Σύμφωνα με τον Charles Gave η Ευρώπη αντιμετωπίζει νέες προκλήσεις που δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί με παλιές λύσεις
H Ευρώπη έχει τις εξής δύο επιλογές: εκλογές ή επανάσταση επισημαίνει σε άρθρο του ο οικονομολόγος Charles Gave επικεφαλής της Gavekal Capital.
Όπως αναφέρει ο ίδιος, ο διακεκριμένος Βρετανός ιστορικός Arnold Toynbee έχει εξηγήσει ότι ο ρόλος των ελίτ σε κάθε κοινωνία είναι να χειριστεί τις προκλήσεις που επιτρέπουν στον λαό να επιβιώσει και να προχωρήσει στην επόμενη του φάση του κοινού τους ταξιδιού.
Εάν προτείνονται κακές λύσεις τότε τα προβλήματα θα ενταθούν και θα προκύψει νέα πίεση για αλλαγή στην ελίτ.
Οι πιέσεις για αλλαγές
Αυτό μπορεί να συμβεί με διάφορους τρόπους: μέσω εκλογών (στην καλύτερη περίπτωση) ή αλλαγή του καθεστώτος (όπως συνέβη στην Τέταρτη Γαλλική Δημοκρατία που απέτυχε να χειριστεί σωστά την αποαποικιοποίηση) ή κατάρρευση της πολιτικής δομής (όπως συνέβη στη αυστριακή αυτοκρατορία στο τέλος του Α Παγκοσμίου Πολέμου) ή πιο απλά με την ανατροπή ενός πολιτισμού (όπως συνέβη στη Νότια Αμερική με την άφιξη των Ισπανών ή στην Αίγυπτο, όταν την κατέλαβα οι μουσουλμάνοι).
Στην Ευρώπη, το κύριο πρόβλημα για έναν αιώνα ή και περισσότερο ήταν η αντιπαλότητα μεταξύ της Γερμανίας και της Γαλλίας, η οποία οδήγησε σε τρεις πολέμους που έγιναν σταδιακά γίνονταν πιο καταστροφικοί.
Ωστόσο, έγινε προφανές ότι ο πόλεμος δεν πρόκειται να λύσει τίποτα και ως εκ τούτου δοκιμάστηκε μια νέα λύση στο πλαίσιο της «πολιτικής» Ευρώπης.
Το σχέδιο δουλεύτηκε σε τέτοια έκταση που δημιουργήθηκαν νέες προκλήσεις, όπως η διαχείριση της επανένωσης της Γερμανίας, της γήρανσης του πληθυσμού και το μεταναστευτικό.
Νέα προβλήματα, παλιές λύσεις
Αυτές οι νέες προκλήσεις απαιτούν νέες λύσεις.
Ωστόσο, οι ελίτ απάντησαν με λύσεις που χρησιμοποιήθηκαν για τον χειρισμός της προηγούμενης πρόκλησης με την αναγκαστική ενσωμάτωση της Ευρώπης σε μια ενιαία πολιτική και οικονομική δομή.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι παλαιές λύσεις δεν έχουν λειτουργήσει και μάλιστα η εφαρμογή τους έχει κάνει χειρότερα διάφορα προβλήματα της Ευρώπης.
Σύμφωνα με τον Charles Gave το ενδιαφέρον είναι ότι τα μέλη της ελίτ αρχίζουν να το παραδέχονται αυτό, όπως ο Mervyn King, ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, όπως έγραψε σε πρόσφατο βιβλίο του ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πίεσαν για την υιοθέτηση του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος γνωρίζοντας ότι θα προκαλέσει οικονομική καταστροφή στη Νότια Ευρώπη.
Εξάλλου, πρόσφατα η εποπτεύουσα αρχή του ΔΝΤ παρουσίασε μια σκληρή αξιολόγηση σχετικά με τους χειρισμούς του Ταμείου της κρίσης στη ευρωζώνη, με τον ισχυρισμό ότι τα επιτελικά στελέχη εσκεμμένα αγνόησαν στο project του ευρώ λόγω συναισθηματισμών.
Οι... ειδικοί του Νταβός
Σύμφωνα με τον Gave, αυτές οι μαρτυρίες αποτελούν μέρος μιας αποκαλυπτικής άσκησης στην Ευρώπη, η οποία πρέπει να επιταχύνει την κατάρρευση της νομιμότητας και των δύο τεχνοκρατικών και διακρατικών θεσμών, που έχουν όλο τον ευρωπαϊκό σχέδιο από το 2011 με τέτοια επιβλαβή αποτελέσματα.
Ως εκ τούτου, έχει εξαφανιστεί η αξιοπιστία τόσο του ΔΝΤ όσο και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ.
Ωστόσο, το πραγματικά ανησυχητικό είναι ότι αυτά τα ιδρύματα ασκούν εξουσία χωρίς κανένα κύρος.
Οι επιλογές
Σύμφωνα με τον Gave όταν μία μη εκλεγμένη «μαφία» (όπως γράφει χαρακτηριστικά) έχει πάρει τον έλεγχο του πολιτικού συστήματος, οι δυο επιλογές των πολιτικών είναι οι εκλογές ή η επανάσταση (χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βρετανικού δημοψηφίσματος).
Παρ' όλη τη σημασία της ψηφοφορίας για το Brexit, δεδομένου ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν αποτελεί μέλος της ευρωζώνης δεν θα μπορούσε να αποχωρήσει χωρίς να καταστραφεί το σύστημα.
Στον αντίποδα, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Ολλανδία, η Πορτογαλία και η Φινλανδία είναι δεμένες με αυτό τον ζουρλομανδύα, καθώς σύμφωνα με τον Gave, η έξοδος από το ευρώ ισοδυναμεί με έξοδο από την ΕΕ.
«Για το λόγο αυτό, η επόμενη έξοδος (Ιταλία φαίνεται να είναι η πρώτη υποψήφια χώρα) πρόκειται να είναι πολύ πιο βαρυσήμαντη, με πολύς συγκεκριμένες επενδυτικές συνέπειες.
Όπως αναφέρει ο ίδιος, ο διακεκριμένος Βρετανός ιστορικός Arnold Toynbee έχει εξηγήσει ότι ο ρόλος των ελίτ σε κάθε κοινωνία είναι να χειριστεί τις προκλήσεις που επιτρέπουν στον λαό να επιβιώσει και να προχωρήσει στην επόμενη του φάση του κοινού τους ταξιδιού.
Εάν προτείνονται κακές λύσεις τότε τα προβλήματα θα ενταθούν και θα προκύψει νέα πίεση για αλλαγή στην ελίτ.
Οι πιέσεις για αλλαγές
Αυτό μπορεί να συμβεί με διάφορους τρόπους: μέσω εκλογών (στην καλύτερη περίπτωση) ή αλλαγή του καθεστώτος (όπως συνέβη στην Τέταρτη Γαλλική Δημοκρατία που απέτυχε να χειριστεί σωστά την αποαποικιοποίηση) ή κατάρρευση της πολιτικής δομής (όπως συνέβη στη αυστριακή αυτοκρατορία στο τέλος του Α Παγκοσμίου Πολέμου) ή πιο απλά με την ανατροπή ενός πολιτισμού (όπως συνέβη στη Νότια Αμερική με την άφιξη των Ισπανών ή στην Αίγυπτο, όταν την κατέλαβα οι μουσουλμάνοι).
Στην Ευρώπη, το κύριο πρόβλημα για έναν αιώνα ή και περισσότερο ήταν η αντιπαλότητα μεταξύ της Γερμανίας και της Γαλλίας, η οποία οδήγησε σε τρεις πολέμους που έγιναν σταδιακά γίνονταν πιο καταστροφικοί.
Ωστόσο, έγινε προφανές ότι ο πόλεμος δεν πρόκειται να λύσει τίποτα και ως εκ τούτου δοκιμάστηκε μια νέα λύση στο πλαίσιο της «πολιτικής» Ευρώπης.
Το σχέδιο δουλεύτηκε σε τέτοια έκταση που δημιουργήθηκαν νέες προκλήσεις, όπως η διαχείριση της επανένωσης της Γερμανίας, της γήρανσης του πληθυσμού και το μεταναστευτικό.
Νέα προβλήματα, παλιές λύσεις
Αυτές οι νέες προκλήσεις απαιτούν νέες λύσεις.
Ωστόσο, οι ελίτ απάντησαν με λύσεις που χρησιμοποιήθηκαν για τον χειρισμός της προηγούμενης πρόκλησης με την αναγκαστική ενσωμάτωση της Ευρώπης σε μια ενιαία πολιτική και οικονομική δομή.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι παλαιές λύσεις δεν έχουν λειτουργήσει και μάλιστα η εφαρμογή τους έχει κάνει χειρότερα διάφορα προβλήματα της Ευρώπης.
Σύμφωνα με τον Charles Gave το ενδιαφέρον είναι ότι τα μέλη της ελίτ αρχίζουν να το παραδέχονται αυτό, όπως ο Mervyn King, ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, όπως έγραψε σε πρόσφατο βιβλίο του ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες πίεσαν για την υιοθέτηση του ευρώ ως ενιαίου νομίσματος γνωρίζοντας ότι θα προκαλέσει οικονομική καταστροφή στη Νότια Ευρώπη.
Εξάλλου, πρόσφατα η εποπτεύουσα αρχή του ΔΝΤ παρουσίασε μια σκληρή αξιολόγηση σχετικά με τους χειρισμούς του Ταμείου της κρίσης στη ευρωζώνη, με τον ισχυρισμό ότι τα επιτελικά στελέχη εσκεμμένα αγνόησαν στο project του ευρώ λόγω συναισθηματισμών.
Οι... ειδικοί του Νταβός
Σύμφωνα με τον Gave, αυτές οι μαρτυρίες αποτελούν μέρος μιας αποκαλυπτικής άσκησης στην Ευρώπη, η οποία πρέπει να επιταχύνει την κατάρρευση της νομιμότητας και των δύο τεχνοκρατικών και διακρατικών θεσμών, που έχουν όλο τον ευρωπαϊκό σχέδιο από το 2011 με τέτοια επιβλαβή αποτελέσματα.
Ως εκ τούτου, έχει εξαφανιστεί η αξιοπιστία τόσο του ΔΝΤ όσο και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ.
Ωστόσο, το πραγματικά ανησυχητικό είναι ότι αυτά τα ιδρύματα ασκούν εξουσία χωρίς κανένα κύρος.
Οι επιλογές
Σύμφωνα με τον Gave όταν μία μη εκλεγμένη «μαφία» (όπως γράφει χαρακτηριστικά) έχει πάρει τον έλεγχο του πολιτικού συστήματος, οι δυο επιλογές των πολιτικών είναι οι εκλογές ή η επανάσταση (χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του βρετανικού δημοψηφίσματος).
Παρ' όλη τη σημασία της ψηφοφορίας για το Brexit, δεδομένου ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν αποτελεί μέλος της ευρωζώνης δεν θα μπορούσε να αποχωρήσει χωρίς να καταστραφεί το σύστημα.
Στον αντίποδα, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Ολλανδία, η Πορτογαλία και η Φινλανδία είναι δεμένες με αυτό τον ζουρλομανδύα, καθώς σύμφωνα με τον Gave, η έξοδος από το ευρώ ισοδυναμεί με έξοδο από την ΕΕ.
«Για το λόγο αυτό, η επόμενη έξοδος (Ιταλία φαίνεται να είναι η πρώτη υποψήφια χώρα) πρόκειται να είναι πολύ πιο βαρυσήμαντη, με πολύς συγκεκριμένες επενδυτικές συνέπειες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών