Η τιμωρία της Ελλάδας καταδεικνύει ποιος πραγματικά κάνει κουμάντο στην Ε.Ε.
Για να δει κανείς το αληθινό πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στον πόλεμο που διεξάγεται τώρα στην Ελλάδα από τους ευρωπαίους πιστωτές της, σημειώνει σε άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα «Guardian» ο Seumas Milne.
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει, κανείς δεν έχει υποφέρει περισσότερο από την κρίση στην Ευρωζώνη από τους Έλληνες.
Το θύμα των ευρωπαϊκών τραπεζών- «αρπακτικών», μιας διεφθαρμένης ελίτ και μιας κακοσχεδιασμένης νομισματικής ένωσης, η Ελλάδα, έχει πληρώσει το βαρύτατο τίμημα της χρηματοπιστωτικής κρίσης και της κατάρρευσης της Ευρωζώνης.
Αφού διέσωσε τις ευρωπαϊκές τράπεζες, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα παρέδωσε τη δουλειά της τιμωρίας της Ελλάδας στην Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.
Πέντε χρόνια αργότερα, ρημαγμένη από μια ύφεση σαν εκείνη του 1930 στις ΗΠΑ και με περικοπές 25% στους μισθούς στην υπηρεσία της αυτοκαταστροφικής λιτότητας και των χρεών που είναι αδύνατον να αποπληρωθούν, οι Έλληνες εξεγέρθησαν.
Τον Ιανουάριο εξέλεξαν το αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ για να σταματήσει την εφαρμογή του προγράμματος που επέβαλε η τρόικα και το οποίο κατέστρεφε τη χώρα.
Πέντε μήνες μετά και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συνθλίβεται από μια αδυσώπητη ευρωπαϊκή ελίτ.
Εκλεγμένη βάσει ενός προγράμματος ενάντια στη λιτότητα, αλλά υπέρ της παραμονής στο ευρώ, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει αναγκαστεί να υπαναχωρήσει από τους ανθρώπους των Βρυξελλών και τις κυβερνήσεις τους.
Η μία μετά την άλλη, οι κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξεπεραστεί, από τη διαγραφή του χρέους μέχρι τις ιδιωτικοποιήσεις.
Η τρόικα, όμως, θέλει ακόμη περισσότερα: περικοπή συντάξεων, αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ από τα τρόφιμα μέχρι την ηλεκτρική ενέργεια, ταχύτερες αποπληρωμές χρεών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έριξε μια προειδοποιητική βολή, αρνούμενος να πληρώσει τη δόση των 300 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ την περασμένη εβδομάδα και ο Τσίπρας έχει προειδοποιήσει ότι μια αποτυχία στην εξεύρεση μιας συμφωνίας για ένα πακέτο διάσωσης θα αποτελέσει την αρχή του τέλους της ευρωζώνης.
Οι οιωνοί δείχνουν ότι η Γερμανία και η τρόικα είναι προετοιμασμένες να αντιμετωπίσουν μια κατάρρευση της Ελλάδας.
Παρά τα συντριπτικά στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η λιτότητα έχει οδηγήσει σε διεύρυνση του χρέους που δεν θα καταστεί δυνατόν να επιστραφεί ποτέ, η ελίτ της Ε.Ε. δεν ακούν καν για μια ρεαλιστική διαγραφή του.
Η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει, διαφορετικά η ρευστότητα – σανίδα σωτηρίας της θα σταματήσει και θα αναγκαστεί να εξέλθει της ζώνης του ευρώ.
Αυτό που γίνεται σαφές τις τελευταίες εβδομάδες είναι ότι οι κυβερνήσεις της ζώνης του ευρώ δεν είναι καν προετοιμασμένες να παρέχουν στον Τσίπρα ένα φύλλο συκής.
Από την οπτική των Βρυξελλών, η Ελλάδα πρέπει να υποχωρήσει, διαφορετικά τα άλλα κράτη μέλη, που έχουν υποφέρει από τις επιταγές της τρόικας, θα έχουν παρόμοιες ιδέες.
Ακόμη και αν η ημέρα της κρίσης αναβληθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να φανεί ότι ηττάται προκειμένου να αποτραπεί η άνοδος κομμάτων ενάντια στη λιτότητα, όπως του Podemos (Μπορούμε) στην Ισπανία.
Ο Τσίπρας έχει δικούς του άσους που μπορεί, αν θέλει, να παίξει: μπορεί να προκαλέσει νέες εκλογές ή να διενεργήσει ένα δημοψήφισμα.
Μια συνθηκολόγηση θα καταστρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ, με τις απόψεις των Ελλήνων να διίστανται όσον αφορά το αν η κυβέρνηση πρέπει να… γονατίσει.
Θα μπορούσε ακόμα να κηρύξει στάση πληρωμών και να εγκαταλείψει το ευρώ.
Ένα Grexit σίγουρα θα ήταν επώδυνο, όμως σε μικρότερο βαθμό από την χωρίς τέλος καταστροφική λιτότητα.
Θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε ένα ξεκαθάρισμα στην Ευρωζώνη, όμως για μεγάλα τμήματα της νότιας Ευρώπης ειδικότερα, η αναδιάρθρωση της νομισματικής ένωσης, που έχει εδραιώσει την οικονομική στασιμότητα, είναι ούτως ή άλλως απαραίτητη.
Οι έλληνες ριζοσπάστες ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν την Ευρώπη, όμως η εμπειρία τους έχει τονίσει το πόσο βαθιά είναι η αντοχή αυτής της ελίτ για μια πραγματική μεταρρύθμιση.
Όπως σημειώνεται, είναι σημαντικό η υπόθεση της ριζικής αλλαγής στην Ευρώπη και μιας ρήξης με τις αντιδημοκρατικά και εταιρικά ελεγχόμενες δομές της να μην εγκαταλειφθεί στα χέρια της Δεξιάς.
Η εμπειρία της Ελλάδας και των άλλων κρατών – μελών που έχουν πληγεί από τις πολιτικές της τρόικας έχουν καταδείξει πόσο μακριά είναι η Ε.Ε. από την όαση του προοδευτικού διεθνισμού που οι υποστηρικτές της ισχυρίζονται.
Όπως έχουν τα πράγματα, όμως, οι ψηφοφόροι στη Βρετανία θα προσφέρουν το επόμενο έτος την επιλογή μιας ακόμα πιο εταιρικά ελεγχόμενης Ε.Ε., απογυμνωμένης από την κοινωνική πρόνοια.
Προς το συμφέρον τόσο της Βρετανίας όσο και της Ευρώπης, αυτό πρέπει να αλλάξει και μάλιστα γρήγορα.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελ. Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει, κανείς δεν έχει υποφέρει περισσότερο από την κρίση στην Ευρωζώνη από τους Έλληνες.
Το θύμα των ευρωπαϊκών τραπεζών- «αρπακτικών», μιας διεφθαρμένης ελίτ και μιας κακοσχεδιασμένης νομισματικής ένωσης, η Ελλάδα, έχει πληρώσει το βαρύτατο τίμημα της χρηματοπιστωτικής κρίσης και της κατάρρευσης της Ευρωζώνης.
Αφού διέσωσε τις ευρωπαϊκές τράπεζες, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα παρέδωσε τη δουλειά της τιμωρίας της Ελλάδας στην Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.
Πέντε χρόνια αργότερα, ρημαγμένη από μια ύφεση σαν εκείνη του 1930 στις ΗΠΑ και με περικοπές 25% στους μισθούς στην υπηρεσία της αυτοκαταστροφικής λιτότητας και των χρεών που είναι αδύνατον να αποπληρωθούν, οι Έλληνες εξεγέρθησαν.
Τον Ιανουάριο εξέλεξαν το αριστερό κόμμα ΣΥΡΙΖΑ για να σταματήσει την εφαρμογή του προγράμματος που επέβαλε η τρόικα και το οποίο κατέστρεφε τη χώρα.
Πέντε μήνες μετά και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συνθλίβεται από μια αδυσώπητη ευρωπαϊκή ελίτ.
Εκλεγμένη βάσει ενός προγράμματος ενάντια στη λιτότητα, αλλά υπέρ της παραμονής στο ευρώ, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει αναγκαστεί να υπαναχωρήσει από τους ανθρώπους των Βρυξελλών και τις κυβερνήσεις τους.
Η μία μετά την άλλη, οι κόκκινες γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξεπεραστεί, από τη διαγραφή του χρέους μέχρι τις ιδιωτικοποιήσεις.
Η τρόικα, όμως, θέλει ακόμη περισσότερα: περικοπή συντάξεων, αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ από τα τρόφιμα μέχρι την ηλεκτρική ενέργεια, ταχύτερες αποπληρωμές χρεών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έριξε μια προειδοποιητική βολή, αρνούμενος να πληρώσει τη δόση των 300 εκατ. ευρώ στο ΔΝΤ την περασμένη εβδομάδα και ο Τσίπρας έχει προειδοποιήσει ότι μια αποτυχία στην εξεύρεση μιας συμφωνίας για ένα πακέτο διάσωσης θα αποτελέσει την αρχή του τέλους της ευρωζώνης.
Οι οιωνοί δείχνουν ότι η Γερμανία και η τρόικα είναι προετοιμασμένες να αντιμετωπίσουν μια κατάρρευση της Ελλάδας.
Παρά τα συντριπτικά στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η λιτότητα έχει οδηγήσει σε διεύρυνση του χρέους που δεν θα καταστεί δυνατόν να επιστραφεί ποτέ, η ελίτ της Ε.Ε. δεν ακούν καν για μια ρεαλιστική διαγραφή του.
Η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει, διαφορετικά η ρευστότητα – σανίδα σωτηρίας της θα σταματήσει και θα αναγκαστεί να εξέλθει της ζώνης του ευρώ.
Αυτό που γίνεται σαφές τις τελευταίες εβδομάδες είναι ότι οι κυβερνήσεις της ζώνης του ευρώ δεν είναι καν προετοιμασμένες να παρέχουν στον Τσίπρα ένα φύλλο συκής.
Από την οπτική των Βρυξελλών, η Ελλάδα πρέπει να υποχωρήσει, διαφορετικά τα άλλα κράτη μέλη, που έχουν υποφέρει από τις επιταγές της τρόικας, θα έχουν παρόμοιες ιδέες.
Ακόμη και αν η ημέρα της κρίσης αναβληθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να φανεί ότι ηττάται προκειμένου να αποτραπεί η άνοδος κομμάτων ενάντια στη λιτότητα, όπως του Podemos (Μπορούμε) στην Ισπανία.
Ο Τσίπρας έχει δικούς του άσους που μπορεί, αν θέλει, να παίξει: μπορεί να προκαλέσει νέες εκλογές ή να διενεργήσει ένα δημοψήφισμα.
Μια συνθηκολόγηση θα καταστρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ, με τις απόψεις των Ελλήνων να διίστανται όσον αφορά το αν η κυβέρνηση πρέπει να… γονατίσει.
Θα μπορούσε ακόμα να κηρύξει στάση πληρωμών και να εγκαταλείψει το ευρώ.
Ένα Grexit σίγουρα θα ήταν επώδυνο, όμως σε μικρότερο βαθμό από την χωρίς τέλος καταστροφική λιτότητα.
Θα μπορούσε επίσης να οδηγήσει σε ένα ξεκαθάρισμα στην Ευρωζώνη, όμως για μεγάλα τμήματα της νότιας Ευρώπης ειδικότερα, η αναδιάρθρωση της νομισματικής ένωσης, που έχει εδραιώσει την οικονομική στασιμότητα, είναι ούτως ή άλλως απαραίτητη.
Οι έλληνες ριζοσπάστες ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν την Ευρώπη, όμως η εμπειρία τους έχει τονίσει το πόσο βαθιά είναι η αντοχή αυτής της ελίτ για μια πραγματική μεταρρύθμιση.
Όπως σημειώνεται, είναι σημαντικό η υπόθεση της ριζικής αλλαγής στην Ευρώπη και μιας ρήξης με τις αντιδημοκρατικά και εταιρικά ελεγχόμενες δομές της να μην εγκαταλειφθεί στα χέρια της Δεξιάς.
Η εμπειρία της Ελλάδας και των άλλων κρατών – μελών που έχουν πληγεί από τις πολιτικές της τρόικας έχουν καταδείξει πόσο μακριά είναι η Ε.Ε. από την όαση του προοδευτικού διεθνισμού που οι υποστηρικτές της ισχυρίζονται.
Όπως έχουν τα πράγματα, όμως, οι ψηφοφόροι στη Βρετανία θα προσφέρουν το επόμενο έτος την επιλογή μιας ακόμα πιο εταιρικά ελεγχόμενης Ε.Ε., απογυμνωμένης από την κοινωνική πρόνοια.
Προς το συμφέρον τόσο της Βρετανίας όσο και της Ευρώπης, αυτό πρέπει να αλλάξει και μάλιστα γρήγορα.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελ. Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών