Ο έγκριτος καθηγητής “δείχνει” την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως υπαίτια για την υπόσχεση ότι το ίδιο νόμισμα συνεπάγεται και τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης αλλά και το ίδιο βιοτικό επίπεδο ανάμεσα στις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης...
Σε χρονικό ορίζοντα εντός των επόμενων δυο ετών τοποθετεί τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους ο γνωστός Γάλλος οικονομολόγος Charles Wyplosz, καθηγητής Διεθνών Οικονομικών στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Γενεύης και Διευθυντής του CEPR.
Στην καταξιωμένη πορεία του υπήρξε, μεταξύ πολλών άλλων, σύμβουλος διεθνών οικονομικών οργανισμών και ινστιτούτων, αλλά και σύμβουλος στην Κομισιόν, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την EBRD.
“Το μοντέλο ρύθμισης του ελληνικού χρέους θα περιλαμβάνει μεγαλύτερη περίοδο χάριτος, ή αναβολή των πληρωμών τόκων, ή μια οριστική μείωση της αξίας του χρέους, πιθανότατα και έναν συνδυασμό αυτών.
Θα μπορούσε να γίνει σύντομα (μετά τις γερμανικές εκλογές) ή σε δύο χρόνια”, αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο bankingnews.gr.
Ο έγκριτος καθηγητής “δείχνει” την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως υπαίτια για την υπόσχεση ότι το ίδιο νόμισμα συνεπάγεται και τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης αλλά και το ίδιο βιοτικό επίπεδο ανάμεσα στις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης.
Επισημαίνει δε πως “η αντίληψη παραμένει ότι η Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την κρίση που βιώνει”, τονίζοντας ότι στην Ευρώπη “θεωρούν ότι οι Έλληνες πολιτικοί προέρχονται από μια μάλλον στενή ελίτ που δεν επιθυμεί να αφήσει την εξουσία”.
Κριτική ασκεί και στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, υπογραμμίζοντας πως “οι υποσχέσεις δεν ήταν ρεαλιστικές και τώρα ακολουθεί απλώς ότι της ζητούν οι θεσμοί, χωρίς την επιθυμία για σοβαρές μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη”.
Στο ερώτημα, τέλος, για το τι θα έκανε ο ίδιος εάν ήταν επικεφαλής της ΕΚΤ απαντά: “Θα ήθελα πάρα πολύ να ενταχθεί η Ελλάδα στο QE, αλλά θα έπρεπε να είμαι βέβαιος ότι η κυβέρνηση (και τώρα και στο μέλλον) να παραμείνει δημοσιονομικά πειθαρχημένη”.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Charles Wyplosz στο bankingnews.gr:
- Πιστεύετε ότι το δράμα του ελληνικού χρέους θα έχει τελικά θετική κατάληξη για την Ελλάδα; Πώς περιμένετε ότι θα τελειώσει αυτή η ιστορία;
Στο τέλος, η Ελλάδα θα βγει από το πρόγραμμα στήριξης και θα διαχειριστεί μόνη της τις υποθέσεις της.
Παρόλα αυτά, φοβάμαι ότι κάτι τέτοιο θα χρειαστεί πολλά χρόνια ακόμα, επειδή υπάρχουν χρέη που πρέπει να αποπληρωθούν (προς την ΕΚΤ και το ΔΝΤ) και τα οποία η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά χωρίς να δανειστεί ξανά και μπορεί μόνο να δανειστεί από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Το δράμα θα τελειώσει όταν η ελληνική κυβέρνηση θα μπορεί να δανειστεί άμεσα με λογικό κόστος από τις αγορές.
Για να συμβεί αυτό, το βάρος του χρέους θα πρέπει να μειωθεί.
Η αρχή της μείωσης του χρέους φαίνεται να έγινε αποδεκτή πριν από δύο εβδομάδες, αλλά δεν είναι σαφές ποια μορφή θα λάβει η μείωση αυτή και πότε θα συμβεί.
Θα μπορούσε (σ.σ. το μοντέλο ρύθμισης του χρέους) να περιλαμβάνει μεγαλύτερη περίοδο χάριτος, ή αναβολή των πληρωμών τόκων, ή μια οριστική μείωση της αξίας του χρέους, πιθανότατα και έναν συνδυασμό αυτών.
Θα μπορούσε να γίνει σύντομα (μετά τις γερμανικές εκλογές) ή σε δύο χρόνια.
Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες δεν συμφωνούν μεταξύ τους αλλά και ούτε με το ΔΝΤ για αυτά τα ζητήματα, τα οποία έχουν μετατραπεί σε εσωτερικά πολιτικά ζητήματα.
Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει η ελληνική κυβέρνηση γι’ αυτό.
- Πώς αξιολογείτε το πρόγραμμα QE της ΕΚΤ; Και τι θα κάνατε εσείς εάν ήσασταν ο Mario Draghi σχετικά με την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης;
Το QE είναι μια αναγκαιότητα και φαίνεται να έχει αποτελέσματα, καθώς η Ευρωζώνη καταγράφει και πάλι ανάπτυξη.
Αλλά τα αποτελέσματά του είναι περιορισμένα και η ανάκαμψη παραμένει περιορισμένη.
Φυσικά, η ανάκαμψη θα ήταν ισχυρότερη εάν οι κυβερνήσεις υιοθετήσουν επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές, ανακουφίζοντας έτσι την ΕΚΤ από το να είναι ο μοναδικός μαχητής υπέρ της ανάπτυξης, αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει πρόθεση προς αυτή την κατεύθυνση.
Αν ήμουν επικεφαλής της ΕΚΤ, θα ήθελα πάρα πολύ να ενταχθεί η Ελλάδα στο QE, αλλά θα έπρεπε να είμαι βέβαιος ότι η κυβέρνηση (και τώρα και στο μέλλον) να παραμείνει δημοσιονομικά πειθαρχημένη.
Πράγματι, κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα μια νέα κρίση χρέους τα επόμενα χρόνια.
Αυτή θα πρέπει να είναι και η άποψη των Ελλήνων πολιτών που έχουν δει πόσο καταστροφικές είναι αυτές οι κρίσεις.
- Θα ανακάμψει ποτέ η ελληνική οικονομία; Πόσο γρήγορα νομίζετε ότι η Ελλάδα θα σταθεί στα πόδια της;
Φυσικά, η Ελλάδα θα ανακάμψει, στην πραγματικότητα πολύ σύντομα, εκτός αν γίνουν λάθη στις εφαρμοστέες πολιτικές.
Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο περιθώριο να αναπληρωθεί το κενό μετά από χρόνια ακραίας δυστυχίας.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν θα δούμε νέες δυναμικές επιχειρήσεις να εμφανιστούν μόλις επιστρέψει η ανάπτυξη.
Για να συμβεί αυτό, πρέπει το παλιό επιχειρηματικό κατεστημένο να αποδεχτεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό και οι τράπεζες να είναι έτοιμες να αναλάβουν ρίσκα και να υποστηρίξουν νέα εγχειρήματα.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα θα σταθεί σταθερά στα πόδια της.
- Θα μπορούσατε να μεταφέρετε την εικόνα που επικρατεί στην Ευρώπη σχετικά με το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα;
Δυστυχώς, και διαφωνώ με αυτή την άποψη, η αντίληψη παραμένει ότι η Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την κρίση που βιώνει.
Θεωρούν ότι οι πολιτικοί προέρχονται από μια μάλλον στενή ελίτ που δεν επιθυμεί να αφήσει την εξουσία.
Η σημερινή κυβέρνηση θεωρείται ότι εγκατέλειψε τις υποσχέσεις που έδωσε, διότι αυτές οι υποσχέσεις δεν ήταν ρεαλιστικές και τώρα ακολουθεί απλώς ότι της ζητούν οι θεσμοί, χωρίς την επιθυμία για σοβαρές μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη.
Τα κυριότερα μέσα ενημέρωσης υποδεικνύουν ότι η Νέα Δημοκρατία θα επιστρέψει στην εξουσία στις επόμενες εκλογές, αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν η κατάσταση θα είναι ξανά η ίδια ή αν έχει πάρει ένα μάθημα.
- Είναι ακόμα δυνατό για την ευρωζώνη να διατηρεί κοινό νόμισμα μεταξύ χωρών με διαφορετική ανάπτυξη;
Απολύτως.
Το ίδιο νόμισμα δεν συνεπάγεται τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης, ούτε το ίδιο βιοτικό επίπεδο.
Όσοι υποσχέθηκαν λανθασμένα τη "σύγκλιση", και σε αυτούς περιλαμβάνεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απλώς παρακάμπτουν το ευρώ.
Οι Έλληνες πολιτικοί φαίνονταν να πιστεύουν αυτήν την ιστορία καθώς αύξησαν τους μισθούς στον δημόσιο τομέα και συνέχισαν να δανείζονται υπερβολικά και ξέρουμε πού οδήγησε αυτό.
Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι εδώ και πολλά χρόνια η Κομισιόν δεν προειδοποίησε τις ελληνικές αρχές ότι αυτή η ιστορία θα τελειώσει άσχημα.
Ας ελπίσουμε ότι αυτό το μάθημα το έχουν πάρει.
Η οικονομική ανάπτυξη και τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα δεν προέρχονται αυτόματα από το κοινό νόμισμα.
Ακολουθούν τις παραγωγικές επενδύσεις από καινοτόμες επιχειρήσεις ή, τουλάχιστον, τις επιχειρήσεις που υιοθετούν την καλύτερη δυνατή πρακτική όσον αφορά την παραγωγή, το μάρκετινγκ, τη διαχείριση των ανθρώπινων πόρων και, φυσικά, τη χρηματοδότηση.
Εάν συνεχιστούν οι παλιοί τρόποι επιχειρηματικής δραστηριότητας, η Ελλάδα μπορεί να παραμείνει στην Ευρωζώνη για πάντα, υπό την προϋπόθεση ότι οι κυβερνήσεις της θα είναι δημοσιονομικά πειθαρχημένες.
Αλλά, σε αυτή την περίπτωση, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να φτάσει τις πλουσιότερες χώρες μέλη.
Αθηνά Δημητρακοπούλου
www.bankingnews.gr
---------------------------------- ----------------------
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
- Would you say that the Greek debt drama will reach a positive conclusion for Greece? How do you expect this story to end?
Eventually, Greece will exit the support program and manage its own affairs. I am afraid, though, that this will take many more years because there are debts to be repaid (to the ECB and to the IMF) that Greece cannot afford without borrowing again and that it can only borrow from the other European countries. The drama will end when the Greek government can borrow directly at a reasonable cost from the financial markets. for that to happen, the debt burden will have to be reduced. The principle of a debt reduction seems to have been accepted two weeks ago, but it is not clear what form this reduction will take nor when it will happen. It could take the form of a longer grace period, or a postponement of payments on the interest, or an outright reduction in the value of the debt, quite possibly a combination of these. It could be soon (after the German elections) or in a couple of years. The other European countries do not agree among themselves, and with the IMF, on these questions, which have become domestic political issues. There is little that the Greek government can do about that.
- How do you assess ECB's QE program? And what would you do if you were Mario Draghi regarding Greece joining QE?
QE is a necessity and it seems to be working as the Eurozone is now growing again. But its effects are limited and the recovery remains modest. Of course, the recovery would be stronger if the governments were adopting expansionary fiscal policies, thus relieving the ECB from being the sole growth-fighter, but there does not seem to be any willingness to do so. If I were in charge at the ECB, I would very much want to bring Greece into QE, but I would need to be reassured that the government (now and in the future) would remain fiscally disciplined. Indeed, no one wants Greece to face a new debt crisis in the coming years. This should also be the view of the Greek citizens who have seen how destructive such crises can be.
- Will the Greek economy ever recover? And How soon do you think Greece will stand on its own feet?
Of course, Greece will recover, in fact pretty soon, unless policy mistakes are made. There is a very large room for catching up after years of extreme misery. The big question is whether we will see new dynamic firms emerge once growth is back. For that to happen, we need the old corporate establishment to accept free competition and the banks to be ready to take risks and support new sprouts. Then, and only then, Greece will durably stand on its feet.
- Could you describe the picture that prevails in Europe about the political landscape in Greece?
Sadly, and I disagree with that view, the perception remains that Greece is largely responsible for its crisis. The politicians are seen to all come from a rather narrow elite unwilling to give up its lock on power. The current government is seen as having given up on its promises, because these promises were unrealistic, and now simply follows what it is asked to do by the Institutions, with no appetite for serious growth-enhancing reforms. The main media suggest that Nea Democratia will come back to power after the next elections but no one is sure whether it will be the same all over again or whether a lesson has been learned.
- Is it still possible for eurozone to hold a common currency in countries with different growth?
Absolutely. Sharing the same currency does not imply having the same growth rate, nor the same standard of living. Those who mistakenly promised "convergence", and that includes the European Commission, were simply overselling the euro. Greek politicians seemed to believe that story as they raised wages in the public sector and went on borrowing excessively, and we know where this led to. It is fair to observe that, for many years, the Commission failed to warn the Greek authorities that this was going to end badly. Hopefully, that lesson too will have been learned. Economic growth and higher standards of living do not come automatically with the common currency. They follow from productive investments by innovative firms or, at least, by firms that adopt the best possible practice in terms of production, marketing, human resource management and, of course, financing.
If the old ways of doing business continue, Greece can remain in the Eurozone for ever, provided that its governments are fiscally disciplined. But, in that case, Greece will not catch up with the richer member countries.
www.bankingnews.gr
Στην καταξιωμένη πορεία του υπήρξε, μεταξύ πολλών άλλων, σύμβουλος διεθνών οικονομικών οργανισμών και ινστιτούτων, αλλά και σύμβουλος στην Κομισιόν, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την EBRD.
“Το μοντέλο ρύθμισης του ελληνικού χρέους θα περιλαμβάνει μεγαλύτερη περίοδο χάριτος, ή αναβολή των πληρωμών τόκων, ή μια οριστική μείωση της αξίας του χρέους, πιθανότατα και έναν συνδυασμό αυτών.
Θα μπορούσε να γίνει σύντομα (μετά τις γερμανικές εκλογές) ή σε δύο χρόνια”, αναφέρει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο bankingnews.gr.
Ο έγκριτος καθηγητής “δείχνει” την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως υπαίτια για την υπόσχεση ότι το ίδιο νόμισμα συνεπάγεται και τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης αλλά και το ίδιο βιοτικό επίπεδο ανάμεσα στις χώρες-μέλη της Ευρωζώνης.
Επισημαίνει δε πως “η αντίληψη παραμένει ότι η Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την κρίση που βιώνει”, τονίζοντας ότι στην Ευρώπη “θεωρούν ότι οι Έλληνες πολιτικοί προέρχονται από μια μάλλον στενή ελίτ που δεν επιθυμεί να αφήσει την εξουσία”.
Κριτική ασκεί και στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, υπογραμμίζοντας πως “οι υποσχέσεις δεν ήταν ρεαλιστικές και τώρα ακολουθεί απλώς ότι της ζητούν οι θεσμοί, χωρίς την επιθυμία για σοβαρές μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη”.
Στο ερώτημα, τέλος, για το τι θα έκανε ο ίδιος εάν ήταν επικεφαλής της ΕΚΤ απαντά: “Θα ήθελα πάρα πολύ να ενταχθεί η Ελλάδα στο QE, αλλά θα έπρεπε να είμαι βέβαιος ότι η κυβέρνηση (και τώρα και στο μέλλον) να παραμείνει δημοσιονομικά πειθαρχημένη”.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Charles Wyplosz στο bankingnews.gr:
- Πιστεύετε ότι το δράμα του ελληνικού χρέους θα έχει τελικά θετική κατάληξη για την Ελλάδα; Πώς περιμένετε ότι θα τελειώσει αυτή η ιστορία;
Στο τέλος, η Ελλάδα θα βγει από το πρόγραμμα στήριξης και θα διαχειριστεί μόνη της τις υποθέσεις της.
Παρόλα αυτά, φοβάμαι ότι κάτι τέτοιο θα χρειαστεί πολλά χρόνια ακόμα, επειδή υπάρχουν χρέη που πρέπει να αποπληρωθούν (προς την ΕΚΤ και το ΔΝΤ) και τα οποία η Ελλάδα δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά χωρίς να δανειστεί ξανά και μπορεί μόνο να δανειστεί από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Το δράμα θα τελειώσει όταν η ελληνική κυβέρνηση θα μπορεί να δανειστεί άμεσα με λογικό κόστος από τις αγορές.
Για να συμβεί αυτό, το βάρος του χρέους θα πρέπει να μειωθεί.
Η αρχή της μείωσης του χρέους φαίνεται να έγινε αποδεκτή πριν από δύο εβδομάδες, αλλά δεν είναι σαφές ποια μορφή θα λάβει η μείωση αυτή και πότε θα συμβεί.
Θα μπορούσε (σ.σ. το μοντέλο ρύθμισης του χρέους) να περιλαμβάνει μεγαλύτερη περίοδο χάριτος, ή αναβολή των πληρωμών τόκων, ή μια οριστική μείωση της αξίας του χρέους, πιθανότατα και έναν συνδυασμό αυτών.
Θα μπορούσε να γίνει σύντομα (μετά τις γερμανικές εκλογές) ή σε δύο χρόνια.
Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες δεν συμφωνούν μεταξύ τους αλλά και ούτε με το ΔΝΤ για αυτά τα ζητήματα, τα οποία έχουν μετατραπεί σε εσωτερικά πολιτικά ζητήματα.
Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να κάνει η ελληνική κυβέρνηση γι’ αυτό.
- Πώς αξιολογείτε το πρόγραμμα QE της ΕΚΤ; Και τι θα κάνατε εσείς εάν ήσασταν ο Mario Draghi σχετικά με την ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης;
Το QE είναι μια αναγκαιότητα και φαίνεται να έχει αποτελέσματα, καθώς η Ευρωζώνη καταγράφει και πάλι ανάπτυξη.
Αλλά τα αποτελέσματά του είναι περιορισμένα και η ανάκαμψη παραμένει περιορισμένη.
Φυσικά, η ανάκαμψη θα ήταν ισχυρότερη εάν οι κυβερνήσεις υιοθετήσουν επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές, ανακουφίζοντας έτσι την ΕΚΤ από το να είναι ο μοναδικός μαχητής υπέρ της ανάπτυξης, αλλά δεν φαίνεται να υπάρχει πρόθεση προς αυτή την κατεύθυνση.
Αν ήμουν επικεφαλής της ΕΚΤ, θα ήθελα πάρα πολύ να ενταχθεί η Ελλάδα στο QE, αλλά θα έπρεπε να είμαι βέβαιος ότι η κυβέρνηση (και τώρα και στο μέλλον) να παραμείνει δημοσιονομικά πειθαρχημένη.
Πράγματι, κανείς δεν θέλει να αντιμετωπίσει η Ελλάδα μια νέα κρίση χρέους τα επόμενα χρόνια.
Αυτή θα πρέπει να είναι και η άποψη των Ελλήνων πολιτών που έχουν δει πόσο καταστροφικές είναι αυτές οι κρίσεις.
- Θα ανακάμψει ποτέ η ελληνική οικονομία; Πόσο γρήγορα νομίζετε ότι η Ελλάδα θα σταθεί στα πόδια της;
Φυσικά, η Ελλάδα θα ανακάμψει, στην πραγματικότητα πολύ σύντομα, εκτός αν γίνουν λάθη στις εφαρμοστέες πολιτικές.
Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο περιθώριο να αναπληρωθεί το κενό μετά από χρόνια ακραίας δυστυχίας.
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν θα δούμε νέες δυναμικές επιχειρήσεις να εμφανιστούν μόλις επιστρέψει η ανάπτυξη.
Για να συμβεί αυτό, πρέπει το παλιό επιχειρηματικό κατεστημένο να αποδεχτεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό και οι τράπεζες να είναι έτοιμες να αναλάβουν ρίσκα και να υποστηρίξουν νέα εγχειρήματα.
Μόνο με αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα θα σταθεί σταθερά στα πόδια της.
- Θα μπορούσατε να μεταφέρετε την εικόνα που επικρατεί στην Ευρώπη σχετικά με το πολιτικό τοπίο στην Ελλάδα;
Δυστυχώς, και διαφωνώ με αυτή την άποψη, η αντίληψη παραμένει ότι η Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για την κρίση που βιώνει.
Θεωρούν ότι οι πολιτικοί προέρχονται από μια μάλλον στενή ελίτ που δεν επιθυμεί να αφήσει την εξουσία.
Η σημερινή κυβέρνηση θεωρείται ότι εγκατέλειψε τις υποσχέσεις που έδωσε, διότι αυτές οι υποσχέσεις δεν ήταν ρεαλιστικές και τώρα ακολουθεί απλώς ότι της ζητούν οι θεσμοί, χωρίς την επιθυμία για σοβαρές μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη.
Τα κυριότερα μέσα ενημέρωσης υποδεικνύουν ότι η Νέα Δημοκρατία θα επιστρέψει στην εξουσία στις επόμενες εκλογές, αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν η κατάσταση θα είναι ξανά η ίδια ή αν έχει πάρει ένα μάθημα.
- Είναι ακόμα δυνατό για την ευρωζώνη να διατηρεί κοινό νόμισμα μεταξύ χωρών με διαφορετική ανάπτυξη;
Απολύτως.
Το ίδιο νόμισμα δεν συνεπάγεται τον ίδιο ρυθμό ανάπτυξης, ούτε το ίδιο βιοτικό επίπεδο.
Όσοι υποσχέθηκαν λανθασμένα τη "σύγκλιση", και σε αυτούς περιλαμβάνεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απλώς παρακάμπτουν το ευρώ.
Οι Έλληνες πολιτικοί φαίνονταν να πιστεύουν αυτήν την ιστορία καθώς αύξησαν τους μισθούς στον δημόσιο τομέα και συνέχισαν να δανείζονται υπερβολικά και ξέρουμε πού οδήγησε αυτό.
Πρέπει να παρατηρήσουμε ότι εδώ και πολλά χρόνια η Κομισιόν δεν προειδοποίησε τις ελληνικές αρχές ότι αυτή η ιστορία θα τελειώσει άσχημα.
Ας ελπίσουμε ότι αυτό το μάθημα το έχουν πάρει.
Η οικονομική ανάπτυξη και τα υψηλότερα βιοτικά επίπεδα δεν προέρχονται αυτόματα από το κοινό νόμισμα.
Ακολουθούν τις παραγωγικές επενδύσεις από καινοτόμες επιχειρήσεις ή, τουλάχιστον, τις επιχειρήσεις που υιοθετούν την καλύτερη δυνατή πρακτική όσον αφορά την παραγωγή, το μάρκετινγκ, τη διαχείριση των ανθρώπινων πόρων και, φυσικά, τη χρηματοδότηση.
Εάν συνεχιστούν οι παλιοί τρόποι επιχειρηματικής δραστηριότητας, η Ελλάδα μπορεί να παραμείνει στην Ευρωζώνη για πάντα, υπό την προϋπόθεση ότι οι κυβερνήσεις της θα είναι δημοσιονομικά πειθαρχημένες.
Αλλά, σε αυτή την περίπτωση, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να φτάσει τις πλουσιότερες χώρες μέλη.
Αθηνά Δημητρακοπούλου
www.bankingnews.gr
---------------------------------- ----------------------
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
- Would you say that the Greek debt drama will reach a positive conclusion for Greece? How do you expect this story to end?
Eventually, Greece will exit the support program and manage its own affairs. I am afraid, though, that this will take many more years because there are debts to be repaid (to the ECB and to the IMF) that Greece cannot afford without borrowing again and that it can only borrow from the other European countries. The drama will end when the Greek government can borrow directly at a reasonable cost from the financial markets. for that to happen, the debt burden will have to be reduced. The principle of a debt reduction seems to have been accepted two weeks ago, but it is not clear what form this reduction will take nor when it will happen. It could take the form of a longer grace period, or a postponement of payments on the interest, or an outright reduction in the value of the debt, quite possibly a combination of these. It could be soon (after the German elections) or in a couple of years. The other European countries do not agree among themselves, and with the IMF, on these questions, which have become domestic political issues. There is little that the Greek government can do about that.
- How do you assess ECB's QE program? And what would you do if you were Mario Draghi regarding Greece joining QE?
QE is a necessity and it seems to be working as the Eurozone is now growing again. But its effects are limited and the recovery remains modest. Of course, the recovery would be stronger if the governments were adopting expansionary fiscal policies, thus relieving the ECB from being the sole growth-fighter, but there does not seem to be any willingness to do so. If I were in charge at the ECB, I would very much want to bring Greece into QE, but I would need to be reassured that the government (now and in the future) would remain fiscally disciplined. Indeed, no one wants Greece to face a new debt crisis in the coming years. This should also be the view of the Greek citizens who have seen how destructive such crises can be.
- Will the Greek economy ever recover? And How soon do you think Greece will stand on its own feet?
Of course, Greece will recover, in fact pretty soon, unless policy mistakes are made. There is a very large room for catching up after years of extreme misery. The big question is whether we will see new dynamic firms emerge once growth is back. For that to happen, we need the old corporate establishment to accept free competition and the banks to be ready to take risks and support new sprouts. Then, and only then, Greece will durably stand on its feet.
- Could you describe the picture that prevails in Europe about the political landscape in Greece?
Sadly, and I disagree with that view, the perception remains that Greece is largely responsible for its crisis. The politicians are seen to all come from a rather narrow elite unwilling to give up its lock on power. The current government is seen as having given up on its promises, because these promises were unrealistic, and now simply follows what it is asked to do by the Institutions, with no appetite for serious growth-enhancing reforms. The main media suggest that Nea Democratia will come back to power after the next elections but no one is sure whether it will be the same all over again or whether a lesson has been learned.
- Is it still possible for eurozone to hold a common currency in countries with different growth?
Absolutely. Sharing the same currency does not imply having the same growth rate, nor the same standard of living. Those who mistakenly promised "convergence", and that includes the European Commission, were simply overselling the euro. Greek politicians seemed to believe that story as they raised wages in the public sector and went on borrowing excessively, and we know where this led to. It is fair to observe that, for many years, the Commission failed to warn the Greek authorities that this was going to end badly. Hopefully, that lesson too will have been learned. Economic growth and higher standards of living do not come automatically with the common currency. They follow from productive investments by innovative firms or, at least, by firms that adopt the best possible practice in terms of production, marketing, human resource management and, of course, financing.
If the old ways of doing business continue, Greece can remain in the Eurozone for ever, provided that its governments are fiscally disciplined. But, in that case, Greece will not catch up with the richer member countries.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών