«Εφαρμόζεις όσο πιο πιστά μπορείς τις συμφωνίες, προχωράς μπροστά και συνεχίζεις το παιχνίδι επίρριψης ευθυνών», το μάθημα που μπορεί να μάθει η Ελλάδα σύμφωνα με τον κύπριο, πρώην υπ. Οικονομικών, Μ. Σαρρή
Στις ομοιότητες της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και την Κύπρο αναφέρεται δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «The Telegraph», στο οποίο επισημαίνεται ότι αυτές εντοπίζονται ακόμη και στη «θεραπεία» που επιβλήθηκε στις δύο χώρες προκειμένου να ορθοποδήσουν.
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, καθώς η Ελλάδα κάνει την αργή μετάβαση από την επιθετικότητα στη διστακτική συναίνεση, υπάρχουν πολλά που μπορεί να μάθε από την Κύπρο.
Η κρίση στις δύο χώρες παρουσιάζει μεγάλες διαφορές τόσο σε κλίμακα όσο και σε ένταση.
Η γενεσιουργός αιτία της κρίσης στην Ελλάδα ήταν το χρέος ενώ στην Κύπρο, το τραπεζικό σύστημα.
Παράλληλα, όμως, υπάρχουν και διδακτικές ομοιότητες, καθώς τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα έχουν έναν διογκωμένο και αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα, ενώ και οι δύο μπορούν να πουν ότι τα προβλήματά τους δεν ήταν εντελώς δικά τους δημιουργήματα: η Κύπρος, όπως και η Ελλάδα, μπορούν να επισημάνουν τα πολλά επιδεινούμενα λάθη που προέρχονταν από τις Βρυξέλλες.
Τα τεστ αντοχής (stress tests) της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής το 2010 και το 2011, για παράδειγμα, κατέληξαν στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι οι κυπριακές τράπεζες, που διακρατούσαν μεγάλο μέρος του ελληνικού εθνικού χρέους, είχαν αρκετά κεφάλαια για να αντεπεξέλθουν στη χρηματοπιστωτική κρίση.
Εν συνεχεία, ως μέρος του δεύτερου προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας το 2012, η Ε.Ε., η ΕΚΤ και το ΔΝΤ βοήθησαν στο να προκληθεί μια κρίση επιβάλλοντας ένα «κούρεμα» 53,5% στους ιδιώτες κατόχους ελληνικών ομολόγων.
Τα χειρότερα, όπως αναφέρεται, θα είχαν αποτραπεί αν ο Δημήτρης Χριστόφιας είχε ασκήσει τότε βέτο, όπως μπορούσε, στο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, εκτός και αν οι Βρυξέλλες βοήθησαν στην επίλυση των υποκείμενων και αναπόφευκτων απωλειών των κυπριακών τραπεζών.
Όμως, η στιγμή χάθηκε και μαζί της και η διαπραγματευτική ισχύς της Κύπρου.
Έτσι, όταν τον Μάρτιο του 2013, ένα μήνα μετά την αντικατάσταση του Χριστόφια από τον Νίκο Αναστασιάδη, η Κύπρος έπρεπε να προχωρήσει στη σύναψη του δικού της προγράμματος διάσωσης ύψους 10 δισ. ευρώ, οι Βρυξέλλες μπόρεσαν να επιμείνουν στο αποκαλούμενο bail-in, με τους καταθέτες με περισσότερα από 100.000 ευρώ να βλέπουν τις αποταμιεύσεις του να μετατρέπονται σε μετοχές των τραπεζών.
Επίσης, μαζικές ζημίες υπέστησαν και οι κύπριοι κάτοχοι ομολόγων, με την τρόικα παράλληλα να επιβάλει ένα πολύ σκληρό πρόγραμμα λιτότητας ως αντάλλαγμα για τα δάνεια που θα έδινε.
Τα τελευταία δύο χρόνια, σημειώνεται, υπήρξαν ιδιαίτερα σκληρά, με την κυπριακή οικονομία να συρρικνώνεται κατά 5,4% το 2013 και 2,3% το 2014.
Η ανεργία παραμένει υψηλή και οι τράπεζες ακόμη έχουν παρά πολλά περίεργα δάνεια στα βιβλία τους.
Ωστόσο, υπάρχουν σημάδια προόδου, με πρόσφατες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για ανάπτυξη 0,5% της κυπριακής οικονομίας το 2015, που αν και μέτρια είναι πολύ καλύτερη της συρρίκνωσης 0,5% που προβλεπόταν την περασμένη άνοιξη.
Παράλληλα, η κυπριακή κυβέρνηση έχει ακόμη μια λίστα με πράγματα που πρέπει να εφαρμόσει πριν απελευθερωθεί η τελευταία δόση 500 εκατ. ευρώ του προγράμματος διάσωσης.
Ο Μιχάλης Σαρρής, που ήταν ο προκάτοχος του Γεωργιάδη στο κυπριακό υπουργείο Οικονομικών κατά τη διάρκεια της τραπεζικής κρίσης το 2013, όταν πρόσφατα ρωτήθηκε ποια είναι τα μαθήματα που η Ελλάδα θα μπορούσε να μάθει από την κυπριακή εμπειρία, είπε:
«Εφαρμόζεις όσο πιο πιστά μπορείς τις συμφωνίες, προχωράς μπροστά και συνεχίζεις το παιχνίδι επίρριψης ευθυνών».
Αυτό, σημειώνει η Telegraph, για κάποιους ακούγεται ως σωστή κοινή λογική –η νυν κυπριακή κυβέρνηση έχει μια πραγματιστική προσέγγιση που η Αθήνα καλό θα ήταν να υιοθετήσει, όμως για τα περισσότερο κυνικά αυτιά, μπορεί να ακουστεί ως ένα μάθημα για τις χώρες σε πρόγραμμα να το «βουλώσουν» και να κάνουν αυτό που τους λένε.
Αν αυτό είναι το μάθημα, καταλήγει το άρθρο, τότε αυτό σε κάνει να αναρωτιέσαι για τον δάσκαλο…
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, καθώς η Ελλάδα κάνει την αργή μετάβαση από την επιθετικότητα στη διστακτική συναίνεση, υπάρχουν πολλά που μπορεί να μάθε από την Κύπρο.
Η κρίση στις δύο χώρες παρουσιάζει μεγάλες διαφορές τόσο σε κλίμακα όσο και σε ένταση.
Η γενεσιουργός αιτία της κρίσης στην Ελλάδα ήταν το χρέος ενώ στην Κύπρο, το τραπεζικό σύστημα.
Παράλληλα, όμως, υπάρχουν και διδακτικές ομοιότητες, καθώς τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα έχουν έναν διογκωμένο και αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα, ενώ και οι δύο μπορούν να πουν ότι τα προβλήματά τους δεν ήταν εντελώς δικά τους δημιουργήματα: η Κύπρος, όπως και η Ελλάδα, μπορούν να επισημάνουν τα πολλά επιδεινούμενα λάθη που προέρχονταν από τις Βρυξέλλες.
Τα τεστ αντοχής (stress tests) της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής το 2010 και το 2011, για παράδειγμα, κατέληξαν στο εκπληκτικό συμπέρασμα ότι οι κυπριακές τράπεζες, που διακρατούσαν μεγάλο μέρος του ελληνικού εθνικού χρέους, είχαν αρκετά κεφάλαια για να αντεπεξέλθουν στη χρηματοπιστωτική κρίση.
Εν συνεχεία, ως μέρος του δεύτερου προγράμματος διάσωσης της Ελλάδας το 2012, η Ε.Ε., η ΕΚΤ και το ΔΝΤ βοήθησαν στο να προκληθεί μια κρίση επιβάλλοντας ένα «κούρεμα» 53,5% στους ιδιώτες κατόχους ελληνικών ομολόγων.
Τα χειρότερα, όπως αναφέρεται, θα είχαν αποτραπεί αν ο Δημήτρης Χριστόφιας είχε ασκήσει τότε βέτο, όπως μπορούσε, στο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, εκτός και αν οι Βρυξέλλες βοήθησαν στην επίλυση των υποκείμενων και αναπόφευκτων απωλειών των κυπριακών τραπεζών.
Όμως, η στιγμή χάθηκε και μαζί της και η διαπραγματευτική ισχύς της Κύπρου.
Έτσι, όταν τον Μάρτιο του 2013, ένα μήνα μετά την αντικατάσταση του Χριστόφια από τον Νίκο Αναστασιάδη, η Κύπρος έπρεπε να προχωρήσει στη σύναψη του δικού της προγράμματος διάσωσης ύψους 10 δισ. ευρώ, οι Βρυξέλλες μπόρεσαν να επιμείνουν στο αποκαλούμενο bail-in, με τους καταθέτες με περισσότερα από 100.000 ευρώ να βλέπουν τις αποταμιεύσεις του να μετατρέπονται σε μετοχές των τραπεζών.
Επίσης, μαζικές ζημίες υπέστησαν και οι κύπριοι κάτοχοι ομολόγων, με την τρόικα παράλληλα να επιβάλει ένα πολύ σκληρό πρόγραμμα λιτότητας ως αντάλλαγμα για τα δάνεια που θα έδινε.
Τα τελευταία δύο χρόνια, σημειώνεται, υπήρξαν ιδιαίτερα σκληρά, με την κυπριακή οικονομία να συρρικνώνεται κατά 5,4% το 2013 και 2,3% το 2014.
Η ανεργία παραμένει υψηλή και οι τράπεζες ακόμη έχουν παρά πολλά περίεργα δάνεια στα βιβλία τους.
Ωστόσο, υπάρχουν σημάδια προόδου, με πρόσφατες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για ανάπτυξη 0,5% της κυπριακής οικονομίας το 2015, που αν και μέτρια είναι πολύ καλύτερη της συρρίκνωσης 0,5% που προβλεπόταν την περασμένη άνοιξη.
Παράλληλα, η κυπριακή κυβέρνηση έχει ακόμη μια λίστα με πράγματα που πρέπει να εφαρμόσει πριν απελευθερωθεί η τελευταία δόση 500 εκατ. ευρώ του προγράμματος διάσωσης.
Ο Μιχάλης Σαρρής, που ήταν ο προκάτοχος του Γεωργιάδη στο κυπριακό υπουργείο Οικονομικών κατά τη διάρκεια της τραπεζικής κρίσης το 2013, όταν πρόσφατα ρωτήθηκε ποια είναι τα μαθήματα που η Ελλάδα θα μπορούσε να μάθει από την κυπριακή εμπειρία, είπε:
«Εφαρμόζεις όσο πιο πιστά μπορείς τις συμφωνίες, προχωράς μπροστά και συνεχίζεις το παιχνίδι επίρριψης ευθυνών».
Αυτό, σημειώνει η Telegraph, για κάποιους ακούγεται ως σωστή κοινή λογική –η νυν κυπριακή κυβέρνηση έχει μια πραγματιστική προσέγγιση που η Αθήνα καλό θα ήταν να υιοθετήσει, όμως για τα περισσότερο κυνικά αυτιά, μπορεί να ακουστεί ως ένα μάθημα για τις χώρες σε πρόγραμμα να το «βουλώσουν» και να κάνουν αυτό που τους λένε.
Αν αυτό είναι το μάθημα, καταλήγει το άρθρο, τότε αυτό σε κάνει να αναρωτιέσαι για τον δάσκαλο…
Μεταφραστική επιμέλεια: Ελένη Κάτσουρα
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών