«Η Τουρκία δεν θα μπορέσει να ανταγωνιστεί με τις δυνάμεις των Κούρδων της Συρίας»
Εάν ο πρόεδρος Trump σκοπεύει να εκπληρώσει την υπόσχεση του για την εξάλειψη της «ριζοσπαστικής ισλαμικής τρομοκρατίας» θα πρέπει σύντομα να αποφασίσει με ποιόν πρόκειται να το κάνει.
Η μάχη για την ανακατάληψη της Μοσούλης από το ISIS, στο βόρειο Ιράκ, βρίσκεται σε καλό δρόμο.
Οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ, επιχειρούν παράλληλα με ιρακινές επίλεκτες μονάδες, τους Κούρδους Peshmerga και ιρακινούς Σιίτες πολιτοφύλακες που υποστηρίζονται από το Ιράν.
Η απόφαση που πρέπει να παρθεί τώρα, είναι το πώς θα ανακτηθεί η Raqqa, το προπύργιο του ISIS στη βορειοανατολική Συρία.
Αυτό σημαίνει να αποφασίσει ανάμεσα σε δύο ανταγωνιστικές συμμάχους των ΗΠΑ: Την Τουρκία, Νατοϊκή σύμμαχο των ΗΠΑ και της συριακής κουρδικής πολιτοφυλακής, γνωστής ως Μονάδες Λαϊκής Άμυνας (YPG).
Δεν είναι μόνο η εδαφική ήττα του ISIS, που εξαρτάται από την απόφαση του Αμερικανού προέδρου, είναι και το μέλλον των Κούρδων, ενός λαού χωρίς κράτος, ο οποίος απλώνετε από τη Συρία και το Ιράκ, έως την Τουρκία και το Ιράν.
Από την προεκλογική εκστρατεία του περασμένου έτους, 2016, ο κ Trump είχε εξάρει τις κουρδικές δυνάμεις, λέγοντας ότι «έχουν αποδειχθεί ότι είναι οι καλύτεροι μαχητές» και «οι πιο πιστοί σε εμας».
Αυτό έχει αυξήσει τις ελπίδες των Κούρδων.
Οι Κούρδοι του Ιράκ, στις ήδη αυτοδιοικούμενες και προικισμένες με τα πλούτη του πετρελαίου, περιοχές του Ιρακινού Κουρδιστάν περιφερειακή κυβέρνηση τους (KRG), περιμένουν από την Αμερική να ευλογήσει το διαχωρισμό τους από τη κυριαρχούμενη από Σιίτες κεντρική Ιρακινή εξουσία.
Η συριακή YPG, στην οποία οι ΗΠΑ παρέχουν κάλυψη από αέρος, επιδιώκει καλύτερα όπλα και πολιτική στήριξη, για να ενισχύσει το ρόλο στο εσωτερικό της Συρίας.
Οι μαχητές Peshmerga έγιναν θρύλος, μετά τη νίκη του εναντίον του ISIS, σε μια στιγμη που αυτό έμοιαζε ασταμάτητο, κατά την άγρια πολιορκία του Kobani, στα τουρκικά σύνορα το 2014 και ξανά το 2015.
Αυτή η κουρδική επιτυχία, ενέτεινε τους φόβους της, κυρίως επειδή η εδαφική προέλαση από τους Κούρδους της Συρίας σε ολόκληρη τα νότια σύνορα της χώρας, μπορεί να θα ενθαρρύνει και τους Κούρδους της Τουρκίας ώστε να πιέσουν για αυτιρύθμιση.
Η εχθρότητα της Άγκυρας τροφοδοτείται και από τους στενούς δεσμούς του YPG και του Κουρδικού Εργατικού (ΡΚΚ), με το οποίο η Τουρκία βρίσκεται σε πόλεμο, σχεδόν συνεχώς από το 1984.
Ωστόσο, ακόμη κι αν η Τουρκία είναι ένας σύμμαχος του ΝΑΤΟ, η νεο-ισλαμικής κυβέρνησης του, που κυριαρχείται από τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεν βρίσκεται σε ισχυρότερη θέση.
Προσηλωμένη, στην ανατροπή καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ στη Συρία, και στην ισχυροποίηση του ηγετικού της ρόλος στα πρώην οθωμανικά αραβικά εδάφη, που σαρώνονται από συγκρούσεις μετά το 2011, η Τουρκία για πέντε χρόνια επέτρεπε στους τζιχαντιστές καθώς και σε Σύρους αντάρτες τη διέλευση αλλά και τη χρήση του εδάφους της.
Παρά μια σειρά από βομβιστικές επιθέσεις, από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης έως και σιδηροδρομικό σταθμό της Άγκυρας, η Τουρκία μόλις το περασμένο καλοκαίρι ξεκίνησε τον αγώνα εναντίων των Τζιχαντιστών.
Ωστόσο, στις παρούσες συνθήκες αυτό δεν θα είναι απαραίτητα αρκετό, για να ενθαρρύνει τον Πρόεδρος Trump να «ξεφορτωθεί» το YPG και να συνεργαστεί μαζί τους στη μάχη για την κατάληψη της Raqqa, σημειώνουν σε άρθρο τους οι Financial Times.
Η Τουρκία, εκτός και αν αποφασίσει να διαθέσει πολύ μεγαλύτερα τμήματα του στρατού της, ο οποίος έχει αποδυναμωθεί σοβαρά από τις εκκαθαρίσεις που ακολούθησαν το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου , του 2016, κατά του Ερντογάν, δεν θα μπορέσει να ανταγωνιστεί με τις δυνάμεις των Κούρδων της Συρίας.
Πρέπει τώρα να επιλέξουν ανάμεσα σε αυτό που φαίνεται να είναι μια περιορισμένη, λιγότερο από πειστική τουρκική επιχείρηση, που ονομάζεται Ασπίδα του Ευφράτη και τη μεγάλη κουρδική αντεπίθεση που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και ονομάστηκε Οργή του Ευφράτη.
www.bankingnews.gr
Η μάχη για την ανακατάληψη της Μοσούλης από το ISIS, στο βόρειο Ιράκ, βρίσκεται σε καλό δρόμο.
Οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ, επιχειρούν παράλληλα με ιρακινές επίλεκτες μονάδες, τους Κούρδους Peshmerga και ιρακινούς Σιίτες πολιτοφύλακες που υποστηρίζονται από το Ιράν.
Η απόφαση που πρέπει να παρθεί τώρα, είναι το πώς θα ανακτηθεί η Raqqa, το προπύργιο του ISIS στη βορειοανατολική Συρία.
Αυτό σημαίνει να αποφασίσει ανάμεσα σε δύο ανταγωνιστικές συμμάχους των ΗΠΑ: Την Τουρκία, Νατοϊκή σύμμαχο των ΗΠΑ και της συριακής κουρδικής πολιτοφυλακής, γνωστής ως Μονάδες Λαϊκής Άμυνας (YPG).
Δεν είναι μόνο η εδαφική ήττα του ISIS, που εξαρτάται από την απόφαση του Αμερικανού προέδρου, είναι και το μέλλον των Κούρδων, ενός λαού χωρίς κράτος, ο οποίος απλώνετε από τη Συρία και το Ιράκ, έως την Τουρκία και το Ιράν.
Από την προεκλογική εκστρατεία του περασμένου έτους, 2016, ο κ Trump είχε εξάρει τις κουρδικές δυνάμεις, λέγοντας ότι «έχουν αποδειχθεί ότι είναι οι καλύτεροι μαχητές» και «οι πιο πιστοί σε εμας».
Αυτό έχει αυξήσει τις ελπίδες των Κούρδων.
Οι Κούρδοι του Ιράκ, στις ήδη αυτοδιοικούμενες και προικισμένες με τα πλούτη του πετρελαίου, περιοχές του Ιρακινού Κουρδιστάν περιφερειακή κυβέρνηση τους (KRG), περιμένουν από την Αμερική να ευλογήσει το διαχωρισμό τους από τη κυριαρχούμενη από Σιίτες κεντρική Ιρακινή εξουσία.
Η συριακή YPG, στην οποία οι ΗΠΑ παρέχουν κάλυψη από αέρος, επιδιώκει καλύτερα όπλα και πολιτική στήριξη, για να ενισχύσει το ρόλο στο εσωτερικό της Συρίας.
Οι μαχητές Peshmerga έγιναν θρύλος, μετά τη νίκη του εναντίον του ISIS, σε μια στιγμη που αυτό έμοιαζε ασταμάτητο, κατά την άγρια πολιορκία του Kobani, στα τουρκικά σύνορα το 2014 και ξανά το 2015.
Αυτή η κουρδική επιτυχία, ενέτεινε τους φόβους της, κυρίως επειδή η εδαφική προέλαση από τους Κούρδους της Συρίας σε ολόκληρη τα νότια σύνορα της χώρας, μπορεί να θα ενθαρρύνει και τους Κούρδους της Τουρκίας ώστε να πιέσουν για αυτιρύθμιση.
Η εχθρότητα της Άγκυρας τροφοδοτείται και από τους στενούς δεσμούς του YPG και του Κουρδικού Εργατικού (ΡΚΚ), με το οποίο η Τουρκία βρίσκεται σε πόλεμο, σχεδόν συνεχώς από το 1984.
Ωστόσο, ακόμη κι αν η Τουρκία είναι ένας σύμμαχος του ΝΑΤΟ, η νεο-ισλαμικής κυβέρνησης του, που κυριαρχείται από τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεν βρίσκεται σε ισχυρότερη θέση.
Προσηλωμένη, στην ανατροπή καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ στη Συρία, και στην ισχυροποίηση του ηγετικού της ρόλος στα πρώην οθωμανικά αραβικά εδάφη, που σαρώνονται από συγκρούσεις μετά το 2011, η Τουρκία για πέντε χρόνια επέτρεπε στους τζιχαντιστές καθώς και σε Σύρους αντάρτες τη διέλευση αλλά και τη χρήση του εδάφους της.
Παρά μια σειρά από βομβιστικές επιθέσεις, από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης έως και σιδηροδρομικό σταθμό της Άγκυρας, η Τουρκία μόλις το περασμένο καλοκαίρι ξεκίνησε τον αγώνα εναντίων των Τζιχαντιστών.
Ωστόσο, στις παρούσες συνθήκες αυτό δεν θα είναι απαραίτητα αρκετό, για να ενθαρρύνει τον Πρόεδρος Trump να «ξεφορτωθεί» το YPG και να συνεργαστεί μαζί τους στη μάχη για την κατάληψη της Raqqa, σημειώνουν σε άρθρο τους οι Financial Times.
Η Τουρκία, εκτός και αν αποφασίσει να διαθέσει πολύ μεγαλύτερα τμήματα του στρατού της, ο οποίος έχει αποδυναμωθεί σοβαρά από τις εκκαθαρίσεις που ακολούθησαν το αποτυχημένο πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου , του 2016, κατά του Ερντογάν, δεν θα μπορέσει να ανταγωνιστεί με τις δυνάμεις των Κούρδων της Συρίας.
Πρέπει τώρα να επιλέξουν ανάμεσα σε αυτό που φαίνεται να είναι μια περιορισμένη, λιγότερο από πειστική τουρκική επιχείρηση, που ονομάζεται Ασπίδα του Ευφράτη και τη μεγάλη κουρδική αντεπίθεση που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και ονομάστηκε Οργή του Ευφράτη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών