Οι Ανατολικοευρωπαίοι θεωρούν "κόκκινο πανί" την υποχρεωτική κατανομή προσφύγων, γιατί φοβούνται τις μουσουλμανικές κοινότητες
Γιατί οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, γνωστές και ως χώρες του Βίζεγκραντ (Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία), εναντιώνονται με τόσο πείσμα στην πολιτική της γερμανίδας καγκελαρίου για ανοικτά σύνορα στους πρόσφυγες;
Ο γερμανός πολιτικός επιστήμονας μιλώντας στη γερμανική ραδιοφωνία και τη Deutsche Welle αποκαλύπτει τους λόγους που κρύβονται πίσω από τη σκληρή στάση της ευνοημένης ανατολικής Ευρώπης.
Μία ασυνήθιστη εικόνα:
η Σλοβακία ασκεί την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ, αλλά την ίδια στιγμή στον "γύρο των πρωτευουσών" διαπρέπει η καγκελάριος της Γερμανίας A. Merkel.
Ενόψει της κρίσιμης συνόδου κορυφής για το μέλλον της Ευρώπης στη Μπρατισλάβα, στα μέσα Σεπτεμβρίου, η καγκελάριος προσπαθεί να εντοπίσει σημεία σύγκλισης για τις μελλοντικές πολιτικές της ΕΕ.
Παράλληλα συνομιλεί με όλους, και κυρίως με τους διστακτικούς έως αρνητικούς εταίρους της Ανατολικής Ευρώπης, για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.
Σε μία πρώτη αντίδραση Τσεχία, Ουγγαρία και Πολωνία δηλώνουν απερίφραστα ότι απορρίπτουν τη συνταγή της Κομισιόν για υποχρεωτική κατανομή των προσφύγων σε όλα τα κράτη-μέλη. Το δήλωσε απερίφραστα στην Πράγα ο πρωθυπουργός της Τσεχίας Bohuslav Sobotka την Παρασκευή, το επανέλαβαν οι ηγέτες του Βίζεγκραντ στις συνομιλίες τους με την Merkel στη Βαρσοβία.
Μιλώντας στη γερμανική ραδιοφωνία (DLF) o Kai Olaf Lank, ερευνητής στο Κέντρο Επιστήμης και Πολιτικής (SWP) του Βερολίνου με ειδίκευση στην ανατολική Ευρώπη, εξηγεί τη διαφορά αντιλήψεων ως εξής:
«Στη Βαρσοβία βλέπουμε να συγκρούονται δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις.
Από τη μία εκείνη της Γερμανίας, η οποία βασίζεται σε μία πολιτική ανθρωπιστικού χαρακτήρα με διάθεση αφομοίωσης των ανθρώπων που χρήζουν βοήθειας.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει η αντίληψη που λέει «security first», δηλαδή οι χώρες του Βίζεγκραντ προσεγγίζουν την προσφυγική πολιτική υπό το πρίσμα της ασφάλειας, βλέπουν κινδύνους και απειλές, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας λέει ότι «ούτε πουλί πετούμενο δεν πρόκειται να μπει στη χώρα» του.
Στην πραγματικότητα και οι δύο πλευρές θέλουν μία ευρωπαϊκή λύση.
Αλλά η Γερμανία εστιάζει στην κοινή και δίκαια κατανομή των βαρών, η οποία θα πρέπει να περιλαμβάνει και τον διαμοιρασμό των προσφύγων, ενώ στην κεντρική Ευρώπη λένε ότι άλλη πρέπει να είναι η κοινή αφετηρία, δηλαδή η κοινή φύλαξη των εξωτερικών συνόρων».
Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις.
Ενώ στη δυτική Ευρώπη απορούν με την εμμονή των Ανατολικοευρωπαίων, εκείνοι με τη σειρά τους εκφράζουν απορία για τη διάθεση πολλών χωρών, όπως η Γερμανία, να δεχθούν έναν συγκεκριμένο αριθμό προσφύγων.
Οι Ανατολικοευρωπαίοι, εξηγεί ο Karl Olaf Lank, θεωρούν "κόκκινο πανί" την υποχρεωτική κατανομή έστω και λίγων προσφύγων, γιατί φοβούνται ότι οι λίγοι θα γίνουν πολλοί.
"Δεν θέλουμε μουσουλμανική κοινότητα στη χώρα μας" δηλώνει απερίφραστα ο Τσέχος πρωθυπουργός Sobotka.
Κάποιοι πιστεύουν ότι η κοινή ανασφάλεια και η τραυματική ιστορική εμπειρία από τις σχέσεις τους με τη Ρωσία έχουν σμιλεύσει ένα κοινό μέτωπο στις χώρες του Βίζεγκραντ, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες σε θέματα ασφαλείας.
Ο Karl Olaf Lank δεν συμφωνεί απόλυτα με την άποψη αυτή.
"Στις σχέσεις απέναντι στη Ρωσία, στην Ostpolitik αυτών των χωρών, υπάρχουν και ορισμένες διαφορές.
Ποιός ο ρόλος της Ρωσίας
Για παράδειγμα η Ουγγαρία του Victor Orban ακολουθεί μία πραγματιστική πολιτική απέναντι στη Ρωσία, επιζητεί τη συνεργασία, φέρνει τους Ρώσους να εκσυγχρονίσουν ένα πυρηνικό εργοστάσιο στην Ουγγαρία.
Θέλει, όπως και η Σλοβακία, την άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας.
Και από την άλλη πλευρά έχουμε την Πολωνία που παρακολουθεί με μεγάλη ανησυχία τις εξελίξεις στη γειτονική Ουκρανία, που θέλει νατοϊκά στρατεύματα στο έδαφός της. Υπάρχουν λοιπόν πολλές διαφορετικές.
O γερμανός πολιτικός επιστήμονας πιστεύει ότι οι λεονταρισμοί του Orban στην Ουγγαρία ή του J. Kandincky στην Πολωνία αποτελούν παροδικά, περιθωριακά φαινόμενα και δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε τροχιά εξόδου από την ΕΕ.
Σημαντική παράμετρο θεωρεί ωστόσο την επικείμενη έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, που αλλάζει τους συσχετισμούς δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη.
"Υπάρχει ο φόβος ότι η αντίδραση στην κρίση του Brexit θα είναι μία προσπάθεια «εμβάθυνσης» με τη δημιουργία ενός σκληρού ευρωπαϊκού πυρήνα, στον οποίο θα πρωταγωνιστούν οι χώρες της ευρωζώνης.
Αυτό σημαίνει ότι οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες- εκτός από τη Σλοβακία- θα μείνουν απέξω.
Γι αυτό φοβούνται τις νέες διαχωριστικές γραμμές, γι αυτό ο πολωνός υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων λέει ότι «πρέπει να διαφυλαχθεί η ενότητα μετά το Brexit, γι αυτό, σε τελική ανάλυση, και παρόλα τα προβλήματα, οι χώρες αυτές επιζητούν την επαφή με τη Γερμανία».
Ο γερμανός πολιτικός επιστήμονας μιλώντας στη γερμανική ραδιοφωνία και τη Deutsche Welle αποκαλύπτει τους λόγους που κρύβονται πίσω από τη σκληρή στάση της ευνοημένης ανατολικής Ευρώπης.
Μία ασυνήθιστη εικόνα:
η Σλοβακία ασκεί την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ, αλλά την ίδια στιγμή στον "γύρο των πρωτευουσών" διαπρέπει η καγκελάριος της Γερμανίας A. Merkel.
Ενόψει της κρίσιμης συνόδου κορυφής για το μέλλον της Ευρώπης στη Μπρατισλάβα, στα μέσα Σεπτεμβρίου, η καγκελάριος προσπαθεί να εντοπίσει σημεία σύγκλισης για τις μελλοντικές πολιτικές της ΕΕ.
Παράλληλα συνομιλεί με όλους, και κυρίως με τους διστακτικούς έως αρνητικούς εταίρους της Ανατολικής Ευρώπης, για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.
Σε μία πρώτη αντίδραση Τσεχία, Ουγγαρία και Πολωνία δηλώνουν απερίφραστα ότι απορρίπτουν τη συνταγή της Κομισιόν για υποχρεωτική κατανομή των προσφύγων σε όλα τα κράτη-μέλη. Το δήλωσε απερίφραστα στην Πράγα ο πρωθυπουργός της Τσεχίας Bohuslav Sobotka την Παρασκευή, το επανέλαβαν οι ηγέτες του Βίζεγκραντ στις συνομιλίες τους με την Merkel στη Βαρσοβία.
Μιλώντας στη γερμανική ραδιοφωνία (DLF) o Kai Olaf Lank, ερευνητής στο Κέντρο Επιστήμης και Πολιτικής (SWP) του Βερολίνου με ειδίκευση στην ανατολική Ευρώπη, εξηγεί τη διαφορά αντιλήψεων ως εξής:
«Στη Βαρσοβία βλέπουμε να συγκρούονται δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις.
Από τη μία εκείνη της Γερμανίας, η οποία βασίζεται σε μία πολιτική ανθρωπιστικού χαρακτήρα με διάθεση αφομοίωσης των ανθρώπων που χρήζουν βοήθειας.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει η αντίληψη που λέει «security first», δηλαδή οι χώρες του Βίζεγκραντ προσεγγίζουν την προσφυγική πολιτική υπό το πρίσμα της ασφάλειας, βλέπουν κινδύνους και απειλές, ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας λέει ότι «ούτε πουλί πετούμενο δεν πρόκειται να μπει στη χώρα» του.
Στην πραγματικότητα και οι δύο πλευρές θέλουν μία ευρωπαϊκή λύση.
Αλλά η Γερμανία εστιάζει στην κοινή και δίκαια κατανομή των βαρών, η οποία θα πρέπει να περιλαμβάνει και τον διαμοιρασμό των προσφύγων, ενώ στην κεντρική Ευρώπη λένε ότι άλλη πρέπει να είναι η κοινή αφετηρία, δηλαδή η κοινή φύλαξη των εξωτερικών συνόρων».
Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις.
Ενώ στη δυτική Ευρώπη απορούν με την εμμονή των Ανατολικοευρωπαίων, εκείνοι με τη σειρά τους εκφράζουν απορία για τη διάθεση πολλών χωρών, όπως η Γερμανία, να δεχθούν έναν συγκεκριμένο αριθμό προσφύγων.
Οι Ανατολικοευρωπαίοι, εξηγεί ο Karl Olaf Lank, θεωρούν "κόκκινο πανί" την υποχρεωτική κατανομή έστω και λίγων προσφύγων, γιατί φοβούνται ότι οι λίγοι θα γίνουν πολλοί.
"Δεν θέλουμε μουσουλμανική κοινότητα στη χώρα μας" δηλώνει απερίφραστα ο Τσέχος πρωθυπουργός Sobotka.
Κάποιοι πιστεύουν ότι η κοινή ανασφάλεια και η τραυματική ιστορική εμπειρία από τις σχέσεις τους με τη Ρωσία έχουν σμιλεύσει ένα κοινό μέτωπο στις χώρες του Βίζεγκραντ, με αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες σε θέματα ασφαλείας.
Ο Karl Olaf Lank δεν συμφωνεί απόλυτα με την άποψη αυτή.
"Στις σχέσεις απέναντι στη Ρωσία, στην Ostpolitik αυτών των χωρών, υπάρχουν και ορισμένες διαφορές.
Ποιός ο ρόλος της Ρωσίας
Για παράδειγμα η Ουγγαρία του Victor Orban ακολουθεί μία πραγματιστική πολιτική απέναντι στη Ρωσία, επιζητεί τη συνεργασία, φέρνει τους Ρώσους να εκσυγχρονίσουν ένα πυρηνικό εργοστάσιο στην Ουγγαρία.
Θέλει, όπως και η Σλοβακία, την άρση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας.
Και από την άλλη πλευρά έχουμε την Πολωνία που παρακολουθεί με μεγάλη ανησυχία τις εξελίξεις στη γειτονική Ουκρανία, που θέλει νατοϊκά στρατεύματα στο έδαφός της. Υπάρχουν λοιπόν πολλές διαφορετικές.
O γερμανός πολιτικός επιστήμονας πιστεύει ότι οι λεονταρισμοί του Orban στην Ουγγαρία ή του J. Kandincky στην Πολωνία αποτελούν παροδικά, περιθωριακά φαινόμενα και δεν πρόκειται να οδηγήσουν σε τροχιά εξόδου από την ΕΕ.
Σημαντική παράμετρο θεωρεί ωστόσο την επικείμενη έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, που αλλάζει τους συσχετισμούς δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη.
"Υπάρχει ο φόβος ότι η αντίδραση στην κρίση του Brexit θα είναι μία προσπάθεια «εμβάθυνσης» με τη δημιουργία ενός σκληρού ευρωπαϊκού πυρήνα, στον οποίο θα πρωταγωνιστούν οι χώρες της ευρωζώνης.
Αυτό σημαίνει ότι οι ανατολικοευρωπαϊκές χώρες- εκτός από τη Σλοβακία- θα μείνουν απέξω.
Γι αυτό φοβούνται τις νέες διαχωριστικές γραμμές, γι αυτό ο πολωνός υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων λέει ότι «πρέπει να διαφυλαχθεί η ενότητα μετά το Brexit, γι αυτό, σε τελική ανάλυση, και παρόλα τα προβλήματα, οι χώρες αυτές επιζητούν την επαφή με τη Γερμανία».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών