Εξοργιστική η έλλειψη προτάσεων για μεταρρυθμίσεις και η απουσία αυτοκριτικής της ελληνικής πλευράς - Ακατανόητη η επιμονή των πιστωτών για αντιστροφή των ελληνικών δημοσιονομικών ανισορροπιών σε χρόνο ρεκόρ
Η τρομερή ελληνική κρίση φαίνεται να επηρεάζεται από αταραξία, επισημαίνει η ισπανική εφημερίδα «El Pais», η οποία σημειώνει ότι ο όρος αυτός χρησιμοποιούνταν στην Αρχαία Ελλάδα για να καθορίσει μια κατάσταση απουσίας ανησυχιών και πνευματικής ειρήνης, ενώ σήμερα για να εκφράσει κυρίως την απουσία φόβου.
Όπως σημειώνει η El Pais, αυτή η αταραξία όσον αφορά την Ελλάδα οφείλεται στο ότι οι δύο διαπραγματευτικές ομάδες, της Ελλάδας και των πιστωτών, φαίνεται να έχουν επίγνωση της πραγματικής σοβαρότητας της κατάστασης.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μόλις δημοσίευσε μια έρευνα σχετικά με την ανισότητα, που επισημαίνει ότι η επένδυση σε κοινωνικές πολιτικές (ιδιαιτέρως στην υγεία ή την εκπαίδευση) και σε μια αγορά εργασίας που δεν τιμωρεί αυτούς που βρίσκονται σε πιο μειονεκτική θέση, αποτελούν απαραίτητα συστατικά για τη βελτίωση της ισότητας σε οποιαδήποτε χώρα.
Αυτά τα στοιχεία, σημειώνεται, παρά τη σημασία τους, δεν αποτελούν μέρος στις συζητήσεις σχετικά με την Ελλάδα.
Όπως σημειώνεται, θα πρέπει κανείς να «τρίψει τα μάτια του» ώστε να καταλάβει ότι δεν επιτυγχάνεται μια συμφωνία.
Οι πιστωτές έχουν μειώσει τις απαιτήσεις τους με αξιοσημείωτο τρόπο και οι Έλληνες πραγματοποιούν μια αξιοπρεπή προσπάθεια σε σχέση με πριν από μερικά χρόνια, υπερβολικά σκληρή όσον αφορά θέματα όπως η μείωση των μισθών ή ο ρυθμός μείωσης του χρέους και του ελλείμματος.
Σήμερα, σημειώνεται στο άρθρο, ορισμένοι προτιμούν να υπολογίζουν το μέγεθος της πολιτικής και οικονομικής αυτοκτονίας, που ξεκινά από μια πλήρη ή μερική στάση πληρωμών μέχρι μια έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ.
Αν προκύψει οποιαδήποτε από αυτές τις καταστάσεις, η διαδρομή θα είναι ένα μονοπάτι περισσότερο επώδυνο και μεγαλύτερης απελπισίας, με capital controls (έλεγχοι κεφαλαίου), έξοδος της Ελλάδας από όλες τις αγορές και γενικευμένη έλλειψη εμπιστοσύνης σχετικά με την ικανότητα της Ευρωζώνης να διευθετεί τις υποθέσεις της, τη δομή της.
Εκτός της Ευρώπης και κυρίως στις ΗΠΑ, η κυρίαρχη άποψη είναι ότι ένα Grexit, οποιουδήποτε βαθμού, θα αποτελούσε κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη με τη Lehman Brothers, όμως το επίκεντρο δεν θα βρίσκεται πλέον στο Μανχάταν, αλλά στις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη.
Ειλικρινά, σημειώνεται, δεν φαίνεται ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει τη θέληση να αποδεχθεί μια συμφωνία η οποία περιλαμβάνει διαρθρωτικές αλλαγές.
Τώρα ζητείται από την Ελλάδα να αποδεχθεί μια πολύ αναγκαία μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού της συστήματος και αύξηση των φόρων στην ενέργεια.
Η απάντηση εξακολουθεί να είναι αρνητική.
Παράλληλα, δεν φαίνεται να έχει λογική το να ζητάς από την Ελλάδα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018.
Είναι σαν να ζητάς από έναν ποδοσφαιριστή με ένα σπασμένο πόδι, να είναι ο πρώτος σκόρερ πριν βγει ακόμη από το νοσοκομείο.
Από την ελληνική πλευρά, φαίνεται εξοργιστική η έλλειψη προτάσεων για μεταρρυθμίσεις και η απουσία αυτοκριτικής.
Από την πλευρά των πιστωτών, είναι ακατανόητη η επιμονή αντιστροφής των ελληνικών δημοσιονομικών ανισορροπιών σε χρόνο ρεκόρ.
Τις τελευταίες ημέρες, σε κάθε περίπτωση, το πείσμα της ελληνικής κυβέρνησης είναι πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό.
Χρειάστηκαν 300 Σπαρτιάτες για να δημιουργηθεί μια εικόνα σχετικά με την ικανότητα να επιτευχθεί το ακατόρθωτο.
Σήμερα, δυστυχώς, εκατομμύρια Έλληνες υποφέρουν –σε πολλές περιπτώσεις μια τραγική κατάσταση– τις σκληρές συνέπειες της κρίσης και η ελληνική κοινωνία ζει σήμερα την πίεση της ανισότητας, εγκλωβισμένη μεταξύ του λαϊκισμού και της σκληρότητας των περιορισμών που επιβάλλονται σχετικά με το χρέος της.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελ. Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Όπως σημειώνει η El Pais, αυτή η αταραξία όσον αφορά την Ελλάδα οφείλεται στο ότι οι δύο διαπραγματευτικές ομάδες, της Ελλάδας και των πιστωτών, φαίνεται να έχουν επίγνωση της πραγματικής σοβαρότητας της κατάστασης.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μόλις δημοσίευσε μια έρευνα σχετικά με την ανισότητα, που επισημαίνει ότι η επένδυση σε κοινωνικές πολιτικές (ιδιαιτέρως στην υγεία ή την εκπαίδευση) και σε μια αγορά εργασίας που δεν τιμωρεί αυτούς που βρίσκονται σε πιο μειονεκτική θέση, αποτελούν απαραίτητα συστατικά για τη βελτίωση της ισότητας σε οποιαδήποτε χώρα.
Αυτά τα στοιχεία, σημειώνεται, παρά τη σημασία τους, δεν αποτελούν μέρος στις συζητήσεις σχετικά με την Ελλάδα.
Όπως σημειώνεται, θα πρέπει κανείς να «τρίψει τα μάτια του» ώστε να καταλάβει ότι δεν επιτυγχάνεται μια συμφωνία.
Οι πιστωτές έχουν μειώσει τις απαιτήσεις τους με αξιοσημείωτο τρόπο και οι Έλληνες πραγματοποιούν μια αξιοπρεπή προσπάθεια σε σχέση με πριν από μερικά χρόνια, υπερβολικά σκληρή όσον αφορά θέματα όπως η μείωση των μισθών ή ο ρυθμός μείωσης του χρέους και του ελλείμματος.
Σήμερα, σημειώνεται στο άρθρο, ορισμένοι προτιμούν να υπολογίζουν το μέγεθος της πολιτικής και οικονομικής αυτοκτονίας, που ξεκινά από μια πλήρη ή μερική στάση πληρωμών μέχρι μια έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ.
Αν προκύψει οποιαδήποτε από αυτές τις καταστάσεις, η διαδρομή θα είναι ένα μονοπάτι περισσότερο επώδυνο και μεγαλύτερης απελπισίας, με capital controls (έλεγχοι κεφαλαίου), έξοδος της Ελλάδας από όλες τις αγορές και γενικευμένη έλλειψη εμπιστοσύνης σχετικά με την ικανότητα της Ευρωζώνης να διευθετεί τις υποθέσεις της, τη δομή της.
Εκτός της Ευρώπης και κυρίως στις ΗΠΑ, η κυρίαρχη άποψη είναι ότι ένα Grexit, οποιουδήποτε βαθμού, θα αποτελούσε κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη με τη Lehman Brothers, όμως το επίκεντρο δεν θα βρίσκεται πλέον στο Μανχάταν, αλλά στις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη.
Ειλικρινά, σημειώνεται, δεν φαίνεται ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει τη θέληση να αποδεχθεί μια συμφωνία η οποία περιλαμβάνει διαρθρωτικές αλλαγές.
Τώρα ζητείται από την Ελλάδα να αποδεχθεί μια πολύ αναγκαία μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού της συστήματος και αύξηση των φόρων στην ενέργεια.
Η απάντηση εξακολουθεί να είναι αρνητική.
Παράλληλα, δεν φαίνεται να έχει λογική το να ζητάς από την Ελλάδα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018.
Είναι σαν να ζητάς από έναν ποδοσφαιριστή με ένα σπασμένο πόδι, να είναι ο πρώτος σκόρερ πριν βγει ακόμη από το νοσοκομείο.
Από την ελληνική πλευρά, φαίνεται εξοργιστική η έλλειψη προτάσεων για μεταρρυθμίσεις και η απουσία αυτοκριτικής.
Από την πλευρά των πιστωτών, είναι ακατανόητη η επιμονή αντιστροφής των ελληνικών δημοσιονομικών ανισορροπιών σε χρόνο ρεκόρ.
Τις τελευταίες ημέρες, σε κάθε περίπτωση, το πείσμα της ελληνικής κυβέρνησης είναι πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό.
Χρειάστηκαν 300 Σπαρτιάτες για να δημιουργηθεί μια εικόνα σχετικά με την ικανότητα να επιτευχθεί το ακατόρθωτο.
Σήμερα, δυστυχώς, εκατομμύρια Έλληνες υποφέρουν –σε πολλές περιπτώσεις μια τραγική κατάσταση– τις σκληρές συνέπειες της κρίσης και η ελληνική κοινωνία ζει σήμερα την πίεση της ανισότητας, εγκλωβισμένη μεταξύ του λαϊκισμού και της σκληρότητας των περιορισμών που επιβάλλονται σχετικά με το χρέος της.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελ. Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών