Αντ'αυτού, θα πρέπει να επικεντρωθεί στην αύξηση της ευελιξίας της κατά τη διεξαγωγή της νομισματικής της πολιτικής
Κατά την τρέχουσα δεκαετία, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει περάσει το μεγαλύτερο διάστημά της πείθοντας τις αγορές ότι τον ευρώ είναι μη αναστρέψιμο.
Ως εκ τούτου, είναι αρκετά ειρωνικό το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι για τη χάραξη της πολιτικής στη Φρανκφούρτη ενδέχεται να αντιμετωπίζουν πρόβλημα λόγω της ξαφνικής επιστροφής της εμπιστοσύνης στο ενιαία νόμισμα.
Οι επενδυτές που συρρέουν στο ευρώ το έχουν οδηγήσει πάνω από τα 1,2 δολάρια, μία άνοδος της τάξεως του +14% από την αρχή του έτους.
Ο κίνδυνος εμπεριέχεται στο γεγονός ότι, καθιστώντας τις εισαγωγές φθηνότερες, ένα ισχυρότερο ενιαίο νόμισμα θα δυσχεράνει την ΕΚΤ στο να επιτύχει τον στόχο της για τον πληθωρισμό, υπομονεύοντας τα σχέδια της κεντρικής τράπεζας για ομαλή έξοδο από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Mario Draghi, αναγνώρισε αυτόν τον κίνδυνο κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου την Πέμπτη (7/9) όταν δήλωσε ότι η «μεταβλητότητα» της ισοτιμίας «αποτελεί πηγή αβεβαιότητας», έχοντας ωστόσο δίκαιο στο να μην επεκταθεί περαιτέρω.
Άλλωστε η κεντρική τράπεζα στοχεύει στον πληθωρισμό και όχι στη συναλλαγματική ισοτιμία.
Το να έχει κάποιος εμμονή για τα επίπεδα του ευρώ σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει ότι η ισχύς του νομίσματος μπορεί να έχει διαφορετικές αιτίες, μερικές εκ των οποίων είναι λιγότερο ανησυχητικές από τις άλλες.
Η πρόσφατη ανατίμηση του ευρώ είναι απότέλεσμα δύο θετικών εξελίξεων: ο πρώτος είναι η απότομη μείωση του κινδύνου διάλυσης του ενιαίου νομίσματος, μετά την ήττα των ευρωσκεπιτικστών στις ολλανδικές και γαλλικές εκλογές, και το δεύτερο είναι η απροσδόκητη βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης της Ευρωζώνης.
Οι παραπάνω παράγοντες καθιστούν τους επενδυτές περισσότερο πρόθυμους να διατηρήσουν περιουσιακά στοιχεία σε ευρώ, συμβάλλοντας στην ενίσχυση του νομίσματος.
Θα ήταν πολύ κοντόφθαλμο για την ΕΚΤ να αντιδράσει σε αυτή την ανατίμηση, εγκαταλείποντας τα σχέδιά της για σταδιακή έξοδο από το QE, καθώς η συναλλαγματική ισοτιμία αποτελεί μόνο ένα στοιχεία στη σύνθεση του πληθωρισμού.
Παράλληλα, η Τράπεζα οφείλει επίσης να είναι προσεκτική σε ότι αφορά το ρόλο της στη διεθνή οικονομία, καθώς το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι αρμόδιοι χάραξης πολιτικής είναι να διατηρήσουν το ευρώ τεχνητά χαμηλό, ενώ η οικονομία επεκτείνεται.
Η πρόσφατη ανατίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου μαρτυρά ότι οι επενδυτές γίνονται όλο και περισσότερο σίγουροι για την προοπτική της οικονομίας της ζώνης του ευρώ έναντι των ΗΠΑ.
Επομένως, η ΕΚΤ οφείλει να επικεντρωθεί μονάχα στο ζήτημα του πληθωρισμού, όπου και εκεί υπάρχουν λόγοι ανησυχίας, με τις πιέσεις των τιμών να παραμένουν πολύ μακριά από τον στόχο της, λίγο κάτω από το 2%.
Ωστόσο, εάν υπάρχει κάτι που πρέπει να ανησυχεί τον Draghhi και τους συναδέλφους του, αυτόν δεν είναι το ευρώ, αλλά η ικανότητά τους να αντιδρούν στις εξασθενημένες πιέσεις των τιμών, καθώς η εξασφάλιση επαρκούς ευελιξίας στη διεξαγωγή της νομισματικής πολιτικής είναι πιο σημαντική από την ανησυχία για μία ευέλικτη συναλλαγματική ισοτιμία.
www.bankingnews.gr
Ως εκ τούτου, είναι αρκετά ειρωνικό το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι για τη χάραξη της πολιτικής στη Φρανκφούρτη ενδέχεται να αντιμετωπίζουν πρόβλημα λόγω της ξαφνικής επιστροφής της εμπιστοσύνης στο ενιαία νόμισμα.
Οι επενδυτές που συρρέουν στο ευρώ το έχουν οδηγήσει πάνω από τα 1,2 δολάρια, μία άνοδος της τάξεως του +14% από την αρχή του έτους.
Ο κίνδυνος εμπεριέχεται στο γεγονός ότι, καθιστώντας τις εισαγωγές φθηνότερες, ένα ισχυρότερο ενιαίο νόμισμα θα δυσχεράνει την ΕΚΤ στο να επιτύχει τον στόχο της για τον πληθωρισμό, υπομονεύοντας τα σχέδια της κεντρικής τράπεζας για ομαλή έξοδο από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Mario Draghi, αναγνώρισε αυτόν τον κίνδυνο κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου την Πέμπτη (7/9) όταν δήλωσε ότι η «μεταβλητότητα» της ισοτιμίας «αποτελεί πηγή αβεβαιότητας», έχοντας ωστόσο δίκαιο στο να μην επεκταθεί περαιτέρω.
Άλλωστε η κεντρική τράπεζα στοχεύει στον πληθωρισμό και όχι στη συναλλαγματική ισοτιμία.
Το να έχει κάποιος εμμονή για τα επίπεδα του ευρώ σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει ότι η ισχύς του νομίσματος μπορεί να έχει διαφορετικές αιτίες, μερικές εκ των οποίων είναι λιγότερο ανησυχητικές από τις άλλες.
Η πρόσφατη ανατίμηση του ευρώ είναι απότέλεσμα δύο θετικών εξελίξεων: ο πρώτος είναι η απότομη μείωση του κινδύνου διάλυσης του ενιαίου νομίσματος, μετά την ήττα των ευρωσκεπιτικστών στις ολλανδικές και γαλλικές εκλογές, και το δεύτερο είναι η απροσδόκητη βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης της Ευρωζώνης.
Οι παραπάνω παράγοντες καθιστούν τους επενδυτές περισσότερο πρόθυμους να διατηρήσουν περιουσιακά στοιχεία σε ευρώ, συμβάλλοντας στην ενίσχυση του νομίσματος.
Θα ήταν πολύ κοντόφθαλμο για την ΕΚΤ να αντιδράσει σε αυτή την ανατίμηση, εγκαταλείποντας τα σχέδιά της για σταδιακή έξοδο από το QE, καθώς η συναλλαγματική ισοτιμία αποτελεί μόνο ένα στοιχεία στη σύνθεση του πληθωρισμού.
Παράλληλα, η Τράπεζα οφείλει επίσης να είναι προσεκτική σε ότι αφορά το ρόλο της στη διεθνή οικονομία, καθώς το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι αρμόδιοι χάραξης πολιτικής είναι να διατηρήσουν το ευρώ τεχνητά χαμηλό, ενώ η οικονομία επεκτείνεται.
Η πρόσφατη ανατίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου μαρτυρά ότι οι επενδυτές γίνονται όλο και περισσότερο σίγουροι για την προοπτική της οικονομίας της ζώνης του ευρώ έναντι των ΗΠΑ.
Επομένως, η ΕΚΤ οφείλει να επικεντρωθεί μονάχα στο ζήτημα του πληθωρισμού, όπου και εκεί υπάρχουν λόγοι ανησυχίας, με τις πιέσεις των τιμών να παραμένουν πολύ μακριά από τον στόχο της, λίγο κάτω από το 2%.
Ωστόσο, εάν υπάρχει κάτι που πρέπει να ανησυχεί τον Draghhi και τους συναδέλφους του, αυτόν δεν είναι το ευρώ, αλλά η ικανότητά τους να αντιδρούν στις εξασθενημένες πιέσεις των τιμών, καθώς η εξασφάλιση επαρκούς ευελιξίας στη διεξαγωγή της νομισματικής πολιτικής είναι πιο σημαντική από την ανησυχία για μία ευέλικτη συναλλαγματική ισοτιμία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών