Η βασική καινοτομία της νέας συμφωνίας είναι η πρόταση που διατύπωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Bruno Le Maire, ο οποίος συνδέει την ελάφρυνση του χρέους με τους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ελλάδα
Το Eurogroup ενέκρινε την Πέμπτη 15 Ιουνίου καινούργια δόση για την Ελλάδα και συμφώνησε για το είδος των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους που θα μπορούσε να εγκριθεί μετά το πέρας των τωρινών προγραμμάτων, εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο και η Georgia Bachti του Open Europe, υποστηρίζει ότι παρά την αισιόδοξη ρητορική, αυτή η «νέα» ελληνική συμφωνία είναι απλώς μία από τα ίδια.
Χθες, το Eurogroup κατέληξε σε συμφωνία σχετικά με το μέλλον του ελληνικού προγράμματος διάσωσης, η οποία χαιρετίστηκε ως μια αλλαγή σελίδας στην ατέλειωτη ιστορία της ελληνικής κρίσης.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έγραψε:
«Σήμερα η Ελλάδα γυρίζει σελίδα. . Έχουμε μια συμφωνία που αντανακλά τις θυσίες του ελληνικού λαού».
Σε σύγκριση με τις προηγούμενες αποφάσεις του Eurogroup, η αλλαγή στη ρητορική είναι αξιοσημείωτη: η συμφωνία θεωρείται ότι φέρνουν τέλος στις πολιτικές του παρελθόντος εστιασμένες στα μέτρα λιτότητας, ανοίγοντας το δρόμο για την ανάπτυξη και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στη χώρα.
Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η «νέα» συμφωνία απλώς επεκτείνει τα μέτρα που έχουν ήδη συμφωνηθεί από το Μάιο του 2016 και κάνει ελάχιστα για να αντιμετωπίσει το βασικό θέμα, της μη βιωσιμότητας του χρέους στην Ελλάδα.
Ακολουθώντας το σκεπτικό της τη συμφωνίας του Μαΐου 2016, τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους περιλαμβάνουν, ομαλότερα χρονοδιαγράμματα αποπληρωμής, την επιστροφή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει σήμερα η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες, καθώς και ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα επιτόκια.
Επιπλέον, η συμφωνία αποκλείει τη δυνατότητα των περικοπών στο ονομαστικό ποσό του δημοσίου χρέους στην Ελλάδα και δημοσιονομικές μεταβιβάσεις από άλλα κράτη-μέλη.
Η κίνηση αυτή έχει πείσει το ΔΝΤ, το οποίο είχε μέχρι στιγμής αρνηθεί να ενταχθεί στο σχέδιο διάσωσης, για να εγκρίνει τα προγράμματα επί της αρχής - αν και θα προχωρήσει μόνο με την καταβολή μετρητών, μετά την οριστικοποίηση των μέτρων.
Η απροθυμία του ΔΝΤ να δεσμευτεί για τα ελληνικό πρόγραμμα προέρχεται από την επιμονή του ότι τα μέτρα λιτότητας θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις ελληνική οικονομία. Πράγματι, η Ευρωζώνη απαιτεί από την Ελλάδα να ακολουθήσει μία εξωπραγματικά αυστηρή δημοσιονομική πορεία, επιτυγχάνοντας ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022.
Αυτό το φιλόδοξο στόχο, που είναι πολύ πάνω ακόμη και από το πρωτογενές πλεόνασμα της Γερμανίας που είναι 0,6%, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την έγκριση περισσότερων μέτρων λιτότητας, τα οποία επιβαρύνουν κι άλλο την ελληνική οικονομία.
Η βασική καινοτομία της νέας συμφωνίας είναι η πρόταση που διατύπωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Bruno Le Maire, ο οποίος συνδέει την ελάφρυνση του χρέους με τους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ελλάδα, όπου περιόδοι χαμηλής ανάπτυξης θα επιτρέψει στη χώρα να επωφεληθεί από ευνοϊκότερους όρους για την αποπληρωμή του δανείου.
Ο μηχανισμός αυτός, αν εφαρμοστεί μετά το τέλος των σημερινών προγραμμάτων, επέτρεψε στο ΔΝΤ και στην ευρωζώνη να βάλουν στην άκρη τις σημαντικά αποκλίνουσες προβλέψεις τους για την ελληνική ανάπτυξη, η οποία είχε καθυστερήσει την έγκριση της νέας δόσης.
Παρά την αισιόδοξη ρητορική, οι πολιτικές του ΔΝΤ και της ΕΚΤ αποδεικνύουν πως η νέα συμφωνία δεν σηματοδοτεί καμία αλλαγή στην στρατηγική της Ευρωζώνης.
Το ΔΝΤ συμφώνησε για τη συμφωνία επί της αρχής, ενώ αρνείται να συνεισφέρει οικονομικά στην τρέχουσα διάσωση.
Ομοίως, η ΕΚΤ δεν άλλαξε την πολιτική της αποκλείοντας τα ελληνικά ομόλογα από τη νομισματική πολιτική της, λέγοντας ότι «θα πρέπει να δούμε περισσότερη σαφήνεια σχετικά με το χρέος, για να συμπεριλάβει την Ελλάδα στο PSPP (Δημόσιο Πρόγραμμα Αγοράς).»
Εφ 'όσον το χρέος παραμένει μη βιώσιμο σε υψηλά επίπεδα, η εμπιστοσύνη στις προοπτικές της οικονομίας της χώρας θα παραμείνει χαμηλά, οι ιδιωτικές επενδύσεις δεν θα υλοποιηθούν, και η Ελλάδα είναι απίθανο να σταθεί στα πόδια της, οποιαδήποτε στιγμή σύντομα.
Χθες, το Eurogroup κατέληξε σε συμφωνία σχετικά με το μέλλον του ελληνικού προγράμματος διάσωσης, η οποία χαιρετίστηκε ως μια αλλαγή σελίδας στην ατέλειωτη ιστορία της ελληνικής κρίσης.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έγραψε:
«Σήμερα η Ελλάδα γυρίζει σελίδα. . Έχουμε μια συμφωνία που αντανακλά τις θυσίες του ελληνικού λαού».
Σε σύγκριση με τις προηγούμενες αποφάσεις του Eurogroup, η αλλαγή στη ρητορική είναι αξιοσημείωτη: η συμφωνία θεωρείται ότι φέρνουν τέλος στις πολιτικές του παρελθόντος εστιασμένες στα μέτρα λιτότητας, ανοίγοντας το δρόμο για την ανάπτυξη και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στη χώρα.
Στην πραγματικότητα, όμως, αυτή η «νέα» συμφωνία απλώς επεκτείνει τα μέτρα που έχουν ήδη συμφωνηθεί από το Μάιο του 2016 και κάνει ελάχιστα για να αντιμετωπίσει το βασικό θέμα, της μη βιωσιμότητας του χρέους στην Ελλάδα.
Ακολουθώντας το σκεπτικό της τη συμφωνίας του Μαΐου 2016, τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους περιλαμβάνουν, ομαλότερα χρονοδιαγράμματα αποπληρωμής, την επιστροφή των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχει σήμερα η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες, καθώς και ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα επιτόκια.
Επιπλέον, η συμφωνία αποκλείει τη δυνατότητα των περικοπών στο ονομαστικό ποσό του δημοσίου χρέους στην Ελλάδα και δημοσιονομικές μεταβιβάσεις από άλλα κράτη-μέλη.
Η κίνηση αυτή έχει πείσει το ΔΝΤ, το οποίο είχε μέχρι στιγμής αρνηθεί να ενταχθεί στο σχέδιο διάσωσης, για να εγκρίνει τα προγράμματα επί της αρχής - αν και θα προχωρήσει μόνο με την καταβολή μετρητών, μετά την οριστικοποίηση των μέτρων.
Η απροθυμία του ΔΝΤ να δεσμευτεί για τα ελληνικό πρόγραμμα προέρχεται από την επιμονή του ότι τα μέτρα λιτότητας θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις ελληνική οικονομία. Πράγματι, η Ευρωζώνη απαιτεί από την Ελλάδα να ακολουθήσει μία εξωπραγματικά αυστηρή δημοσιονομική πορεία, επιτυγχάνοντας ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι το 2022.
Αυτό το φιλόδοξο στόχο, που είναι πολύ πάνω ακόμη και από το πρωτογενές πλεόνασμα της Γερμανίας που είναι 0,6%, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την έγκριση περισσότερων μέτρων λιτότητας, τα οποία επιβαρύνουν κι άλλο την ελληνική οικονομία.
Η βασική καινοτομία της νέας συμφωνίας είναι η πρόταση που διατύπωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Bruno Le Maire, ο οποίος συνδέει την ελάφρυνση του χρέους με τους ρυθμούς ανάπτυξης στην Ελλάδα, όπου περιόδοι χαμηλής ανάπτυξης θα επιτρέψει στη χώρα να επωφεληθεί από ευνοϊκότερους όρους για την αποπληρωμή του δανείου.
Ο μηχανισμός αυτός, αν εφαρμοστεί μετά το τέλος των σημερινών προγραμμάτων, επέτρεψε στο ΔΝΤ και στην ευρωζώνη να βάλουν στην άκρη τις σημαντικά αποκλίνουσες προβλέψεις τους για την ελληνική ανάπτυξη, η οποία είχε καθυστερήσει την έγκριση της νέας δόσης.
Παρά την αισιόδοξη ρητορική, οι πολιτικές του ΔΝΤ και της ΕΚΤ αποδεικνύουν πως η νέα συμφωνία δεν σηματοδοτεί καμία αλλαγή στην στρατηγική της Ευρωζώνης.
Το ΔΝΤ συμφώνησε για τη συμφωνία επί της αρχής, ενώ αρνείται να συνεισφέρει οικονομικά στην τρέχουσα διάσωση.
Ομοίως, η ΕΚΤ δεν άλλαξε την πολιτική της αποκλείοντας τα ελληνικά ομόλογα από τη νομισματική πολιτική της, λέγοντας ότι «θα πρέπει να δούμε περισσότερη σαφήνεια σχετικά με το χρέος, για να συμπεριλάβει την Ελλάδα στο PSPP (Δημόσιο Πρόγραμμα Αγοράς).»
Εφ 'όσον το χρέος παραμένει μη βιώσιμο σε υψηλά επίπεδα, η εμπιστοσύνη στις προοπτικές της οικονομίας της χώρας θα παραμείνει χαμηλά, οι ιδιωτικές επενδύσεις δεν θα υλοποιηθούν, και η Ελλάδα είναι απίθανο να σταθεί στα πόδια της, οποιαδήποτε στιγμή σύντομα.
Σχόλια αναγνωστών