Ύστερα από πέντε χρόνια από την πρώτη συμφωνία διάσωσης της Ελλάδας, η χώρα αντί να ανακάμπτει, έχει εγκλωβιστεί σε μια οικονομική καταστροφή, το τέλος της οποίας δεν φαίνεται στον ορίζοντα
Αντιμέτωπη με τη χρεοκοπία και την έξοδο από το ευρώ είναι η Ελλάδα, αν δεν επιτευχθεί μια συμφωνία με τους πιστωτές της για την επέκταση του τρέχοντος προγράμματος πέραν της 30ής Ιουνίου, επισημαίνεται σε άρθρο των New York Times, στο οποίο σημειώνεται το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει οι διαπραγματεύσεις.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες, επισημαίνεται, έχουν βρεθεί σε παρόμοια θέση και στο παρελθόν και είχαν καταφέρει να συνάψουν μια συμφωνία, ώστε να αποφευχθεί μια στάση πληρωμών και έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ.
Ωστόσο, αυτές οι συμφωνίες το μόνο που έχουν κάνει, είναι απλώς να μεταθέτουν για αργότερα το θέμα, χωρίς να επιλύουν τα βαθιά οικονομικά και χρηματοπιστωτικά προβλήματα της Ελλάδας.
Για να σπάσει αυτός ο κύκλος, οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι πρέπει να παραγάγουν ένα ρεαλιστικό σχέδιο προκειμένου να αναβιώσουν την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία και να βάλουν σε σειρά τα επισφαλή οικονομικά της χώρας.
Σύμφωνα με τους New York Times, ένα τέτοιο σχέδιο θα μπορούσε να έχει τα εξής χαρακτηριστικά: τα 18 άλλα μέρη της ζώνης του ευρώ θα συμφωνούσαν να συγχωρήσουν ή να καθυστερήσουν μερικές από τις αποπληρωμές χρέους της Ελλάδας, το οποίο αντιστοιχεί στο 177% του ΑΕΠ.
Ως αντάλλαγμα, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να συμφωνήσει σε αλλαγές, όπως να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα, να γίνει η κυβέρνηση περισσότερο αποτελεσματική και να δοθεί ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη, ώστε να καταστεί ευκολότερο το ξεκίνημα νέων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.
Προκειμένου μια συμφωνία να λειτουργήσει, οι ηγέτες της Γερμανίας και των υπολοίπων κρατών της ζώνης του ευρώ πρέπει να θέλουν να χάσουν μέρος των χρημάτων που έχουν δώσει για να αποπληρωθούν οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας, πολλοί εκ των οποίων ήταν τράπεζες και επενδυτικές εταιρείες των χωρών τους.
Όμως, αν η Ευρωζώνη δεν προχωρήσει σε αυτή τη σχετικά μικρή θυσία τώρα, θα υποστεί χειρότερες απώλειες αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών και εξέλθει της Ευρωζώνης.
Αυτό θα έπληττε, πέραν όλων των άλλων, την εμπιστοσύνη στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα σε μελλοντικές κρίσεις.
Επίσης, μια στάση πληρωμών και έξοδος από το ευρώ θα αποτελούσε καταστροφικό χτύπημα για την οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ελλάδας.
Παράλληλα, για να μπορέσει να διεκδικήσει καλύτερους όρους για την αποπληρωμή των δανείων της χώρας του, ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να προχωρήσει σε μερικές υποχωρήσεις, που βεβαίως δεν θα καλοέβλεπαν πολλά στελέχη του κόμματός του.
Για παράδειγμα, πρέπει να βάλει τέλος στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, που έχουν ως αποτέλεσμα να στερεύει από κεφάλαια το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας.
Η κυβέρνησή του θα πρέπει να κάνει περισσότερα όσον αφορά την φοροδιαφυγή και τη διαφθορά.
Πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες δεν εμπιστεύονται ότι η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα μπορεί να προχωρήσει σε τέτοιου είδους αλλαγές, κάτι στο οποίο έχει συμβάλει και η στάση του ιδίου και των μελών της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης των γερμανικών αποζημιώσεων για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Βεβαίως, αξιωματούχοι της υπόλοιπης Ευρωζώνης έχουν επιδεινώσει την ελληνική κρίση από τότε που δόθηκε το πρώτο δάνειο, το 2010, απαιτώντας πολιτικές παράλογης λιτότητας, που έχουν πλήξει τους έλληνες πολίτες, συρρίκνωσαν την ελληνική οικονομία και οδήγησαν την ανεργία στην Ελλάδα στο 25%, με τους μισούς νέους να αναζητούν εργασία.
Ακόμη και τώρα, υπάρχουν ευρωπαίοι ηγέτες που ζητούν από τον κ. Τσίπρα να προχωρήσει σε περαιτέρω περικοπές στις ήδη μειωμένες συντάξεις.
Το αν η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει σε αυτήν την κατάσταση χρηματοοικονομικού ζόμπι, θα εξαρτηθεί επίσης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που έχουν δανείσει χρήματα στην Ελλάδα.
Αξιωματούχοι του ΔΝΤ έχουν πιέσει ιδιωτικά την Ευρωζώνη για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, όμως η επικεφαλής του Ταμείου, Christine Lagarde, θα έπρεπε να κάνει ακόμη περισσότερα για να πείσει του ευρωπαίους ηγέτες ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επιτύχει, αν δεν γίνουν μεγάλες αλλαγές στο πρόγραμμα διάσωσης.
Ο διοικητής της ΕΚΤ, Mario Draghi, ανέφερε πρόσφατα «ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και οικονομική βιωσιμότητα» θα έπρεπε να είναι μέρος οποιασδήποτε συμφωνίας μεταξύ της Ευρωζώνης και της Ελλάδας.
Περισσότερα από πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που ευρωπαίοι αξιωματούχοι πέτυχαν την πρώτη δανειακή συμφωνία με την Ελλάδα.
Ωστόσο, αντί η χώρα να οδεύει προς την ανάκαμψη, έχει εγκλωβιστεί σε μια οικονομική καταστροφή, το τέλος της οποίας δεν φαίνεται ακόμη στον ορίζοντα.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελ. Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Οι ευρωπαίοι ηγέτες, επισημαίνεται, έχουν βρεθεί σε παρόμοια θέση και στο παρελθόν και είχαν καταφέρει να συνάψουν μια συμφωνία, ώστε να αποφευχθεί μια στάση πληρωμών και έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ.
Ωστόσο, αυτές οι συμφωνίες το μόνο που έχουν κάνει, είναι απλώς να μεταθέτουν για αργότερα το θέμα, χωρίς να επιλύουν τα βαθιά οικονομικά και χρηματοπιστωτικά προβλήματα της Ελλάδας.
Για να σπάσει αυτός ο κύκλος, οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι πρέπει να παραγάγουν ένα ρεαλιστικό σχέδιο προκειμένου να αναβιώσουν την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία και να βάλουν σε σειρά τα επισφαλή οικονομικά της χώρας.
Σύμφωνα με τους New York Times, ένα τέτοιο σχέδιο θα μπορούσε να έχει τα εξής χαρακτηριστικά: τα 18 άλλα μέρη της ζώνης του ευρώ θα συμφωνούσαν να συγχωρήσουν ή να καθυστερήσουν μερικές από τις αποπληρωμές χρέους της Ελλάδας, το οποίο αντιστοιχεί στο 177% του ΑΕΠ.
Ως αντάλλαγμα, η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να συμφωνήσει σε αλλαγές, όπως να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα, να γίνει η κυβέρνηση περισσότερο αποτελεσματική και να δοθεί ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη, ώστε να καταστεί ευκολότερο το ξεκίνημα νέων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.
Προκειμένου μια συμφωνία να λειτουργήσει, οι ηγέτες της Γερμανίας και των υπολοίπων κρατών της ζώνης του ευρώ πρέπει να θέλουν να χάσουν μέρος των χρημάτων που έχουν δώσει για να αποπληρωθούν οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας, πολλοί εκ των οποίων ήταν τράπεζες και επενδυτικές εταιρείες των χωρών τους.
Όμως, αν η Ευρωζώνη δεν προχωρήσει σε αυτή τη σχετικά μικρή θυσία τώρα, θα υποστεί χειρότερες απώλειες αν η Ελλάδα κηρύξει στάση πληρωμών και εξέλθει της Ευρωζώνης.
Αυτό θα έπληττε, πέραν όλων των άλλων, την εμπιστοσύνη στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα σε μελλοντικές κρίσεις.
Επίσης, μια στάση πληρωμών και έξοδος από το ευρώ θα αποτελούσε καταστροφικό χτύπημα για την οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ελλάδας.
Παράλληλα, για να μπορέσει να διεκδικήσει καλύτερους όρους για την αποπληρωμή των δανείων της χώρας του, ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να προχωρήσει σε μερικές υποχωρήσεις, που βεβαίως δεν θα καλοέβλεπαν πολλά στελέχη του κόμματός του.
Για παράδειγμα, πρέπει να βάλει τέλος στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, που έχουν ως αποτέλεσμα να στερεύει από κεφάλαια το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας.
Η κυβέρνησή του θα πρέπει να κάνει περισσότερα όσον αφορά την φοροδιαφυγή και τη διαφθορά.
Πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες δεν εμπιστεύονται ότι η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα μπορεί να προχωρήσει σε τέτοιου είδους αλλαγές, κάτι στο οποίο έχει συμβάλει και η στάση του ιδίου και των μελών της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης των γερμανικών αποζημιώσεων για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Βεβαίως, αξιωματούχοι της υπόλοιπης Ευρωζώνης έχουν επιδεινώσει την ελληνική κρίση από τότε που δόθηκε το πρώτο δάνειο, το 2010, απαιτώντας πολιτικές παράλογης λιτότητας, που έχουν πλήξει τους έλληνες πολίτες, συρρίκνωσαν την ελληνική οικονομία και οδήγησαν την ανεργία στην Ελλάδα στο 25%, με τους μισούς νέους να αναζητούν εργασία.
Ακόμη και τώρα, υπάρχουν ευρωπαίοι ηγέτες που ζητούν από τον κ. Τσίπρα να προχωρήσει σε περαιτέρω περικοπές στις ήδη μειωμένες συντάξεις.
Το αν η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει σε αυτήν την κατάσταση χρηματοοικονομικού ζόμπι, θα εξαρτηθεί επίσης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που έχουν δανείσει χρήματα στην Ελλάδα.
Αξιωματούχοι του ΔΝΤ έχουν πιέσει ιδιωτικά την Ευρωζώνη για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, όμως η επικεφαλής του Ταμείου, Christine Lagarde, θα έπρεπε να κάνει ακόμη περισσότερα για να πείσει του ευρωπαίους ηγέτες ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επιτύχει, αν δεν γίνουν μεγάλες αλλαγές στο πρόγραμμα διάσωσης.
Ο διοικητής της ΕΚΤ, Mario Draghi, ανέφερε πρόσφατα «ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και οικονομική βιωσιμότητα» θα έπρεπε να είναι μέρος οποιασδήποτε συμφωνίας μεταξύ της Ευρωζώνης και της Ελλάδας.
Περισσότερα από πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που ευρωπαίοι αξιωματούχοι πέτυχαν την πρώτη δανειακή συμφωνία με την Ελλάδα.
Ωστόσο, αντί η χώρα να οδεύει προς την ανάκαμψη, έχει εγκλωβιστεί σε μια οικονομική καταστροφή, το τέλος της οποίας δεν φαίνεται ακόμη στον ορίζοντα.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελ. Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών