Ρατσιστικά τα κριτήρια των ελέγχων;
Το αν όντως οι πρόσφυγες επιρρεπείς στο έγκλημα προσπαθεί να εξηγήσει ο εγκληματολόγος και πρώην υπουργός Δικαιοσύνης της Κάτω Σαξονίας, Christian Pfeifer, μιλώντας στη Deutsche Welle ,με αφορμή και την πρόσφατη επίθεση Ουζμπέκου ενάντια σε ανυποψίαστους πολίτες στη Στοκχόλμη.
«Την περασμένη εβδομάδα μία 23χρονη γυναίκα βιάστηκε στη Βόννη.
Πιθανός δράστης ένας άνδρας από τη Γκάνα που έφτασε στη Γερμανία ζητώντας άσυλο.
Ανάλογες περιπτώσεις κάνουν πολλούς να πιστεύουν ότι για τις περισσότερες εγκληματικές πράξεις στη Γερμανία ευθύνονται οι πρόσφυγες.
Ισχύει όμως αυτό;», αναφέρει η Deutsche Welle.
Όπως επισημαίνει το γερμανικό κανάλι, σχεδόν 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι ζήτησαν άσυλο τα τελευταία δύο χρόνια στη Γερμανία, με την κοινωνία να προσπαθεί να τους ενσωματώσει.
Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Δίωξης του Εγκλήματος ορίζει τους πρόσφυγες ως άτομα που ζητούν ή έχουν λάβει άσυλο, που είναι θύματα εμφυλίων πολέμων, που ανήκουν σε πληθυσμιακές ομάδες υπό διωγμό ή που βρίσκονται παράτυπα σε μία χώρα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της υπηρεσίας πέρσι καταγράφτηκαν 300.000 περιπτώσεις κατά τις οποίες ένας τουλάχιστον πρόσφυγας συνελήφθη ως ύποπτος συμμετοχής σε εγκληματική πράξη.
Ωστόσο είναι δύσκολο να επιβεβαιώσει κανείς κάποια σχέση ανάμεσα στην άνοδο της εγκληματικότητας και τους πρόσφυγες, όπως τονίσει ο κ. Pfeifer.
Η συμπεριφορά των προσφύγων εξαρτάται συχνά από τις πιθανότητες να λάβουν άδεια παραμονής.
Αυτό καθιστά κάποιους από αυτούς ιδιαίτερα επιρρεπείς στο έγκλημα.
«Αυτοί είναι κυρίως οι πρόσφυγες από τη Βόρειο Αφρική, που έχουν ελάχιστες ελπίδες να παραμείνουν στη χώρα.
Είναι οργισμένοι και γι' αυτό συχνά συμπεριφέρονται όπως είδαμε να συμβαίνει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2016 στην Κολωνία» εξηγεί ο εγκληματολόγος.
Σύμφωνα με τον κ. Pfeifer, οι Ιρακινοί και οι Σύροι είναι λιγότερο επιρρεπείς στο έγκλημα, επειδή δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν την πιθανότητα να λάβουν άδεια παραμονής.
«Με αυτό τον τρόπο προκύπτει ένα είδος ‘ταξικής κοινωνίας' μεταξύ των προσφύγων: κάποιοι έχουν ελπίδα παραμονής και κάποιοι όχι».
Ωστόσο ακόμη και εκείνοι που έχουν προοπτική να παραμείνουν μπορεί να προχωρήσουν σε παραβατική συμπεριφορά, εάν εξαναγκαστούν να ζήσουν σε μαζικούς χώρους υποδοχής, συχνά μαζί ανθρώπους που προέρχονται από αντίπαλες ομάδες της χώρας τους, σύμφωνα με τον Γερμανό εγκληματολόγο.
Επιπλέον παίζουν ρόλο στο προφίλ των εγκληματιών και άλλοι παράγοντες.
Το 2010 σχεδόν το 70% του πληθυσμού της Γερμανίας ήταν άνω των 30 ετών.
Η πλειοψηφία όμως των προσφύγων που ήρθαν στη χώρα το 2015 είναι μεταξύ 14 και 30, δηλαδή στην ηλικία που εμφανίζεται κατά κανόνα παραβατική συμπεριφορά.
«Το γεγονός αυτό εξηγεί γιατί ανάμεσα σε 100 Γερμανούς υπάρχουν λιγότεροι εγκληματίες απ' ό,τι ανάμεσα σε 100 πρόσφυγες.
Οι άνθρωποι στη Γερμανία είναι κατά μέσο όρο μεγαλύτεροι σε ηλικία, ενώ οι γυναίκες είναι περισσότερες από τους άνδρες» παρατηρεί.
Στο γεγονός αυτό οφείλεται επίσης ότι έχουμε περισσότερες σεξουαλικές επιθέσεις.
Ρατσιστικά τα κριτήρια των ελέγχων;
Υπάρχει λοιπόν ο κίνδυνος να οδηγήσει η σύνδεση μεταξύ προσφύγων και εγκληματικότητας στο λεγόμενο racial profiling;
Έτσι αποκαλούν οι ειδικοί το συγκεκριμένο είδος αστυνομικού ελέγχου, που γίνεται με κριτήριο τη φυσιογνωμία και την εθνική προέλευση του ατόμου, χωρίς να υπάρχει ένδειξη ή υποψία για συγκεκριμένο αδίκημα. Αυτό υπήρξε ένα θέμα που συζητήθηκε στην αρχή του χρόνου, όταν η αστυνομία της Κολωνίας είχε εντοπίσει εκατοντάδες μετανάστες από την Αφρική που εκδήλωναν παραβατική συμπεριφορά.
Σύμφωνα με τον κ. Pfeifer, racial profiling δεν υφίσταται, γιατί δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση τέτοια πρόθεση.
«Η αστυνομία οφείλει να εντοπίζει τους υπόπτους και να καταγράφει εάν ανήκουν σε κάποια ομάδα, που βρίσκεται σε συνθήκες κρίσης.
Δεν πρόκειται για racial profiling», λέει ο Γερμανός εγκληματολόγος.
Ωστόσο, προκατάληψη για τους ξένους υπάρχει:
«Εάν ο Μαξ δεχτεί επίθεση από τον Χανς, η πιθανότητα να παρουσιαστεί το γεγονός στα αστυνομικά δελτία είναι στο 19%.
Εάν όμως ο Μαξ δεχτεί την επίθεση του Μεχμέτ, τότε αυτό είναι πιθανό κατά 29%», τονίζει…
www.bankingnews.gr
«Την περασμένη εβδομάδα μία 23χρονη γυναίκα βιάστηκε στη Βόννη.
Πιθανός δράστης ένας άνδρας από τη Γκάνα που έφτασε στη Γερμανία ζητώντας άσυλο.
Ανάλογες περιπτώσεις κάνουν πολλούς να πιστεύουν ότι για τις περισσότερες εγκληματικές πράξεις στη Γερμανία ευθύνονται οι πρόσφυγες.
Ισχύει όμως αυτό;», αναφέρει η Deutsche Welle.
Όπως επισημαίνει το γερμανικό κανάλι, σχεδόν 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι ζήτησαν άσυλο τα τελευταία δύο χρόνια στη Γερμανία, με την κοινωνία να προσπαθεί να τους ενσωματώσει.
Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Δίωξης του Εγκλήματος ορίζει τους πρόσφυγες ως άτομα που ζητούν ή έχουν λάβει άσυλο, που είναι θύματα εμφυλίων πολέμων, που ανήκουν σε πληθυσμιακές ομάδες υπό διωγμό ή που βρίσκονται παράτυπα σε μία χώρα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της υπηρεσίας πέρσι καταγράφτηκαν 300.000 περιπτώσεις κατά τις οποίες ένας τουλάχιστον πρόσφυγας συνελήφθη ως ύποπτος συμμετοχής σε εγκληματική πράξη.
Ωστόσο είναι δύσκολο να επιβεβαιώσει κανείς κάποια σχέση ανάμεσα στην άνοδο της εγκληματικότητας και τους πρόσφυγες, όπως τονίσει ο κ. Pfeifer.
Η συμπεριφορά των προσφύγων εξαρτάται συχνά από τις πιθανότητες να λάβουν άδεια παραμονής.
Αυτό καθιστά κάποιους από αυτούς ιδιαίτερα επιρρεπείς στο έγκλημα.
«Αυτοί είναι κυρίως οι πρόσφυγες από τη Βόρειο Αφρική, που έχουν ελάχιστες ελπίδες να παραμείνουν στη χώρα.
Είναι οργισμένοι και γι' αυτό συχνά συμπεριφέρονται όπως είδαμε να συμβαίνει την παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2016 στην Κολωνία» εξηγεί ο εγκληματολόγος.
Σύμφωνα με τον κ. Pfeifer, οι Ιρακινοί και οι Σύροι είναι λιγότερο επιρρεπείς στο έγκλημα, επειδή δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν την πιθανότητα να λάβουν άδεια παραμονής.
«Με αυτό τον τρόπο προκύπτει ένα είδος ‘ταξικής κοινωνίας' μεταξύ των προσφύγων: κάποιοι έχουν ελπίδα παραμονής και κάποιοι όχι».
Ωστόσο ακόμη και εκείνοι που έχουν προοπτική να παραμείνουν μπορεί να προχωρήσουν σε παραβατική συμπεριφορά, εάν εξαναγκαστούν να ζήσουν σε μαζικούς χώρους υποδοχής, συχνά μαζί ανθρώπους που προέρχονται από αντίπαλες ομάδες της χώρας τους, σύμφωνα με τον Γερμανό εγκληματολόγο.
Επιπλέον παίζουν ρόλο στο προφίλ των εγκληματιών και άλλοι παράγοντες.
Το 2010 σχεδόν το 70% του πληθυσμού της Γερμανίας ήταν άνω των 30 ετών.
Η πλειοψηφία όμως των προσφύγων που ήρθαν στη χώρα το 2015 είναι μεταξύ 14 και 30, δηλαδή στην ηλικία που εμφανίζεται κατά κανόνα παραβατική συμπεριφορά.
«Το γεγονός αυτό εξηγεί γιατί ανάμεσα σε 100 Γερμανούς υπάρχουν λιγότεροι εγκληματίες απ' ό,τι ανάμεσα σε 100 πρόσφυγες.
Οι άνθρωποι στη Γερμανία είναι κατά μέσο όρο μεγαλύτεροι σε ηλικία, ενώ οι γυναίκες είναι περισσότερες από τους άνδρες» παρατηρεί.
Στο γεγονός αυτό οφείλεται επίσης ότι έχουμε περισσότερες σεξουαλικές επιθέσεις.
Ρατσιστικά τα κριτήρια των ελέγχων;
Υπάρχει λοιπόν ο κίνδυνος να οδηγήσει η σύνδεση μεταξύ προσφύγων και εγκληματικότητας στο λεγόμενο racial profiling;
Έτσι αποκαλούν οι ειδικοί το συγκεκριμένο είδος αστυνομικού ελέγχου, που γίνεται με κριτήριο τη φυσιογνωμία και την εθνική προέλευση του ατόμου, χωρίς να υπάρχει ένδειξη ή υποψία για συγκεκριμένο αδίκημα. Αυτό υπήρξε ένα θέμα που συζητήθηκε στην αρχή του χρόνου, όταν η αστυνομία της Κολωνίας είχε εντοπίσει εκατοντάδες μετανάστες από την Αφρική που εκδήλωναν παραβατική συμπεριφορά.
Σύμφωνα με τον κ. Pfeifer, racial profiling δεν υφίσταται, γιατί δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση τέτοια πρόθεση.
«Η αστυνομία οφείλει να εντοπίζει τους υπόπτους και να καταγράφει εάν ανήκουν σε κάποια ομάδα, που βρίσκεται σε συνθήκες κρίσης.
Δεν πρόκειται για racial profiling», λέει ο Γερμανός εγκληματολόγος.
Ωστόσο, προκατάληψη για τους ξένους υπάρχει:
«Εάν ο Μαξ δεχτεί επίθεση από τον Χανς, η πιθανότητα να παρουσιαστεί το γεγονός στα αστυνομικά δελτία είναι στο 19%.
Εάν όμως ο Μαξ δεχτεί την επίθεση του Μεχμέτ, τότε αυτό είναι πιθανό κατά 29%», τονίζει…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών