Η περίπτωση του γερμανικού κολοσσού είναι ενδεικτική της κατάστασης στον ευρύτερο τραπεζικό τομέα της Ευρώπης
Στην υπόθεση της Deutsche Bank αλλά και στα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν και για τις υπόλοιπες τράπεζες αναφέρεται σε άρθρο του στο Bloomberg, o Mohamed El-Erian, επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος της Allianz.
Όπως αναφέρει ο ίδιος, οι μετοχές του γερμανικού κολοσσού έχουν χάσει περισσότερο από το μισό της αξίας τους κατά το τελευταίο έτος, ενώ ανώμαλη πορεία είχαν και τα ομόλογα της.
Η μείωση τροφοδοτεί πολλές εικασίες σχετικά με την επάρκεια κεφαλαίου της τράπεζας, τη στρατηγική τοποθέτησή της, την ανάγκη για τη διάθεση των μη βασικών μονάδων και τις σχέσεις της με τη γερμανική κυβέρνηση.
Σύμφωνα με τον ίδιο, γενικότερα οι προσπάθειες της τράπεζας μπορούν να προσφέρουν σημαντικά μαθήματα για τους επενδυτές στον ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα, καθώς ορισμένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα συνεχίζουν να προσπαθούν να ξεπεράσουν τα σημάδια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Όπως γράφει ο El-Eria, η Deutsche Bank έχει να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα τρεις αντιξοότητες που επίσης επηρεάζουν κι άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
* Τα ιδιαίτερα χαμηλά επιτόκια, συμπεριλαμβανομένων των αρνητικών σε ένα σημαντικό τμήμα των ευρωπαϊκών και των ιαπωνικών κρατικών ομολόγων, υπονομεύουν τη ικανότητα της τράπεζας να παράγουν σταθερό εισόδημα από τις παραδοσιακές δραστηριότητες.
* Μια επίμονα υποτονική οικονομία ασκεί πιέσεις στην πιστοληπτική ικανότητα κάποιων εκ των οφειλετών των τραπεζών.
* Στρεβλώσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών, συμπεριλαμβανομένων των παρεμβάσεων από τις κεντρικές τράπεζες που μέχρι πρότινος θεωρούνταν απίθανες, σε συνδυασμό με την αυστηρότερη ρύθμιση, έχουν διαβρώσει το πεδίο για την παραγωγή εσόδων από τις δραστηριότητες της κεφαλαιαγοράς.
Αυτές οι αντιξοότητες δεν πρόκειται να εξαφανιστούν σύντομα, υποστηρίζει ο ίδιος στο άρθρο του.
Γι' αυτό και οι τράπεζες πρέπει να έχουν μεγάλα «μαξιλάρια» κεφαλαίων για να αποφευχθούν περιπτώσεις τύπου Deutsche Bank.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, όπου -σε αντίθεση με το αμερικανικό- ολοκληρωμένες προσπάθειες για να ξεπεραστούν παλιότερες αποκλίσεις είχαν κατα καιρούς παρεμποδιστεί από την επείγουσα ανάγκη να αντιμετωπιστεί μια κρίση χρέους που απείλησε ακόμα και την ακεραιότητα της ζώνης του ευρώ.
Σύμφωνα με τον El-Erian, η Deutsche Bank μπορεί να είναι μια ακραία περίπτωση, αλλά οι δυσκολίες της είναι ενδεικτικές μιας ευρύτερης πραγματικότητας για το σύνολο του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα.
Όπως αναφέρει ο ίδιος, οι μετοχές του γερμανικού κολοσσού έχουν χάσει περισσότερο από το μισό της αξίας τους κατά το τελευταίο έτος, ενώ ανώμαλη πορεία είχαν και τα ομόλογα της.
Η μείωση τροφοδοτεί πολλές εικασίες σχετικά με την επάρκεια κεφαλαίου της τράπεζας, τη στρατηγική τοποθέτησή της, την ανάγκη για τη διάθεση των μη βασικών μονάδων και τις σχέσεις της με τη γερμανική κυβέρνηση.
Σύμφωνα με τον ίδιο, γενικότερα οι προσπάθειες της τράπεζας μπορούν να προσφέρουν σημαντικά μαθήματα για τους επενδυτές στον ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα, καθώς ορισμένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα συνεχίζουν να προσπαθούν να ξεπεράσουν τα σημάδια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Όπως γράφει ο El-Eria, η Deutsche Bank έχει να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα τρεις αντιξοότητες που επίσης επηρεάζουν κι άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
* Τα ιδιαίτερα χαμηλά επιτόκια, συμπεριλαμβανομένων των αρνητικών σε ένα σημαντικό τμήμα των ευρωπαϊκών και των ιαπωνικών κρατικών ομολόγων, υπονομεύουν τη ικανότητα της τράπεζας να παράγουν σταθερό εισόδημα από τις παραδοσιακές δραστηριότητες.
* Μια επίμονα υποτονική οικονομία ασκεί πιέσεις στην πιστοληπτική ικανότητα κάποιων εκ των οφειλετών των τραπεζών.
* Στρεβλώσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών, συμπεριλαμβανομένων των παρεμβάσεων από τις κεντρικές τράπεζες που μέχρι πρότινος θεωρούνταν απίθανες, σε συνδυασμό με την αυστηρότερη ρύθμιση, έχουν διαβρώσει το πεδίο για την παραγωγή εσόδων από τις δραστηριότητες της κεφαλαιαγοράς.
Αυτές οι αντιξοότητες δεν πρόκειται να εξαφανιστούν σύντομα, υποστηρίζει ο ίδιος στο άρθρο του.
Γι' αυτό και οι τράπεζες πρέπει να έχουν μεγάλα «μαξιλάρια» κεφαλαίων για να αποφευχθούν περιπτώσεις τύπου Deutsche Bank.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, όπου -σε αντίθεση με το αμερικανικό- ολοκληρωμένες προσπάθειες για να ξεπεραστούν παλιότερες αποκλίσεις είχαν κατα καιρούς παρεμποδιστεί από την επείγουσα ανάγκη να αντιμετωπιστεί μια κρίση χρέους που απείλησε ακόμα και την ακεραιότητα της ζώνης του ευρώ.
Σύμφωνα με τον El-Erian, η Deutsche Bank μπορεί να είναι μια ακραία περίπτωση, αλλά οι δυσκολίες της είναι ενδεικτικές μιας ευρύτερης πραγματικότητας για το σύνολο του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών