Ο διεθνώς αναγνωρισμένος Δανός οικονομολόγος Lars Christensen θεωρεί ότι η τραπεζική κρίση είναι αποτέλεσμα της αποτυχημένης νομισματικής πολιτικής της ευρωζώνης
Σε ένα συμπέρασμα τείνουν να καταλήξουν οι οικονομολόγοι ανά τον κόσμο, ότι η ιταλική τραπεζική κρίση είναι αποτέλεσμα της αποτυχημένης νομισματικής πολιτικής και στην περίπτωση της ευρωζώνης οφείλεται και στο γεγονός ότι δεν είναι και η καλύτερη νομισματική ζώνη.
Αυτό άλλωστε προκύπτει και από το άρθρο του διεθνώς αναγνωρισμένου Δανού οικονομολόγου Lars Christensen, ο οποίος ουσιαστικά επισημαίνει ότι η ιταλική τραπεζική κρίση οφείλεται στην πολύ αδύναμη αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ στην Ιταλία.
Ως συνέπεια των διαρθρωτικών προβλημάτων της Ιταλίας η χώρα θα έπρεπει να έχει σημαντικά ασθενέστερη «λιρα» αλλά δεδομένου ότι η Ιταλία είναι στη ζώνη του ευρώ, δεν μπορούσε να ασκήσει νομισματική πολιτική και αντί αυτού το ΑΕΠ της μειώθηκε δραματικά.
Ειναι αρκετά σαφές ότι αφού το ΑΕΠ της Ιταλίας δεν έχει ξαναμειωθεί τόσο απότομα από το 2008, δεν μπορούμε να μιλάμε για ιταλική τραπεζική κρίση.
Δεν υπήρχε ιταλική «φούσκα» πριν από το 2008 και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ιταλικές τράπεζες έχουν λειτουργήσει ανεύθυνα, αλλά ακόμη και οι πιο συντηρητικές τράπεζες θα μπουν σε μπελάδες, όταν το ονομαστικό ΑΕΠ μειώνεται κατά 25% κάτω από τα επίπεδα που ήταν πριν την κρίση.
Πρέπει να αναλάβει δράση η ΕΚΤ
Επίσης, ο ίδιος δεν πιστεύει ότι η λύση στην κρίση είναι μια ανακεφαλαιοποίηση των ιταλικών τραπεζών ή όλων των ευρωπαϊκών.
Αντί αυτού θα έπρεπε να εξασφαλιστεί η σταθερότητα στη ζώνη του ευρώ.
Κι ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό θα ήταν η σημαντική ενίσχυση της ρευστότητας από την ΕΚΤ προκειμένου να εξασφαλιστεί μια αύξηση του ΑΕΠ κατα 4% στη ζώνη του ευρώ.
Ωστόσο ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι η ζώνη του ευρώ δεν είναι και η καλύτερη νομισματική ζώνη.
Δεν είναι λίγοι οι οικονομολόγοι που υποστηρίζουν ότι υπάρχει ένα βόρειο κομμάτι της ζώνης του ευρώ όπου η νομισματική πολιτική είναι σε γενικές γραμμές σωστή και ένα νότιο κομμάτι όπου η μομισματική πλιτική είναι πάρα πολύ σφιχτή.
Η Ιταλία ανήκει στο δεύτερο μπλοκ.
Στο πλαίσιο αυτό, το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η διατήρηση του ΑΕΠ στη ζώνη του ευρώ σε καλά επίπεδα είναι η αρκετό για να εξασφαλίσει αρκετή ανάπτυξη στα εθνικά ΑΕΠ στις νότιες χώρες προκειμέου να αποφύγουν μια τραπεζική κρίση ή κρίση χρέους ξανά και ξανά.
Δυστυχώς, η ανάπτυξη τα τελευταία 8 χρόνια δίνει πολλούς λόγους δίνει λόγους για αισιοδοξία.
www.bankingnews.gr
Αυτό άλλωστε προκύπτει και από το άρθρο του διεθνώς αναγνωρισμένου Δανού οικονομολόγου Lars Christensen, ο οποίος ουσιαστικά επισημαίνει ότι η ιταλική τραπεζική κρίση οφείλεται στην πολύ αδύναμη αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ στην Ιταλία.
Ως συνέπεια των διαρθρωτικών προβλημάτων της Ιταλίας η χώρα θα έπρεπει να έχει σημαντικά ασθενέστερη «λιρα» αλλά δεδομένου ότι η Ιταλία είναι στη ζώνη του ευρώ, δεν μπορούσε να ασκήσει νομισματική πολιτική και αντί αυτού το ΑΕΠ της μειώθηκε δραματικά.
Ειναι αρκετά σαφές ότι αφού το ΑΕΠ της Ιταλίας δεν έχει ξαναμειωθεί τόσο απότομα από το 2008, δεν μπορούμε να μιλάμε για ιταλική τραπεζική κρίση.
Δεν υπήρχε ιταλική «φούσκα» πριν από το 2008 και δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι οι ιταλικές τράπεζες έχουν λειτουργήσει ανεύθυνα, αλλά ακόμη και οι πιο συντηρητικές τράπεζες θα μπουν σε μπελάδες, όταν το ονομαστικό ΑΕΠ μειώνεται κατά 25% κάτω από τα επίπεδα που ήταν πριν την κρίση.
Πρέπει να αναλάβει δράση η ΕΚΤ
Επίσης, ο ίδιος δεν πιστεύει ότι η λύση στην κρίση είναι μια ανακεφαλαιοποίηση των ιταλικών τραπεζών ή όλων των ευρωπαϊκών.
Αντί αυτού θα έπρεπε να εξασφαλιστεί η σταθερότητα στη ζώνη του ευρώ.
Κι ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό θα ήταν η σημαντική ενίσχυση της ρευστότητας από την ΕΚΤ προκειμένου να εξασφαλιστεί μια αύξηση του ΑΕΠ κατα 4% στη ζώνη του ευρώ.
Ωστόσο ένα βασικό πρόβλημα είναι ότι η ζώνη του ευρώ δεν είναι και η καλύτερη νομισματική ζώνη.
Δεν είναι λίγοι οι οικονομολόγοι που υποστηρίζουν ότι υπάρχει ένα βόρειο κομμάτι της ζώνης του ευρώ όπου η νομισματική πολιτική είναι σε γενικές γραμμές σωστή και ένα νότιο κομμάτι όπου η μομισματική πλιτική είναι πάρα πολύ σφιχτή.
Η Ιταλία ανήκει στο δεύτερο μπλοκ.
Στο πλαίσιο αυτό, το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η διατήρηση του ΑΕΠ στη ζώνη του ευρώ σε καλά επίπεδα είναι η αρκετό για να εξασφαλίσει αρκετή ανάπτυξη στα εθνικά ΑΕΠ στις νότιες χώρες προκειμέου να αποφύγουν μια τραπεζική κρίση ή κρίση χρέους ξανά και ξανά.
Δυστυχώς, η ανάπτυξη τα τελευταία 8 χρόνια δίνει πολλούς λόγους δίνει λόγους για αισιοδοξία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών