Καταψήφισαν την πρόταση του δεξιού κόμματος SVP να επενδύει σε χρυσό η Κεντρική Τράπεζα της χώρας
Οι Ελβετοί στο πιο κρίσιμο δημοψήφισμα του 2014 απέρριψαν την πρόταση του συντηρητικού δεξιού κόμματος SVP (Ελβετικό Κόμμα του Λαού) με ποσοστό που φθάνει κοντά στο 78%, όπως μεταδίδουν το Reuters, το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων και το Dow Jones Newswires.
Συγκεκριμένα, τo SVP ζητούσε να επιβληθούν αυστηροί, («ασφυκτικοί», όπως χαρακτηρίσθηκαν σε παλαιότερη συζήτηση για το θέμα στο ελβετικό κοινοβούλιο), περιορισμοί στην Κεντρική Τράπεζα της χώρας (SNB).
Το ποσοστό του 78% προκύπτει από τα αποτελέσματα σε 19 από τα 26 καντόνια της χώρας.
Για να "περάσει" η πρόταση θα έπρεπε να την υπερψηφίσει η πλειοψηφία των ελβετικών καντονιών.
Υπενθυμίζεται ότι το SVP, μέσω της πρωτοβουλίας «Σώστε τον Ελβετικό μας Χρυσό», επιδίωκε:
- να απαγορεύεται η πώληση χρυσού από τα αποθέματα της SNB
- να επιβληθεί στην Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας (SNB) η υποχρέωση να διακρατεί σε χρυσό “τουλάχιστον” το 20% των παγίων της,
- να φυλάσσεται στην Ελβετία το 100% των αποθεμάτων χρυσού της SNB και να επαναπατριστούν οι ποσότητες που βρίσκονται εκτός των συνόρων της χώρας.
Οι δυνητικές συνέπειες, σε περίπτωση του υπερισχύσει το «ναι» στην κάλπη, θα ήταν τέτοιες που υποχρέωσαν τον -κατά τα άλλα εξαιρετικά διακριτικό σε πολιτικής φύσης σχόλια- διοικητή της SNB, Thomas Jordan, σε αλλεπάλληλες δημόσιες παρεμβάσεις τους τελευταίους μήνες επί του θέματος.
Στην τελευταία εξ αυτών, καλώντας εκ νέου του Ελβετούς να καταψηφίσουν, χαρακτήριζε το αίτημα του δημοψηφίσματος «επικίνδυνο».
Στις δυνητικές αυτές συνέπειες, αφενός για την SNB και το ελβετικό φράγκο και, αφετέρου για την αγορά του χρυσού, έχουν αναφερθεί το τελευταίο διάστημα πολλοί ξένοι αναλυτές.
Εν ολίγοις, εξηγούσαν ότι με δεδομένο τον «παραφουσκωμένο» ισολογισμό της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας (στην προσπάθειά της να αποτρέψει την ανατίμηση του ελβετικού φράγκου πάνω από το επίπεδο του 1,20 έναντι του ευρώ), ο οποίος διογκώθηκε στα επίπεδα των 522 δισ. ελβετικών φράγκων (περίπου 83% του ελβετικού ΑΕΠ) οι 1.040 τόνοι χρυσού που διαθέτει αντιστοιχούν στο 7,5% περίπου του ισολογισμού της.
Αν λοιπόν υποχρεωνόταν να ανεβάσει το ποσοστό αυτό στο 20%, θα έπρεπε μέσα στην επόμενη πενταετία, μέχρι το 2019, να αγοράσει περίπου 1.800 τόνους χρυσού (όπως εκτιμούν οι ABN Amro και Societe Generale, ενώ η εκτίμηση της UBS κάνει λόγο για 1.500 τόνους και της Citi για 1.733 τόνους) αξίας 68-73 δισ. δολαρίων.
Είναι μάλλον προφανές, επομένως, ότι οι συνέπειες ενός τέτοιου σεναρίου θα ήταν σοβαρές τόσο για την αγορά του μετάλλου, όσο και για τη δυνατότητα της SNB να ασκέι νομισματική πολιτική.
Ενάντια στα αποθέματα χρυσού και η Citibank
Σε έκθεση της Citi με ημερομηνία 26 Νοεμβρίου 2014, την οποία υπογράφει ο επικεφαλής οικονομολόγος του οίκου, Willem Buiter, με αφορμή το ελβετικό δημοψήφισμα ο χρυσός περιγράφεται ως «φούσκα 6.000 ετών» και, ούτε λίγο ούτε πολύ, παραλληλίζεται με το… bitcoin.
Η επιδίωξη να επιβληθεί στην SNB απαγόρευση πώλησης χρυσού από τα αποθέματά της «δεν έχει κανένα νόημα», σχολιάζει ο Buiter, σημειώνοντας ότι επίσης δεν έχει νόημα για μια κεντρική τράπεζα να κρατά οποιοδήποτε σταθερό ποσοστό των διαθεσίμων της σε κάποιο εμπόρευμα, ακόμα και αν αυτό είχε κάποια εγγενή αξία.
«Δεν θέλω να τα βάλω με μια φούσκα 6.000 ετών» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Έχουν υπάρξει περίοδοι υπερπληθωρισμού, με την αξία του χρήματος των κεντρικών τραπεζών να εκμηδενίζεται αλλά με την τιμή του χρυσού να μην ακολουθεί αυτή την πορεία, ίσως επειδή ο χρυσός είχε τότε κάποια εγγενή αξία ως παραγωγικός πόρος, και ακόμα και σήμερα διατηρεί κάποια εγγενή αξία ως καταναλωτικό αγαθό, λέει.
Αλλά ακόμα και αν δούμε τον χρυσό ως ένα εμπόρευμα με εγγενή αξία, θα ήταν παράλογο για μία κεντρική τράπεζα να επενδύσει το 20% του ισολογισμού της σε ένα και μόνο εμπόρευμα, προσθέτει, χαρακτηρίζοντας μια τέτοια επενδυτική πολιτική ως «ανορθόδοξη και υψηλού ρίσκου, ανεξάρτητα από το αν κάποιος την αξιολογεί από τη σκοπιά της πιθανής μελλοντικής κερδοφορίας της ή από την σκοπιά του ευρύτερου κοινωνικού οφέλους».
«Αν μια κεντρική τράπεζα πρόκειται να επενδύσει σε εμπορεύματα, είναι καλύτερο να διαθέτει ένα ισορροπημένο χαρτοφυλάκιο εμπορευμάτων και, ακόμα καλύτερα, ένα ισορροπημένο χαρτοφυλάκιο με ETFs εμπορευμάτων και με άλλα παράγωγα προϊόντα» υποστηρίζει ο Buiter.
Η τιμή του χρυσού είναι μεταβλητή, και το να απαγορεύεται σε μια κεντρική τράπεζα να πουλήσει το χρυσό που διαθέτει, μειώνει την αξία αυτών των αποθεμάτων χρυσού στο μηδέν, αναφέρει μεταξύ άλλων ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citi.
«Παρόλο που βλέπω τον χρυσό ως μια σκέτη φούσκα, αυτή η φούσκα μπορεί κάλλιστα να κρατήσει για ακόμα 6.000 χρόνια.
Η αξία του μπορεί να πάει από τα 1.200 δολάρια στα 1.500 ή ακόμα και στα 5.000 δολάρια, απ’ όσο ξέρω» σχολιάζει, αλλά η αξία αυτή, συμπληρώνει, «δεν βασίζεται σε τίποτα περισσότερο από ένα σύνολο αυτό-εκπληρούμεων πεποιθήσεων».
www.bankingnews.gr
Συγκεκριμένα, τo SVP ζητούσε να επιβληθούν αυστηροί, («ασφυκτικοί», όπως χαρακτηρίσθηκαν σε παλαιότερη συζήτηση για το θέμα στο ελβετικό κοινοβούλιο), περιορισμοί στην Κεντρική Τράπεζα της χώρας (SNB).
Το ποσοστό του 78% προκύπτει από τα αποτελέσματα σε 19 από τα 26 καντόνια της χώρας.
Για να "περάσει" η πρόταση θα έπρεπε να την υπερψηφίσει η πλειοψηφία των ελβετικών καντονιών.
Υπενθυμίζεται ότι το SVP, μέσω της πρωτοβουλίας «Σώστε τον Ελβετικό μας Χρυσό», επιδίωκε:
- να απαγορεύεται η πώληση χρυσού από τα αποθέματα της SNB
- να επιβληθεί στην Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας (SNB) η υποχρέωση να διακρατεί σε χρυσό “τουλάχιστον” το 20% των παγίων της,
- να φυλάσσεται στην Ελβετία το 100% των αποθεμάτων χρυσού της SNB και να επαναπατριστούν οι ποσότητες που βρίσκονται εκτός των συνόρων της χώρας.
Οι δυνητικές συνέπειες, σε περίπτωση του υπερισχύσει το «ναι» στην κάλπη, θα ήταν τέτοιες που υποχρέωσαν τον -κατά τα άλλα εξαιρετικά διακριτικό σε πολιτικής φύσης σχόλια- διοικητή της SNB, Thomas Jordan, σε αλλεπάλληλες δημόσιες παρεμβάσεις τους τελευταίους μήνες επί του θέματος.
Στην τελευταία εξ αυτών, καλώντας εκ νέου του Ελβετούς να καταψηφίσουν, χαρακτήριζε το αίτημα του δημοψηφίσματος «επικίνδυνο».
Στις δυνητικές αυτές συνέπειες, αφενός για την SNB και το ελβετικό φράγκο και, αφετέρου για την αγορά του χρυσού, έχουν αναφερθεί το τελευταίο διάστημα πολλοί ξένοι αναλυτές.
Εν ολίγοις, εξηγούσαν ότι με δεδομένο τον «παραφουσκωμένο» ισολογισμό της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας (στην προσπάθειά της να αποτρέψει την ανατίμηση του ελβετικού φράγκου πάνω από το επίπεδο του 1,20 έναντι του ευρώ), ο οποίος διογκώθηκε στα επίπεδα των 522 δισ. ελβετικών φράγκων (περίπου 83% του ελβετικού ΑΕΠ) οι 1.040 τόνοι χρυσού που διαθέτει αντιστοιχούν στο 7,5% περίπου του ισολογισμού της.
Αν λοιπόν υποχρεωνόταν να ανεβάσει το ποσοστό αυτό στο 20%, θα έπρεπε μέσα στην επόμενη πενταετία, μέχρι το 2019, να αγοράσει περίπου 1.800 τόνους χρυσού (όπως εκτιμούν οι ABN Amro και Societe Generale, ενώ η εκτίμηση της UBS κάνει λόγο για 1.500 τόνους και της Citi για 1.733 τόνους) αξίας 68-73 δισ. δολαρίων.
Είναι μάλλον προφανές, επομένως, ότι οι συνέπειες ενός τέτοιου σεναρίου θα ήταν σοβαρές τόσο για την αγορά του μετάλλου, όσο και για τη δυνατότητα της SNB να ασκέι νομισματική πολιτική.
Ενάντια στα αποθέματα χρυσού και η Citibank
Σε έκθεση της Citi με ημερομηνία 26 Νοεμβρίου 2014, την οποία υπογράφει ο επικεφαλής οικονομολόγος του οίκου, Willem Buiter, με αφορμή το ελβετικό δημοψήφισμα ο χρυσός περιγράφεται ως «φούσκα 6.000 ετών» και, ούτε λίγο ούτε πολύ, παραλληλίζεται με το… bitcoin.
Η επιδίωξη να επιβληθεί στην SNB απαγόρευση πώλησης χρυσού από τα αποθέματά της «δεν έχει κανένα νόημα», σχολιάζει ο Buiter, σημειώνοντας ότι επίσης δεν έχει νόημα για μια κεντρική τράπεζα να κρατά οποιοδήποτε σταθερό ποσοστό των διαθεσίμων της σε κάποιο εμπόρευμα, ακόμα και αν αυτό είχε κάποια εγγενή αξία.
«Δεν θέλω να τα βάλω με μια φούσκα 6.000 ετών» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Έχουν υπάρξει περίοδοι υπερπληθωρισμού, με την αξία του χρήματος των κεντρικών τραπεζών να εκμηδενίζεται αλλά με την τιμή του χρυσού να μην ακολουθεί αυτή την πορεία, ίσως επειδή ο χρυσός είχε τότε κάποια εγγενή αξία ως παραγωγικός πόρος, και ακόμα και σήμερα διατηρεί κάποια εγγενή αξία ως καταναλωτικό αγαθό, λέει.
Αλλά ακόμα και αν δούμε τον χρυσό ως ένα εμπόρευμα με εγγενή αξία, θα ήταν παράλογο για μία κεντρική τράπεζα να επενδύσει το 20% του ισολογισμού της σε ένα και μόνο εμπόρευμα, προσθέτει, χαρακτηρίζοντας μια τέτοια επενδυτική πολιτική ως «ανορθόδοξη και υψηλού ρίσκου, ανεξάρτητα από το αν κάποιος την αξιολογεί από τη σκοπιά της πιθανής μελλοντικής κερδοφορίας της ή από την σκοπιά του ευρύτερου κοινωνικού οφέλους».
«Αν μια κεντρική τράπεζα πρόκειται να επενδύσει σε εμπορεύματα, είναι καλύτερο να διαθέτει ένα ισορροπημένο χαρτοφυλάκιο εμπορευμάτων και, ακόμα καλύτερα, ένα ισορροπημένο χαρτοφυλάκιο με ETFs εμπορευμάτων και με άλλα παράγωγα προϊόντα» υποστηρίζει ο Buiter.
Η τιμή του χρυσού είναι μεταβλητή, και το να απαγορεύεται σε μια κεντρική τράπεζα να πουλήσει το χρυσό που διαθέτει, μειώνει την αξία αυτών των αποθεμάτων χρυσού στο μηδέν, αναφέρει μεταξύ άλλων ο επικεφαλής οικονομολόγος της Citi.
«Παρόλο που βλέπω τον χρυσό ως μια σκέτη φούσκα, αυτή η φούσκα μπορεί κάλλιστα να κρατήσει για ακόμα 6.000 χρόνια.
Η αξία του μπορεί να πάει από τα 1.200 δολάρια στα 1.500 ή ακόμα και στα 5.000 δολάρια, απ’ όσο ξέρω» σχολιάζει, αλλά η αξία αυτή, συμπληρώνει, «δεν βασίζεται σε τίποτα περισσότερο από ένα σύνολο αυτό-εκπληρούμεων πεποιθήσεων».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών