Οι εκλογές στη Γερμανία και τη Γαλλία μειώνουν τη βούληση για την τραπεζική ενοποίηση - Τα ανταγωνιστικά οράματα για το μέλλον του ευρώ δημιουργούν στασιμότητα
Η ευρωζώνη μπορεί να αφήσει και πάλι μια κρίση να πάει χαμένη.
Ακόμα και μετά από τα «καθαρά» αποτελέσματα των stress tests για τις μεγαλύτερες τράπεζες και ένα σχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση εκείνης με τη χειρότερη επίδοση, της Banca Monte dei Paschi di Siena SpA, οι επενδυτές δεν είναι πεπεισμένοι ότι οι ασθένειες των δανειστών της περιοχής έχουν θεραπευτεί.
Και ακόμη χειρότερα, υπάρχει μικρή πιθανότητα αναμόρφωσης των υποδομών του μπλοκ κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον.
Καθώς ξεπροβάλλουν οι εκλογές του επόμενου έτους στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ολλανδία, οι προοπτικές για πολιτική πρόοδο όσον αφορά την ενίσχυση της εμπιστοσύνης στην αντοχή του ενιαίου νομίσματος μειώνονται, παρά και τον επείγοντα χαρακτήρα εξαιτίας του διαζυγίου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ευρωζώνη των 19 κρατών εξακολουθεί να εμφανίζει μια θεμελιώδη διάσπαση όσον αφορά την κατεύθυνση της ατελούς τραπεζικής ένωσης και, πέραν αυτού, σχετικά με το πώς να δημιουργήσει ένα κοινό προϋπολογισμό που θα συμπληρώνει τη νομισματική πολιτική.
«Υπήρξαν κάποιες ελπίδες ότι το τραπεζικό sell-off μετά το Brexit θα τρόμαζε τους ηγέτες που θα αναλάμβαναν δράση, κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί», δήλωσε ο Raoul Ruparel, συν-διευθυντής του think tank Open Europe.
«Υπάρχει η ανησυχία ότι μια έκκληση για "περισσότερη Ευρώπη" (περισσότερη τραπεζική και δημοσιονομική ολοκλήρωση) θα στείλει το λάθος μήνυμα στους ψηφοφόρους, με σοβαρή πλέον τη δυσφορία για το ευρώ».
Στα stress tests των 51 τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή, που δημοσιοποιήθηκαν την Παρασκευή 29 Ιουλίου, μόνο η Monte Paschi είδε τα κεφάλαιά της να εξαφανίζονται υπό το δυσμενές οικονομικό σενάριο.
Η τράπεζα ανακοίνωσε ένα σχέδιο για να απαλλαγεί από τα επισφαλή δάνεια και για την ανοικοδόμηση των κεφαλαιακών αποθεματικών της.
Η εξυγίανση της τράπεζας χωρίς τη χρήση κρατικών κονδυλίων είναι ζωτικής σημασίας για τον Ιταλό πρωθυπουργό Matteo Renzi, που έχει καλέσει ένα δημοψήφισμα φέτος για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, με στόχο τον τερματισμό των ασταθών κυβερνήσεων στη χώρα.
Ακόμη και αν τα tests έδειξαν ότι οι περισσότεροι δανειστές θα κρατήσουν επαρκή κεφάλαια σε περίπτωση κρίσης, οι χρηματοοικονομικές μετοχές ηγήθηκαν της πτώσης στο δείκτη Stoxx Europe 600 τη Δευτέρα 1 Αυγούστου.
Δεν υπάρχει έλλειψη των προτάσεων σχετικά με το πώς να στερεοποιηθεί το μπλοκ, μόνο έλλειψη συναίνεσης.
Χονδρικά, υπάρχουν δύο ανταγωνιστικά οράματα.
Το Γερμανικό και μια έκδοση πιο δημοφιλής στην Μεσόγειο.
Το πρώτο δίνει έμφαση στην επιστροφή στην εθνική ευθύνη.
Το δεύτερο κινείται προς μεγαλύτερη κατανομή των κινδύνων.
Το Γερμανικό όραμα πηγάζει από την επιθυμία το ευρώ να είναι μια λέσχη ανεξάρτητων εθνών, αλλά με κοινούς κανόνες, σύμφωνα με το πνεύμα της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Υπό αυτό το πνεύμα, η γερμανική κεντρική τράπεζα και η επιτροπή οικονομολόγων που συμβουλεύει την κυβέρνηση έχουν προτείνει εκδοχές ενός κυρίαρχου μηχανισμού αναδιάρθρωσης του χρέους, με βάση τον ESM, που θα αποκαταστήσει την αξιοπιστία της ρήτρας περί μη διάσωσης στο ευρωπαϊκό δίκαιο.
Αντίθετα, οι προτάσεις στην Ιταλία και τη Γαλλία συνεπάγονται την ανταλλαγή περισσότερων κινδύνων πέραν των συνόρων.
Η Ιταλία μιλάει για ένα σύστημα ασφάλισης κατά της ανεργίας στην ευρωζώνη.
Και οι δύο θα ήθελαν την ολοκλήρωση για κάτι που συμφωνήθηκε το 2012, όταν δεν υπήρχε η απειλή της επικείμενης κατάρρευσης, δηλαδή μια τραπεζική ένωση που διαχειρίζεται τα καθήκοντα εποπτείας, ανάλυσης και ασφάλειας των καταθέσεων.
Από την πλευρά της γερμανικής, υπάρχει λίγος ενθουσιασμός για μία κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, έως ότου οι κίνδυνοι στους ισολογισμούς των ιταλικών τραπεζών έχουν ξεκαθαριστεί, σύμφωνα με τον Lars Feld, μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της γερμανικής κυβέρνησης.
Αυτό κρατά την πρόταση για κοινή ασφάλεια των καταθέσεων, το λεγόμενο τρίτο πυλώνα της τραπεζικής ένωσης, στον «πάγο» από το 2012.
Ακόμη και αν η ζώνη του ευρώ είναι σε στασιμότητα όσον αφορά την πρόοδο προς την μεγαλύτερη ενοποίηση, το μπλοκ είναι καλύτερα εξοπλισμένο για να χειριστεί τις οικονομικές αναταράξεις από ό,τι πριν.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανέλαβε την εποπτεία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μετά από ένα σημαντικό έλεγχο για την υγεία των τραπεζών το 2014.
Παράλληλα, η αύξηση των δανείων έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια ζωής.
Για τον Nicolas Veron στο Ινστιτούτο Bruegel στις Βρυξέλλες, έναν υπέρμαχο της οικονομικής ολοκλήρωσης της περιοχής, η Ιταλία είναι το τελευταίο μεγάλο πρόβλημα που απομένει να ξεκαθαριστεί στο μπλοκ.
Αυτό που είναι σημαντικό τώρα είναι να υπάρξει επικέντρωση στην αναδιάρθρωση ή την εκκαθάριση των τραπεζών, μια διαδικασία που ο ίδιος περιγράφει ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία».
Ωστόσο, η λίστα με το τι είναι δυνατό διαφέρει από ό,τι θα ήταν ιδανικό, σύμφωνα με τον Alan Lemangnen, οικονομολόγο για την ευρωζώνη στην Natixis.
Για παράδειγμα, μια κακή τράπεζα που θα μπορούσε να συγκεντρώσει το απόθεμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων από τους δανειστές της περιοχής, χωρίς να απαξιώνει οποιαδήποτε κυβέρνηση, θα είναι χρήσιμη, αλλά δεν είναι πιθανή.
«Η συμφωνία για τον τρίτο πυλώνα της τραπεζικής ένωσης είναι δυνατή, αν και τίποτα δεν είναι πιθανό να συμβεί μέχρι τις γερμανικές εκλογές», δήλωσε ο Lemangnen.
«Μέχρι τότε, πρέπει ακόμα να ξεκαθαρίσουμε τους ισολογισμούς σε χώρες όπου η δουλειά δεν έχει γίνει σωστά, όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και η Ελλάδα.
Ακούγεται τόσο σαν το 2014, αλλά εξακολουθεί να είναι αλήθεια».
www.bankingnews.gr
Ακόμα και μετά από τα «καθαρά» αποτελέσματα των stress tests για τις μεγαλύτερες τράπεζες και ένα σχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση εκείνης με τη χειρότερη επίδοση, της Banca Monte dei Paschi di Siena SpA, οι επενδυτές δεν είναι πεπεισμένοι ότι οι ασθένειες των δανειστών της περιοχής έχουν θεραπευτεί.
Και ακόμη χειρότερα, υπάρχει μικρή πιθανότητα αναμόρφωσης των υποδομών του μπλοκ κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον.
Καθώς ξεπροβάλλουν οι εκλογές του επόμενου έτους στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ολλανδία, οι προοπτικές για πολιτική πρόοδο όσον αφορά την ενίσχυση της εμπιστοσύνης στην αντοχή του ενιαίου νομίσματος μειώνονται, παρά και τον επείγοντα χαρακτήρα εξαιτίας του διαζυγίου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ευρωζώνη των 19 κρατών εξακολουθεί να εμφανίζει μια θεμελιώδη διάσπαση όσον αφορά την κατεύθυνση της ατελούς τραπεζικής ένωσης και, πέραν αυτού, σχετικά με το πώς να δημιουργήσει ένα κοινό προϋπολογισμό που θα συμπληρώνει τη νομισματική πολιτική.
«Υπήρξαν κάποιες ελπίδες ότι το τραπεζικό sell-off μετά το Brexit θα τρόμαζε τους ηγέτες που θα αναλάμβαναν δράση, κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί», δήλωσε ο Raoul Ruparel, συν-διευθυντής του think tank Open Europe.
«Υπάρχει η ανησυχία ότι μια έκκληση για "περισσότερη Ευρώπη" (περισσότερη τραπεζική και δημοσιονομική ολοκλήρωση) θα στείλει το λάθος μήνυμα στους ψηφοφόρους, με σοβαρή πλέον τη δυσφορία για το ευρώ».
Στα stress tests των 51 τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή, που δημοσιοποιήθηκαν την Παρασκευή 29 Ιουλίου, μόνο η Monte Paschi είδε τα κεφάλαιά της να εξαφανίζονται υπό το δυσμενές οικονομικό σενάριο.
Η τράπεζα ανακοίνωσε ένα σχέδιο για να απαλλαγεί από τα επισφαλή δάνεια και για την ανοικοδόμηση των κεφαλαιακών αποθεματικών της.
Η εξυγίανση της τράπεζας χωρίς τη χρήση κρατικών κονδυλίων είναι ζωτικής σημασίας για τον Ιταλό πρωθυπουργό Matteo Renzi, που έχει καλέσει ένα δημοψήφισμα φέτος για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, με στόχο τον τερματισμό των ασταθών κυβερνήσεων στη χώρα.
Ακόμη και αν τα tests έδειξαν ότι οι περισσότεροι δανειστές θα κρατήσουν επαρκή κεφάλαια σε περίπτωση κρίσης, οι χρηματοοικονομικές μετοχές ηγήθηκαν της πτώσης στο δείκτη Stoxx Europe 600 τη Δευτέρα 1 Αυγούστου.
Δεν υπάρχει έλλειψη των προτάσεων σχετικά με το πώς να στερεοποιηθεί το μπλοκ, μόνο έλλειψη συναίνεσης.
Χονδρικά, υπάρχουν δύο ανταγωνιστικά οράματα.
Το Γερμανικό και μια έκδοση πιο δημοφιλής στην Μεσόγειο.
Το πρώτο δίνει έμφαση στην επιστροφή στην εθνική ευθύνη.
Το δεύτερο κινείται προς μεγαλύτερη κατανομή των κινδύνων.
Το Γερμανικό όραμα πηγάζει από την επιθυμία το ευρώ να είναι μια λέσχη ανεξάρτητων εθνών, αλλά με κοινούς κανόνες, σύμφωνα με το πνεύμα της Συνθήκης του Μάαστριχτ.
Υπό αυτό το πνεύμα, η γερμανική κεντρική τράπεζα και η επιτροπή οικονομολόγων που συμβουλεύει την κυβέρνηση έχουν προτείνει εκδοχές ενός κυρίαρχου μηχανισμού αναδιάρθρωσης του χρέους, με βάση τον ESM, που θα αποκαταστήσει την αξιοπιστία της ρήτρας περί μη διάσωσης στο ευρωπαϊκό δίκαιο.
Αντίθετα, οι προτάσεις στην Ιταλία και τη Γαλλία συνεπάγονται την ανταλλαγή περισσότερων κινδύνων πέραν των συνόρων.
Η Ιταλία μιλάει για ένα σύστημα ασφάλισης κατά της ανεργίας στην ευρωζώνη.
Και οι δύο θα ήθελαν την ολοκλήρωση για κάτι που συμφωνήθηκε το 2012, όταν δεν υπήρχε η απειλή της επικείμενης κατάρρευσης, δηλαδή μια τραπεζική ένωση που διαχειρίζεται τα καθήκοντα εποπτείας, ανάλυσης και ασφάλειας των καταθέσεων.
Από την πλευρά της γερμανικής, υπάρχει λίγος ενθουσιασμός για μία κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, έως ότου οι κίνδυνοι στους ισολογισμούς των ιταλικών τραπεζών έχουν ξεκαθαριστεί, σύμφωνα με τον Lars Feld, μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της γερμανικής κυβέρνησης.
Αυτό κρατά την πρόταση για κοινή ασφάλεια των καταθέσεων, το λεγόμενο τρίτο πυλώνα της τραπεζικής ένωσης, στον «πάγο» από το 2012.
Ακόμη και αν η ζώνη του ευρώ είναι σε στασιμότητα όσον αφορά την πρόοδο προς την μεγαλύτερη ενοποίηση, το μπλοκ είναι καλύτερα εξοπλισμένο για να χειριστεί τις οικονομικές αναταράξεις από ό,τι πριν.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανέλαβε την εποπτεία των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων μετά από ένα σημαντικό έλεγχο για την υγεία των τραπεζών το 2014.
Παράλληλα, η αύξηση των δανείων έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια ζωής.
Για τον Nicolas Veron στο Ινστιτούτο Bruegel στις Βρυξέλλες, έναν υπέρμαχο της οικονομικής ολοκλήρωσης της περιοχής, η Ιταλία είναι το τελευταίο μεγάλο πρόβλημα που απομένει να ξεκαθαριστεί στο μπλοκ.
Αυτό που είναι σημαντικό τώρα είναι να υπάρξει επικέντρωση στην αναδιάρθρωση ή την εκκαθάριση των τραπεζών, μια διαδικασία που ο ίδιος περιγράφει ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία».
Ωστόσο, η λίστα με το τι είναι δυνατό διαφέρει από ό,τι θα ήταν ιδανικό, σύμφωνα με τον Alan Lemangnen, οικονομολόγο για την ευρωζώνη στην Natixis.
Για παράδειγμα, μια κακή τράπεζα που θα μπορούσε να συγκεντρώσει το απόθεμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων από τους δανειστές της περιοχής, χωρίς να απαξιώνει οποιαδήποτε κυβέρνηση, θα είναι χρήσιμη, αλλά δεν είναι πιθανή.
«Η συμφωνία για τον τρίτο πυλώνα της τραπεζικής ένωσης είναι δυνατή, αν και τίποτα δεν είναι πιθανό να συμβεί μέχρι τις γερμανικές εκλογές», δήλωσε ο Lemangnen.
«Μέχρι τότε, πρέπει ακόμα να ξεκαθαρίσουμε τους ισολογισμούς σε χώρες όπου η δουλειά δεν έχει γίνει σωστά, όπως η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και η Ελλάδα.
Ακούγεται τόσο σαν το 2014, αλλά εξακολουθεί να είναι αλήθεια».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών