Οι λόγοι για τους οποίους οι ανεπτυγμένες οικονομίες είναι εγκλωβισμένες σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης είναι δομικοί
Επικίνδυνη χαρακτηρίζει την τρέχουσα κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Ινδίας, Raghuram Rajan.
Όπως υποστηρίζει, ο κόσμος χρειάζεται επιτάχυνση της ανάπτυξης σε ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες οικονομίες για την επίτευξη εσωτερικών ισορροπιών, όμως στο τέλος 2015 ο πλανήτης διέθετε πολύ λίγες περιοχές με εύρωστη οικονομική ανάπτυξη.
Ο Rajan αναφέρει, ότι αν και θεωρητικά τα χαμηλά επιτόκια προσφέρουν ώθηση στις επενδύσεις και στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην πράξη όταν οδηγούν σε υπερβολικό, δυσβάσταχτο δανεισμό τα νοικοκυριά (debt overhang) με συνέπεια τη συνέχιση του φαινομένου της ασθενούς κατανάλωσης, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση τις πραγματικές αποδόσεις των νέων επενδύσεων.
Στις μέρες μας, λέει ο διοικητής της Τράπεζας της Ινδίας, το ουδέτερο πραγματικό επιτόκιο - το επίπεδο επιτοκίων που μπορεί να οδηγήσει μια οικονομία στην επίτευξη της πλήρους απασχόλησης, με σταθερό πληθωρισμό - ενδέχεται να είναι αρνητικό, όμως οι νομισματικές πολιτικές που τελικά το υιοθετούν δεν έχουν αποδείξει την αξία τους στην προαγωγή των επενδύσεων και της κατανάλωσης.
Για τον Rajan, οι λόγοι για τους οποίους οι ανεπτυγμένες οικονομίες είναι εγκλωβισμένες σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης είναι δομικοί, γι' αυτό και η θεραπεία στο πρόβλημα ενδείκνυται να είναι οι δομικές μεταρρυθμίσεις: Χρειάζονται μέτρα ενίσχυσης του ανταγωνισμού, της συμμετοχής στην αγορά εργασίας και της καινοτομίας.
Ο ίδιος αναφέρει, ότι η ανάπτυξη στις ανεπτυγμένες - ήδη πλούσιες - οικονομίες υπηρετεί το στόχο της «κοινωνικής αρμονίας», καθώς οι νεότερες γενεές χρειάζεται να εργάζονται αντί να διαδηλώνουν, ώστε να καταφέρνουν να πληρώνουν τις διαχρονικές δεσμεύσεις των κοινωνιών απέναντι στους γηραιότερους πολίτες (σύνταξη, ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη κτλ.).
Ο Rajan αποδέχεται ότι ο αποπληθωρισμός επιτείνει το πραγματικό άχθος του υφιστάμενου δημόσιου χρέους των χωρών, όμως μια καλά στοχευμένη αναδιάρθρωσή του είναι καλύτερη από τη μεγέθυνσή του σε όλα τα επίπεδα.
Στέκεται ενάντια στην πρακτική της τεχνητής εξασθένησης των συναλλαγματικών ισοτιμιών με στόχο την ώθηση των εξαγωγών και ζητάει έναν περισσότερο ενεργό, υπεύθυνο ρόλο του ΔΝΤ, το οποίο οφείλει να αναλύει και να μοιράζεται τις απόψεις του για τις επιπτώσεις κάθε αντισυμβατικής νομισματικής πολιτικής (περιλαμβανομένης της επίμονης παρέμβασης στις συναλλαγματικές ισοτιμίες).
Ο Rajan αποκαλεί «μη-σύστημα» το ισχύον διεθνές οικονομικό σύστημα, το οποίο εκτιμά πως ωθεί τον κόσμο σε ανταγωνισμό νομισματικής χαλάρωσης, ο οποίος δεν θα αναδείξει κανέναν νικητή στο τέλος του.
Αυτό που χρειάζεται ο πλανήτης για μια βιώσιμη ανάπτυξη, φέρεται να είναι η δημιουργία συναίνεσης υπέρ του ελεύθερου εμπορίου και της υπεύθυνης διαβίωσης των πολιτών.
www.bankingnews.gr
Όπως υποστηρίζει, ο κόσμος χρειάζεται επιτάχυνση της ανάπτυξης σε ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες οικονομίες για την επίτευξη εσωτερικών ισορροπιών, όμως στο τέλος 2015 ο πλανήτης διέθετε πολύ λίγες περιοχές με εύρωστη οικονομική ανάπτυξη.
Ο Rajan αναφέρει, ότι αν και θεωρητικά τα χαμηλά επιτόκια προσφέρουν ώθηση στις επενδύσεις και στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην πράξη όταν οδηγούν σε υπερβολικό, δυσβάσταχτο δανεισμό τα νοικοκυριά (debt overhang) με συνέπεια τη συνέχιση του φαινομένου της ασθενούς κατανάλωσης, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση τις πραγματικές αποδόσεις των νέων επενδύσεων.
Στις μέρες μας, λέει ο διοικητής της Τράπεζας της Ινδίας, το ουδέτερο πραγματικό επιτόκιο - το επίπεδο επιτοκίων που μπορεί να οδηγήσει μια οικονομία στην επίτευξη της πλήρους απασχόλησης, με σταθερό πληθωρισμό - ενδέχεται να είναι αρνητικό, όμως οι νομισματικές πολιτικές που τελικά το υιοθετούν δεν έχουν αποδείξει την αξία τους στην προαγωγή των επενδύσεων και της κατανάλωσης.
Για τον Rajan, οι λόγοι για τους οποίους οι ανεπτυγμένες οικονομίες είναι εγκλωβισμένες σε χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης είναι δομικοί, γι' αυτό και η θεραπεία στο πρόβλημα ενδείκνυται να είναι οι δομικές μεταρρυθμίσεις: Χρειάζονται μέτρα ενίσχυσης του ανταγωνισμού, της συμμετοχής στην αγορά εργασίας και της καινοτομίας.
Ο ίδιος αναφέρει, ότι η ανάπτυξη στις ανεπτυγμένες - ήδη πλούσιες - οικονομίες υπηρετεί το στόχο της «κοινωνικής αρμονίας», καθώς οι νεότερες γενεές χρειάζεται να εργάζονται αντί να διαδηλώνουν, ώστε να καταφέρνουν να πληρώνουν τις διαχρονικές δεσμεύσεις των κοινωνιών απέναντι στους γηραιότερους πολίτες (σύνταξη, ιατρο-φαρμακευτική περίθαλψη κτλ.).
Ο Rajan αποδέχεται ότι ο αποπληθωρισμός επιτείνει το πραγματικό άχθος του υφιστάμενου δημόσιου χρέους των χωρών, όμως μια καλά στοχευμένη αναδιάρθρωσή του είναι καλύτερη από τη μεγέθυνσή του σε όλα τα επίπεδα.
Στέκεται ενάντια στην πρακτική της τεχνητής εξασθένησης των συναλλαγματικών ισοτιμιών με στόχο την ώθηση των εξαγωγών και ζητάει έναν περισσότερο ενεργό, υπεύθυνο ρόλο του ΔΝΤ, το οποίο οφείλει να αναλύει και να μοιράζεται τις απόψεις του για τις επιπτώσεις κάθε αντισυμβατικής νομισματικής πολιτικής (περιλαμβανομένης της επίμονης παρέμβασης στις συναλλαγματικές ισοτιμίες).
Ο Rajan αποκαλεί «μη-σύστημα» το ισχύον διεθνές οικονομικό σύστημα, το οποίο εκτιμά πως ωθεί τον κόσμο σε ανταγωνισμό νομισματικής χαλάρωσης, ο οποίος δεν θα αναδείξει κανέναν νικητή στο τέλος του.
Αυτό που χρειάζεται ο πλανήτης για μια βιώσιμη ανάπτυξη, φέρεται να είναι η δημιουργία συναίνεσης υπέρ του ελεύθερου εμπορίου και της υπεύθυνης διαβίωσης των πολιτών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών