Ο πολέμιος κατά της διαφθοράς στη Ρωσία αγωνίζεται να παρουσιάσει ένα ευρύ πολιτικό πρόγραμμα
Λίγους μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές τον Μάρτιο του 2018 στη Ρωσία, οι Financial Times, με μία εκτενή ανάλυσή τους «ρίχνουν φως» στον Alexei Navalny, ο οποίος αυτή τη στιγμή φαντάζει ως ο κύριος αντίπαλος του Putin, αναλύουν το οικονομικό του πρόγραμμα, τις πολιτικές του θέσεις, στην προσπάθειά τους να αποκωδικοποιήσουν το μέλλον της Ρωσίας...
Όταν ο Alexei Navalny πήρε μέρος τον προηγούμενο μήνα (Ιούλιος 2017) στο πρώτο ντιμπέιτ της προεκλογικής του εκστρατείας για τις ρωσικές προεδρικές εκλογές, προσπάθησε σκληρά να εμφανιστεί ως αντάξιος προεδρικός υποψήφιος.
Ωστόσο, την επιλογή του κ. Navalny να αντιπαρατεθεί με τον εθνικιστή Igor Girkin δεν την είδαν με καλό μάτι οι υποστηρικτές του.
Ο Igor Girkin, είναι πρώην αξιωματικός στο στρατό, ο οποίος έχει κατηγορηθεί για αγριότητες και συμμετοχή στην αυτονομιστική εξέγερση στην ανατολική Ουκρανία ενώ είναι ύποπτος για συμμετοχή στην κατάρριψη της αεροσκάφους MH17 της Malaysia Airlines
Σε λιγότερο από δύο λεπτά από την πρώτη του δήλωση, ο κ. Navalny είπε στον Girkin ότι «αν γίνει πρόεδρος της Ρωσίας μετά τις εκλογές τον Μάρτιο του 2018, θα «επιτρέψει σε όλους να μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα στις εκλογές, ακόμη και εσάς, συμπεριλαμβανομένων των εθνικιστών».
Ωστόσο η ετοιμότητα του κ. Navalny να αντιπαρατεθεί με την άκρα δεξιά και μάλιστα να ασχοληθεί με έναν άνδρα τον οποίο η ρωσική αντιπολίτευση, τον θεωρεί εγκληματία πολέμου, έχει αρχίσει να θέτει ερωτήματα σχετικά με το τι πράγματι υποστηρίζει ο blogger κατά της διαφθοράς.
«Τον υποστηρίζω ως αντίπαλο του καθεστώτος Putin, αλλά δεν μπορώ να τον υποστηρίξω ως υποψήφιο για τη ρωσική προεδρία» λέει ο Igor Yakovenko, πρώην κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος και βουλευτής της Δούμας ο οποίος συνεργάστηκε με τον κ. Navalny κατά τη διάρκεια μαζικών διαδηλώσεων κατά του Putin στην Μόσχα το 2011 και το 2012.
Αυτό είναι το αίνιγμα του κ. Navalny.
Έχει καταφέρει να χτίσει ένα εκπληκτικά μεγάλο λαϊκό κίνημα το οποίο επικεντρώνεται κατά της διαφθοράς στην Ρωσία του Putin, συμπεριλαμβανομένων 130.000 εθελοντών, δεκάδες χιλιάδες ακτιβιστές και άνω των 1,7 εκατ. συνδρομητών στα online διαδικτυακά του κανάλια.
O κ. Navalny παρέχει μια απλή υπόσχεση - να διανείμει δίκαια σε όλους τον πλούτο της Ρωσίας, που τώρα μονοπωλούνται από μια διεφθαρμένη ολιγαρχία.
Οο κ. Navalny αναδύεται ως δυνητικά πραγματικός αμφισβητίας του Putin στις επερχόμενες ρωσικές εκλογές - ακόμα και αν οι πιθανότητές του παραμένουν αδύναμες.
Και ενώ πολλοί στη Δύση αναρωτιούνται εάν η ισχυρή του υποστήριξη είναι σημάδι μιας διαφορετικής πολιτικής που αναδύεται στη Ρωσία, πολλοί από τους φιλελεύθερους που θα μπορούσαν να θεωρηθούν φυσικοί σύμμαχοί του, φοβούνται ότι λόγω του χαρακτήρα του είναι πολύ πιθανό να εξελιχθεί σε ένα άλλο Putin.
Οικονομολόγοι, πολιτικοί και πολιτικοί αναλυτές που επικρίνουν το Κρεμλίνο, επικρίνουν τον Navalny για έλλειψη οικονομικών γνώσεων.
Κάποιοι μάλιστα λένε ότι ένας ηγέτης ο οποίος έχει λατρευτική θέση ανάμεσα στους οπαδούς του είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα.
«Δεν βλέπω ούτε ένα πρόβλημα της χώρας μας ότι θα μπορούσε να επιλύσει», λέει ο κ. Yakovenko.
«Νομίζω ότι δεν θα είναι καλύτερος από τον Putin».
Ο Lev Shlosberg, περιφερειακό μέλος του κοινοβουλίου από το Yabloko, το παλαιότερο φιλελεύθερο κόμμα της χώρας, υποστηρίζει ότι η Ρωσία έχει πληρώσει ακριβά για την επιλογή των δυο τελευταίων ηγετών της.
«Τι ψήφισαν; Μια προσωπικότητα, ένα σύμβολο της αλλαγής", λέει ο κ. Shlosberg για τον πρώην πρόεδρο της Ρωσίας μετά τη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, Β. Yeltsin.
«Και όταν πήγε στην οικονομική μεταρρύθμιση, αποδείχθηκε ότι δεν ήξερε τι κάνει», προσθέτει, επικαλούμενος την ιστορία του κ. Yeltsin σχετικά με τον καλπάζοντα πληθωρισμό, τις ιδιωτικοποιήσεις που δημιούργησαν τους ολιγάρχες.
Ο Putin, ο οποίος επέβλεψε την μεταφορά του πλούτου σε μια διαφορετική ομάδα ολιγαρχών, οδήγησε τη χώρα σε μια αντιπαράθεση με τη Δύση, η οποία έληξε με την επιβολή κυρώσεων, ανέλαβε επίσης την εξουσία χωρίς να έχει ένα σωστό πρόγραμμα.
«Μπορούμε να συζητήσουμε τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν, αλλά ο Putin δεν εξήγησε τις πολιτικές του σε οποιαδήποτε εκλογική του εκστρατεία», λέει ο κ. Shlosberg.
Με τη βοήθεια ενός βίντεο που κατηγορεί τον πρωθυπουργό Dmitry Medvedev για διαφθορά, το οποίο έχει προβληθεί περισσότερο από 24 εκατ. φορές από τη δημοσίευσή του τον Μάρτιο του 2017, ο κ. Navalny θεωρείται ως ο μόνος πολιτικός που έχει πιθανότητες να αμφισβητήσει τον κ. Putin.
Στο πολιτκό πρόγραμμα του Navalny περιέχονται φράσεις όπως «νοσοκομεία και δρόμοι αντί για παλάτια για αξιωματούχους» ή «αξιοπρεπή ζωή για όλους και όχι πλούτο για το 0,1%».
Ο κ. Navalny εκτιμά ότι η εξάλειψη της διαφθοράς θα απελευθερώσει τεράστια κεφάλαια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παροχή αξιοπρεπούς εκπαίδευσης, υγειονομικής περίθαλψης και κατασκευής έργων υποδομής.
Παράλληλα υποσχέθηκε να θέσει τις βάσεις, καθιστώντας τα δικαστήρια ανεξάρτητα, αποκαθιστώντας την ελευθερία του Τύπου και επιτρέποντας ανταγωνιστικές και δίκαιες εκλογές.
Οι πιο συγκεκριμένες προτάσεις του είναι επίσης οι πιο αμφιλεγόμενες.
Ένας εφάπαξ φόρος για τους ολιγάρχες, θέσπιση του κατώτατου μισθού στα 415 δολάρια μηνιαίως και επιδοτούμενα δάνεια για να επιτρέψουν σε περισσότερους ανθρώπους να αγοράσουν δικά τους σπίτια.
«Υπάρχουν συνθήματα, υπάρχουν δηλώσεις αλλά αυτό δεν είναι πολιτικό πρόγραμμα», λέει ο κ. Shlosberg.
Το ίδιο ισχύει και όταν πρόκειται για το φόρο στους ολιγλαρχες.
Ο κ. Navalny λέει ότι η εισφορά θα μπορούσε να διαμορφωθεί βάσει του φόρου που εισήγαγε η κυβέρνηση Blair στις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις κοινής ωφελείας του Ηνωμένου Βασιλείου στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Ωστόσο, ο κ. Navalny στοχεύει τους ιδιοκτήτες όχι τις εταιρείες - ιδίως τους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα δανείων για αγορά μετοχών, ένα σύστημα πλειστηριασμού του 1996 που βοήθησε μια μικρή ομάδα επιχειρηματιών να αποκτήσει τον έλεγχο των τεράστιων κρατικών ενεργειακών περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας.
Όλοι οι οικονομικοί σύμβουλοί του Navalny αντιτίθενται στην φόρο κατά των ολιγαρχών, λέγοντας ότι η επιβολή του θα μπορούσε να υπονομεύσει περαιτέρω την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο κράτος, θα ήταν αδύνατο να οργανωθεί δίκαια και δεν θα συγκέντρωνε σημαντικά κεφάλαια.
Για τον κ. Navalny, αυτό που μετράει είναι ο πολιτικός στόχος.
«Οι άδικες ιδιωτικοποιήσεις στη δεκαετία του '90 συνεχίζουν να στοιχίζουν στην οικονομία μας και την κοινωνία μας», λέει. Αυτή η κληρονομιά έχει υπονομεύσει το σεβασμό του κράτους για ιδιωτική ιδιοκτησία και τροφοδότησε τη δημόσια δυσαρέσκεια για την ανισότητα.
Αλλά αγωνίζεται με τους αριθμούς.
«Ο φορολογικός συντελεστής πρέπει να είναι σημαντικός, ώστε οι άνθρωποι να αισθάνονται ότι είναι μια δίκαιη λύση», λέει. Αναφερόμενος στις λεπτομέρειες, λέει ότι θα μπορούσε να είναι «κάπου μεταξύ 40% και 80%" και η εισφορά θα αυξήσει «τουλάχιστον αρκετές δεκάδες εκατομμύρια δολάρια».
Ο Navalny και οι επιτελείς του γνωρίζουν καλά τις ελλείψεις της πολιτικής τους πλατφόρμας του μέχρι στιγμής.
«Ήταν μια πολύ αυθόρμητη απόφαση που ελήφθη τον Δεκέμβριο του 2016, οπότε δεν ήταν πραγματικά προετοιμασμένος», λέει ο Maxim Mironov, Ρώσος καθηγητής στο IE Business School της Μαδρίτης, ο οποίος συνεργάζεται με τον κ. Navalny για την έρευνα του σχετικά με τη διαφθορά.
Ο Vladimir Ashurkov, συνεργάτης του Navalny στο Ίδρυμα για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς εδώ και χρόνια, αναφέρει ότι η πολιτική πλατφόρμα περιλαμβάνει ιδέες που εξελίχθηκαν από τότε που ο κ. Navalny προσπάθησε να δημιουργήσει τον πολιτικό του φορέα και να συμμετάσχει για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές για τη δημαρχία της Μόσχας το 2013.
Από τότε, προσπάθησε να οικοδομήσει μια αξιόπιστη ομάδα.
Σύμφωνα με τον κ. Ashurkov, ο Sergei Guriev υπήρξε «καλός σύμβουλος», παρόλο που κρατά χαμηλό προφίλ από τότε που έγινε επικεφαλής οικονομολόγος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης το 2016.
Ο κ. Mironov και ο Sergei Aleksashenko, πρώην διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας, είναι οι δύο βασικοί οικονομολόγοι της ομάδας.
Ο Vladimir Milov, πρώην αξιωματούχος της Ρυθμιστικής Αρχής Ρύθμισης του Μονοπώλου της Ρωσίας και πρώην υφυπουργός Ενέργειας, έχει προσχωρήσει στον κ. Navalny.
Από τον Ιούνιο, ο κ. Milov φιλοξενεί ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα με τίτλο Πού είναι τα χρήματα; Στο κανάλι YouTube του κ. Navalny.
«Ένα από τα βασικά καθήκοντα για την επόμενη φάση είναι η δημιουργία ενός ελκυστικού πολιτικού προγράμματος που θα αφορά τον ευρύτερο πληθυσμό», λέει ο κ. Ashurkov.
Η εκστρατεία σχεδιάζει να δημοσιεύσει ένα πλήρες πρόγραμμα με πολύ πιο λεπτομερείς προτάσεις πολιτικής στο τέλος του μήνα. Παρά τις λαϊκιστικές χειρονομίες, όπως η συζήτηση με τον κ. Girkin, όλοι οι σύμβουλοι του κ. Navalny είναι φιλελεύθεροι υπέρ της αγοράς και εκτιμούν ότι ο Navalny θα ακολουθήσει τις νουθεσίες τους.
«Τώρα πιστεύει περισσότερο σε πολιτικές κοινωνικής ένταξης και στη δικαιοσύνη.
Έτσι, αν θέλετε να τον ορίσετε, στις ΗΠΑ θα είναι δημοκράτης, στην Ευρώπη θα είναι κεντροδεξιά».
Όσον αφορά τις διεθνείς υποθέσεις, παρά το γεγονός ότι ο κ. Navalny εξαπολύει επίθεση στη Μόσχα και ζητά να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι απόψεις του δεν έχουν καμία υπόσχεση για επαναπροσέγγιση με τη Δύση.
Το 2008, ο κ. Navalny υποστήριξε τον πόλεμο της Ρωσίας με τη Γεωργία και μάλιστα κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι ήταν υπερβολικά μαλακή.
Υποστήριξε επίσης τους αυτονομιστές της Υπερδνειστερίας στη Μολδαβία και υποστήριξε την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία στη διχοτόμηση τους από τη Γεωργία - όλες τις θέσεις σε αντίθεση με τη Δύση.
Για να διευθετήσει το αινίγμα της Κριμαίας, ο κ. Navalny προτείνει στη Μόσχα να πραγματοποιήσει ένα δεύτερο δημοψήφισμα, κατά προτίμηση με διεθνή υποστήριξη, με στόχο τη δημιουργία νομιμότητας για την ένταξη της περιοχής στη Ρωσία.
Ωστόσο αυτό που ανησυχεί πολλούς είναι ο φόβος ότι ο λαός της Ρωσίας θα προσπαθούσε απλώς να ανταλλάξει έναν ισχυρό ηγέτη (Putin) με τον επόμενο (Navalny).
Ο Andrei Illarionov, πρώην σύμβουλος του Putin, ο οποίος έχει εξοριστέι από την Μόσχα και έχει γίνει από τους πιο σκληρούς επικριτές του ρώσου προέδρου, πρότεινε ακόμη ότι εάν ο κ. Navalny έρθει στην εξουσία, δεν υπάρχει εγγύηση ότι δεν θα αποδειχθεί όπως ο Mao Zedong στην Κίνα ή ο Ayatollah Khomeini στο Ιράν.
«Πρέπει να σταματήσουμε το vozhdey», δήλωσε σε συνέντευξή του στα ΜΜΕ, χρησιμοποιώντας ρωσικό όρο για ηγέτη που φέρει υπόβαθρο του ναζιστικού καθεστώτος.
Οι φόβοι αυτοί έχουν τις ρίζες τους λιγότερο στις πολιτικές θέσεις του κ. Navalny, αλλά στο γεγονός ότι το σύστημα που έχει οικοδομήσει ο Putin είναι προσανατολισμένο από το να διευθύνεται από έναν ηγέτη.
«Η εμφάνιση του Navalny ως η μόνη επιλογή για την αντιπολίτευση, όπως και ο Putin θεωρείται συχνά η μόνη επιλογή για τη Ρωσία, είναι η κατασκευή του Κρεμλίνου», λέει ο κ. Yakovenko.
Τα θεσμικά όργανα της Ρωσίας έχουν βυθιστεί στην εξουσία του Putin για περισσότερα από 17 χρόνια.
Ακόμα και με την επιτυχία της καμπάνιας του κ. Navalny κατά της διαφθοράς, οι πιθανότητές του να κερδίσει ή και να του επιτραπεί να λάβει μέρος στις ρωσικές προεδρικές εκλογές είναι ελάχιστες.
«Είναι όλο και πιο πιθανό στη Ρωσία να λάβει χώρα κάποιο απροσδόκητο γεγονός, κάποια διαμαρτυρία ή κάποιος μεταξύ του κύκλου του Putin να αλλάξει γνώμη για το μέλλον της χώρας», λέει ένας από τους συμβούλους του κ. Navalny.
«Τότε, όλα θα είναι ανοιχτά.
Μπορεί να υπάρξει μια μεταβατική φιγούρα στο Κρεμλίνο, αλλά θα υπάρξουν επίσης ευρείες συζητήσεις.
Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο γράφεται το πρόγραμμά μας και αυτή είναι η ώρα του Navalny».
www.bankingnews.gr
Όταν ο Alexei Navalny πήρε μέρος τον προηγούμενο μήνα (Ιούλιος 2017) στο πρώτο ντιμπέιτ της προεκλογικής του εκστρατείας για τις ρωσικές προεδρικές εκλογές, προσπάθησε σκληρά να εμφανιστεί ως αντάξιος προεδρικός υποψήφιος.
Ωστόσο, την επιλογή του κ. Navalny να αντιπαρατεθεί με τον εθνικιστή Igor Girkin δεν την είδαν με καλό μάτι οι υποστηρικτές του.
Ο Igor Girkin, είναι πρώην αξιωματικός στο στρατό, ο οποίος έχει κατηγορηθεί για αγριότητες και συμμετοχή στην αυτονομιστική εξέγερση στην ανατολική Ουκρανία ενώ είναι ύποπτος για συμμετοχή στην κατάρριψη της αεροσκάφους MH17 της Malaysia Airlines
Σε λιγότερο από δύο λεπτά από την πρώτη του δήλωση, ο κ. Navalny είπε στον Girkin ότι «αν γίνει πρόεδρος της Ρωσίας μετά τις εκλογές τον Μάρτιο του 2018, θα «επιτρέψει σε όλους να μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα στις εκλογές, ακόμη και εσάς, συμπεριλαμβανομένων των εθνικιστών».
Ωστόσο η ετοιμότητα του κ. Navalny να αντιπαρατεθεί με την άκρα δεξιά και μάλιστα να ασχοληθεί με έναν άνδρα τον οποίο η ρωσική αντιπολίτευση, τον θεωρεί εγκληματία πολέμου, έχει αρχίσει να θέτει ερωτήματα σχετικά με το τι πράγματι υποστηρίζει ο blogger κατά της διαφθοράς.
«Τον υποστηρίζω ως αντίπαλο του καθεστώτος Putin, αλλά δεν μπορώ να τον υποστηρίξω ως υποψήφιο για τη ρωσική προεδρία» λέει ο Igor Yakovenko, πρώην κοινωνιολόγος, δημοσιογράφος και βουλευτής της Δούμας ο οποίος συνεργάστηκε με τον κ. Navalny κατά τη διάρκεια μαζικών διαδηλώσεων κατά του Putin στην Μόσχα το 2011 και το 2012.
Αυτό είναι το αίνιγμα του κ. Navalny.
Έχει καταφέρει να χτίσει ένα εκπληκτικά μεγάλο λαϊκό κίνημα το οποίο επικεντρώνεται κατά της διαφθοράς στην Ρωσία του Putin, συμπεριλαμβανομένων 130.000 εθελοντών, δεκάδες χιλιάδες ακτιβιστές και άνω των 1,7 εκατ. συνδρομητών στα online διαδικτυακά του κανάλια.
O κ. Navalny παρέχει μια απλή υπόσχεση - να διανείμει δίκαια σε όλους τον πλούτο της Ρωσίας, που τώρα μονοπωλούνται από μια διεφθαρμένη ολιγαρχία.
Οο κ. Navalny αναδύεται ως δυνητικά πραγματικός αμφισβητίας του Putin στις επερχόμενες ρωσικές εκλογές - ακόμα και αν οι πιθανότητές του παραμένουν αδύναμες.
Και ενώ πολλοί στη Δύση αναρωτιούνται εάν η ισχυρή του υποστήριξη είναι σημάδι μιας διαφορετικής πολιτικής που αναδύεται στη Ρωσία, πολλοί από τους φιλελεύθερους που θα μπορούσαν να θεωρηθούν φυσικοί σύμμαχοί του, φοβούνται ότι λόγω του χαρακτήρα του είναι πολύ πιθανό να εξελιχθεί σε ένα άλλο Putin.
Οικονομολόγοι, πολιτικοί και πολιτικοί αναλυτές που επικρίνουν το Κρεμλίνο, επικρίνουν τον Navalny για έλλειψη οικονομικών γνώσεων.
Κάποιοι μάλιστα λένε ότι ένας ηγέτης ο οποίος έχει λατρευτική θέση ανάμεσα στους οπαδούς του είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα.
«Δεν βλέπω ούτε ένα πρόβλημα της χώρας μας ότι θα μπορούσε να επιλύσει», λέει ο κ. Yakovenko.
«Νομίζω ότι δεν θα είναι καλύτερος από τον Putin».
Ο Lev Shlosberg, περιφερειακό μέλος του κοινοβουλίου από το Yabloko, το παλαιότερο φιλελεύθερο κόμμα της χώρας, υποστηρίζει ότι η Ρωσία έχει πληρώσει ακριβά για την επιλογή των δυο τελευταίων ηγετών της.
«Τι ψήφισαν; Μια προσωπικότητα, ένα σύμβολο της αλλαγής", λέει ο κ. Shlosberg για τον πρώην πρόεδρο της Ρωσίας μετά τη κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, Β. Yeltsin.
«Και όταν πήγε στην οικονομική μεταρρύθμιση, αποδείχθηκε ότι δεν ήξερε τι κάνει», προσθέτει, επικαλούμενος την ιστορία του κ. Yeltsin σχετικά με τον καλπάζοντα πληθωρισμό, τις ιδιωτικοποιήσεις που δημιούργησαν τους ολιγάρχες.
Ο Putin, ο οποίος επέβλεψε την μεταφορά του πλούτου σε μια διαφορετική ομάδα ολιγαρχών, οδήγησε τη χώρα σε μια αντιπαράθεση με τη Δύση, η οποία έληξε με την επιβολή κυρώσεων, ανέλαβε επίσης την εξουσία χωρίς να έχει ένα σωστό πρόγραμμα.
«Μπορούμε να συζητήσουμε τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν, αλλά ο Putin δεν εξήγησε τις πολιτικές του σε οποιαδήποτε εκλογική του εκστρατεία», λέει ο κ. Shlosberg.
Με τη βοήθεια ενός βίντεο που κατηγορεί τον πρωθυπουργό Dmitry Medvedev για διαφθορά, το οποίο έχει προβληθεί περισσότερο από 24 εκατ. φορές από τη δημοσίευσή του τον Μάρτιο του 2017, ο κ. Navalny θεωρείται ως ο μόνος πολιτικός που έχει πιθανότητες να αμφισβητήσει τον κ. Putin.
Στο πολιτκό πρόγραμμα του Navalny περιέχονται φράσεις όπως «νοσοκομεία και δρόμοι αντί για παλάτια για αξιωματούχους» ή «αξιοπρεπή ζωή για όλους και όχι πλούτο για το 0,1%».
Ο κ. Navalny εκτιμά ότι η εξάλειψη της διαφθοράς θα απελευθερώσει τεράστια κεφάλαια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παροχή αξιοπρεπούς εκπαίδευσης, υγειονομικής περίθαλψης και κατασκευής έργων υποδομής.
Παράλληλα υποσχέθηκε να θέσει τις βάσεις, καθιστώντας τα δικαστήρια ανεξάρτητα, αποκαθιστώντας την ελευθερία του Τύπου και επιτρέποντας ανταγωνιστικές και δίκαιες εκλογές.
Οι πιο συγκεκριμένες προτάσεις του είναι επίσης οι πιο αμφιλεγόμενες.
Ένας εφάπαξ φόρος για τους ολιγάρχες, θέσπιση του κατώτατου μισθού στα 415 δολάρια μηνιαίως και επιδοτούμενα δάνεια για να επιτρέψουν σε περισσότερους ανθρώπους να αγοράσουν δικά τους σπίτια.
«Υπάρχουν συνθήματα, υπάρχουν δηλώσεις αλλά αυτό δεν είναι πολιτικό πρόγραμμα», λέει ο κ. Shlosberg.
Το ίδιο ισχύει και όταν πρόκειται για το φόρο στους ολιγλαρχες.
Ο κ. Navalny λέει ότι η εισφορά θα μπορούσε να διαμορφωθεί βάσει του φόρου που εισήγαγε η κυβέρνηση Blair στις ιδιωτικοποιημένες επιχειρήσεις κοινής ωφελείας του Ηνωμένου Βασιλείου στα τέλη της δεκαετίας του 1990.
Ωστόσο, ο κ. Navalny στοχεύει τους ιδιοκτήτες όχι τις εταιρείες - ιδίως τους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα δανείων για αγορά μετοχών, ένα σύστημα πλειστηριασμού του 1996 που βοήθησε μια μικρή ομάδα επιχειρηματιών να αποκτήσει τον έλεγχο των τεράστιων κρατικών ενεργειακών περιουσιακών στοιχείων της Ρωσίας.
Όλοι οι οικονομικοί σύμβουλοί του Navalny αντιτίθενται στην φόρο κατά των ολιγαρχών, λέγοντας ότι η επιβολή του θα μπορούσε να υπονομεύσει περαιτέρω την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο κράτος, θα ήταν αδύνατο να οργανωθεί δίκαια και δεν θα συγκέντρωνε σημαντικά κεφάλαια.
Για τον κ. Navalny, αυτό που μετράει είναι ο πολιτικός στόχος.
«Οι άδικες ιδιωτικοποιήσεις στη δεκαετία του '90 συνεχίζουν να στοιχίζουν στην οικονομία μας και την κοινωνία μας», λέει. Αυτή η κληρονομιά έχει υπονομεύσει το σεβασμό του κράτους για ιδιωτική ιδιοκτησία και τροφοδότησε τη δημόσια δυσαρέσκεια για την ανισότητα.
Αλλά αγωνίζεται με τους αριθμούς.
«Ο φορολογικός συντελεστής πρέπει να είναι σημαντικός, ώστε οι άνθρωποι να αισθάνονται ότι είναι μια δίκαιη λύση», λέει. Αναφερόμενος στις λεπτομέρειες, λέει ότι θα μπορούσε να είναι «κάπου μεταξύ 40% και 80%" και η εισφορά θα αυξήσει «τουλάχιστον αρκετές δεκάδες εκατομμύρια δολάρια».
Ο Navalny και οι επιτελείς του γνωρίζουν καλά τις ελλείψεις της πολιτικής τους πλατφόρμας του μέχρι στιγμής.
«Ήταν μια πολύ αυθόρμητη απόφαση που ελήφθη τον Δεκέμβριο του 2016, οπότε δεν ήταν πραγματικά προετοιμασμένος», λέει ο Maxim Mironov, Ρώσος καθηγητής στο IE Business School της Μαδρίτης, ο οποίος συνεργάζεται με τον κ. Navalny για την έρευνα του σχετικά με τη διαφθορά.
Ο Vladimir Ashurkov, συνεργάτης του Navalny στο Ίδρυμα για την Καταπολέμηση της Διαφθοράς εδώ και χρόνια, αναφέρει ότι η πολιτική πλατφόρμα περιλαμβάνει ιδέες που εξελίχθηκαν από τότε που ο κ. Navalny προσπάθησε να δημιουργήσει τον πολιτικό του φορέα και να συμμετάσχει για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές για τη δημαρχία της Μόσχας το 2013.
Από τότε, προσπάθησε να οικοδομήσει μια αξιόπιστη ομάδα.
Σύμφωνα με τον κ. Ashurkov, ο Sergei Guriev υπήρξε «καλός σύμβουλος», παρόλο που κρατά χαμηλό προφίλ από τότε που έγινε επικεφαλής οικονομολόγος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης το 2016.
Ο κ. Mironov και ο Sergei Aleksashenko, πρώην διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας, είναι οι δύο βασικοί οικονομολόγοι της ομάδας.
Ο Vladimir Milov, πρώην αξιωματούχος της Ρυθμιστικής Αρχής Ρύθμισης του Μονοπώλου της Ρωσίας και πρώην υφυπουργός Ενέργειας, έχει προσχωρήσει στον κ. Navalny.
Από τον Ιούνιο, ο κ. Milov φιλοξενεί ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα με τίτλο Πού είναι τα χρήματα; Στο κανάλι YouTube του κ. Navalny.
«Ένα από τα βασικά καθήκοντα για την επόμενη φάση είναι η δημιουργία ενός ελκυστικού πολιτικού προγράμματος που θα αφορά τον ευρύτερο πληθυσμό», λέει ο κ. Ashurkov.
Η εκστρατεία σχεδιάζει να δημοσιεύσει ένα πλήρες πρόγραμμα με πολύ πιο λεπτομερείς προτάσεις πολιτικής στο τέλος του μήνα. Παρά τις λαϊκιστικές χειρονομίες, όπως η συζήτηση με τον κ. Girkin, όλοι οι σύμβουλοι του κ. Navalny είναι φιλελεύθεροι υπέρ της αγοράς και εκτιμούν ότι ο Navalny θα ακολουθήσει τις νουθεσίες τους.
«Τώρα πιστεύει περισσότερο σε πολιτικές κοινωνικής ένταξης και στη δικαιοσύνη.
Έτσι, αν θέλετε να τον ορίσετε, στις ΗΠΑ θα είναι δημοκράτης, στην Ευρώπη θα είναι κεντροδεξιά».
Όσον αφορά τις διεθνείς υποθέσεις, παρά το γεγονός ότι ο κ. Navalny εξαπολύει επίθεση στη Μόσχα και ζητά να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, οι απόψεις του δεν έχουν καμία υπόσχεση για επαναπροσέγγιση με τη Δύση.
Το 2008, ο κ. Navalny υποστήριξε τον πόλεμο της Ρωσίας με τη Γεωργία και μάλιστα κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι ήταν υπερβολικά μαλακή.
Υποστήριξε επίσης τους αυτονομιστές της Υπερδνειστερίας στη Μολδαβία και υποστήριξε την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία στη διχοτόμηση τους από τη Γεωργία - όλες τις θέσεις σε αντίθεση με τη Δύση.
Για να διευθετήσει το αινίγμα της Κριμαίας, ο κ. Navalny προτείνει στη Μόσχα να πραγματοποιήσει ένα δεύτερο δημοψήφισμα, κατά προτίμηση με διεθνή υποστήριξη, με στόχο τη δημιουργία νομιμότητας για την ένταξη της περιοχής στη Ρωσία.
Ωστόσο αυτό που ανησυχεί πολλούς είναι ο φόβος ότι ο λαός της Ρωσίας θα προσπαθούσε απλώς να ανταλλάξει έναν ισχυρό ηγέτη (Putin) με τον επόμενο (Navalny).
Ο Andrei Illarionov, πρώην σύμβουλος του Putin, ο οποίος έχει εξοριστέι από την Μόσχα και έχει γίνει από τους πιο σκληρούς επικριτές του ρώσου προέδρου, πρότεινε ακόμη ότι εάν ο κ. Navalny έρθει στην εξουσία, δεν υπάρχει εγγύηση ότι δεν θα αποδειχθεί όπως ο Mao Zedong στην Κίνα ή ο Ayatollah Khomeini στο Ιράν.
«Πρέπει να σταματήσουμε το vozhdey», δήλωσε σε συνέντευξή του στα ΜΜΕ, χρησιμοποιώντας ρωσικό όρο για ηγέτη που φέρει υπόβαθρο του ναζιστικού καθεστώτος.
Οι φόβοι αυτοί έχουν τις ρίζες τους λιγότερο στις πολιτικές θέσεις του κ. Navalny, αλλά στο γεγονός ότι το σύστημα που έχει οικοδομήσει ο Putin είναι προσανατολισμένο από το να διευθύνεται από έναν ηγέτη.
«Η εμφάνιση του Navalny ως η μόνη επιλογή για την αντιπολίτευση, όπως και ο Putin θεωρείται συχνά η μόνη επιλογή για τη Ρωσία, είναι η κατασκευή του Κρεμλίνου», λέει ο κ. Yakovenko.
Τα θεσμικά όργανα της Ρωσίας έχουν βυθιστεί στην εξουσία του Putin για περισσότερα από 17 χρόνια.
Ακόμα και με την επιτυχία της καμπάνιας του κ. Navalny κατά της διαφθοράς, οι πιθανότητές του να κερδίσει ή και να του επιτραπεί να λάβει μέρος στις ρωσικές προεδρικές εκλογές είναι ελάχιστες.
«Είναι όλο και πιο πιθανό στη Ρωσία να λάβει χώρα κάποιο απροσδόκητο γεγονός, κάποια διαμαρτυρία ή κάποιος μεταξύ του κύκλου του Putin να αλλάξει γνώμη για το μέλλον της χώρας», λέει ένας από τους συμβούλους του κ. Navalny.
«Τότε, όλα θα είναι ανοιχτά.
Μπορεί να υπάρξει μια μεταβατική φιγούρα στο Κρεμλίνο, αλλά θα υπάρξουν επίσης ευρείες συζητήσεις.
Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο γράφεται το πρόγραμμά μας και αυτή είναι η ώρα του Navalny».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών