Τι καταδεικνύουν οι περιπτώσεις των Μεξικού, Ταϊλάνδης, Κορέας και Ελλάδας
Μία πρόταση σοκ απευθύνει προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το think tank Centre for International Governance Innovation (CIGI), το οποίο προτρέπει το Ταμείο να περιορίζει την εθνική κυριαρχία όσων κρατών ζητούν τη βοήθειά του!!!
Ειδικότερα, ο αναλυτής του CIGI και πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, James M. Boughton, εξετάζοντας την περίπτωση του Μεξικού (1995), της Ταϊλάνδης (1997), της Κορέας (1997) και της Ελλάδας (2010), εξάγει το συμπέρασμα πως το ΔΝΤ οφείλει να υιοθετήσει νέους, αυστηρότερους κανόνες, η ουσία των οποίων θα εδράζεται στην περαιτέρω εμπλοκή των τεχνοκρατών του Ταμείου στην εθνική οικονομική πολιτική των δανειζόμενων χωρών.
Όπως εξηγεί ο αναλυτής του CIGI, έτσι θα αποφευχθούν ενδεχόμενοι κίνδυνοι για την παγκόσμια οικονομία από την αποτυχημένη έκβαση ενός δανειοδοτικού προγράμματος.
Ως εκ τούτου, ο James M. Boughton προτείνει την υιοθέτηση τριών κύριων στρατηγικών πυλώνων, προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των πιστωτών χωρών.
1. Οι πιστώτριες χώρες να αποφασίζουν από κοινού εάν το ΔΝΤ θα πρέπει να δανείσει σε μία χώρα. Βέβαια, κάτι τέτοιο ήδη εφαρμόζεται στο Ταμείο, μέσω των μελών του εκτελεστικού συμβουλίου, το οποίο λαμβάνει τις κρίσιμες αποφάσεις.
2. Οι δανειζόμενες χώρες να παραχωρούν στο ΔΝΤ το δικαίωμα επιβολής συγκεκριμένων μέτρων αλλά και διαχείρισης της εκάστοτε οικονομικής κρίσης. Το εκτελεστικό συμβούλιο του ΔΝΤ θα δύναται να ορίζει τους γενικούς κανόνες και τις γενικές αρχές, ενώ οι εκτελεστικοί διευθυντές θα έχουν τη δικαιοδοσία να εκφράζουν στις εθνικές αρχές την άποψή τους.
3. Το ΔΝΤ να αναπτύσσει δημόσια τις σκέψεις και τις ιδέας του, προτού ξεκινήσει το πρακτικό επίπεδο των διμερών διαπραγματεύσεων για την είσοδο μίας χώρας στο μηχανισμό στήριξης του Ταμείου.
www.bankingnews.gr
Ειδικότερα, ο αναλυτής του CIGI και πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, James M. Boughton, εξετάζοντας την περίπτωση του Μεξικού (1995), της Ταϊλάνδης (1997), της Κορέας (1997) και της Ελλάδας (2010), εξάγει το συμπέρασμα πως το ΔΝΤ οφείλει να υιοθετήσει νέους, αυστηρότερους κανόνες, η ουσία των οποίων θα εδράζεται στην περαιτέρω εμπλοκή των τεχνοκρατών του Ταμείου στην εθνική οικονομική πολιτική των δανειζόμενων χωρών.
Όπως εξηγεί ο αναλυτής του CIGI, έτσι θα αποφευχθούν ενδεχόμενοι κίνδυνοι για την παγκόσμια οικονομία από την αποτυχημένη έκβαση ενός δανειοδοτικού προγράμματος.
Ως εκ τούτου, ο James M. Boughton προτείνει την υιοθέτηση τριών κύριων στρατηγικών πυλώνων, προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των πιστωτών χωρών.
1. Οι πιστώτριες χώρες να αποφασίζουν από κοινού εάν το ΔΝΤ θα πρέπει να δανείσει σε μία χώρα. Βέβαια, κάτι τέτοιο ήδη εφαρμόζεται στο Ταμείο, μέσω των μελών του εκτελεστικού συμβουλίου, το οποίο λαμβάνει τις κρίσιμες αποφάσεις.
2. Οι δανειζόμενες χώρες να παραχωρούν στο ΔΝΤ το δικαίωμα επιβολής συγκεκριμένων μέτρων αλλά και διαχείρισης της εκάστοτε οικονομικής κρίσης. Το εκτελεστικό συμβούλιο του ΔΝΤ θα δύναται να ορίζει τους γενικούς κανόνες και τις γενικές αρχές, ενώ οι εκτελεστικοί διευθυντές θα έχουν τη δικαιοδοσία να εκφράζουν στις εθνικές αρχές την άποψή τους.
3. Το ΔΝΤ να αναπτύσσει δημόσια τις σκέψεις και τις ιδέας του, προτού ξεκινήσει το πρακτικό επίπεδο των διμερών διαπραγματεύσεων για την είσοδο μίας χώρας στο μηχανισμό στήριξης του Ταμείου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών