Συνέντευξη στην DW του πρώην προέδρου του στρατιωτικού συμβουλίου της συμμαχίας, Χάραλντ Κούγιατ
Για «αποτυχημένη» στρατηγική του ΝΑΤΟ, αλλά και λάθη στον τρόπο που αντιμετωπίζει τη Ρωσία όσον αφορά την ουκρανική κρίση κάνει λόγο ο πρώην πρόεδρος του στρατιωτικού συμβουλίου του ΝΑΤΟ, Χάραλντ Κούγιατ, σε συνέντευξή του προς την Deutsche Welle.
Εν όψει και της επικείμενης Συνόδου Κορυφής της βορειοατλαντικής συμμαχίας, στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου, στην Ουαλία, ο κ. Κούγιατ σημειώνει ότι «αυτό που θέλει το ΝΑΤΟ είναι να οργανώσει καλύτερα και να ενισχύσει τη συμβατική αμυντική του ικανότητα. Αυτό είναι το δίδαγμα της ουκρανικής κρίσης».
Όπως σημειώνει, «ιδιαίτερα οι χώρες της Βαλτικής αλλά και η Πολωνία φοβούνται το ενδεχόμενο επέκτασης της κρίσης που θα μπορούσε να απειλήσει και τις ίδιες», για να προσθέσει τον δραματικό αφοπλισμό των ενόπλεων δυνάμεων των Γερμανίας, Βρετανίας και Γαλλίας, αλλά και τις αλλαγές στη δομή και τον εξοπλισμό τους.
«Η ικανότητα αντιμετώπισης κρίσεων και συγκρούσεων εν μέσω μείωσης της συμβατικής και συλλογικής αμυντικής ικανότητας αναγνωρίστηκε ως πρόβλημα και αυτό θα πρέπει να αλλάξει τώρα», σημειώνει.
Ερωτηθείς αν το ΝΑΤΟ θα ήταν σε θέση να υπερασπιστεί τις χώρες μέλη της ανατολικής Ευρώπης, τις χώρες της Βαλτικής σε περίπτωση που απειληθούν από τη Ρωσία, παρά το γεγονός ότι δεν διαδραματίζει ρόλο στην ουκρανική κρίση, ο Χάραλντ Κούγιατ σημειώνει ότι το πρόβλημα είναι ο χρόνος αντίδρασης.
Όπως επισημαίνει, λόγω των αλλαγών, «το ΝΑΤΟ θα χρειαζοταν πάρα πολύ χρόνο για να οικοδομήσει μια αμυντική γραμμή στην Πολωνία ή στις χώρες της Βαλτικής», κάτι που όπως σημειώνει οφείλεται και στους γεωγραφικούς συσχετισμούς.
Προσθέτει ότι η Ρωσία θα ήταν απλά σε καλύτερη θέση, «γι' αυτό το λόγο οι χώρες αυτές ζητούν να εγκατασταθούν επί μονίμου βάσεως δυνάμεις του ΝΑΤΟ στο έδαφός τους, προκειμένου να περιοριστεί ο χρόνος αντίδρασης. Ορισμένες χώρες μέλη διαφωνούν.
»Προφανώς καταλήγουμε σε μια ομάδα άμεσης επέμβασης η οποία θα είναι σε θέση να αντιδράσει γρήγορα και να δείξει παρουσία σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό θα λειτουργούσε αποτρεπτικά και θα συνέβαλε στην ασφάλεια των εν λόγω χωρών», αναφέρει.
Ερωτηθείς σχετικά με την «Ιδρυτική Πράξη» του 1997 μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, η οποία απαγορεύει ουσιαστικά τη μόνιμη εγκατάσταση μεγάλων ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στις χώρες μέλη της ανατολικής Ευρώπης, σημειώνει ότι αυτό θα σημαίνει μονομερή διακήρυξη.
Προσθέτει δε, ότι «μπορείς φυσικά να την καταγγείλεις ανά πάσα στιγμή, ωστόσο εκτιμώ ότι θα ήταν ένα μεγάλο λάθος. Η στρατηγική εταιρική σχέση με τη Ρωσία έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από την εγκατάσταση δυνάμεων στις χώρες της Βαλτικής.
»Το βήμα αυτό θα οδηγούσε σε κλιμάκωση και σε επιδείνωση των σχέσεων. Το ζητούμενο είναι η βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Να υπάρχει διάθεση επίλυσης κρίσεων και συγκρούσεων. Το σύνολο των διαθέσιμων σήμερα εργαλείων είναι μοναδικά στην μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή. Θα ήταν κρίμα εάν τα κατέστρεψε κανείς».
Παράλληλα, κληθείς να σχολιάσει τις τοποθετήσιες του γ.γ. του ΝΑΤΟ και του διοικητή της συμμαχίας στην Ευρώπη, ότι αντιλαμβάνονται τη Ρωσία ως απειλή και εχθρό και όχι ως εταιρό, ο Χάραλντ Κούγιατ, σημειώνει ότι «πρόκειται για τοποθετήσεις που δεν συμβάλλουν στην αποκλιμάκωση, αλλά στην κλιμάκωση της κατάστασης».
Όπως σημειώνει, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια περιφερειακή καταρχήν κρίση και προσθέτει ότι τόσο η Ρωσία όσο και οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν τα συμφέροντά τους.
«Το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον. Η Ιδρυτική Πράξη προβλέπει ότι όταν κινδυνεύει η ασφάλεια των δύο πλευρών ή τα συμφέροντα της μιας πλευράς, τότε οι εταίροι κάθονται στο ίδιο τραπέζι και αναζητούν από κοινού λύσεις», σημειώνει και προσθέτει ότι «μέχρι στιγμής το ΝΑΤΟ δεν το έκανε αυτό. Δεν το έκανε ούτε το 2008 όταν προέκυψε η σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας. (…) Και οι δύο πλευρές προχωρούν σήμερα σε δηλώσεις, οι οποίες οδηγούν σε κλιμάκωση της κατάστασης».
Με την πολιτική της, σημειώνει, «η Ρωσία οδηγήθηκε σε μια κατάσταση, η οποία είναι ουσιαστικά αδιέξοδη. Αυτό ισχύει όμως και για τη Δύση, διότι οι κυρώσεις δεν οδηγούν πουθενά. Είναι η τελευταία ευκαιρία να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση, αλλά για να γίνει αυτό οι δύο πλευρές θα πρέπει να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι».
www.bankingnews.gr
Εν όψει και της επικείμενης Συνόδου Κορυφής της βορειοατλαντικής συμμαχίας, στις 5 και 6 Σεπτεμβρίου, στην Ουαλία, ο κ. Κούγιατ σημειώνει ότι «αυτό που θέλει το ΝΑΤΟ είναι να οργανώσει καλύτερα και να ενισχύσει τη συμβατική αμυντική του ικανότητα. Αυτό είναι το δίδαγμα της ουκρανικής κρίσης».
Όπως σημειώνει, «ιδιαίτερα οι χώρες της Βαλτικής αλλά και η Πολωνία φοβούνται το ενδεχόμενο επέκτασης της κρίσης που θα μπορούσε να απειλήσει και τις ίδιες», για να προσθέσει τον δραματικό αφοπλισμό των ενόπλεων δυνάμεων των Γερμανίας, Βρετανίας και Γαλλίας, αλλά και τις αλλαγές στη δομή και τον εξοπλισμό τους.
«Η ικανότητα αντιμετώπισης κρίσεων και συγκρούσεων εν μέσω μείωσης της συμβατικής και συλλογικής αμυντικής ικανότητας αναγνωρίστηκε ως πρόβλημα και αυτό θα πρέπει να αλλάξει τώρα», σημειώνει.
Ερωτηθείς αν το ΝΑΤΟ θα ήταν σε θέση να υπερασπιστεί τις χώρες μέλη της ανατολικής Ευρώπης, τις χώρες της Βαλτικής σε περίπτωση που απειληθούν από τη Ρωσία, παρά το γεγονός ότι δεν διαδραματίζει ρόλο στην ουκρανική κρίση, ο Χάραλντ Κούγιατ σημειώνει ότι το πρόβλημα είναι ο χρόνος αντίδρασης.
Όπως επισημαίνει, λόγω των αλλαγών, «το ΝΑΤΟ θα χρειαζοταν πάρα πολύ χρόνο για να οικοδομήσει μια αμυντική γραμμή στην Πολωνία ή στις χώρες της Βαλτικής», κάτι που όπως σημειώνει οφείλεται και στους γεωγραφικούς συσχετισμούς.
Προσθέτει ότι η Ρωσία θα ήταν απλά σε καλύτερη θέση, «γι' αυτό το λόγο οι χώρες αυτές ζητούν να εγκατασταθούν επί μονίμου βάσεως δυνάμεις του ΝΑΤΟ στο έδαφός τους, προκειμένου να περιοριστεί ο χρόνος αντίδρασης. Ορισμένες χώρες μέλη διαφωνούν.
»Προφανώς καταλήγουμε σε μια ομάδα άμεσης επέμβασης η οποία θα είναι σε θέση να αντιδράσει γρήγορα και να δείξει παρουσία σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτό θα λειτουργούσε αποτρεπτικά και θα συνέβαλε στην ασφάλεια των εν λόγω χωρών», αναφέρει.
Ερωτηθείς σχετικά με την «Ιδρυτική Πράξη» του 1997 μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, η οποία απαγορεύει ουσιαστικά τη μόνιμη εγκατάσταση μεγάλων ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στις χώρες μέλη της ανατολικής Ευρώπης, σημειώνει ότι αυτό θα σημαίνει μονομερή διακήρυξη.
Προσθέτει δε, ότι «μπορείς φυσικά να την καταγγείλεις ανά πάσα στιγμή, ωστόσο εκτιμώ ότι θα ήταν ένα μεγάλο λάθος. Η στρατηγική εταιρική σχέση με τη Ρωσία έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από την εγκατάσταση δυνάμεων στις χώρες της Βαλτικής.
»Το βήμα αυτό θα οδηγούσε σε κλιμάκωση και σε επιδείνωση των σχέσεων. Το ζητούμενο είναι η βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας. Να υπάρχει διάθεση επίλυσης κρίσεων και συγκρούσεων. Το σύνολο των διαθέσιμων σήμερα εργαλείων είναι μοναδικά στην μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή. Θα ήταν κρίμα εάν τα κατέστρεψε κανείς».
Παράλληλα, κληθείς να σχολιάσει τις τοποθετήσιες του γ.γ. του ΝΑΤΟ και του διοικητή της συμμαχίας στην Ευρώπη, ότι αντιλαμβάνονται τη Ρωσία ως απειλή και εχθρό και όχι ως εταιρό, ο Χάραλντ Κούγιατ, σημειώνει ότι «πρόκειται για τοποθετήσεις που δεν συμβάλλουν στην αποκλιμάκωση, αλλά στην κλιμάκωση της κατάστασης».
Όπως σημειώνει, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια περιφερειακή καταρχήν κρίση και προσθέτει ότι τόσο η Ρωσία όσο και οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν τα συμφέροντά τους.
«Το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν έχει κανένα απολύτως συμφέρον. Η Ιδρυτική Πράξη προβλέπει ότι όταν κινδυνεύει η ασφάλεια των δύο πλευρών ή τα συμφέροντα της μιας πλευράς, τότε οι εταίροι κάθονται στο ίδιο τραπέζι και αναζητούν από κοινού λύσεις», σημειώνει και προσθέτει ότι «μέχρι στιγμής το ΝΑΤΟ δεν το έκανε αυτό. Δεν το έκανε ούτε το 2008 όταν προέκυψε η σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Γεωργίας. (…) Και οι δύο πλευρές προχωρούν σήμερα σε δηλώσεις, οι οποίες οδηγούν σε κλιμάκωση της κατάστασης».
Με την πολιτική της, σημειώνει, «η Ρωσία οδηγήθηκε σε μια κατάσταση, η οποία είναι ουσιαστικά αδιέξοδη. Αυτό ισχύει όμως και για τη Δύση, διότι οι κυρώσεις δεν οδηγούν πουθενά. Είναι η τελευταία ευκαιρία να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση, αλλά για να γίνει αυτό οι δύο πλευρές θα πρέπει να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών