Οι επενδυτές φοβούνται ότι το πρόγραμμα δεν ασχολείται με τη βασική αιτία της κρίσης
Αναζητώντας ένα σημάδι της κρίσης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ιταλίας, σημειώνεται σε άρθρο του Bloomberg, αρκεί να κοιτάξει κανείς τις τράπεζες που καλούνται να συμβάλουν στον «Άτλαντα», το ταμείο που ίδρυσε η ιταλική κυβέρνηση προκειμένου να σώσει τις αδύναμες τράπεζες.
Η Banca Monte dei Paschi di Siena, η οποία έχει διασωθεί δύο φορές και αναζήτησε ανεπιτυχώς αγοραστή για 18 μήνες, καλείται να παρέχει 50 εκατ. ευρώ, ενώ η Banca Carige, η οποία χάνει καταθέσεις και παλεύει να εκπληρώσει το αίτημα της ΕΚΤ για ένα νέο χρηματοδοτικό πλάνο, θα δώσει 20 εκατ. ευρώ.
Ακόμη, όμως, και αν το ταμείο των 5 δισ. ευρώ που ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα, καταφέρει να σταθεροποιήσει το σύστημα –κάτι για το οποίο πολύ αμφιβάλλουν οι αναλυτές, δεδομένου του μικρού μεγέθους του–, το… ξερίζωμα της κακής διαχείρισης και των δανειοδοτικών πρακτικών που δημιούργησαν το χάος, παραμένει ηράκλειος άθλος, τονίζει το Bloomberg.
«Είναι αναγκαίο να υπάρξει κάποιου είδους διάσωση για να σωθεί το τραπεζικό σύστημα, όμως την ίδια στιγμή πρέπει να διορθωθούν βαθύτερα προβλήματα», σημειώνει ο Luigi Zingales, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο Booth School of Business.
«Δεν μπορείς να έχει το ένα χωρίς το άλλο», σημειώνει.
Σε αντίθεση με την Ιρλανδία, την Ισπανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο, οι πληγές του ιταλικού τραπεζικού συστήματος δεν προκλήθηκαν από μια φούσκα στο real estate, αλλά χτίστηκαν ανά τις δεκαετίες, εν μέρει καθώς περιφερειακές και τοπικές τράπεζες χρησιμοποίησαν τον δανεισμό για να κάνουν χάρες και να ασκήσουν επιρροή, πολύ συχνά με λίγη ευθύνη.
«Αν και υπήρχαν επίσημες μεθοδολογίες αναδοχής, πολλοί τραπεζίτες γνώριζαν πώς να παρακάμψουν το σύστημα», επισημαίνει ο Marco Elser της Lonsin Capital, εταιρείας διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων με έδρα το Λονδίνο, για να προσθέσει ότι «αυτός ήταν ο κύριος λόγος που υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα χρέους μέσα στο "πονεμένο στομάχι" των ιταλικών τραπεζών».
Ενώ ο ιταλός πρωθυπουργός πιέζει για να καταστούν οι τράπεζες πιο διαφανείς, ίσως να αποδειχθεί δύσκολο να αλλάξει η κουλτούρα στο εσωτερικό αυτών των ιδρυμάτων.
Στις 26 Μαρτίου, άλλωστε, οι μέτοχοι της Popolare di Vicenza αρνήθηκαν να κατατεθούν αξιώσεις εναντίον υψηλόβαθμου στελέχους.
Η ανησυχία αυξάνεται ότι οι αδύναμες ιταλικές τράπεζες οδηγούν την οικονομία της χώρας σε μια θηλιά αρνητικής ανατροφοδότησης.
Οι τράπεζες θα έπρεπε να ασχοληθούν με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια πολύ νωρίτερα στην κρίση, όπως συνέβη σε άλλες χώρες, σημειώνει η Silvia Merler, συνεργάτης της δεξαμενής σκέψης Bruegel.
www.bankingnews.gr
Η Banca Monte dei Paschi di Siena, η οποία έχει διασωθεί δύο φορές και αναζήτησε ανεπιτυχώς αγοραστή για 18 μήνες, καλείται να παρέχει 50 εκατ. ευρώ, ενώ η Banca Carige, η οποία χάνει καταθέσεις και παλεύει να εκπληρώσει το αίτημα της ΕΚΤ για ένα νέο χρηματοδοτικό πλάνο, θα δώσει 20 εκατ. ευρώ.
Ακόμη, όμως, και αν το ταμείο των 5 δισ. ευρώ που ανακοινώθηκε την περασμένη εβδομάδα, καταφέρει να σταθεροποιήσει το σύστημα –κάτι για το οποίο πολύ αμφιβάλλουν οι αναλυτές, δεδομένου του μικρού μεγέθους του–, το… ξερίζωμα της κακής διαχείρισης και των δανειοδοτικών πρακτικών που δημιούργησαν το χάος, παραμένει ηράκλειος άθλος, τονίζει το Bloomberg.
«Είναι αναγκαίο να υπάρξει κάποιου είδους διάσωση για να σωθεί το τραπεζικό σύστημα, όμως την ίδια στιγμή πρέπει να διορθωθούν βαθύτερα προβλήματα», σημειώνει ο Luigi Zingales, καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο Booth School of Business.
«Δεν μπορείς να έχει το ένα χωρίς το άλλο», σημειώνει.
Σε αντίθεση με την Ιρλανδία, την Ισπανία ή το Ηνωμένο Βασίλειο, οι πληγές του ιταλικού τραπεζικού συστήματος δεν προκλήθηκαν από μια φούσκα στο real estate, αλλά χτίστηκαν ανά τις δεκαετίες, εν μέρει καθώς περιφερειακές και τοπικές τράπεζες χρησιμοποίησαν τον δανεισμό για να κάνουν χάρες και να ασκήσουν επιρροή, πολύ συχνά με λίγη ευθύνη.
«Αν και υπήρχαν επίσημες μεθοδολογίες αναδοχής, πολλοί τραπεζίτες γνώριζαν πώς να παρακάμψουν το σύστημα», επισημαίνει ο Marco Elser της Lonsin Capital, εταιρείας διαχείρισης περιουσιακών στοιχείων με έδρα το Λονδίνο, για να προσθέσει ότι «αυτός ήταν ο κύριος λόγος που υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα χρέους μέσα στο "πονεμένο στομάχι" των ιταλικών τραπεζών».
Ενώ ο ιταλός πρωθυπουργός πιέζει για να καταστούν οι τράπεζες πιο διαφανείς, ίσως να αποδειχθεί δύσκολο να αλλάξει η κουλτούρα στο εσωτερικό αυτών των ιδρυμάτων.
Στις 26 Μαρτίου, άλλωστε, οι μέτοχοι της Popolare di Vicenza αρνήθηκαν να κατατεθούν αξιώσεις εναντίον υψηλόβαθμου στελέχους.
Η ανησυχία αυξάνεται ότι οι αδύναμες ιταλικές τράπεζες οδηγούν την οικονομία της χώρας σε μια θηλιά αρνητικής ανατροφοδότησης.
Οι τράπεζες θα έπρεπε να ασχοληθούν με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια πολύ νωρίτερα στην κρίση, όπως συνέβη σε άλλες χώρες, σημειώνει η Silvia Merler, συνεργάτης της δεξαμενής σκέψης Bruegel.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών