Ρωσία και Βενεζουέλα, αντιθέτως, είναι τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης
Λιγότερα έσοδα κατά 1,2 δισ. ευρώ αναμένεται εισπράξουν οι εξαγωγικές χώρες από την πτώση της τιμής του πετρελαίου τους επόμενους 12 μήνες, σύμφωνα με τον επικεφαλής αναλυτή της Deutsche Bank, Ed Yardeni.
Από το ποσό αυτό, οι περίπου 470.000 ευρώ αντιστοιχούν στις 12 χώρες – μέλη του ΟΠΕΚ.
Σύμφωνα με τον αναλυτή της Deutsche Bank, οι κύριοι ωφελημένοι από την πτώση της τιμής του πετρελαίου είναι η Ασία (θα αποταμιεύσει 389.000 ευρώ), οι ΗΠΑ (177.000 ευρώ), η Δυτική Ευρώπη (163.000 ευρώ) και η Λατινική Αμερική (86.000 ευρώ).
Πρόκειται για μια τεράστια μεταφορά οικονομικών πηγών στην παγκόσμια οικονομία, αν και εφόσον διατηρηθούν οι υπολογισμοί της Deutsche Bank, που υποδηλώνουν τιμή του πετρελαίου Brent μειωμένη περισσότερο από 40% από τον Ιούνιο.
Πρόκειται για έναν παιχνίδι τόσο πολιτικό όσο και οικονομικό.
Σύμφωνα με δηλώσεις των Bhushan Bahree και Jamie Webster της αμερικανικής συμβουλευτικής εταιρείας πολιτικού κινδύνου HIS στην ισπανική εφημερίδα El Mundo, η Σαουδική Αραβία εντείνει μια νέα στρατηγική, δοκιμάζοντας την ικανότητα αντοχής άλλων πετρελαιοπαραγωγών χωρών σε μια μείωση των τιμών, προσπαθώντας να διαμορφώσει μέτωπο έναντι της αύξησης της παραγωγής πετρελαίου στις ΗΠΑ.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που μεγάλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες του ΟΠΕΚ δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν το κόστος μιας μείωσης της παραγωγής και που οι αγορές παρουσιάζουν πλεόνασμα προσφοράς.
Πρόκειται για ένα παιχνίδι που θυμίζει ένα από τα τελευταία επεισόδια του Ψυχρού Πολέμου, το 1986, όταν η Σαουδική Αραβία, κουρασμένη από τον αντίπαλό της στον έλεγχο του μουσουλμανικού κόσμου, το Ιράν, που αντλούσε τις ποσότητες πετρελαίου που ήθελε, αποφάσισε μόνη της να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου.
Τα έσοδα από τις εξαγωγές πετρελαίου της τότε Σοβιετικής Ένωσης βυθίστηκαν, όπως συνέβη και στις υπόλοιπες χώρες που συστηματικά παραβίαζαν τα όρια παραγωγής που είχε θέσει ο ΟΠΕΚ, όπως η Βενεζουέλα.
Δύο χρόνια μετά, το Ιράν ζητούσε την παύση των εχθροπραξιών με το Ιράκ και πέντε χρόνια μετά την πτώση της τιμής του, η Σοβιετική Ένωση έπαψε να υπάρχει.
Όμως, η κατάρρευση του πετρελαίου είχε και άλλες συνέπειες.
Τον Ιούλιο του 1990, ο ηγέτης του Ιράκ, Σαντάμ Χουσεΐν, συναντήθηκε με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Βαγδάτη, April Glapsie, προκειμένου να παραπονεθεί για τις χαμηλές τιμές, με τον τελευταίο να απαντά ότι «πολλοί άνθρωποι στις ΗΠΑ θα ήταν ευτυχής αν ανέβαινε η τιμή ανά βαρέλι».
Μια εβδομάδα αργότερα, το Ιράκ κατέλαβε το Κουβέιτ και εν τω μεταξύ, η ίδια η οικονομία της Σαουδικής Αραβίας είχε καταρρεύσει με τέτοιο τρόπο, με τις φωνές για τον καθαρό ισλαμισμό να ηχούν ξανά και μεταξύ αυτών και ενός νεαρού τότε μαχητή στο Αφγανιστάν με το όνομα Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1989, η οικονομία της Βενεζουέλας είχε καταρρεύσει από την πτώση των εσόδων από το πετρέλαιο, με τους ανθρώπους να βγαίνουν στους δρόμους και εκατοντάδες να χάνουν τη ζωή τους.
Πλέον, 22 χρόνια αργότερα, ο Nicolas Maduro αντιμετωπίζει την ίδια κατάσταση, έχοντας υπολογίσει στον προϋπολογισμό της χώρας τιμή περί τα 60 δολάρια το βαρέλι, μια εκτίμηση εξαιρετικά συντηρητική σύμφωνα με τον Carlos Bellorín, νομικό αναλυτή της IHS, καθώς η τιμή του εξακολουθεί να παραμένει περισσότερο κοντά στα 70 παρά στα 60 δολάρια το βαρέλι.
Ωστόσο, οποιαδήποτε μείωση της τιμής του πετρελαίου αποτελεί πρόβλημα για τη Βενεζουέλα ή τη Ρωσία, καθώς και οι δύο χώρες δεν έχουν πρόσβαση στις διεθνείς κεφαλαιαγορές.
Το ίδιο συμβαίνει και με το Ιράν, το οποίο ζητά ακριβό πετρέλαιο επειδή οι υποδομές πετρελαίου υπέστησαν ζημίες μετά τον πόλεμο κατά του Ιράκ, την Ισλαμική Επανάσταση και τώρα τις κυρώσεις.
Πάντως, δεν βρίσκονται όλες οι χώρες στην ίδια κατάσταση όπως τις δεκαετίες του '80 και του '90.
Πλέον, ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο δεν είναι η Ρωσία ή η Σαουδική Αραβία, αλλά οι ΗΠΑ, στην οποία δρα θετικά το φθηνό πετρέλαιο, με τον αντιπρόεδρο της Federal Reserve, William Dudley, να τονίζει ότι αυτό δρα όπως το μέτρο τόνωσης που ζητά το 99% του πληθυσμού που δεν αποτελεί μέρος των «σούπερ πλούσιων», όπως ανέφερε.
Έτσι, τα κύρια θύματα αυτής της πτώσης των τιμών του πετρελαίου φαίνεται να είναι οι ίδιοι, όπως και πριν από σχεδόν τριάντα χρόνια, με μία μόνο εξαίρεση: τη Σαουδική Αραβία και τους συμμάχους της του Κόλπου.
Το 1998, όταν η τιμή του πετρελαίου ανά βαρέλι υποχώρησε έως 10 δολάρια, η Σαουδική Αραβία είχε 22.000 εκατ. δολάρια σε συναλλαγματικά αποθέματα, ενώ σήμερα έχει 850.000.
Θεωρητικά, αυτή η χώρα και οι γείτονές της μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει.
www.bankingnews.gr
Από το ποσό αυτό, οι περίπου 470.000 ευρώ αντιστοιχούν στις 12 χώρες – μέλη του ΟΠΕΚ.
Σύμφωνα με τον αναλυτή της Deutsche Bank, οι κύριοι ωφελημένοι από την πτώση της τιμής του πετρελαίου είναι η Ασία (θα αποταμιεύσει 389.000 ευρώ), οι ΗΠΑ (177.000 ευρώ), η Δυτική Ευρώπη (163.000 ευρώ) και η Λατινική Αμερική (86.000 ευρώ).
Πρόκειται για μια τεράστια μεταφορά οικονομικών πηγών στην παγκόσμια οικονομία, αν και εφόσον διατηρηθούν οι υπολογισμοί της Deutsche Bank, που υποδηλώνουν τιμή του πετρελαίου Brent μειωμένη περισσότερο από 40% από τον Ιούνιο.
Πρόκειται για έναν παιχνίδι τόσο πολιτικό όσο και οικονομικό.
Σύμφωνα με δηλώσεις των Bhushan Bahree και Jamie Webster της αμερικανικής συμβουλευτικής εταιρείας πολιτικού κινδύνου HIS στην ισπανική εφημερίδα El Mundo, η Σαουδική Αραβία εντείνει μια νέα στρατηγική, δοκιμάζοντας την ικανότητα αντοχής άλλων πετρελαιοπαραγωγών χωρών σε μια μείωση των τιμών, προσπαθώντας να διαμορφώσει μέτωπο έναντι της αύξησης της παραγωγής πετρελαίου στις ΗΠΑ.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια στιγμή που μεγάλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες του ΟΠΕΚ δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν το κόστος μιας μείωσης της παραγωγής και που οι αγορές παρουσιάζουν πλεόνασμα προσφοράς.
Πρόκειται για ένα παιχνίδι που θυμίζει ένα από τα τελευταία επεισόδια του Ψυχρού Πολέμου, το 1986, όταν η Σαουδική Αραβία, κουρασμένη από τον αντίπαλό της στον έλεγχο του μουσουλμανικού κόσμου, το Ιράν, που αντλούσε τις ποσότητες πετρελαίου που ήθελε, αποφάσισε μόνη της να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου.
Τα έσοδα από τις εξαγωγές πετρελαίου της τότε Σοβιετικής Ένωσης βυθίστηκαν, όπως συνέβη και στις υπόλοιπες χώρες που συστηματικά παραβίαζαν τα όρια παραγωγής που είχε θέσει ο ΟΠΕΚ, όπως η Βενεζουέλα.
Δύο χρόνια μετά, το Ιράν ζητούσε την παύση των εχθροπραξιών με το Ιράκ και πέντε χρόνια μετά την πτώση της τιμής του, η Σοβιετική Ένωση έπαψε να υπάρχει.
Όμως, η κατάρρευση του πετρελαίου είχε και άλλες συνέπειες.
Τον Ιούλιο του 1990, ο ηγέτης του Ιράκ, Σαντάμ Χουσεΐν, συναντήθηκε με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Βαγδάτη, April Glapsie, προκειμένου να παραπονεθεί για τις χαμηλές τιμές, με τον τελευταίο να απαντά ότι «πολλοί άνθρωποι στις ΗΠΑ θα ήταν ευτυχής αν ανέβαινε η τιμή ανά βαρέλι».
Μια εβδομάδα αργότερα, το Ιράκ κατέλαβε το Κουβέιτ και εν τω μεταξύ, η ίδια η οικονομία της Σαουδικής Αραβίας είχε καταρρεύσει με τέτοιο τρόπο, με τις φωνές για τον καθαρό ισλαμισμό να ηχούν ξανά και μεταξύ αυτών και ενός νεαρού τότε μαχητή στο Αφγανιστάν με το όνομα Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Ένα χρόνο νωρίτερα, το 1989, η οικονομία της Βενεζουέλας είχε καταρρεύσει από την πτώση των εσόδων από το πετρέλαιο, με τους ανθρώπους να βγαίνουν στους δρόμους και εκατοντάδες να χάνουν τη ζωή τους.
Πλέον, 22 χρόνια αργότερα, ο Nicolas Maduro αντιμετωπίζει την ίδια κατάσταση, έχοντας υπολογίσει στον προϋπολογισμό της χώρας τιμή περί τα 60 δολάρια το βαρέλι, μια εκτίμηση εξαιρετικά συντηρητική σύμφωνα με τον Carlos Bellorín, νομικό αναλυτή της IHS, καθώς η τιμή του εξακολουθεί να παραμένει περισσότερο κοντά στα 70 παρά στα 60 δολάρια το βαρέλι.
Ωστόσο, οποιαδήποτε μείωση της τιμής του πετρελαίου αποτελεί πρόβλημα για τη Βενεζουέλα ή τη Ρωσία, καθώς και οι δύο χώρες δεν έχουν πρόσβαση στις διεθνείς κεφαλαιαγορές.
Το ίδιο συμβαίνει και με το Ιράν, το οποίο ζητά ακριβό πετρέλαιο επειδή οι υποδομές πετρελαίου υπέστησαν ζημίες μετά τον πόλεμο κατά του Ιράκ, την Ισλαμική Επανάσταση και τώρα τις κυρώσεις.
Πάντως, δεν βρίσκονται όλες οι χώρες στην ίδια κατάσταση όπως τις δεκαετίες του '80 και του '90.
Πλέον, ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο δεν είναι η Ρωσία ή η Σαουδική Αραβία, αλλά οι ΗΠΑ, στην οποία δρα θετικά το φθηνό πετρέλαιο, με τον αντιπρόεδρο της Federal Reserve, William Dudley, να τονίζει ότι αυτό δρα όπως το μέτρο τόνωσης που ζητά το 99% του πληθυσμού που δεν αποτελεί μέρος των «σούπερ πλούσιων», όπως ανέφερε.
Έτσι, τα κύρια θύματα αυτής της πτώσης των τιμών του πετρελαίου φαίνεται να είναι οι ίδιοι, όπως και πριν από σχεδόν τριάντα χρόνια, με μία μόνο εξαίρεση: τη Σαουδική Αραβία και τους συμμάχους της του Κόλπου.
Το 1998, όταν η τιμή του πετρελαίου ανά βαρέλι υποχώρησε έως 10 δολάρια, η Σαουδική Αραβία είχε 22.000 εκατ. δολάρια σε συναλλαγματικά αποθέματα, ενώ σήμερα έχει 850.000.
Θεωρητικά, αυτή η χώρα και οι γείτονές της μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών