Παρίσι και Ρώμη ζητούν να μην υπάρξει υπέρογκη αυστηροποίηση των κανόνων για τα αποθεματικά που πρέπει να έχουν οι τράπεζες ώστε να απορροφήσουν τις ζημίες σε περίπτωση σοβαρών δυσκολιών
Η Γαλλία και η Ιταλία ενώνουν τις δυνάμεις τους ενάντια στους κανόνες που προωθεί η Ε.Ε. και θα μπορούσαν να απαιτήσουν από τις μεγαλύτερες τράπεζες της Ένωσης να ενισχύσουν τους ισολογισμούς τους.
Βασικό επιχείρημα των δύο χωρών είναι ότι οι Βρυξέλλες κινδυνεύουν να λάβουν υπερβολικά προσεκτικά μέτρα στην προσπάθεια πρόληψης μιας ακόμη χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Η Ρώμη και το Παρίσι ανησυχούν για την προσπάθεια της Ε.Ε. να οικοδομήσει περαιτέρω πάνω στους παγκόσμιους κανόνες, που αποσκοπούν στο να καταστήσουν ευκολότερο για τις τράπεζες να εκδίδουν χρέος μειωμένης εξασφάλισης και άλλους τίτλους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν με τα έξοδα σε περίπτωση κατάρρευσης κάποιας τράπεζας.
Σε κοινό έγγραφό τους που επικαλούνται οι Financial Times, τα υπουργεία Οικονομικών των δύο χωρών έχουν ζητήσει ένα ανώτατο όριο για το πόσο μακριά οι ρυθμιστικές αρχές της ευρωζώνης μπορούν να κινηθούν πέρα από τους παγκόσμιους κανόνες.
Η Elke König, πρόεδρος του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης (SRB), του οργανισμού της ευρωζώνης που είναι επιφορτισμένος με τη διαχείριση των τραπεζικών κρίσεων, έχει πει επανειλημμένα ότι το διοικητικό συμβούλιο μπορεί να αναγκάσει κάποιες τράπεζες να έχουν αποθεματικά για απορρόφηση ζημιών ακόμη και πάνω από το 8% των υποχρεώσεών τους, το οποίο στο παρελθόν θεωρείτο το σημείο αναφοράς για την Ε.Ε.
Αυτό έχει προκαλέσει ανησυχίες στη Γαλλία και την Ιταλία ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες της Ε.Ε. θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να αναγκαστούν να υπερβούν το σχετικό διεθνές πρότυπο, γνωστό ως TLAC (Συνολική Δυνατότητα Απορρόφησης Ζημιών), η οποία συμφωνήθηκε το περασμένο έτος από την G20.
Το ελάχιστο ποσό που ισχύει στην αγορές είναι 6,75% επί των συνολικών υποχρεώσεων.
Ο επικεφαλής της Τράπεζας της Αγγλίας, Mark Carney, χαρακτήρισε τους κανόνες TLAC σαν την προαναγγελία του τέλους μιας εποχής «υπερβολικά μεγάλων για να καταρρεύσουν» τραπεζών.
Οι κανόνες αυτοί απαιτούν οι τράπεζες να διαρθρώσουν έτσι τους ισολογισμούς τους, ώστε ένα σημαντικό κομμάτι των υποχρεώσεών τους να μπορεί εύκολα να διαγραφεί, ή να μετατραπεί σε νέα κεφάλαια, εάν βρεθούν σε οικονομικές δυσκολίες.
Στο κοινό έγγραφο, που υποβλήθηκε σε άλλες πρωτεύουσες και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το Μάιο, η Γαλλία και η Ιταλία παροτρύνουν προς την κατεύθυνση ότι κάθε κίνηση που κάνει τις τράπεζες να υπερβαίνουν τα διεθνή πρότυπα θα πρέπει να συμβαίνει μόνο σε «εξαιρετικές» περιπτώσεις.
Επίσης, οι τράπεζες δεν θα πρέπει ποτέ να αναμένεται ότι θα έχουν TLAC άνω του 8%, υποστηρίζουν οι δύο χώρες.
Αλλά μερικοί αρχιτέκτονες των αυστηρότερων κανόνων για τις ευρωπαϊκές τράπεζες που εγκρίθηκαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης λένε ότι η γαλλο-ιταλική στάση είναι λάθος.
Ο Γερμανός Sven Giegold, μέλος της επιτροπής οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δήλωσε στους FT ότι «Γαλλία και Ιταλία κάνουν μία χάρη στις πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν τράπεζες.
Αυτός είναι ένας αδικαιολόγητος κίνδυνος για τους ευρωπαίους φορολογούμενους».
www.bankingnews.gr
Βασικό επιχείρημα των δύο χωρών είναι ότι οι Βρυξέλλες κινδυνεύουν να λάβουν υπερβολικά προσεκτικά μέτρα στην προσπάθεια πρόληψης μιας ακόμη χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Η Ρώμη και το Παρίσι ανησυχούν για την προσπάθεια της Ε.Ε. να οικοδομήσει περαιτέρω πάνω στους παγκόσμιους κανόνες, που αποσκοπούν στο να καταστήσουν ευκολότερο για τις τράπεζες να εκδίδουν χρέος μειωμένης εξασφάλισης και άλλους τίτλους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν με τα έξοδα σε περίπτωση κατάρρευσης κάποιας τράπεζας.
Σε κοινό έγγραφό τους που επικαλούνται οι Financial Times, τα υπουργεία Οικονομικών των δύο χωρών έχουν ζητήσει ένα ανώτατο όριο για το πόσο μακριά οι ρυθμιστικές αρχές της ευρωζώνης μπορούν να κινηθούν πέρα από τους παγκόσμιους κανόνες.
Η Elke König, πρόεδρος του Ενιαίου Συμβουλίου Εξυγίανσης (SRB), του οργανισμού της ευρωζώνης που είναι επιφορτισμένος με τη διαχείριση των τραπεζικών κρίσεων, έχει πει επανειλημμένα ότι το διοικητικό συμβούλιο μπορεί να αναγκάσει κάποιες τράπεζες να έχουν αποθεματικά για απορρόφηση ζημιών ακόμη και πάνω από το 8% των υποχρεώσεών τους, το οποίο στο παρελθόν θεωρείτο το σημείο αναφοράς για την Ε.Ε.
Αυτό έχει προκαλέσει ανησυχίες στη Γαλλία και την Ιταλία ότι οι μεγαλύτερες τράπεζες της Ε.Ε. θα μπορούσαν στην πραγματικότητα να αναγκαστούν να υπερβούν το σχετικό διεθνές πρότυπο, γνωστό ως TLAC (Συνολική Δυνατότητα Απορρόφησης Ζημιών), η οποία συμφωνήθηκε το περασμένο έτος από την G20.
Το ελάχιστο ποσό που ισχύει στην αγορές είναι 6,75% επί των συνολικών υποχρεώσεων.
Ο επικεφαλής της Τράπεζας της Αγγλίας, Mark Carney, χαρακτήρισε τους κανόνες TLAC σαν την προαναγγελία του τέλους μιας εποχής «υπερβολικά μεγάλων για να καταρρεύσουν» τραπεζών.
Οι κανόνες αυτοί απαιτούν οι τράπεζες να διαρθρώσουν έτσι τους ισολογισμούς τους, ώστε ένα σημαντικό κομμάτι των υποχρεώσεών τους να μπορεί εύκολα να διαγραφεί, ή να μετατραπεί σε νέα κεφάλαια, εάν βρεθούν σε οικονομικές δυσκολίες.
Στο κοινό έγγραφο, που υποβλήθηκε σε άλλες πρωτεύουσες και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το Μάιο, η Γαλλία και η Ιταλία παροτρύνουν προς την κατεύθυνση ότι κάθε κίνηση που κάνει τις τράπεζες να υπερβαίνουν τα διεθνή πρότυπα θα πρέπει να συμβαίνει μόνο σε «εξαιρετικές» περιπτώσεις.
Επίσης, οι τράπεζες δεν θα πρέπει ποτέ να αναμένεται ότι θα έχουν TLAC άνω του 8%, υποστηρίζουν οι δύο χώρες.
Αλλά μερικοί αρχιτέκτονες των αυστηρότερων κανόνων για τις ευρωπαϊκές τράπεζες που εγκρίθηκαν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης λένε ότι η γαλλο-ιταλική στάση είναι λάθος.
Ο Γερμανός Sven Giegold, μέλος της επιτροπής οικονομικών και νομισματικών υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δήλωσε στους FT ότι «Γαλλία και Ιταλία κάνουν μία χάρη στις πολύ μεγάλες για να καταρρεύσουν τράπεζες.
Αυτός είναι ένας αδικαιολόγητος κίνδυνος για τους ευρωπαίους φορολογούμενους».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών