Εάν η Γαλλία οδηγηθεί σε ανταγωνιστικό αποπληθωρισμό, η Le Pen μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος της χώρας την επόμενη φορά
Στις προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, Emmanuel Macron, αλλά και στο ενδεχόμενο η Marine Le Pen να είναι η επόμενη πρόεδρος της Γαλλίας αναφέρεται ο Martin Wolf με άρθρο του στους Financial Times.
Όπως σχολιάζει, ο ίδιος ο Emmanuel Macron είχε προειδοποιήσει σε ομιλία του ενώπιον Γερμανών ότι «το ευρώ είναι ατελές και δεν μπορεί να αντέξει χωρίς μεγάλες μεταρρυθμίσεις».
Κι ως πρόεδρος πρέπει να πείσει τη Γερμανία να αποδεχθεί τις αλλαγές που θεωρεί αναγκαίες.
Ωστόσο η άποψη του αυτή εγείρει τρία ερωτήματα:
Έχει δίκιο που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου;
Έχει εντοπίσει ποιες είναι οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις;
Θα μπορέσει να τις υλοποιήσει;
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι «ναι», στο δεύτερο «ναι, αλλά μέχρις ενός σημείου» και στο τρίτο «μάλλον όχι».
Ο Jean Pisani-Ferry, σύμβουλος του κ. Macron, δικαιολόγησε το κλίμα συναγερμού σε άρθρο που έγραψε πέρυσι.
«Η επιβίωση του ευρώ βασίζεται περισσότερο στο φόβο των δυσμενών επιπτώσεων μιας διάλυσης παρά στις προσδοκίες ότι θα προσφέρει σταθερότητα και ευημερία» σημείωσε.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, ο φόβος είναι πανίσχυρος: είναι ο λόγος που η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα στην ευρωζώνη.
Αλλά το να στηρίζονται όλα σε αυτόν καταστρέφει την πίστη στην ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Επιπλέον, οι εθνικές εκλογές μετατρέπονται σε συγκρούσεις ανάμεσα στους υπερασπιστές και στους πολέμιους του αντιδημοφιλούς status quo.
Αργά ή γρήγορα, ένας από τους τελευταίους θα εκλεγεί σε κάποια μεγάλη χώρα.
«Η ευρωζώνη είναι πολύ πιο σταθερή σήμερα από ότι πριν λίγα χρόνια.
Αλλά οι ρωγμές παραμένουν.
Αυτό οδηγεί στις λύσεις που προτείνει ο Macron.
Έχει προτείνει βαθύτερη δημοσιονομική ενοποίηση, με έναν προϋπολογισμό της ευρωζώνης, υπουργό Οικονομικών και κοινοβουλευτική εποπτεία, μαζί με μια ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης».
Τα ελαττώματα της ευρωζώνης
Σύμφωνα εξάλλου με το ίδιο δημοσίευμα, η ευρωζώνη έχει τρία ελαττώματα: ανεπαρκής διαμοιρασμός ρίσκου, αδυναμία εφαρμογής των κατάλληλων μακροοικονομικών πολιτικών και ασύμμετρη εσωτερική προσαρμογή.
Όταν προκύπτουν ζημίες, είναι αναγκαίο να κατανέμονται ανάμεσα στους πιστωτές και τους δανειστές.
Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μέσω μηχανισμών της αγοράς, κυρίως μέσω χρηματοπιστωτικών θεσμών και χρηματοδότηση κεφαλαίων.
Αυτός είναι ο λόγος που έχουν μεγάλη σημασία οι σχεδιασμένες τραπεζικές και κεφαλαιακές αγορές.
Εξίσου σημαντική είναι η βελτίωση των μηχανισμών για την απομείωση απλήρωτων χρεών.
Ο καλύτερος τρόπος για να απορροφηθούν προσωρινά αρνητικά σοκ σε συγκεκριμένες χώρες είναι μέσω της εθνικής δημοσιονομικής πολιτικής, με την στήριξη, αν είναι αναγκαίο, έκτακτης χρηματοδότησης.
Οι αποκλίσεις στην ανταγωνιστικότητα
Σύμφωνα με τους Financial Times, οι λύσεις που προτείνει η Γερμανία για τις αποκλίσεις στην ανταγωνιστικότητα είναι να ακολουθήσουν όλοι το δικό τους μοντέλο.
Έχει επιτύχει: το 2016, όλα τα μέλη της ευρωζώνης, εξαιρουμένης της Γαλλίας, είχαν πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Το ισοζύγιο της ευρωζώνης γύρισε από έλλειμμα 1,2% του ΑΕΠ το 2008 σε πλεόνασμα 3,4% το 2016.
Αν η Γαλλία οδηγηθεί σε ένα μακροπρόθεσμο ανταγωνιστικό αποπληθωρισμό, η Marine Le Pen μπορεί να γίνει πρόεδρος την επόμενη φορά.
Ο κ. Macron πρέπει να ρωτήσει την Angela Merkel αν η είναι πρόθυμη να το διακινδυνεύσει αυτό.
«Οι μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία είναι αναγκαίες.
Το ίδιο είναι και η εξέλιξη θεσμών διαμοιρασμού ρίσκου.
Αλλά η ευρωζώνη χρειάζεται και ένα μεγάλο άλμα στους μισθούς στη Γερμανία.
Θα συμβεί;
Πολύ φοβάμαι πως όχι» καταλήγει το άρθρο του Martin Wolf στους Financial Times.
Όπως σχολιάζει, ο ίδιος ο Emmanuel Macron είχε προειδοποιήσει σε ομιλία του ενώπιον Γερμανών ότι «το ευρώ είναι ατελές και δεν μπορεί να αντέξει χωρίς μεγάλες μεταρρυθμίσεις».
Κι ως πρόεδρος πρέπει να πείσει τη Γερμανία να αποδεχθεί τις αλλαγές που θεωρεί αναγκαίες.
Ωστόσο η άποψη του αυτή εγείρει τρία ερωτήματα:
Έχει δίκιο που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου;
Έχει εντοπίσει ποιες είναι οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις;
Θα μπορέσει να τις υλοποιήσει;
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι «ναι», στο δεύτερο «ναι, αλλά μέχρις ενός σημείου» και στο τρίτο «μάλλον όχι».
Ο Jean Pisani-Ferry, σύμβουλος του κ. Macron, δικαιολόγησε το κλίμα συναγερμού σε άρθρο που έγραψε πέρυσι.
«Η επιβίωση του ευρώ βασίζεται περισσότερο στο φόβο των δυσμενών επιπτώσεων μιας διάλυσης παρά στις προσδοκίες ότι θα προσφέρει σταθερότητα και ευημερία» σημείωσε.
Σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, ο φόβος είναι πανίσχυρος: είναι ο λόγος που η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα στην ευρωζώνη.
Αλλά το να στηρίζονται όλα σε αυτόν καταστρέφει την πίστη στην ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Επιπλέον, οι εθνικές εκλογές μετατρέπονται σε συγκρούσεις ανάμεσα στους υπερασπιστές και στους πολέμιους του αντιδημοφιλούς status quo.
Αργά ή γρήγορα, ένας από τους τελευταίους θα εκλεγεί σε κάποια μεγάλη χώρα.
«Η ευρωζώνη είναι πολύ πιο σταθερή σήμερα από ότι πριν λίγα χρόνια.
Αλλά οι ρωγμές παραμένουν.
Αυτό οδηγεί στις λύσεις που προτείνει ο Macron.
Έχει προτείνει βαθύτερη δημοσιονομική ενοποίηση, με έναν προϋπολογισμό της ευρωζώνης, υπουργό Οικονομικών και κοινοβουλευτική εποπτεία, μαζί με μια ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης».
Τα ελαττώματα της ευρωζώνης
Σύμφωνα εξάλλου με το ίδιο δημοσίευμα, η ευρωζώνη έχει τρία ελαττώματα: ανεπαρκής διαμοιρασμός ρίσκου, αδυναμία εφαρμογής των κατάλληλων μακροοικονομικών πολιτικών και ασύμμετρη εσωτερική προσαρμογή.
Όταν προκύπτουν ζημίες, είναι αναγκαίο να κατανέμονται ανάμεσα στους πιστωτές και τους δανειστές.
Ο καλύτερος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μέσω μηχανισμών της αγοράς, κυρίως μέσω χρηματοπιστωτικών θεσμών και χρηματοδότηση κεφαλαίων.
Αυτός είναι ο λόγος που έχουν μεγάλη σημασία οι σχεδιασμένες τραπεζικές και κεφαλαιακές αγορές.
Εξίσου σημαντική είναι η βελτίωση των μηχανισμών για την απομείωση απλήρωτων χρεών.
Ο καλύτερος τρόπος για να απορροφηθούν προσωρινά αρνητικά σοκ σε συγκεκριμένες χώρες είναι μέσω της εθνικής δημοσιονομικής πολιτικής, με την στήριξη, αν είναι αναγκαίο, έκτακτης χρηματοδότησης.
Οι αποκλίσεις στην ανταγωνιστικότητα
Σύμφωνα με τους Financial Times, οι λύσεις που προτείνει η Γερμανία για τις αποκλίσεις στην ανταγωνιστικότητα είναι να ακολουθήσουν όλοι το δικό τους μοντέλο.
Έχει επιτύχει: το 2016, όλα τα μέλη της ευρωζώνης, εξαιρουμένης της Γαλλίας, είχαν πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Το ισοζύγιο της ευρωζώνης γύρισε από έλλειμμα 1,2% του ΑΕΠ το 2008 σε πλεόνασμα 3,4% το 2016.
Αν η Γαλλία οδηγηθεί σε ένα μακροπρόθεσμο ανταγωνιστικό αποπληθωρισμό, η Marine Le Pen μπορεί να γίνει πρόεδρος την επόμενη φορά.
Ο κ. Macron πρέπει να ρωτήσει την Angela Merkel αν η είναι πρόθυμη να το διακινδυνεύσει αυτό.
«Οι μεταρρυθμίσεις στη Γαλλία είναι αναγκαίες.
Το ίδιο είναι και η εξέλιξη θεσμών διαμοιρασμού ρίσκου.
Αλλά η ευρωζώνη χρειάζεται και ένα μεγάλο άλμα στους μισθούς στη Γερμανία.
Θα συμβεί;
Πολύ φοβάμαι πως όχι» καταλήγει το άρθρο του Martin Wolf στους Financial Times.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών