη ακολουθεί την παραδοσιακή της πορεία. Το διχασμό. Τα κεφάλαια του ευρωπαϊκού μηχανισμού χρηματοοικονομικής σταθερότητας (EFSF) είναι πλέον το μείζον ζήτημα που αναδεικνύει την αδυναμία συνεννόησης που υπάρχει στους κόλπους της ΕΕ, ενώ το θέμα του ευρωομολόγου έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα.
Πίσω από το αν το EFSF μπορεί να ενισχυθεί «ποιοτικά» και «ποσοστικά» όπως σύστησε και ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζ. Κ. Τρισέ, θα πρέπει να ξεκαθαρίσει η χρήση αυτού του Ταμείου. Σύμφωνα με την ΕΕ το EFSF μπορεί να προσφέρει πιστώσεις μόνο στις κυβερνήσεις, και όχι σε ιδιώτες φορείς. Επιπλέον, κάτι που ζητά εμμέσως η ΕΚΤ, όπως άλλωστε άφησε να εννοηθεί και ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου, Αθ. Ορφανίδης, είναι να αγοράζει κρατικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά, δυνατότητα την οποία και δεν έχει.
Άλλο ένα θέμα που έχει προκύψει και προκαλεί και τις αρνητικές αντιδράσεις των αγορών, είναι ότι το μέγεθος του συνολικού πακέτου στήριξης φτάνει στα 750 δισ. ευρώ (440 δισ. ευρώ από το EFSF, 60 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και 250 δισ. ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο). Αυτό όμως το ποσό δεν είναι πραγματικό. Το ταμείο μπορεί να δανείσει μόνο μέχρι 450 δισ. ευρώ, καθώς Ελλάδα και Ιρλανδία δε συνεισφέρουν, αφού ήδη ενεργοποίησαν το μηχανισμό, ενώ αμφίβολη είναι και η συνεισφορά της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Οι εγγυήσεις για αύξηση του ποσού ή τη χρήση ολόκληρου του διατεθειμένου ποσού του EFSF λογικά μπορεί να έρθουν από τις μεγάλες χώρες και ιδιαίτερα από τη Γερμανία, με την τελευταία να προβάλει σθεναρή αντίσταση την ώρα που αντιμετωπίζει επτά περιφερειακές εκλογικές αναμετρήσεις μόνο το 2011.
Λύση στο διαφαινόμενο αδιέξοδο του ταμείου φαίνεται να δίνει ο Willem Buiter, επικεφαλής ανάλυσης της Citigroup. Σύμφωνα με τον Buiter το EFSF πρέπει να μετατραπεί σε έναν μηχανισμό που να εκδίδει ευρωπαϊκά ομόλογα. Μάλιστα, θεωρεί ότι τα ομόλογα αυτά θα πρέπει να φέρουν την εγγύηση ολόκληρης της ευρωζώνης, γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά το ποσό του Ταμείου.
Επιπλέον, ο Buiter δεν δίστασε να προτείνει και τη συγκέντρωση των ομολόγων της περιφέρειας ή ακόμη και των χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων που αντιμετωπίζουν προβλήματα ώστε να «αποσυμπιεστεί» το ενδεχόμενο συστημικό κίνδυνο. Μ’ αυτόν τον τρόπο το EFSF θα αποκτήσει πρωτεύονται ρόλο στην ευρωζώνη, η οποία θα λάβει μία διαφορετική διάσταση προσφέροντας μεγαλύτερη σύγκλιση στις χώρες μέλη.
www.bankingnews.gr
Άλλο ένα θέμα που έχει προκύψει και προκαλεί και τις αρνητικές αντιδράσεις των αγορών, είναι ότι το μέγεθος του συνολικού πακέτου στήριξης φτάνει στα 750 δισ. ευρώ (440 δισ. ευρώ από το EFSF, 60 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και 250 δισ. ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο). Αυτό όμως το ποσό δεν είναι πραγματικό. Το ταμείο μπορεί να δανείσει μόνο μέχρι 450 δισ. ευρώ, καθώς Ελλάδα και Ιρλανδία δε συνεισφέρουν, αφού ήδη ενεργοποίησαν το μηχανισμό, ενώ αμφίβολη είναι και η συνεισφορά της Πορτογαλίας και της Ισπανίας. Οι εγγυήσεις για αύξηση του ποσού ή τη χρήση ολόκληρου του διατεθειμένου ποσού του EFSF λογικά μπορεί να έρθουν από τις μεγάλες χώρες και ιδιαίτερα από τη Γερμανία, με την τελευταία να προβάλει σθεναρή αντίσταση την ώρα που αντιμετωπίζει επτά περιφερειακές εκλογικές αναμετρήσεις μόνο το 2011.
Λύση στο διαφαινόμενο αδιέξοδο του ταμείου φαίνεται να δίνει ο Willem Buiter, επικεφαλής ανάλυσης της Citigroup. Σύμφωνα με τον Buiter το EFSF πρέπει να μετατραπεί σε έναν μηχανισμό που να εκδίδει ευρωπαϊκά ομόλογα. Μάλιστα, θεωρεί ότι τα ομόλογα αυτά θα πρέπει να φέρουν την εγγύηση ολόκληρης της ευρωζώνης, γι’ αυτό το λόγο θα πρέπει να αυξηθεί σημαντικά το ποσό του Ταμείου.
Επιπλέον, ο Buiter δεν δίστασε να προτείνει και τη συγκέντρωση των ομολόγων της περιφέρειας ή ακόμη και των χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων που αντιμετωπίζουν προβλήματα ώστε να «αποσυμπιεστεί» το ενδεχόμενο συστημικό κίνδυνο. Μ’ αυτόν τον τρόπο το EFSF θα αποκτήσει πρωτεύονται ρόλο στην ευρωζώνη, η οποία θα λάβει μία διαφορετική διάσταση προσφέροντας μεγαλύτερη σύγκλιση στις χώρες μέλη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών