Το ιταλικό τραπεζικό σύστημα αναδεικνύεται στο ευαίσθητο σημείο της Ευρώπης
H προηγούμενη εβδομάδα ενέτεινε την ανησυχία όσων θεωρούν ότι η επανάληψη μιας κρίσης παρόμοιας με αυτής του 2007 - 2008 είναι άμεση.
Οι μετοχές των μεγάλων τραπεζών υποχώρησαν, με τις μεγάλες αμερικανικές τράπεζες να χάνουν κατά 19%, τις ευρωπαϊκές κατά 24%.
Ο επικεφαλής της Deutsche Bank ένιωσε την ανάγκη να διαβεβαίωσε ότι η τράπεζα του «είναι απολύτως στιβαρή».
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών εκτίμησε ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας (ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό, όπως εκτιμά το άρθρο του Economist, την ανησυχία).
Δεν είναι 2008, υποστηρίζει το άρθρο.
Οι τράπεζες δεν πρόκειται να καταρρεύσουν.
Υπάρχουν όμως λόγοι ανησυχίας και αυτοί δεν περιορίζονται στα σύνορα μιας χώρας.
Τα καλά είναι ότι οι τράπεζες είναι επαρκέστερα ανακεφαλαιοποιημένες από ό,τι ήταν.
Οι διοικητές των ευρωπαϊκών τραπεζών κάνουν νέες προσπάθειες για να προσαρμοστούν στο τοπίο μετά την κρίση.
Αν και επώδυνο, είναι σωτήριο ότι οι επενδυτές στο χρέος των τραπεζών αντιλήφθηκαν επίσης πόσο ρίσκο έχουν οι επενδύσεις τους.
Νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία που τέθηκε πλήρως σε ισχύ στις αρχές του τρέχοντος έτους προβλέπει ότι οι προβληματικές τράπεζες πρέπει να ασχοληθούν με τις ελλείψεις κεφαλαίου κάνοντας πρώτα bailing in στους κατόχους τραπεζικών ομολόγων πριν ληφθεί η οποιαδήποτε άλλη απόφαση που να αφορά στους φορολογουμένους.
Και μπορεί ο μηχανισμός αυτός να μην είναι τέλειος αλλά είναι κάτι.
Εντούτοις, τα σύννεφα δεν παύουν να υπάρχουν.
Μία πηγή ανησυχίας είναι η ίδια η παγκόσμια οικονομία.
Η επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας, η μείωση των τιμών των εμπορευμάτων, η πολιτική αναστάτωση από την Ελλάδα μέχρι το New Hampshire, όλα επηρεάζουν αρνητικά τις τράπεζες.
Το χειρότερη είναι ότι ορισμένες χώρες φαίνεται να καθυστέρησαν πού να «νοικοκυρέψουν» τις τράπεζές τους και τώρα επείγονται.
Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι το μη εξυπηρετούμενο χρέος στην Ευρώπη κυμαινόταν στο 1 τρισεκατομμύριο ευρώ στα τέλη του 2014.
Το ευαίσθητο σημείο της Ευρώπης είναι, κατά τον Economist, η Ιταλία.
Η ακαθάριστη αξία των μη εξυπηρετούμενων δανείων φθάνει το 18% του συνολικού δανεισμού.
Οι ιδιώτες επενδυτές κατέχουν περί τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ σε τραπεζικά ομόλογα, κάτι που ισοδυναμεί με το 12% του ΑΕΠ.
Τα κυβερνητικά σχέδια για αγορά των NPL's από τις τράπεζες πολύ κοντά στην αρχική τους αξία πιθανότατα θα «σκοντάψουν» στους ευρωπαϊκούς κανόνες κατά της «κρατικής βοήθειας».
Πρόσφατα η ιταλική κυβέρνηση και η ΕΕ συμφώνησαν σε μια «ενδιάμεση» λύση, αυτή της, καταρχήν, συγχώνευσης των συνεταιριστικών τραπεζών. Παρόλα αυτά, η Ιταλία μοιάζει παγιδευμένη σε ένα σκληρό δίλημμα: να πλήξει τους μικρούς καταθέτες και να αφήσει αβοήθητο το τραπεζικό σύστημα που στραγγαλίζεται από τα ΝPLs.
Ο Economist εκτιμά ότι αν η ιταλική κυβέρνηση δεν καταφέρει να βρει διέξοδο σε αυτό δίλημμα, οι σχέσεις της Ιταλίας με την ΕΕ θα δηλητηριαστούν περαιτέρω και δεν αποκλείεται κάτι πολύ κακό να συμβεί τελικά στην Ιταλία.
www.bankingnews.gr
Οι μετοχές των μεγάλων τραπεζών υποχώρησαν, με τις μεγάλες αμερικανικές τράπεζες να χάνουν κατά 19%, τις ευρωπαϊκές κατά 24%.
Ο επικεφαλής της Deutsche Bank ένιωσε την ανάγκη να διαβεβαίωσε ότι η τράπεζα του «είναι απολύτως στιβαρή».
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών εκτίμησε ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας (ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό, όπως εκτιμά το άρθρο του Economist, την ανησυχία).
Δεν είναι 2008, υποστηρίζει το άρθρο.
Οι τράπεζες δεν πρόκειται να καταρρεύσουν.
Υπάρχουν όμως λόγοι ανησυχίας και αυτοί δεν περιορίζονται στα σύνορα μιας χώρας.
Τα καλά είναι ότι οι τράπεζες είναι επαρκέστερα ανακεφαλαιοποιημένες από ό,τι ήταν.
Οι διοικητές των ευρωπαϊκών τραπεζών κάνουν νέες προσπάθειες για να προσαρμοστούν στο τοπίο μετά την κρίση.
Αν και επώδυνο, είναι σωτήριο ότι οι επενδυτές στο χρέος των τραπεζών αντιλήφθηκαν επίσης πόσο ρίσκο έχουν οι επενδύσεις τους.
Νέα ευρωπαϊκή νομοθεσία που τέθηκε πλήρως σε ισχύ στις αρχές του τρέχοντος έτους προβλέπει ότι οι προβληματικές τράπεζες πρέπει να ασχοληθούν με τις ελλείψεις κεφαλαίου κάνοντας πρώτα bailing in στους κατόχους τραπεζικών ομολόγων πριν ληφθεί η οποιαδήποτε άλλη απόφαση που να αφορά στους φορολογουμένους.
Και μπορεί ο μηχανισμός αυτός να μην είναι τέλειος αλλά είναι κάτι.
Εντούτοις, τα σύννεφα δεν παύουν να υπάρχουν.
Μία πηγή ανησυχίας είναι η ίδια η παγκόσμια οικονομία.
Η επιβράδυνση της κινεζικής οικονομίας, η μείωση των τιμών των εμπορευμάτων, η πολιτική αναστάτωση από την Ελλάδα μέχρι το New Hampshire, όλα επηρεάζουν αρνητικά τις τράπεζες.
Το χειρότερη είναι ότι ορισμένες χώρες φαίνεται να καθυστέρησαν πού να «νοικοκυρέψουν» τις τράπεζές τους και τώρα επείγονται.
Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι το μη εξυπηρετούμενο χρέος στην Ευρώπη κυμαινόταν στο 1 τρισεκατομμύριο ευρώ στα τέλη του 2014.
Το ευαίσθητο σημείο της Ευρώπης είναι, κατά τον Economist, η Ιταλία.
Η ακαθάριστη αξία των μη εξυπηρετούμενων δανείων φθάνει το 18% του συνολικού δανεισμού.
Οι ιδιώτες επενδυτές κατέχουν περί τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ σε τραπεζικά ομόλογα, κάτι που ισοδυναμεί με το 12% του ΑΕΠ.
Τα κυβερνητικά σχέδια για αγορά των NPL's από τις τράπεζες πολύ κοντά στην αρχική τους αξία πιθανότατα θα «σκοντάψουν» στους ευρωπαϊκούς κανόνες κατά της «κρατικής βοήθειας».
Πρόσφατα η ιταλική κυβέρνηση και η ΕΕ συμφώνησαν σε μια «ενδιάμεση» λύση, αυτή της, καταρχήν, συγχώνευσης των συνεταιριστικών τραπεζών. Παρόλα αυτά, η Ιταλία μοιάζει παγιδευμένη σε ένα σκληρό δίλημμα: να πλήξει τους μικρούς καταθέτες και να αφήσει αβοήθητο το τραπεζικό σύστημα που στραγγαλίζεται από τα ΝPLs.
Ο Economist εκτιμά ότι αν η ιταλική κυβέρνηση δεν καταφέρει να βρει διέξοδο σε αυτό δίλημμα, οι σχέσεις της Ιταλίας με την ΕΕ θα δηλητηριαστούν περαιτέρω και δεν αποκλείεται κάτι πολύ κακό να συμβεί τελικά στην Ιταλία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών