Η βύθιση του ελληνικού χρηματιστηρίου είναι σαφής ένδειξη ότι είναι επειγόντως αναγκαίες περισσότερες μεταρρυθμίσεις
Στην άσχημη κατάσταση της οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος της Ελλάδας, αλλά και στις ατέλειες του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος αναφέρονται σε άρθρο τους στην αμερικανική εφημερίδα «Wall Street Journal» ο καθηγητής Οικονομικών στο UCLA, Andrew Atkeson, και ο ανώτερος ερευνητής στο Hoover Institution του Πανεπιστημίου Stanford, John Cochrane.
Η κατάρρευση του ελληνικού χρηματιστηρίου, όταν επαναλειτούργησε τη Δευτέρα, 3 Αυγούστου, σημειώνεται, μας υπενθυμίζει ότι η οικονομία και το τραπεζικό σύστημα της χώρας είναι ακόμη σε πολύ άσχημη κατάσταση.
Η κρίση στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα αποκάλυψε το κύριο διαρθρωτικό πρόβλημα στην Ευρωζώνη: μια νομισματική ένωση πρέπει να απομονώσει τις τράπεζες από το εθνικό χρέος.
Για να επιλυθεί αυτό το κεντρικό διαρθρωτικό πρόβλημα, η Ευρώπη πρέπει να ανοίξει το εθνικά βασιζόμενο τραπεζικό της σύστημα, να αναγνωρίσει ότι το εθνικό χρέος είναι επικίνδυνο και να σταματήσει να αφήνει τις χώρες να χρησιμοποιούν τις εθνικές τράπεζες για να χρηματοδοτούν τα εθνικά ελλείμματα.
Αν το Ντιτρόιτ, το Πουέρτο Ρίκο ή ακόμη και το Ιλινόις χρεοκοπήσουν λόγω των χρεών τους, δεν θα υπάρξει φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες και αυτό διότι κανείς δεν σκέφτεται ότι μια χρεοκοπία πόλης ή πολιτείας των ΗΠΑ πρέπει να ακολουθηθεί από έξοδο από τη ζώνη του δολαρίου και να εκδοθεί νέο νόμισμα.
Παράλληλα, οι κυβερνήσεις αμερικανικών πολιτειών δεν μπορούν να αναγκάσουν τις κρατικές ή τοπικές τράπεζες να τους δανείζουν χρήματα και δεν μπορούν να πάρουν ή να επαναπροσδιορίσουν τις καταθέσεις.
Οι Αμερικανοί μπορούν εύκολα να τοποθετούν χρήματα σε εθνικά διαφοροποιημένες τράπεζες που είναι απρόσβλητες από μια χρεοκοπία πολιτείας ή τοπικής κυβέρνησης.
Οι καταθέτες στην Ευρώπη δεν έχουν αυτό το προνόμιο.
Ένας Έλληνας, χωρίς ξένη διεύθυνση, δεν μπορεί να βάλει χρήματα σε μια απομονωμένη τράπεζα από την ελληνική κυβέρνηση και την πολιτική της.
Όταν μια ελληνική τράπεζα αποτύχει, διεθνείς τράπεζες δεν μπορούν να παρέμβουν προσφέροντας ασφαλείς τραπεζικές εργασίες ανεξάρτητα της ελληνικής κυβέρνησης.
Οι ευρωπαϊκοί τραπεζικοί κανόνες ενθαρρύνουν τις τράπεζες να επενδύουν σημαντικά στα κρατικά ομόλογα, ακόμη και δεν έχουν καλή αξιολόγηση.
Το ελαττωματικό τραπεζικό οικοδόμημα της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης προσποιείται ότι μια εθνική χρεοκοπία δεν θα συμβεί ποτέ.
Σοφοί Ευρωπαίοι έχουν μάθει από αυτές τις ατέλειες εδώ και χρόνια, όμως το σύστημα δεν αποκαταστήθηκε ποτέ διότι επιτρέπει σε υπερχρεωμένες χώρες να χρηματοδοτούν μεγάλα ελλείμματα.
Αυτό είναι το βασικό ελάττωμα του ευρώ.
Μια νομισματική ένωση πρέπει να χειρίζεται μια εθνική χρεοκοπία όπως μια εταιρική ή ενός νοικοκυριού: ο χρεοκοπημένος δεν αφήνει τη νομισματική ένωση και οι τράπεζες πρέπει να χειρίζονται το εθνικό χρέος προσεκτικά.
Όταν οι Ευρωπαίοι θα μπορούν να τοποθετούν τα χρήματά τους σε καλά διαφοροποιημένες πανευρωπαϊκές τράπεζες, προστατευμένες από την ανάμειξη των εθνικών κυβερνήσεων, αναπόφευκτες χρεοκοπίες δεν θα οδηγούν σε φυγή κεφαλαίων, ούτε θα καταστρέφουν τοπικές τράπεζες και οικονομίες.
Και οι διασώσεις κυβερνήσεων θα είναι πολύ λιγότερο δελεαστικές.
Για να ανακάμψουν οι τράπεζες και η οικονομία, οι Έλληνες πρέπει να ξέρουν ότι τα χρήματά τους είναι ασφαλή, τώρα και στο μέλλον.
Τόσο ασφαλή, ώστε οι Έλληνες να επιστρέψουν τα χρήματά τους στις τράπεζες, να πληρώνουν τα χρέη τους και να πραγματοποιούν απρόσκοπτα τις συναλλαγές τους, χωρίς καμία πιθανότητα εξόδου από το ευρώ, αυστηρότερων capital controls που εμποδίζουν τις διεθνείς πληρωμές ή bail-in στις καταθέσεις (κούρεμα), μια ευγενική λέξη για την αρπαγή των καταθέσεων από την κυβέρνηση.
Η ελληνική τραγωδία, καταλήγει το άρθρο, μπορεί να χρησιμεύσει για να αναβιώσει η επί μακρόν λανθάνουσα, αλλά αναγκαία ολοκλήρωση του αξιοθαύμαστου ευρωπαϊκού σχεδίου του κοινού νομίσματος.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Η κατάρρευση του ελληνικού χρηματιστηρίου, όταν επαναλειτούργησε τη Δευτέρα, 3 Αυγούστου, σημειώνεται, μας υπενθυμίζει ότι η οικονομία και το τραπεζικό σύστημα της χώρας είναι ακόμη σε πολύ άσχημη κατάσταση.
Η κρίση στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα αποκάλυψε το κύριο διαρθρωτικό πρόβλημα στην Ευρωζώνη: μια νομισματική ένωση πρέπει να απομονώσει τις τράπεζες από το εθνικό χρέος.
Για να επιλυθεί αυτό το κεντρικό διαρθρωτικό πρόβλημα, η Ευρώπη πρέπει να ανοίξει το εθνικά βασιζόμενο τραπεζικό της σύστημα, να αναγνωρίσει ότι το εθνικό χρέος είναι επικίνδυνο και να σταματήσει να αφήνει τις χώρες να χρησιμοποιούν τις εθνικές τράπεζες για να χρηματοδοτούν τα εθνικά ελλείμματα.
Αν το Ντιτρόιτ, το Πουέρτο Ρίκο ή ακόμη και το Ιλινόις χρεοκοπήσουν λόγω των χρεών τους, δεν θα υπάρξει φυγή κεφαλαίων από τις τράπεζες και αυτό διότι κανείς δεν σκέφτεται ότι μια χρεοκοπία πόλης ή πολιτείας των ΗΠΑ πρέπει να ακολουθηθεί από έξοδο από τη ζώνη του δολαρίου και να εκδοθεί νέο νόμισμα.
Παράλληλα, οι κυβερνήσεις αμερικανικών πολιτειών δεν μπορούν να αναγκάσουν τις κρατικές ή τοπικές τράπεζες να τους δανείζουν χρήματα και δεν μπορούν να πάρουν ή να επαναπροσδιορίσουν τις καταθέσεις.
Οι Αμερικανοί μπορούν εύκολα να τοποθετούν χρήματα σε εθνικά διαφοροποιημένες τράπεζες που είναι απρόσβλητες από μια χρεοκοπία πολιτείας ή τοπικής κυβέρνησης.
Οι καταθέτες στην Ευρώπη δεν έχουν αυτό το προνόμιο.
Ένας Έλληνας, χωρίς ξένη διεύθυνση, δεν μπορεί να βάλει χρήματα σε μια απομονωμένη τράπεζα από την ελληνική κυβέρνηση και την πολιτική της.
Όταν μια ελληνική τράπεζα αποτύχει, διεθνείς τράπεζες δεν μπορούν να παρέμβουν προσφέροντας ασφαλείς τραπεζικές εργασίες ανεξάρτητα της ελληνικής κυβέρνησης.
Οι ευρωπαϊκοί τραπεζικοί κανόνες ενθαρρύνουν τις τράπεζες να επενδύουν σημαντικά στα κρατικά ομόλογα, ακόμη και δεν έχουν καλή αξιολόγηση.
Το ελαττωματικό τραπεζικό οικοδόμημα της νομισματικής ένωσης της Ευρώπης προσποιείται ότι μια εθνική χρεοκοπία δεν θα συμβεί ποτέ.
Σοφοί Ευρωπαίοι έχουν μάθει από αυτές τις ατέλειες εδώ και χρόνια, όμως το σύστημα δεν αποκαταστήθηκε ποτέ διότι επιτρέπει σε υπερχρεωμένες χώρες να χρηματοδοτούν μεγάλα ελλείμματα.
Αυτό είναι το βασικό ελάττωμα του ευρώ.
Μια νομισματική ένωση πρέπει να χειρίζεται μια εθνική χρεοκοπία όπως μια εταιρική ή ενός νοικοκυριού: ο χρεοκοπημένος δεν αφήνει τη νομισματική ένωση και οι τράπεζες πρέπει να χειρίζονται το εθνικό χρέος προσεκτικά.
Όταν οι Ευρωπαίοι θα μπορούν να τοποθετούν τα χρήματά τους σε καλά διαφοροποιημένες πανευρωπαϊκές τράπεζες, προστατευμένες από την ανάμειξη των εθνικών κυβερνήσεων, αναπόφευκτες χρεοκοπίες δεν θα οδηγούν σε φυγή κεφαλαίων, ούτε θα καταστρέφουν τοπικές τράπεζες και οικονομίες.
Και οι διασώσεις κυβερνήσεων θα είναι πολύ λιγότερο δελεαστικές.
Για να ανακάμψουν οι τράπεζες και η οικονομία, οι Έλληνες πρέπει να ξέρουν ότι τα χρήματά τους είναι ασφαλή, τώρα και στο μέλλον.
Τόσο ασφαλή, ώστε οι Έλληνες να επιστρέψουν τα χρήματά τους στις τράπεζες, να πληρώνουν τα χρέη τους και να πραγματοποιούν απρόσκοπτα τις συναλλαγές τους, χωρίς καμία πιθανότητα εξόδου από το ευρώ, αυστηρότερων capital controls που εμποδίζουν τις διεθνείς πληρωμές ή bail-in στις καταθέσεις (κούρεμα), μια ευγενική λέξη για την αρπαγή των καταθέσεων από την κυβέρνηση.
Η ελληνική τραγωδία, καταλήγει το άρθρο, μπορεί να χρησιμεύσει για να αναβιώσει η επί μακρόν λανθάνουσα, αλλά αναγκαία ολοκλήρωση του αξιοθαύμαστου ευρωπαϊκού σχεδίου του κοινού νομίσματος.
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών