Οι επιλογές της ΕΚΤ όσον αφορά στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης
Η ΕΚΤ μπορεί να χρειαστεί να αλλάξει τους όρους τους παιχνιδιού εάν θέλει να συνεχίσει να «παίζει» στην αγορά των ομολόγων.
Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Mario Draghi είναι προγραμματισμένο να λήξει σε μόλις 6 μήνες, αλλά ο πληθωρισμός στην ζώνη του ευρώ εξακολουθεί να είναι αδύναμος, ενώ μπορεί ακόμα να έρθει το σοκ από το Brexit.
Εάν η ΕΚΤ επεκτείνει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης -όπως προβλέπουν οι περισσότεροι οικονομολόγοι- τότε οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μπορεί να χρειαστεί να επανεξετάσουν τι μπορούν να αγοράσουν, αναφέρεται σε δημοσίευμα του Bloomberg.
Η συνεδρίαση του διοικητικού συμβούλιου της ΕΚΤ αναμένεται να πραγματοποιηθεί την Τετάρτη (7/9/2016) και την Πέμπτη (8/9/2016) και σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα ο Draghi έχει τις εξής επιλογές:
1. Αλλαγή έκδοσης και ορίων του εκδότη
Το όριο του εκδότη χρέους έχει αυξηθεί από το 33% (από το 25% που ήταν αρχικά).
Ωστόσο, αυτό το όριο μπορεί να αυξηθεί περαιτέρω (σσ. ήδη υπάρχουν «φωνές» για αύξηση του στο 50%).
«Η αύξηση του ορίου έκδοσης ομολόγων χωρίς ρήτρες συλλογικής δράσης θα πρέπει να είναι «αδιαμφισβήτητα δίκαιο», σύμφωνα με ένα σημείωμα από της HSBC Holdings.
Σε αυτή την περίπτωση, όμως, σύμφωνα με το Bloomberg, υπάρχει το εξής μειονέκτημα: Η ΕΚΤ θα μπορούσε να στρεβλώσει τις αγορές.
Η κίνηση αυτή θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί ως χρηματοδότηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, κάτι που είναι παράνομα σύμφωνα με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
2: Αλλαγή των επιτοκίων καταθέσεων
Αυτή τη στιγμή η ΕΚΤ πρέπει μόνο να αγοράζει το χρέος με απόδοση υψηλότερη από το επιτόκιο καταθέσεων (αυτή τη στιγμή στο -0,4%).
Σύμφωνα με την Barclays, η μείωση ή κατάργηση της απαίτησης ελάχιστης απόδοσης μπορεί να είναι μία από τις ευκολότερες επιλογές για την ΕΚΤ.
To μειονέκτημα σε αυτή την περίπτωση, είναι ότι οι εθνικές κεντρικές τράπεζες -ιδίως στη Γερμανία- θα ζημιωθούν εν γνώσει τους από κάποια ομόλογα που αγοράζουν.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει απαραίτητα απώλειες σε συνολικό επίπεδο είτε για μεμονωμένες κεντρικές τράπεζες ή του Ευρωσυστήματος.
3: Αλλαγή στην κλείδα κατανομής
Οι αγορές στο πλαίσιο του QE μοιράζονται μεταξύ των εθνικών κεντρικών τραπεζών σύμφωνα με την κλείδα κατανομής, που είναι περίπου ισοδύναμη με το σχετικό μέγεθος της κάθε οικονομίας.
Αυτό σημαίνει ότι περισσότερο από το ένα τέταρτο του χρέους που αγοράζονται είναι γερμανικό, το 20% είναι γαλλικό και το 17% ιταλικό.
Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, η ΕΚΤ θα μπορούσε να παρεκκλίνει από την κλείδα και τη σύνδεση αγοράς με το ποσό του ανεξόφλητου χρέους.
Αυτό θα περιορίσει τις ανησυχίες σε χώρες, όπως η Γερμανία.
Επιτάχυνση των αγορών στην περιφέρεια της ευρωζώνης θα μπορούσε να διευρύνουν τα δημοσιονομικά περιθώρια και το όφελος της πραγματικής οικονομίας, επεσήμανε πρόσφατα η Goldman Sachs.
Το μειονέκτημα σε αυτή την περίπτωση, είναι ότι η κίνηση αυτή θα ευνοήσει τίτλους που εκδίδονται από τις χώρες με το μεγαλύτερο χρέους (όπως η Ιταλία) και έτσι θα αυξηθούν οι ανησυχίες σχετικά με τη νομισματική χρηματοδότηση.
4: Επέκταση σε νέες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων
Μια ακόμα λύση είναι η επέκταση του QE και σε άλλα περιουσιακά στοιχεία, όπως οι μετοχές ή τα διαπραγματεύσιμα αμοιβαία κεφάλαια.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να θεωρηθούν αμφιλεγόμενα.
Για παράδειγμα, η αγορά τραπεζικών ομολόγων ενδέχεται να συγκρούονται με το ρόλο της ΕΚΤ ως επόπτη.
www.bankingnews.gr
Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Mario Draghi είναι προγραμματισμένο να λήξει σε μόλις 6 μήνες, αλλά ο πληθωρισμός στην ζώνη του ευρώ εξακολουθεί να είναι αδύναμος, ενώ μπορεί ακόμα να έρθει το σοκ από το Brexit.
Εάν η ΕΚΤ επεκτείνει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης -όπως προβλέπουν οι περισσότεροι οικονομολόγοι- τότε οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μπορεί να χρειαστεί να επανεξετάσουν τι μπορούν να αγοράσουν, αναφέρεται σε δημοσίευμα του Bloomberg.
Η συνεδρίαση του διοικητικού συμβούλιου της ΕΚΤ αναμένεται να πραγματοποιηθεί την Τετάρτη (7/9/2016) και την Πέμπτη (8/9/2016) και σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα ο Draghi έχει τις εξής επιλογές:
1. Αλλαγή έκδοσης και ορίων του εκδότη
Το όριο του εκδότη χρέους έχει αυξηθεί από το 33% (από το 25% που ήταν αρχικά).
Ωστόσο, αυτό το όριο μπορεί να αυξηθεί περαιτέρω (σσ. ήδη υπάρχουν «φωνές» για αύξηση του στο 50%).
«Η αύξηση του ορίου έκδοσης ομολόγων χωρίς ρήτρες συλλογικής δράσης θα πρέπει να είναι «αδιαμφισβήτητα δίκαιο», σύμφωνα με ένα σημείωμα από της HSBC Holdings.
Σε αυτή την περίπτωση, όμως, σύμφωνα με το Bloomberg, υπάρχει το εξής μειονέκτημα: Η ΕΚΤ θα μπορούσε να στρεβλώσει τις αγορές.
Η κίνηση αυτή θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί ως χρηματοδότηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, κάτι που είναι παράνομα σύμφωνα με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
2: Αλλαγή των επιτοκίων καταθέσεων
Αυτή τη στιγμή η ΕΚΤ πρέπει μόνο να αγοράζει το χρέος με απόδοση υψηλότερη από το επιτόκιο καταθέσεων (αυτή τη στιγμή στο -0,4%).
Σύμφωνα με την Barclays, η μείωση ή κατάργηση της απαίτησης ελάχιστης απόδοσης μπορεί να είναι μία από τις ευκολότερες επιλογές για την ΕΚΤ.
To μειονέκτημα σε αυτή την περίπτωση, είναι ότι οι εθνικές κεντρικές τράπεζες -ιδίως στη Γερμανία- θα ζημιωθούν εν γνώσει τους από κάποια ομόλογα που αγοράζουν.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει απαραίτητα απώλειες σε συνολικό επίπεδο είτε για μεμονωμένες κεντρικές τράπεζες ή του Ευρωσυστήματος.
3: Αλλαγή στην κλείδα κατανομής
Οι αγορές στο πλαίσιο του QE μοιράζονται μεταξύ των εθνικών κεντρικών τραπεζών σύμφωνα με την κλείδα κατανομής, που είναι περίπου ισοδύναμη με το σχετικό μέγεθος της κάθε οικονομίας.
Αυτό σημαίνει ότι περισσότερο από το ένα τέταρτο του χρέους που αγοράζονται είναι γερμανικό, το 20% είναι γαλλικό και το 17% ιταλικό.
Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, η ΕΚΤ θα μπορούσε να παρεκκλίνει από την κλείδα και τη σύνδεση αγοράς με το ποσό του ανεξόφλητου χρέους.
Αυτό θα περιορίσει τις ανησυχίες σε χώρες, όπως η Γερμανία.
Επιτάχυνση των αγορών στην περιφέρεια της ευρωζώνης θα μπορούσε να διευρύνουν τα δημοσιονομικά περιθώρια και το όφελος της πραγματικής οικονομίας, επεσήμανε πρόσφατα η Goldman Sachs.
Το μειονέκτημα σε αυτή την περίπτωση, είναι ότι η κίνηση αυτή θα ευνοήσει τίτλους που εκδίδονται από τις χώρες με το μεγαλύτερο χρέους (όπως η Ιταλία) και έτσι θα αυξηθούν οι ανησυχίες σχετικά με τη νομισματική χρηματοδότηση.
4: Επέκταση σε νέες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων
Μια ακόμα λύση είναι η επέκταση του QE και σε άλλα περιουσιακά στοιχεία, όπως οι μετοχές ή τα διαπραγματεύσιμα αμοιβαία κεφάλαια.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων που μπορούν να θεωρηθούν αμφιλεγόμενα.
Για παράδειγμα, η αγορά τραπεζικών ομολόγων ενδέχεται να συγκρούονται με το ρόλο της ΕΚΤ ως επόπτη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών