Η Banco Popular προσφέρει στους πελάτες πάμφθηνα δάνεια ή συμφωνίες αναχρηματοδότησης, με επιτόκιο μόλις 2,5%, εφόσον χρησιμοποιούν κάποια από τα κεφάλαια για την αγορά νέων μετοχών της τράπεζας
Τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν μια περίοδος γεμάτη τραπεζικές απάτες και σκάνδαλα στην κρίση που μαστίζει την Ισπανία.
Από την καταδικασμένη αρχική δημόσια προσφορά της Bankia το 2012 μέχρι τις λανθασμένες πωλήσεις σύνθετων προτιμητέων μετοχών σε «απλούς» πελάτες λιανικής των τραπεζών, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν παιδιά και πάσχοντες του Alzheimer, όλα τα σκάνδαλα είχαν ένα κοινό:
Οι τράπεζες έχουν συνεπώς και ανελέητα θυσιάσει την ευημερία και τον πλούτο των πελατών, των επενδυτών και των φορολογουμένων στο βωμό της βραχυπρόθεσμης επιβίωσης.
Όπως αναφέρεται σε ανάλυση της ιστοσελίδας WolfStreet, ορισμένοι σχολιαστές υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα της τραπεζικής αστάθειας στην Ισπανία έχει αντιμετωπιστεί τα τελευταία χρόνια χάρις κυρίως σε μία σημαντική ανάκαμψη της οικονομίας, που στηρίχθηκε στο χρέος για να επιτευχθεί, μία χλιαρή ανάκαμψη του τομέα των ακινήτων και τη μεταβίβαση των πιο τοξικών στοιχείων ενεργητικού από τους ισολογισμούς των τραπεζών στον ισολογισμό της κακής τράπεζας της χώρας, της Sareb.
Οι χειρισμοί δεν θα μπορούσαν να είναι πιο λάθος.
Παρά τα ατελείωτα δισεκατομμύρια ευρώ δημοσίου χρήματος που χρησιμοποιήθηκαν για να καθαρίσουν οι ισολογισμοί των τραπεζών και περίπου 240 δισ. προβλέψεων για κόκκινα δάνεια από το Δεκέμβριο του 2007, οι τράπεζες είναι εξίσου αδύναμες και επιρρεπείς σε μία καταστροφή όπως ήταν και πριν από τέσσερα χρόνια.
Και τώρα φαίνεται ότι ένα νέο σκάνδαλο είναι στα σκαριά.
Τον περασμένο μήνα το έκτο μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα της Ισπανίας, η Banco Popular, ανακοίνωσε ότι αναζητεί επειγόντως να αντλήσει 2,5 δισ. ευρώ σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ενισχύσει τα κεφάλαιά της.
Η είδηση προκάλεσε ένα ξεπούλημα της μετοχής της που εξαφάνισε το 33% της κεφαλαιοποίησης της τράπεζας μέσα σε 2 μόλις ημέρες, προτού τα νεύρα των επενδυτών σταθεροποιηθούν κάπως από τις αποκαλύψεις ότι η τράπεζα είχε βρεθεί στήριξη στο εγχείρημά της από 10 μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες, συμπεριλαμβανομένων των Goldman Sachs, Morgan Stanley, Santander, Deutsche Bank και HSBC.
Αλλά τις τελευταίες ημέρες η μετοχή της έχει και πάλι αρχίσει να καταρρέει, έπειτα από κατηγορίες ότι η Popular προχωρά σε πωλήσεις μόνη της.
Η ισπανική επενδυτική εταιρεία Blackbird ισχυρίζεται ότι η τράπεζα προσφέρει στους πελάτες πάμφθηνα δάνεια ή συμφωνίες αναχρηματοδότησης, με επιτόκιο μόλις 2,5%, εφόσον χρησιμοποιούν κάποια από τα κεφάλαια για την αγορά νέων μετοχών της τράπεζας.
«Η Popular προσφέρει δάνεια στους πελάτες της με την προϋπόθεση ότι θα εγγραφούν στην έκδοση των δικαιωμάτων και στη συνέχεια θα καταθέσουν 1,25 ευρώ ανά μετοχή σε τραπεζικούς λογαριασμούς τους», υποστηρίζει ο Marc Ribes, συνιδρυτής της BlackBird.
Αν οι ισχυρισμοί αυτοί έχουν βάση, και μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει καμία επίσημη διάψευση, η Popular γράφει μία νέα σελίδα στη σκοτεινή ιστορία των τραπεζικών παραπτωμάτων, ανεβάζοντάς τα σε ένα εντελώς νέο επίπεδο.
Στο σκάνδαλο με τις προνομιούχες μετοχές οι ισπανικές τράπεζες λεηλάτησαν ουσιαστικά δισεκατομμύρια ευρώ των καταθέσεων των πελατών τους για να κρατήσουν τους ισολογισμούς τους ακέραιους, τουλάχιστον για λίγο περισσότερο χρόνο.
Αυτό ήταν αρκετά κακό.
Αλλά τώρα φαίνεται ότι η ήδη υπερχρεωμένη και με τεράστιες απώλειες Popular δημιουργεί ένα νέο χρέος για τους χρεοκοπημένους πελάτες, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στην έκδοση δικαιωμάτων της τράπεζας.
Τέτοια συμπεριφορά δεν είναι μόνο ανήθικη, αλλά και παράνομη.
Οι τράπεζες δεν μπορούν να δανείσουν στους πελάτες τους χρήματα για να αγοράσουν τις μετοχές των ίδιων των τραπεζών.
Τουλάχιστον όχι στην Ισπανία.
Οι κατηγορίες εναντίον της Popular έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που η Elvira Rodríguez, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Χρηματιστηριακής Αγοράς της Ισπανίας (CNMV), ερωτήθηκε χθες να τις σχολιάσει.
Η ίδια δήλωσε ότι η CNMV «θα παρακολουθεί και θα ζητά πληροφορίες από την Banco Popular» για την επικείμενη αύξηση κεφαλαίου.
Αυτό θα πρέπει, σε έναν ιδανικό κόσμο, να αποτελεί μια πηγή ανακούφισης για τους επενδυτές.
Αλλά δεν έχουμε να κάνουμε με έναν ιδανικό κόσμο και δεν υπάρχει καμία πηγή ανακούφισης.
Τουλάχιστον όχι από τις ρυθμιστικές αρχές για την οικονομία, των οποίων ο ρόλος είναι να φρουρούν τις «αλεπούδες» που τρώνε τις «κότες», ενώ λένε στις όρνιθες να μην ανησυχούν για τις αλεπούδες.
Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια οι ισπανικές τράπεζες είχαν την ευχέρεια να λυγίσουν ή να σπάσουν κάθε κανόνα με ελάχιστες παρατηρήσεις από τις δύο μεγαλύτερες ρυθμιστικές αρχές της Ισπανίας, την CNMV και την Banco de España, οι οποίες έχουν κατηγορηθεί για την αποτυχημένη εποπτεία στη δημόσια εγγραφή της Bankia.
Οι πιθανότητες οι ίδιοι ρυθμιστές να αποκτήσουν ξαφνικά ένα ενδιαφέρον για τα παραπτώματα σε ένα από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ισπανίας είναι ελάχιστες.
Όσο για την υπηρεσιακή κυβέρνηση της Ισπανίας, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς πού πιστεύει η ίδια, ιδίως υπό το πρίσμα του ότι το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα έλαβε μόλις ένα δάνειο ύψους 1.200.000 ευρώ από την Banco Popular, ώστε να μπορέσει να πληρώσει την εγγύηση για τρεις πρώην ταμίες του, οι οποίοι κατηγορούνται ότι επί δεκαετίες «έτρεχαν» ένα «ταμείο» για να διοχετεύουν τις μίζες στους ανώτερους υπαλλήλους του κόμματος.
Εν τω μεταξύ, το τέταρτο μεγαλύτερο κόμμα της Ισπανίας, το κεντροδεξιό Cuidadanos, χρηματοδότησε την τελευταία προεκλογική του εκστρατεία με ένα δάνειο ύψους 4.000.000 ευρώ από την (σωστά, το μαντέψατε) Banco Popular.
Με 10 από τις μεγαλύτερες τράπεζες στον κόσμο να προετοιμάζουν το έδαφος για την αύξηση κεφαλαίου της Popular, ενώ οι ρυθμιστικές αρχές και η κυβέρνηση της Ισπανίας κοιτούν από την άλλη μεριά, είναι δύσκολο να μην πιστέψει κανείς ότι στήνεται μία παγίδα.
Αν τα τελευταία πέντε χρόνια αποτελούν κάποια ένδειξη, τα επιλεγμένα θηράματα θα είναι (με σειρά εμφάνισης) οι αφελείς πελάτες, οι μικρομέτοχοι και οι απλοί ισπανοί φορολογούμενοι.
Για ακόμη μια φορά, ο πλούτος της χώρας θα αναδιανεμηθεί από τους φορολογούμενους της μεσαίας τάξης, τους επενδυτές, τους αποταμιευτές και τους συνταξιούχους στα στελέχη και τους πιστωτές των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Τα πράγματα έχουν πάρει τόσο κακή τροπή στην Ευρωζώνη που ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της Ε.Ε. έχουν αρχίσει να εκφράζουν αμφιβολίες, όπως και ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Martin Schulz, ο οποίος είχε προειδοποιήσει για μια πιθανή «κατάρρευση της Ε.Ε.».
Αλλά τώρα, αυτοί οι τελευταίοι βυθίζονται στη μελαγχολία και την απελπισία.
www.bankingnews.gr
Από την καταδικασμένη αρχική δημόσια προσφορά της Bankia το 2012 μέχρι τις λανθασμένες πωλήσεις σύνθετων προτιμητέων μετοχών σε «απλούς» πελάτες λιανικής των τραπεζών, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν παιδιά και πάσχοντες του Alzheimer, όλα τα σκάνδαλα είχαν ένα κοινό:
Οι τράπεζες έχουν συνεπώς και ανελέητα θυσιάσει την ευημερία και τον πλούτο των πελατών, των επενδυτών και των φορολογουμένων στο βωμό της βραχυπρόθεσμης επιβίωσης.
Όπως αναφέρεται σε ανάλυση της ιστοσελίδας WolfStreet, ορισμένοι σχολιαστές υποστηρίζουν ότι το πρόβλημα της τραπεζικής αστάθειας στην Ισπανία έχει αντιμετωπιστεί τα τελευταία χρόνια χάρις κυρίως σε μία σημαντική ανάκαμψη της οικονομίας, που στηρίχθηκε στο χρέος για να επιτευχθεί, μία χλιαρή ανάκαμψη του τομέα των ακινήτων και τη μεταβίβαση των πιο τοξικών στοιχείων ενεργητικού από τους ισολογισμούς των τραπεζών στον ισολογισμό της κακής τράπεζας της χώρας, της Sareb.
Οι χειρισμοί δεν θα μπορούσαν να είναι πιο λάθος.
Παρά τα ατελείωτα δισεκατομμύρια ευρώ δημοσίου χρήματος που χρησιμοποιήθηκαν για να καθαρίσουν οι ισολογισμοί των τραπεζών και περίπου 240 δισ. προβλέψεων για κόκκινα δάνεια από το Δεκέμβριο του 2007, οι τράπεζες είναι εξίσου αδύναμες και επιρρεπείς σε μία καταστροφή όπως ήταν και πριν από τέσσερα χρόνια.
Και τώρα φαίνεται ότι ένα νέο σκάνδαλο είναι στα σκαριά.
Τον περασμένο μήνα το έκτο μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα της Ισπανίας, η Banco Popular, ανακοίνωσε ότι αναζητεί επειγόντως να αντλήσει 2,5 δισ. ευρώ σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ενισχύσει τα κεφάλαιά της.
Η είδηση προκάλεσε ένα ξεπούλημα της μετοχής της που εξαφάνισε το 33% της κεφαλαιοποίησης της τράπεζας μέσα σε 2 μόλις ημέρες, προτού τα νεύρα των επενδυτών σταθεροποιηθούν κάπως από τις αποκαλύψεις ότι η τράπεζα είχε βρεθεί στήριξη στο εγχείρημά της από 10 μεγάλες παγκόσμιες τράπεζες, συμπεριλαμβανομένων των Goldman Sachs, Morgan Stanley, Santander, Deutsche Bank και HSBC.
Αλλά τις τελευταίες ημέρες η μετοχή της έχει και πάλι αρχίσει να καταρρέει, έπειτα από κατηγορίες ότι η Popular προχωρά σε πωλήσεις μόνη της.
Η ισπανική επενδυτική εταιρεία Blackbird ισχυρίζεται ότι η τράπεζα προσφέρει στους πελάτες πάμφθηνα δάνεια ή συμφωνίες αναχρηματοδότησης, με επιτόκιο μόλις 2,5%, εφόσον χρησιμοποιούν κάποια από τα κεφάλαια για την αγορά νέων μετοχών της τράπεζας.
«Η Popular προσφέρει δάνεια στους πελάτες της με την προϋπόθεση ότι θα εγγραφούν στην έκδοση των δικαιωμάτων και στη συνέχεια θα καταθέσουν 1,25 ευρώ ανά μετοχή σε τραπεζικούς λογαριασμούς τους», υποστηρίζει ο Marc Ribes, συνιδρυτής της BlackBird.
Αν οι ισχυρισμοί αυτοί έχουν βάση, και μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει καμία επίσημη διάψευση, η Popular γράφει μία νέα σελίδα στη σκοτεινή ιστορία των τραπεζικών παραπτωμάτων, ανεβάζοντάς τα σε ένα εντελώς νέο επίπεδο.
Στο σκάνδαλο με τις προνομιούχες μετοχές οι ισπανικές τράπεζες λεηλάτησαν ουσιαστικά δισεκατομμύρια ευρώ των καταθέσεων των πελατών τους για να κρατήσουν τους ισολογισμούς τους ακέραιους, τουλάχιστον για λίγο περισσότερο χρόνο.
Αυτό ήταν αρκετά κακό.
Αλλά τώρα φαίνεται ότι η ήδη υπερχρεωμένη και με τεράστιες απώλειες Popular δημιουργεί ένα νέο χρέος για τους χρεοκοπημένους πελάτες, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στην έκδοση δικαιωμάτων της τράπεζας.
Τέτοια συμπεριφορά δεν είναι μόνο ανήθικη, αλλά και παράνομη.
Οι τράπεζες δεν μπορούν να δανείσουν στους πελάτες τους χρήματα για να αγοράσουν τις μετοχές των ίδιων των τραπεζών.
Τουλάχιστον όχι στην Ισπανία.
Οι κατηγορίες εναντίον της Popular έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που η Elvira Rodríguez, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Χρηματιστηριακής Αγοράς της Ισπανίας (CNMV), ερωτήθηκε χθες να τις σχολιάσει.
Η ίδια δήλωσε ότι η CNMV «θα παρακολουθεί και θα ζητά πληροφορίες από την Banco Popular» για την επικείμενη αύξηση κεφαλαίου.
Αυτό θα πρέπει, σε έναν ιδανικό κόσμο, να αποτελεί μια πηγή ανακούφισης για τους επενδυτές.
Αλλά δεν έχουμε να κάνουμε με έναν ιδανικό κόσμο και δεν υπάρχει καμία πηγή ανακούφισης.
Τουλάχιστον όχι από τις ρυθμιστικές αρχές για την οικονομία, των οποίων ο ρόλος είναι να φρουρούν τις «αλεπούδες» που τρώνε τις «κότες», ενώ λένε στις όρνιθες να μην ανησυχούν για τις αλεπούδες.
Κατά τα τελευταία πέντε χρόνια οι ισπανικές τράπεζες είχαν την ευχέρεια να λυγίσουν ή να σπάσουν κάθε κανόνα με ελάχιστες παρατηρήσεις από τις δύο μεγαλύτερες ρυθμιστικές αρχές της Ισπανίας, την CNMV και την Banco de España, οι οποίες έχουν κατηγορηθεί για την αποτυχημένη εποπτεία στη δημόσια εγγραφή της Bankia.
Οι πιθανότητες οι ίδιοι ρυθμιστές να αποκτήσουν ξαφνικά ένα ενδιαφέρον για τα παραπτώματα σε ένα από τα μεγαλύτερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Ισπανίας είναι ελάχιστες.
Όσο για την υπηρεσιακή κυβέρνηση της Ισπανίας, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς πού πιστεύει η ίδια, ιδίως υπό το πρίσμα του ότι το κυβερνών Λαϊκό Κόμμα έλαβε μόλις ένα δάνειο ύψους 1.200.000 ευρώ από την Banco Popular, ώστε να μπορέσει να πληρώσει την εγγύηση για τρεις πρώην ταμίες του, οι οποίοι κατηγορούνται ότι επί δεκαετίες «έτρεχαν» ένα «ταμείο» για να διοχετεύουν τις μίζες στους ανώτερους υπαλλήλους του κόμματος.
Εν τω μεταξύ, το τέταρτο μεγαλύτερο κόμμα της Ισπανίας, το κεντροδεξιό Cuidadanos, χρηματοδότησε την τελευταία προεκλογική του εκστρατεία με ένα δάνειο ύψους 4.000.000 ευρώ από την (σωστά, το μαντέψατε) Banco Popular.
Με 10 από τις μεγαλύτερες τράπεζες στον κόσμο να προετοιμάζουν το έδαφος για την αύξηση κεφαλαίου της Popular, ενώ οι ρυθμιστικές αρχές και η κυβέρνηση της Ισπανίας κοιτούν από την άλλη μεριά, είναι δύσκολο να μην πιστέψει κανείς ότι στήνεται μία παγίδα.
Αν τα τελευταία πέντε χρόνια αποτελούν κάποια ένδειξη, τα επιλεγμένα θηράματα θα είναι (με σειρά εμφάνισης) οι αφελείς πελάτες, οι μικρομέτοχοι και οι απλοί ισπανοί φορολογούμενοι.
Για ακόμη μια φορά, ο πλούτος της χώρας θα αναδιανεμηθεί από τους φορολογούμενους της μεσαίας τάξης, τους επενδυτές, τους αποταμιευτές και τους συνταξιούχους στα στελέχη και τους πιστωτές των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Τα πράγματα έχουν πάρει τόσο κακή τροπή στην Ευρωζώνη που ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της Ε.Ε. έχουν αρχίσει να εκφράζουν αμφιβολίες, όπως και ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Martin Schulz, ο οποίος είχε προειδοποιήσει για μια πιθανή «κατάρρευση της Ε.Ε.».
Αλλά τώρα, αυτοί οι τελευταίοι βυθίζονται στη μελαγχολία και την απελπισία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών