Η ελληνική έκδοση των διακοπών
Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έχει υποστεί μια κατάρρευση σε επίπεδα ύφεσης, με την απασχόληση και το πραγματικό εθνικό εισόδημα να έχουν μειωθεί περί το 25% από τα προ κρίσης επίπεδά τους, σημειώνεται σε άρθρο των «Financial Times», το οποίο περιγράφει ένα οδοιπορικό στην Ελλάδα της κρίσης.
Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, εισήχθησαν capital controls ως απάντηση στην άρνηση του ευρωσυστήματος να δράσει ως το τελευταίο καταφύγιο δανεισμού για τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες είχαν περάσει τα stress tests και τα οποία οδήγησαν σε ελλείψεις προϊόντων στα καταστήματα και τα βενζινάδικα.
Ωστόσο, όπως σημειώνεται στο άρθρο, τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν ορατό όταν επισκεφθήκαμε τις τελευταίες λίγες εβδομάδες τη χώρα, ακόμη και στις μεγάλες πόλεις.
Το θέμα δεν είναι ότι η Ελλάδα τα πηγαίνει περίφημα, αντιθέτως, αλλά είναι ένα δείγμα των κινδύνων που βασίζονται σε ανέκδοτα και προσωπικές εμπειρίες όταν αξιολογείται μια οικονομία πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αν επικεντρωθούμε στην Αθήνα και το Ηράκλειο, που αποτελούν από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της εγχώριας ζήτησης απ' ό,τι, ας πούμε, οι Δελφοί, τα καταστήματα παρουσίαζαν μεγάλη κίνηση, ενώ οι καφετέριες και τα εστιατόρια έβριθαν κόσμου.
Χρησιμοποιήσαμε το μετρό της Αθήνας εκτενώς και ήταν εξαιρετικά καθαρό και λειτουργικό.
Παρά την τρομακτική αύξηση της φτώχειας, που οφείλεται στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, συναντήσαμε λιγότερους ζητιάνους στα τρένα και τα πεζοδρόμια από ό,τι στη Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο.
Τα ΑΤΜ των τραπεζών μερικές φορές είχαν μόνον ένα συγκεκριμένο ποσό διαθέσιμο, αλλά κατά τα άλλα λειτουργούσαν καλά, ενώ οι ουρές δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλες σε σύγκριση με ό,τι έχουμε συνηθίσει να συναντάμε στις ΗΠΑ.
Πολύ λίγα ήταν και τα προβλήματα σχετικά με τη χρήση πιστωτικών καρτών, σημειώνει ο αρθρογράφος των Financial Times, όταν για παράδειγμα στην Ισπανία ακόμη και τα εισιτήρια στα μεγαλύτερα τουριστικά αξιοθέατα μπορούν να αποκτηθούν μόνον με μετρητά.
Είναι αλήθεια ότι ορισμένα καταστήματα στις μεγάλες πόλεις διαφήμιζαν τεράστιες εκπτώσεις, συχνά ίσες με 70%, ενώ παρατηρήσαμε κάποια ημιτελή κτήρια οδηγώντας στην ύπαιθρο, όμως τίποτα από όλα αυτά δεν είναι ενδεικτικό της οικονομικής κατάρρευσης.
Η ύπαιθρος σε γενικές γραμμές, δεν φαίνεται να τα πηγαίνει τόσο καλά, όμως αν οδηγήσει κανείς κατά μήκος μεγάλων τμημάτων των ΗΠΑ, θα δείτε μια αφθονία από υποβαθμισμένες μικρές πόλεις στις εθνικές οδούς, επίσης.
Το φαγητό σε όλη την Ελλάδα ήταν εξαιρετικά φθηνό.
Αρκετές φορές είχαμε ένα μεγάλο γεύμα για δύο άτομα με ΦΠΑ και πουρμπουάρ με λιγότερο από 40 ευρώ συνολικά.
Ωστόσο, είναι δύσκολο να αποδώσεις αυτό το γεγονός στην κρίση, δεδομένου ότι ο δείκτης τιμών των τροφίμων σε εστιατόρια και καφέ είναι σημαντικά υψηλότερος του 2008, ακόμη και αν δεν έχει αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια.
Τα ξενοδοχεία ήταν επίσης εξαιρετικά προσιτά, όμως δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να πιστεύουμε ότι αυτό ήταν συνέπεια της κατάρρευσης της εγχώριας οικονομίας, δεδομένου ότι τα περισσότερα από τα ξενοδοχεία εξυπηρετούν αλλοδαπούς.
(Παρεμπιπτόντως, ένας ξενοδόχος μάς είπε ότι σκέφτηκε ότι η γαλλική οικονομία τα πηγαίνει καλά, επειδή πολλοί περισσότεροι Γάλλοι είχαν επισκεφθεί τη χώρα του σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, και ενώ δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε αυτό, σίγουρα υπήρχαν τόνοι από γάλλους τουρίστες όπου πήγαμε.)
Το μόνο εμφανές σημάδι του προβλήματος στην Ελλάδα ήταν τα πανταχού παρόντα γκράφιτι.
Η συνολική αφηγηματική εντύπωσή μας ήταν για μια ανώτερη μεσαία τάξη μιας μεσογειακής χώρας που φαίνεται να τα καταφέρνει μια χαρά, σε πλήρη αντίθεση με τα σκληρά μακροοικονομικά στοιχεία.
Φυσικά, αν αυτό ήταν αλήθεια, τα πολιτικά κόμματα του κατεστημένου δεν θα είχαν υποστεί τέτοια κατάρρευση από τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς…
Μιλώντας για πολιτική, επισκεφτήκαμε την πλατεία Συντάγματος, η οποία υπήρξε ο τόπος όπου εκδηλώθηκαν πολλές διαμαρτυρίες στο παρελθόν, καθώς βρίσκεται μπροστά από το ελληνικό Κοινοβούλιο, την ημέρα πριν από το δημοψήφισμα για τους όρους διάσωσης της Ελλάδας.
Μια όμορφη, καθαρή μέρα δεν βρήκαμε κανέναν διαμαρτυρόμενο, μόνο μερικούς τουρίστες που ήθελαν να παρακολουθήσουν την τελετή της αλλαγής φρουράς μπροστά από τον τάφο του Άγνωστου Στρατιώτη.
Για σύγκριση, ας αναφερθεί ότι μια σκηνή απέναντι από τον Λευκό Οίκο είναι σχεδόν συνεχώς κατειλημμένη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τότε που υπάρχουμε.
Δεν ήταν καν σαφές ότι ένα επίμαχο δημοψήφισμα ήταν έτοιμο για να λάβει χώρα, αν δεν έψαχνε κανείς να βρει σχετικές αφίσες.
Έτσι, την επόμενη φορά που κάποιος σας πει ότι ένας τόπος τα πηγαίνει καλά, διότι το επισκέφθηκε, να θυμάστε ότι οι αφηγήσεις είναι βασικά άνευ αξίας.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, εισήχθησαν capital controls ως απάντηση στην άρνηση του ευρωσυστήματος να δράσει ως το τελευταίο καταφύγιο δανεισμού για τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες είχαν περάσει τα stress tests και τα οποία οδήγησαν σε ελλείψεις προϊόντων στα καταστήματα και τα βενζινάδικα.
Ωστόσο, όπως σημειώνεται στο άρθρο, τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν ορατό όταν επισκεφθήκαμε τις τελευταίες λίγες εβδομάδες τη χώρα, ακόμη και στις μεγάλες πόλεις.
Το θέμα δεν είναι ότι η Ελλάδα τα πηγαίνει περίφημα, αντιθέτως, αλλά είναι ένα δείγμα των κινδύνων που βασίζονται σε ανέκδοτα και προσωπικές εμπειρίες όταν αξιολογείται μια οικονομία πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αν επικεντρωθούμε στην Αθήνα και το Ηράκλειο, που αποτελούν από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της εγχώριας ζήτησης απ' ό,τι, ας πούμε, οι Δελφοί, τα καταστήματα παρουσίαζαν μεγάλη κίνηση, ενώ οι καφετέριες και τα εστιατόρια έβριθαν κόσμου.
Χρησιμοποιήσαμε το μετρό της Αθήνας εκτενώς και ήταν εξαιρετικά καθαρό και λειτουργικό.
Παρά την τρομακτική αύξηση της φτώχειας, που οφείλεται στην κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, συναντήσαμε λιγότερους ζητιάνους στα τρένα και τα πεζοδρόμια από ό,τι στη Νέα Υόρκη ή το Λονδίνο.
Τα ΑΤΜ των τραπεζών μερικές φορές είχαν μόνον ένα συγκεκριμένο ποσό διαθέσιμο, αλλά κατά τα άλλα λειτουργούσαν καλά, ενώ οι ουρές δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλες σε σύγκριση με ό,τι έχουμε συνηθίσει να συναντάμε στις ΗΠΑ.
Πολύ λίγα ήταν και τα προβλήματα σχετικά με τη χρήση πιστωτικών καρτών, σημειώνει ο αρθρογράφος των Financial Times, όταν για παράδειγμα στην Ισπανία ακόμη και τα εισιτήρια στα μεγαλύτερα τουριστικά αξιοθέατα μπορούν να αποκτηθούν μόνον με μετρητά.
Είναι αλήθεια ότι ορισμένα καταστήματα στις μεγάλες πόλεις διαφήμιζαν τεράστιες εκπτώσεις, συχνά ίσες με 70%, ενώ παρατηρήσαμε κάποια ημιτελή κτήρια οδηγώντας στην ύπαιθρο, όμως τίποτα από όλα αυτά δεν είναι ενδεικτικό της οικονομικής κατάρρευσης.
Η ύπαιθρος σε γενικές γραμμές, δεν φαίνεται να τα πηγαίνει τόσο καλά, όμως αν οδηγήσει κανείς κατά μήκος μεγάλων τμημάτων των ΗΠΑ, θα δείτε μια αφθονία από υποβαθμισμένες μικρές πόλεις στις εθνικές οδούς, επίσης.
Το φαγητό σε όλη την Ελλάδα ήταν εξαιρετικά φθηνό.
Αρκετές φορές είχαμε ένα μεγάλο γεύμα για δύο άτομα με ΦΠΑ και πουρμπουάρ με λιγότερο από 40 ευρώ συνολικά.
Ωστόσο, είναι δύσκολο να αποδώσεις αυτό το γεγονός στην κρίση, δεδομένου ότι ο δείκτης τιμών των τροφίμων σε εστιατόρια και καφέ είναι σημαντικά υψηλότερος του 2008, ακόμη και αν δεν έχει αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια.
Τα ξενοδοχεία ήταν επίσης εξαιρετικά προσιτά, όμως δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να πιστεύουμε ότι αυτό ήταν συνέπεια της κατάρρευσης της εγχώριας οικονομίας, δεδομένου ότι τα περισσότερα από τα ξενοδοχεία εξυπηρετούν αλλοδαπούς.
(Παρεμπιπτόντως, ένας ξενοδόχος μάς είπε ότι σκέφτηκε ότι η γαλλική οικονομία τα πηγαίνει καλά, επειδή πολλοί περισσότεροι Γάλλοι είχαν επισκεφθεί τη χώρα του σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, και ενώ δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε αυτό, σίγουρα υπήρχαν τόνοι από γάλλους τουρίστες όπου πήγαμε.)
Το μόνο εμφανές σημάδι του προβλήματος στην Ελλάδα ήταν τα πανταχού παρόντα γκράφιτι.
Η συνολική αφηγηματική εντύπωσή μας ήταν για μια ανώτερη μεσαία τάξη μιας μεσογειακής χώρας που φαίνεται να τα καταφέρνει μια χαρά, σε πλήρη αντίθεση με τα σκληρά μακροοικονομικά στοιχεία.
Φυσικά, αν αυτό ήταν αλήθεια, τα πολιτικά κόμματα του κατεστημένου δεν θα είχαν υποστεί τέτοια κατάρρευση από τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς…
Μιλώντας για πολιτική, επισκεφτήκαμε την πλατεία Συντάγματος, η οποία υπήρξε ο τόπος όπου εκδηλώθηκαν πολλές διαμαρτυρίες στο παρελθόν, καθώς βρίσκεται μπροστά από το ελληνικό Κοινοβούλιο, την ημέρα πριν από το δημοψήφισμα για τους όρους διάσωσης της Ελλάδας.
Μια όμορφη, καθαρή μέρα δεν βρήκαμε κανέναν διαμαρτυρόμενο, μόνο μερικούς τουρίστες που ήθελαν να παρακολουθήσουν την τελετή της αλλαγής φρουράς μπροστά από τον τάφο του Άγνωστου Στρατιώτη.
Για σύγκριση, ας αναφερθεί ότι μια σκηνή απέναντι από τον Λευκό Οίκο είναι σχεδόν συνεχώς κατειλημμένη για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τότε που υπάρχουμε.
Δεν ήταν καν σαφές ότι ένα επίμαχο δημοψήφισμα ήταν έτοιμο για να λάβει χώρα, αν δεν έψαχνε κανείς να βρει σχετικές αφίσες.
Έτσι, την επόμενη φορά που κάποιος σας πει ότι ένας τόπος τα πηγαίνει καλά, διότι το επισκέφθηκε, να θυμάστε ότι οι αφηγήσεις είναι βασικά άνευ αξίας.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών