Η ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ θα οδηγήσει μοιραία στην «νομισματοποίηση» (monetising) των χρεών στην ευρωζώνη
Με το τύπωμα χρήματος θα επιλυθεί οριστικά η κρίση χρέους στην ευρωζώνη και όχι μέσω των προγραμμάτων διάσωσης, υποστηρίζουν σε άρθρο τους οι Financial Times.
Σύμφωνα με αυτό, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ιταλία στην προσπάθειά της να εξυγιάνει το χρηματο-πιστωτικό της σύστημα είναι αντιπροσωπευτικά των χωρών της ευρωζώνης σε κρίση χρέους.
Συγκεκριμένα, ενώ η ευρωζώνη έχει αποκτήσει ένα πλαίσιο διάσωσης των τραπεζών της που στοχεύει στη μείωση της οικονομικής επιβάρυνσης των φορολογούμενων πολιτών, το πρόβλημα έγκειται στο ότι αυτό δεν προβλέπει ένα μέτρο δημοσιονομικής προστασίας των κρατών από τη συμμετοχή τους στις διασώσεις τραπεζών.
Στην Ιταλία, τα «κόκκινα» δάνεια ανέρχονται σε 200 δισ. ευρώ και η διαδικασία εξυγίανσης των τραπεζών έχουν οδηγήσει πολλούς ανθρώπους σε αυτοκτονία και πλήρη απόγνωση, λόγω της απώλειας καταθέσεών τους και της καταστροφής της ζωής τους.
Ως εκ τούτου, η πολιτική υποστήριξη του πλαισίου διάσωσης των τραπεζών έχει φτάσει στο μέγιστο δυνατό, αλλά παρ' όλα ταύτα, η Ιταλία ακόμα δεν διαθέτει τη δημοσιονομική ικανότητα να διασώσει τις μεγάλες της τράπεζες.
Πρακτικά, έχει ξεμείνει από επιλογές, καθώς έχει εξαντλήσει τις δυνατότητες που παρέχει η ευρωζώνη για δημοσιονομικούς «ελιγμούς».
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δεν επιτρέπεται να αγοράζει ομόλογα με στόχο την ανακούφιση των εκδοτών τους, αλλά αποκλειστικά και μόνον στον πλαίσιο της άσκησης της νομισματικής της πολιτικής.
Τελικά, η ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ θα οδηγήσει μοιραία - λόγω εξάντλησης κάθε εναλλακτικής επιλογής και εγκλωβισμού της ευρωζώνης σε κανόνες και πολιτικά όρια - στην «νομισματοποίηση» (monetising) των χρεών στην ευρωζώνη, όσο και αν ορισμένες χώρες όπως η Γερμανία αντιδρούν σφόδρα σε αυτό το ενδεχόμενο.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με αυτό, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ιταλία στην προσπάθειά της να εξυγιάνει το χρηματο-πιστωτικό της σύστημα είναι αντιπροσωπευτικά των χωρών της ευρωζώνης σε κρίση χρέους.
Συγκεκριμένα, ενώ η ευρωζώνη έχει αποκτήσει ένα πλαίσιο διάσωσης των τραπεζών της που στοχεύει στη μείωση της οικονομικής επιβάρυνσης των φορολογούμενων πολιτών, το πρόβλημα έγκειται στο ότι αυτό δεν προβλέπει ένα μέτρο δημοσιονομικής προστασίας των κρατών από τη συμμετοχή τους στις διασώσεις τραπεζών.
Στην Ιταλία, τα «κόκκινα» δάνεια ανέρχονται σε 200 δισ. ευρώ και η διαδικασία εξυγίανσης των τραπεζών έχουν οδηγήσει πολλούς ανθρώπους σε αυτοκτονία και πλήρη απόγνωση, λόγω της απώλειας καταθέσεών τους και της καταστροφής της ζωής τους.
Ως εκ τούτου, η πολιτική υποστήριξη του πλαισίου διάσωσης των τραπεζών έχει φτάσει στο μέγιστο δυνατό, αλλά παρ' όλα ταύτα, η Ιταλία ακόμα δεν διαθέτει τη δημοσιονομική ικανότητα να διασώσει τις μεγάλες της τράπεζες.
Πρακτικά, έχει ξεμείνει από επιλογές, καθώς έχει εξαντλήσει τις δυνατότητες που παρέχει η ευρωζώνη για δημοσιονομικούς «ελιγμούς».
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δεν επιτρέπεται να αγοράζει ομόλογα με στόχο την ανακούφιση των εκδοτών τους, αλλά αποκλειστικά και μόνον στον πλαίσιο της άσκησης της νομισματικής της πολιτικής.
Τελικά, η ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ θα οδηγήσει μοιραία - λόγω εξάντλησης κάθε εναλλακτικής επιλογής και εγκλωβισμού της ευρωζώνης σε κανόνες και πολιτικά όρια - στην «νομισματοποίηση» (monetising) των χρεών στην ευρωζώνη, όσο και αν ορισμένες χώρες όπως η Γερμανία αντιδρούν σφόδρα σε αυτό το ενδεχόμενο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών