Η κοινή γνώμη τα έχει καταλάβει όλα, και τα 3/4 καταδικάζουν τα λεγόμενά του
Λάβρο κατά του υποψηφίου για το χρίσμα των συντηρητικών της Γαλλίας F. fillon εξαπολύει στο βασικό άρθρο της η εφημερίδα Liberation μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου που αφορά τη σύζυγο του.
«Ο Φιγιόν πρέπει να αποχωρήσει.
Με όποιον τρόπο κι αν δούμε το πρόβλημα, το συμπέρασμα είναι κάθε μέρα και πιο προφανές:
ο υποψήφιος δεν είναι πλέον σε θέση να εκπροσωπήσει την γαλλική Δεξιά και ακόμη λιγότερο να αναλάβει το έργο του προέδρου της Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχει χαιρεκακία σε αυτή τη διάγνωση, ούτε κατευθυνόμενη οδηγία.
Μάλλον περισσότερο μια ατονία, μια μελαγχολία, μια δημοκρατική θλίψη είναι.
Ήταν ένας υποψήφιος του οποίου αμφισβητούσαμε το πρόγραμμα αλλά σεβόμασταν την προσωπικότητά του: είχε αυτόν τον αυστηρό καθωσπρεπισμό, αυτή την απαιτητική συμβατικότητα, είχε πυγμή στην πολιτική ζωή και ήταν μακριά από κομπίνες και τακτοποιήσεις που βρωμίζουν συχνά την πολιτική μας τάξη.
Αλίμονο!
Όλες οι δηλώσεις του μετά την έναρξη της κρίσης διέλυσαν αυτή την καθησυχαστική εικόνα του.
Πρέπει να αποχωρήσει.
Ορισμένοι τον κατηγορούν ότι είχε μια ανίκανη επικοινωνιακή ομάδα.
Αστεία σκέψη! Αν δηλαδή ο υποψήφιος Fillon είχε διηγηθεί καλύτερα τις ιστορίες του, αν είχε ομορφύνει τα γεγονότα, αν είχε πει καλύτερα ψέματα θα του έπρεπε μεγαλύτερη χάρη;
Είναι να σαν επικυρώνουμε τους τσαρλατάνους, τους κωλοτούμπες και τους γητευτές φιδιών.
Δεν είναι η επικοινωνία που βαραίνει τον Fillon. Είναι τα γεγονότα.
Φωνάζει εδώ και μια εβδομάδα ότι η σύζυγός του ήταν πράγματι βοηθός του και ότι εργαζόταν με διακριτικό ζήλο στο πλευρό του ως βουλευτή.
Αλλά δεν αποδεικνύεται: τα ίχνη της εργασίας της είναι ανύπαρκτα, οι μάρτυρες αυτοδιαψεύδονται, δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ένα έγγραφο, ένα καρνέ ραντεβού που να στηρίζουν αυτά τα λεγόμενα.
Ο Fillon βασιζόταν πάνω σε έναν θολό νόμο.
Η θέση του κοινοβουλευτικού συνεργάτη ορίζεται από μια αόριστη παράδοση και εναπόκειται στον βουλευτή να κρίνει την αποδοτικότητά του.
Ας πούμε ότι η υπόθεση έμπαινε στο αρχείο, ελλείψει αποδείξεων και ο ίδιος αθωωνόταν από την δικαιοσύνη μπορώντας έτσι να φωνάζει ότι σεβάστηκε το νόμο.
Βόμβα η αποκάλυψη της συζύγου
Όλα όμως αλλάζουν με την μαρτυρία που ακούσαμε στην εκπομπή της France 2. Αυτή τη φορά δεν είναι κάποιος δημοσιογράφος, ένας αντίπαλος, ένας ύπουλος σύντροφος που αποκαλύπτει την αλήθεια για την εργασία της Penelope Fillon.
Είναι η Fillon η ίδια.
Μπροστά σε περισσότερους από 5 εκατομμύρια τηλεθεατές, σε μια συνομιλία χωρίς παγίδες, σχεδόν αθώα, στην διάρκεια μιας κουβέντας, χωρίς να πιστέψουμε ούτε για μια στιγμή ότι παραποιεί την αλήθεια, η Penelope επιβεβαιώνει την ανυπαρξία εργασίας της: «Ποτέ δεν υπήρξα η βοηθός του, ή κάτι τέτοιο». Και το λέει σε μια εποχή, το 2007, που ελάμβανε ήδη επί 4 χρόνια τον μισθό του κοινοβουλευτικού συνεργάτη.
Δικαιοσύνη ή όχι, κρυψίνοιες ή όχι, επικοινωνιακές καμπάνιες ή όχι, το γεγονός είναι ωμό, καθαρό, και εκτίθεται στο φως.
Ο σύζυγος λέει ότι η σύζυγός του εργαζόταν.
Η σύζυγος λέει όχι.
Το μυστήριο διαλευκάνθηκε, οι μάσκες έπεσαν: το ζευγάρι έπαιρνε παράνομα ένα ποσό που δεν ήταν να πεις και μικρό για την κοινή γνώμη.
Πώς θα μπορέσει να συνεχίσει ο F. Fillon;
Πώς θα μπορεί να επικαλείται την λιτότητα, να ζητάει θυσίες, να εμφανίζεται ως ο άμεμπτος άρχων του κράτους που αναζητά την αλήθεια για την χώρα του;
Η κοινή γνώμη τα έχει καταλάβει όλα, και τα 3/4 καταδικάζουν τα λεγόμενά του.
Αν το σοσιαλιστικό κόμμα ήταν κυνικό και πολεμοχαρές θα ήθελε ο Fillon να παραμείνει: ένας ανάπηρος υποψήφιος είναι πιο εύκολο θύμα.
Το σοσιαλιστικό κόμμα θα μπορούσε έτσι να ελπίζει ότι θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές νικώντας έναν αντίπαλο που έχει αλυσίδες στα πόδια. Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί.
Εκτός του ότι και η Δεξιά αξίζει έναν αδιαφιλονίκητο υποψήφιο, ο οποίος να μπορεί να υπερασπιστεί το πρόγραμμά του χωρίς να έχει τσιμέντο στα φτερά από τα ίδια του τα λάθη, ο οποίος να μπορεί να πολεμήσει για τις προτάσεις του και το όραμά του, το μεγάλο κέρδος από το σκάνδαλο δεν πάει στο σοσιαλιστικό κόμμα, πάει στη Marine le Pen.
«Γι αυτό πρέπει να αποχωρήσει» καταλήγει το άρθρο.
www.bankingnews.gr
«Ο Φιγιόν πρέπει να αποχωρήσει.
Με όποιον τρόπο κι αν δούμε το πρόβλημα, το συμπέρασμα είναι κάθε μέρα και πιο προφανές:
ο υποψήφιος δεν είναι πλέον σε θέση να εκπροσωπήσει την γαλλική Δεξιά και ακόμη λιγότερο να αναλάβει το έργο του προέδρου της Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχει χαιρεκακία σε αυτή τη διάγνωση, ούτε κατευθυνόμενη οδηγία.
Μάλλον περισσότερο μια ατονία, μια μελαγχολία, μια δημοκρατική θλίψη είναι.
Ήταν ένας υποψήφιος του οποίου αμφισβητούσαμε το πρόγραμμα αλλά σεβόμασταν την προσωπικότητά του: είχε αυτόν τον αυστηρό καθωσπρεπισμό, αυτή την απαιτητική συμβατικότητα, είχε πυγμή στην πολιτική ζωή και ήταν μακριά από κομπίνες και τακτοποιήσεις που βρωμίζουν συχνά την πολιτική μας τάξη.
Αλίμονο!
Όλες οι δηλώσεις του μετά την έναρξη της κρίσης διέλυσαν αυτή την καθησυχαστική εικόνα του.
Πρέπει να αποχωρήσει.
Ορισμένοι τον κατηγορούν ότι είχε μια ανίκανη επικοινωνιακή ομάδα.
Αστεία σκέψη! Αν δηλαδή ο υποψήφιος Fillon είχε διηγηθεί καλύτερα τις ιστορίες του, αν είχε ομορφύνει τα γεγονότα, αν είχε πει καλύτερα ψέματα θα του έπρεπε μεγαλύτερη χάρη;
Είναι να σαν επικυρώνουμε τους τσαρλατάνους, τους κωλοτούμπες και τους γητευτές φιδιών.
Δεν είναι η επικοινωνία που βαραίνει τον Fillon. Είναι τα γεγονότα.
Φωνάζει εδώ και μια εβδομάδα ότι η σύζυγός του ήταν πράγματι βοηθός του και ότι εργαζόταν με διακριτικό ζήλο στο πλευρό του ως βουλευτή.
Αλλά δεν αποδεικνύεται: τα ίχνη της εργασίας της είναι ανύπαρκτα, οι μάρτυρες αυτοδιαψεύδονται, δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ένα έγγραφο, ένα καρνέ ραντεβού που να στηρίζουν αυτά τα λεγόμενα.
Ο Fillon βασιζόταν πάνω σε έναν θολό νόμο.
Η θέση του κοινοβουλευτικού συνεργάτη ορίζεται από μια αόριστη παράδοση και εναπόκειται στον βουλευτή να κρίνει την αποδοτικότητά του.
Ας πούμε ότι η υπόθεση έμπαινε στο αρχείο, ελλείψει αποδείξεων και ο ίδιος αθωωνόταν από την δικαιοσύνη μπορώντας έτσι να φωνάζει ότι σεβάστηκε το νόμο.
Βόμβα η αποκάλυψη της συζύγου
Όλα όμως αλλάζουν με την μαρτυρία που ακούσαμε στην εκπομπή της France 2. Αυτή τη φορά δεν είναι κάποιος δημοσιογράφος, ένας αντίπαλος, ένας ύπουλος σύντροφος που αποκαλύπτει την αλήθεια για την εργασία της Penelope Fillon.
Είναι η Fillon η ίδια.
Μπροστά σε περισσότερους από 5 εκατομμύρια τηλεθεατές, σε μια συνομιλία χωρίς παγίδες, σχεδόν αθώα, στην διάρκεια μιας κουβέντας, χωρίς να πιστέψουμε ούτε για μια στιγμή ότι παραποιεί την αλήθεια, η Penelope επιβεβαιώνει την ανυπαρξία εργασίας της: «Ποτέ δεν υπήρξα η βοηθός του, ή κάτι τέτοιο». Και το λέει σε μια εποχή, το 2007, που ελάμβανε ήδη επί 4 χρόνια τον μισθό του κοινοβουλευτικού συνεργάτη.
Δικαιοσύνη ή όχι, κρυψίνοιες ή όχι, επικοινωνιακές καμπάνιες ή όχι, το γεγονός είναι ωμό, καθαρό, και εκτίθεται στο φως.
Ο σύζυγος λέει ότι η σύζυγός του εργαζόταν.
Η σύζυγος λέει όχι.
Το μυστήριο διαλευκάνθηκε, οι μάσκες έπεσαν: το ζευγάρι έπαιρνε παράνομα ένα ποσό που δεν ήταν να πεις και μικρό για την κοινή γνώμη.
Πώς θα μπορέσει να συνεχίσει ο F. Fillon;
Πώς θα μπορεί να επικαλείται την λιτότητα, να ζητάει θυσίες, να εμφανίζεται ως ο άμεμπτος άρχων του κράτους που αναζητά την αλήθεια για την χώρα του;
Η κοινή γνώμη τα έχει καταλάβει όλα, και τα 3/4 καταδικάζουν τα λεγόμενά του.
Αν το σοσιαλιστικό κόμμα ήταν κυνικό και πολεμοχαρές θα ήθελε ο Fillon να παραμείνει: ένας ανάπηρος υποψήφιος είναι πιο εύκολο θύμα.
Το σοσιαλιστικό κόμμα θα μπορούσε έτσι να ελπίζει ότι θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές νικώντας έναν αντίπαλο που έχει αλυσίδες στα πόδια. Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί.
Εκτός του ότι και η Δεξιά αξίζει έναν αδιαφιλονίκητο υποψήφιο, ο οποίος να μπορεί να υπερασπιστεί το πρόγραμμά του χωρίς να έχει τσιμέντο στα φτερά από τα ίδια του τα λάθη, ο οποίος να μπορεί να πολεμήσει για τις προτάσεις του και το όραμά του, το μεγάλο κέρδος από το σκάνδαλο δεν πάει στο σοσιαλιστικό κόμμα, πάει στη Marine le Pen.
«Γι αυτό πρέπει να αποχωρήσει» καταλήγει το άρθρο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών