Ο Krauss επισημαίνει, ότι το δημοψήφισμα για συνταγματικές μεταρρυθμίσεις θα μπορούσε να μετατραπεί σε ψήφο εμπιστοσύνης ή ακόμη και για το εάν η Ιταλία θα πρέπει να παραμείνει ή όχι στην Ευρωζώνη.
Οι φόβοι μετάδοσης του Brexit μπορεί να φαινόταν υπερβολικοί μετά τις εκλογές της Ισπανίας πριν από μία εβδομάδα, αλλά όπως δείχνει η συνεχιζόμενη κρίση του τραπεζικού συστήματος της Ιταλίας, η ζώνη του ευρώ εξακολουθεί να αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις, επισημαίνει σε άρθρο του το Bloomberg.
Όπως υποστηρίζει ο αρθρογράφος Melvyn Krauss "η ΕΕ πρέπει να δράσει γρήγορα, για να αλλάξει την πολιτική της λιτότητας, που έχει αποξενώσει τους ψηφοφόρους και έχει περιορίσει την ικανότητα των εθνικών κυβερνήσεων να εφαρμόσουν τις δικές τους πολιτικές για την ανάπτυξη".
Επισημαίνει δε, ότι το 2013 ο Ισπανός πρωθυπουργός Mariano Rajoy απέρριψε την πολιτική λιτότητας της ΕΕ και με περικοπές φόρων των επιχειρήσεων, καθώς και ορισμένες εργασιακές μεταρρυθμίσεις βοήθησε τη χώρα του να βγει από την οικονομική κρίση.
Σημειώνει ακόμη, ότι ο Rajoy δημιούργησε μια "κακή τράπεζα" για να διασώσει τις προβληματικές, όπως η Banco Popular και Banco Santander και να πετύχει τη σταθεροποίηση του τραπεζικού τομέα και το ξεκλείδωμα της χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας.
Υπογραμμίζει δε, ότι το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στην Ισπανία, με το κεντροδεξιό κόμμα του Rajoy να κερδίζει μεγαλύτερο ποσοστό από ό,τι στις εκλογές που έγιναν πριν από 6 μήνες, δείχνει ότι το χάος που δημιουργήθηκε με την ψήφο της Βρετανίας να αποχωρήσει από την ΕΕ, αποδείχθηκε τόσο ανησυχητικό για τους Ισπανούς ψηφοφόρους, οι οποίοι δεν ήταν διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν την ανάκαμψη της χώρας -3,2% αύξηση το 2015- σε πολιτικά πειράματα.
Ο Krauss υπογραμμίζει στο άρθρο του, ότι "η Ιταλία χρειάζεται παρόμοιο φάρμακο και περισσότερο".
Όπως αναφέρει "με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια της Ιταλίας να ξεπερνούν το 20% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της χώρας πάνω από το 130% του ΑΕΠ, ο χρόνος για τον πρωθυπουργό Matteo Renzi τελειώνει".
Σημειώνει δε, ότι το σχέδιο της ΕΕ για την αναδιάρθρωση των τραπεζών μέσω του κρατικού ταμείου διάσωσης, έχει σταματήσει, παρά το γεγονός ότι τα μόλις 4,25 δισ. ευρώ που διέθετε, μοιάζουν με σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα 360 δισ. ευρώ στα οποία ανέρχονται τα επισφαλή δάνεια των Ιταλικών τραπεζών.
Υπογραμμίζει δε, ότι ο Renzi θα ήθελε να βοηθήσει τις τράπεζες, χωρίς να αναγκασθούν οι επενδυτές να μοιραστούν τις απώλειες, κάτι που θα προκαλέσει πολιτική έκρηξη, δεδομένου ότι το 45% του τραπεζικού χρέους κατέχεται από τους Ιταλούς πολίτες, αλλά οι κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων της ΕΕ εμποδίζει κάτι τέτοιο.
Υποστηρίζει δε, ότι ο Renzi ο οποίος και στο παρελθόν έχει βρεθεί απέναντι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τους περιορισμούς στους κρατικούς προϋπολογισμούς, είναι πιθανό να επιλέξει να παραβιάσει τους κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις, παρά να διακινδυνεύσει μια οικονομική κατάρρευση και την ήττα στο δημοψήφισμα του Οκτωβρίου για τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις.
Επισημαίνει ακόμη, ότι η ψηφοφορία αυτή θα μπορούσε εύκολα να μετατραπεί σε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Renzi ή ακόμη και σχετικά με το εάν η Ιταλία θα πρέπει να παραμείνει ή όχι στην Ευρωζώνη.
www.bankingnews.gr
Όπως υποστηρίζει ο αρθρογράφος Melvyn Krauss "η ΕΕ πρέπει να δράσει γρήγορα, για να αλλάξει την πολιτική της λιτότητας, που έχει αποξενώσει τους ψηφοφόρους και έχει περιορίσει την ικανότητα των εθνικών κυβερνήσεων να εφαρμόσουν τις δικές τους πολιτικές για την ανάπτυξη".
Επισημαίνει δε, ότι το 2013 ο Ισπανός πρωθυπουργός Mariano Rajoy απέρριψε την πολιτική λιτότητας της ΕΕ και με περικοπές φόρων των επιχειρήσεων, καθώς και ορισμένες εργασιακές μεταρρυθμίσεις βοήθησε τη χώρα του να βγει από την οικονομική κρίση.
Σημειώνει ακόμη, ότι ο Rajoy δημιούργησε μια "κακή τράπεζα" για να διασώσει τις προβληματικές, όπως η Banco Popular και Banco Santander και να πετύχει τη σταθεροποίηση του τραπεζικού τομέα και το ξεκλείδωμα της χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας.
Υπογραμμίζει δε, ότι το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών στην Ισπανία, με το κεντροδεξιό κόμμα του Rajoy να κερδίζει μεγαλύτερο ποσοστό από ό,τι στις εκλογές που έγιναν πριν από 6 μήνες, δείχνει ότι το χάος που δημιουργήθηκε με την ψήφο της Βρετανίας να αποχωρήσει από την ΕΕ, αποδείχθηκε τόσο ανησυχητικό για τους Ισπανούς ψηφοφόρους, οι οποίοι δεν ήταν διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν την ανάκαμψη της χώρας -3,2% αύξηση το 2015- σε πολιτικά πειράματα.
Ο Krauss υπογραμμίζει στο άρθρο του, ότι "η Ιταλία χρειάζεται παρόμοιο φάρμακο και περισσότερο".
Όπως αναφέρει "με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια της Ιταλίας να ξεπερνούν το 20% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος της χώρας πάνω από το 130% του ΑΕΠ, ο χρόνος για τον πρωθυπουργό Matteo Renzi τελειώνει".
Σημειώνει δε, ότι το σχέδιο της ΕΕ για την αναδιάρθρωση των τραπεζών μέσω του κρατικού ταμείου διάσωσης, έχει σταματήσει, παρά το γεγονός ότι τα μόλις 4,25 δισ. ευρώ που διέθετε, μοιάζουν με σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα 360 δισ. ευρώ στα οποία ανέρχονται τα επισφαλή δάνεια των Ιταλικών τραπεζών.
Υπογραμμίζει δε, ότι ο Renzi θα ήθελε να βοηθήσει τις τράπεζες, χωρίς να αναγκασθούν οι επενδυτές να μοιραστούν τις απώλειες, κάτι που θα προκαλέσει πολιτική έκρηξη, δεδομένου ότι το 45% του τραπεζικού χρέους κατέχεται από τους Ιταλούς πολίτες, αλλά οι κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων της ΕΕ εμποδίζει κάτι τέτοιο.
Υποστηρίζει δε, ότι ο Renzi ο οποίος και στο παρελθόν έχει βρεθεί απέναντι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τους περιορισμούς στους κρατικούς προϋπολογισμούς, είναι πιθανό να επιλέξει να παραβιάσει τους κανόνες για τις κρατικές ενισχύσεις, παρά να διακινδυνεύσει μια οικονομική κατάρρευση και την ήττα στο δημοψήφισμα του Οκτωβρίου για τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις.
Επισημαίνει ακόμη, ότι η ψηφοφορία αυτή θα μπορούσε εύκολα να μετατραπεί σε ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Renzi ή ακόμη και σχετικά με το εάν η Ιταλία θα πρέπει να παραμείνει ή όχι στην Ευρωζώνη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών