Το ποσοστό που θα καταγράψουν τα υπόλοιπα κόμματα θα καθορίσει τον συνασπισμό που θα αποτελέσει την επόμενη γερμανική κυβέρνηση.
Στην ανάλυση των τελευταίων δημοσκοπήσεων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας για το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών (21 Σεπτεμβρίου 2017) προχώρησαν οι Financial Times και όπως φαίνεται από την πρόθεση ψήφου η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Angela Merkel και το αδερφό τους κόμμα στη Βαυαρία, η Χριστιανική Κοινωνική Ένωση, παραμένουν άνετα στην πρώτη θέση.
Ωστόσο, σύμφωνα με το σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης της Γερμανίας, αυτό είναι απίθανο να μεταφραστεί σε μια πλειοψηφία στις έδρες στο νέο κοινοβούλιο.
Το ποσοστό που θα καταγράψουν τα υπόλοιπα κόμματα θα καθορίσει τον συνασπισμό που θα αποτελέσει την επόμενη γερμανική κυβέρνηση.
Το σύστημα ψηφοφορίας
Κάθε πολίτης διαθέτει δύο ψήφους -με την πρώτη (Erststimme) επιλέγει με σταυρό προτίμησης υποψήφιο από την εκλογική του περιφέρεια ενώ με την δεύτερη (Zweitstimme) ψηφίζει το κόμμα επιλογής.
Από το 2002 το γερμανικό Κοινοβούλιο μετρά τουλάχιστον 598 βουλευτές.
Οι μισές από τις έδρες αυτές κατανέμονται στους βουλευτές που κερδίζουν την απλή πλειοψηφία των ψήφων στις 299 εκλογικές περιφέρειες.
Γι΄ αυτό και γίνεται λόγος για τη λεγόμενη «άμεση εντολή/έδρα» (Direktmandat).
Για την κατανομή των υπόλοιπων 299 εδρών αποφασίζουν επίσης οι ψηφοφόροι, ωστόσο όχι μέσω της άμεσης επιλογής συγκεκριμένων υποψηφίων, αλλά ψηφίζοντας ένα συγκεκριμένο κόμμα.
Τα κόμματα έχουν τοποθετήσει τους υποψηφίους τους στις λεγόμενες λίστες των κρατιδίων. Κάθε μία από τις 16 κομματικές ενώσεις (όσες και ο αριθμός των ομόσπονδων κρατιδίων) δημιουργεί θέσεις για τους υποψήφιους βουλευτές.
Οι λίστες των κρατιδίων εισάγονται, ανάλογα με το μέγεθος του εκάστοτε κρατιδίου, σε μια ομοσπονδιακή λίστα, της οποίας ηγείται ο επικεφαλής υποψήφιος κάθε κόμματος.
Ο καγκελάριος εκλέγεται εντέλει από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους των πολιτών και όχι από τους ίδιους τους πολίτες.
Από τις δύο ψήφους που έχει κάθε ψηφοφόρος (μπορεί να κάνει χρήση και μόνο της μίας, να ψηφίσει, για παράδειγμα κόμμα αλλά όχι υποψήφιο της περιφέρειάς του) η δεύτερη είναι η σπουδαιότερη. Μέσω αυτής κρίνεται η σύνθεση της ομοσπονδιακής Βουλής.
Για παράδειγμα, αν ένα κόμμα συγκεντρώσει το 35% των δεύτερων ψήφων, τότε καταλαμβάνει και το 35% των βουλευτικών εδρών του επόμενου Κοινοβουλίου.
Με τη δεύτερη ψήφο τους οι ψηφοφόροι κρίνουν εν τέλει τον συσχετισμό δυνάμεων στην Bundestag. Όταν είναι σαφές πόσες έδρες έχει κερδίσει κάθε κόμμα μέσω της δεύτερης ψήφου, αυτές κατανέμονται στους υποψηφίους από τις λίστες των κρατιδίων.
Εξαιρετικά σύνθετη γίνεται η κατάσταση όταν κάποιο κόμμα κερδίζει σε ένα κρατίδιο περισσότερες απευθείας έδρες συγκριτικά με το ποσοστό που συγκεντρώνει από τις δεύτερες ψήφους (γενικό εκλογικό ποσοστό).
Σε τέτοια περίπτωση -η οποία δεν είναι σπάνιο φαινόμενο- το Κοινοβούλιο διευρύνεται.
Ο συνολικός αριθμός των βουλευτών αυξάνεται, διότι οι έδρες που κερδήθηκαν μέσω της απευθείας εκλογής (πρώτη ψήφος) διατηρούνται. Προκειμένου να εξισορροπηθούν αυτές οι λεγόμενες «πλεονασματικές έδρες», χορηγούνται στα υπόλοιπα κόμματα κάποιες πρόσθετες έδρες.
Μία ακόμη ιδιαιτερότητα του γερμανικού εκλογικού συστήματος είναι το κατώτατο όριο του 5% για την είσοδο των κομμάτων στη Βουλή.
Η επιλογή του συγκεκριμένου ορίου έχει σχέση με τη γερμανική ιστορία.
Στόχος της συγκεκριμένης διάταξης είναι να αποτραπεί ένας κατακερματισμός του πολιτικού τοπίου αντίστοιχος με εκείνον που υπήρξε τη δεκαετία του 1920 και καθιστούσε εξαιρετικά δύσκολο τον σχηματισμό σταθερών κυβερνήσεων πλειοψηφίας.
Τα πολιτικά κόμματα
Οι κεντροδεξιοί Χριστιανοδημοκράτες, μια συμμαχία του CDU της Angela Merkel και το βαυαρικό της Χριστιανικής Κοινωνικής Ένωσης (CSU), αντιμετωπίζουν μια σοβαρή πρόκληση από τα δεξιά τους, για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της.
Οι Κεντροαριστεροί Σοσιαλδημοκράτες (SPD) είδαν αύξηση των ποσοστών τους, μετά την εκλογή του του πρώην προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Martin Schulz στηνηγεσία του κόμματος, ωστόσο από τότε έχουν μείνει πίσω στις δημοσκοπήσεις.
Η Αριστερά (Linke) της οποίας η προέλευση είναι από τους τους κομμουνιστές της Ανατολικής Γερμανίας, οι οποιοι χωρίστηκαν από το SPD.
Η επικεφαλής του κόμματος Sahra Wagenknecht είναι μια πολωτική προσωπικότητα, αλλά υπάρχει ένα σενάριο όπου η ίδια και ο αντιπρόεδρος Dietmar Bartsh θα μπορούσαν να βρεθούν στην επόμενη κυβέρνηση.
Οι Πράσινοι η στήριξη των οποίων σε οποιοδήποτε κυβερνητικό συνασπισμό θα είναι ιδιαίτερα πολύτιμη.
Οι Φιλελεύθεροι (FDP) ήταν ο μικρότερος συνεργάτης στην κυβέρνηση συνασπισμού στη δεύτερη θητεία της Merkel, αλλά απέτυχαν να φθάσουν στο όριο του 5% στις εκλογές του 2013.
Αναμένεται να επιστρέψουν τώρα στην στην Bundestag - και, ενδεχομένως, την κυβέρνηση με επικεφαλής τον 38χρόνο Christian Lindner.
Το λαϊκιστικό κόμμα Εναλλακτική Λύση για τη Γερμανία (AfD) πιθανόν να κερδίσει έδρες σε ομοσπονδιακό επίπεδο για πρώτη φορά.
Ωστόσο ταλανίζεται από εσωτερικές διαμάχες, το κόμμα έχει επιλέξει την η Alice Weidel στην ηγεσία του μαζί με τον Alexander Gauland, ο οποίος εκπροσωπεί την «εθνικό-συντηρητική» πτέρυγα του κόμματος, η οποία κέρδισε μια μάχη εξουσίας εναντίον του αρχηγού του κόμματος Frauke Petry νωρίτερα το 2017.
Πέντε είναι τα πιθανά αποτελέσματα των επερχόμενων εκλογών όπως αναφέρουν οι Financial Times.
Πιθανοί κυβερνητικοί συνασπισμοί
1)Μεγάλος Συνασπισμός: Οι συμμαχίες του κεντροδεξιού CDU/CSU και του κεντροαριστερού SPD, όπως και η σημερινή κυβέρνηση, έχουν γίνει κυρίαρχο στοιχείο στη γερμανική πολιτική, καθώς ο κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος έχει δυσκολέψει τη διακυβέρνηση των μεγάλων κομμάτων σε συνεργασία με ένα μόνο από τα μικρότερα κόμματα.
2)Μια αριστερή κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Martin Schulz από το SPD και υποστηριζόμενη από την Αριστερά και τους Πράσινους φαίνεται σαν το μοναδικό σενάριο που θα μπορούσε να τερματίσει την ηγεμονία της Merkel.
3)Ένας συνασπισμός CDU/CSU θα προτιμούσε μια συνεργασία με κάποιο μικρότερο κόμμα.
Το FDP θα ήταν πιθανώς ο προτιμώμενος σύμμαχός.
Αυτό και θα ήταν μια επανάληψη της δεύτερης θητείας της κ. Merkel από το 2009 έως το 2013.
4)Ένας συνασπισμός μεταξύ του CDU/ SU και του Κόμματος των Πρασίνων.
5)Τρισδιάστατος CDU/CSU,FDP και των Πρασίνων.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, σύμφωνα με το σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης της Γερμανίας, αυτό είναι απίθανο να μεταφραστεί σε μια πλειοψηφία στις έδρες στο νέο κοινοβούλιο.
Το ποσοστό που θα καταγράψουν τα υπόλοιπα κόμματα θα καθορίσει τον συνασπισμό που θα αποτελέσει την επόμενη γερμανική κυβέρνηση.
Το σύστημα ψηφοφορίας
Κάθε πολίτης διαθέτει δύο ψήφους -με την πρώτη (Erststimme) επιλέγει με σταυρό προτίμησης υποψήφιο από την εκλογική του περιφέρεια ενώ με την δεύτερη (Zweitstimme) ψηφίζει το κόμμα επιλογής.
Από το 2002 το γερμανικό Κοινοβούλιο μετρά τουλάχιστον 598 βουλευτές.
Οι μισές από τις έδρες αυτές κατανέμονται στους βουλευτές που κερδίζουν την απλή πλειοψηφία των ψήφων στις 299 εκλογικές περιφέρειες.
Γι΄ αυτό και γίνεται λόγος για τη λεγόμενη «άμεση εντολή/έδρα» (Direktmandat).
Για την κατανομή των υπόλοιπων 299 εδρών αποφασίζουν επίσης οι ψηφοφόροι, ωστόσο όχι μέσω της άμεσης επιλογής συγκεκριμένων υποψηφίων, αλλά ψηφίζοντας ένα συγκεκριμένο κόμμα.
Τα κόμματα έχουν τοποθετήσει τους υποψηφίους τους στις λεγόμενες λίστες των κρατιδίων. Κάθε μία από τις 16 κομματικές ενώσεις (όσες και ο αριθμός των ομόσπονδων κρατιδίων) δημιουργεί θέσεις για τους υποψήφιους βουλευτές.
Οι λίστες των κρατιδίων εισάγονται, ανάλογα με το μέγεθος του εκάστοτε κρατιδίου, σε μια ομοσπονδιακή λίστα, της οποίας ηγείται ο επικεφαλής υποψήφιος κάθε κόμματος.
Ο καγκελάριος εκλέγεται εντέλει από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους των πολιτών και όχι από τους ίδιους τους πολίτες.
Από τις δύο ψήφους που έχει κάθε ψηφοφόρος (μπορεί να κάνει χρήση και μόνο της μίας, να ψηφίσει, για παράδειγμα κόμμα αλλά όχι υποψήφιο της περιφέρειάς του) η δεύτερη είναι η σπουδαιότερη. Μέσω αυτής κρίνεται η σύνθεση της ομοσπονδιακής Βουλής.
Για παράδειγμα, αν ένα κόμμα συγκεντρώσει το 35% των δεύτερων ψήφων, τότε καταλαμβάνει και το 35% των βουλευτικών εδρών του επόμενου Κοινοβουλίου.
Με τη δεύτερη ψήφο τους οι ψηφοφόροι κρίνουν εν τέλει τον συσχετισμό δυνάμεων στην Bundestag. Όταν είναι σαφές πόσες έδρες έχει κερδίσει κάθε κόμμα μέσω της δεύτερης ψήφου, αυτές κατανέμονται στους υποψηφίους από τις λίστες των κρατιδίων.
Εξαιρετικά σύνθετη γίνεται η κατάσταση όταν κάποιο κόμμα κερδίζει σε ένα κρατίδιο περισσότερες απευθείας έδρες συγκριτικά με το ποσοστό που συγκεντρώνει από τις δεύτερες ψήφους (γενικό εκλογικό ποσοστό).
Σε τέτοια περίπτωση -η οποία δεν είναι σπάνιο φαινόμενο- το Κοινοβούλιο διευρύνεται.
Ο συνολικός αριθμός των βουλευτών αυξάνεται, διότι οι έδρες που κερδήθηκαν μέσω της απευθείας εκλογής (πρώτη ψήφος) διατηρούνται. Προκειμένου να εξισορροπηθούν αυτές οι λεγόμενες «πλεονασματικές έδρες», χορηγούνται στα υπόλοιπα κόμματα κάποιες πρόσθετες έδρες.
Μία ακόμη ιδιαιτερότητα του γερμανικού εκλογικού συστήματος είναι το κατώτατο όριο του 5% για την είσοδο των κομμάτων στη Βουλή.
Η επιλογή του συγκεκριμένου ορίου έχει σχέση με τη γερμανική ιστορία.
Στόχος της συγκεκριμένης διάταξης είναι να αποτραπεί ένας κατακερματισμός του πολιτικού τοπίου αντίστοιχος με εκείνον που υπήρξε τη δεκαετία του 1920 και καθιστούσε εξαιρετικά δύσκολο τον σχηματισμό σταθερών κυβερνήσεων πλειοψηφίας.
Τα πολιτικά κόμματα
Οι κεντροδεξιοί Χριστιανοδημοκράτες, μια συμμαχία του CDU της Angela Merkel και το βαυαρικό της Χριστιανικής Κοινωνικής Ένωσης (CSU), αντιμετωπίζουν μια σοβαρή πρόκληση από τα δεξιά τους, για πρώτη φορά στη μεταπολεμική ιστορία της.
Οι Κεντροαριστεροί Σοσιαλδημοκράτες (SPD) είδαν αύξηση των ποσοστών τους, μετά την εκλογή του του πρώην προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Martin Schulz στηνηγεσία του κόμματος, ωστόσο από τότε έχουν μείνει πίσω στις δημοσκοπήσεις.
Η Αριστερά (Linke) της οποίας η προέλευση είναι από τους τους κομμουνιστές της Ανατολικής Γερμανίας, οι οποιοι χωρίστηκαν από το SPD.
Η επικεφαλής του κόμματος Sahra Wagenknecht είναι μια πολωτική προσωπικότητα, αλλά υπάρχει ένα σενάριο όπου η ίδια και ο αντιπρόεδρος Dietmar Bartsh θα μπορούσαν να βρεθούν στην επόμενη κυβέρνηση.
Οι Πράσινοι η στήριξη των οποίων σε οποιοδήποτε κυβερνητικό συνασπισμό θα είναι ιδιαίτερα πολύτιμη.
Οι Φιλελεύθεροι (FDP) ήταν ο μικρότερος συνεργάτης στην κυβέρνηση συνασπισμού στη δεύτερη θητεία της Merkel, αλλά απέτυχαν να φθάσουν στο όριο του 5% στις εκλογές του 2013.
Αναμένεται να επιστρέψουν τώρα στην στην Bundestag - και, ενδεχομένως, την κυβέρνηση με επικεφαλής τον 38χρόνο Christian Lindner.
Το λαϊκιστικό κόμμα Εναλλακτική Λύση για τη Γερμανία (AfD) πιθανόν να κερδίσει έδρες σε ομοσπονδιακό επίπεδο για πρώτη φορά.
Ωστόσο ταλανίζεται από εσωτερικές διαμάχες, το κόμμα έχει επιλέξει την η Alice Weidel στην ηγεσία του μαζί με τον Alexander Gauland, ο οποίος εκπροσωπεί την «εθνικό-συντηρητική» πτέρυγα του κόμματος, η οποία κέρδισε μια μάχη εξουσίας εναντίον του αρχηγού του κόμματος Frauke Petry νωρίτερα το 2017.
Πέντε είναι τα πιθανά αποτελέσματα των επερχόμενων εκλογών όπως αναφέρουν οι Financial Times.
Πιθανοί κυβερνητικοί συνασπισμοί
1)Μεγάλος Συνασπισμός: Οι συμμαχίες του κεντροδεξιού CDU/CSU και του κεντροαριστερού SPD, όπως και η σημερινή κυβέρνηση, έχουν γίνει κυρίαρχο στοιχείο στη γερμανική πολιτική, καθώς ο κατακερματισμός του πολιτικού συστήματος έχει δυσκολέψει τη διακυβέρνηση των μεγάλων κομμάτων σε συνεργασία με ένα μόνο από τα μικρότερα κόμματα.
2)Μια αριστερή κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Martin Schulz από το SPD και υποστηριζόμενη από την Αριστερά και τους Πράσινους φαίνεται σαν το μοναδικό σενάριο που θα μπορούσε να τερματίσει την ηγεμονία της Merkel.
3)Ένας συνασπισμός CDU/CSU θα προτιμούσε μια συνεργασία με κάποιο μικρότερο κόμμα.
Το FDP θα ήταν πιθανώς ο προτιμώμενος σύμμαχός.
Αυτό και θα ήταν μια επανάληψη της δεύτερης θητείας της κ. Merkel από το 2009 έως το 2013.
4)Ένας συνασπισμός μεταξύ του CDU/ SU και του Κόμματος των Πρασίνων.
5)Τρισδιάστατος CDU/CSU,FDP και των Πρασίνων.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών