Οι Kazimir, Gramegna, Le Maire είναι μεταξύ των φαβορί για την προεδρία του Eurogroup
Καθώς η ταραχώδης θητεία του Jeroen Dijsselbloem ως επικεφαλής του Eurogroup φτάνει στο τέλος της, μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης έχει αρχίσει η κούρσα διαδοχής.
Παρά το αποτέλεσμα των ολλανδικών εκλογών και ελλείψει προφανούς διαδόχου, ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών κατάφερε να παραμείνει επικεφαλής του Eurogroup έως τη λήξη της θητείας του, τον Ιανουάριου το 2018.
Οι εκλογές που θα αναδείξουν τον διάδοχο του θα πραγματοποιηθούν στις 4 Δεκεμβρίου.
Σύμφωνα με το Bloomberg, αν και κανένας υπουργός δεν έχει εκφράσει επισήμως το ενδιαφέρον του για τη θέση του Dijsselbloem, η φημολογία σχετικά με τα φαβορί είναι έντονη και πρόκειται για τον Γάλλο Bruno Le Maire, τον Πορτογάλο Mario Centeno, τον Ισπανό Luis de Guindos, τον Σλοβάκο Peter Kazimir και τον υπουργό Οικονομικών του Λουξεμβούργου Pierre Gramegna.
Η διαδοχή του Dijsselbloem είναι σημαντική όχι μόνο λόγω του ρόλου του, αλλά και λόγω του ντόμινο που θα προκύψει στους πιθανούς υποψηφίους των υψηλόβαθμων θέσεων σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς τα επόμενα δύο χρόνια θα προκύψει το ίδιο θέμα με την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Οι κορυφαίοι ρόλοι στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα έχουν παραδοσιακά χωριστεί τόσο γεωγραφικά όσο και πολιτικά - μεταξύ Βορρά και Νότου, Ανατολής και Δύσης, καθώς και μεταξύ συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατών και φιλελευθέρων.
Ο Ισπανός de Guindos, ο οποίος θα είναι ο «παλιότερος» υπουργός Οικονομικών μετά την αποχώρηση του Γερμανού Wolfgang Schaeuble, θεωρείται από τους συναδέλφους του ως ένας από τους πιο καταρτισμένους υποψηφίους για να διαδεχθεί τον Dijsselbloem.
Ωστόσο, αυτός ενδέχεται να μην είναι ο βασικός στόχος του καθώς, σύμφωνα με πολλούς αξιωματούχους της ΕΕ, έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στη θέση του Vitor Costancio, η θητεία του οποίου ως αντιπρόεδρος της ΕΚΤ λήγει στα μέσα του 2018.
Με τον de Guindos εκτός κούρσας, οι πιθανότητες επιτυχίας είναι υψηλότερες για τους υποψήφιους από την κεντροαριστέρα, συμπεριλαμβανομένου του Kazimir της Σλοβακίας και του Centeno της Πορτογαλίας.
Παρ' όλο που ο Καζίμιρ είναι ένας από τους λίγους υποψήφιους από την κεντροαριστερά που πληρούν το προφίλ που μπορεί να γίνει αποδεκτό από την κεντροδεξιά, ορισμένοι αξιωματούχοι της ΕΕ αμφισβητούν το εάν ο επικεφαλής της σλοβακικής οικονομίας έχει την επιρροή και τη διπλωματική αίσθηση που χρειάζεται να αναλάβει ο ρόλος της Dijsselbloem.
Στο πλαίσιο αυτό, αυξημένες είναι πιθανότητες για τον Gramegna, ο οποίος θεωρείται outsider.
Και ενώ κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν υπερβολικό ακόμα μια κορυφαία θέση της Ευρώπης να κατέχεται από Λουξεμβούργιο (καθώς ο Jean-Claude Juncker είναι πρόεδρος της Κομισιόν), το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για τον Ιταλό Pier Carlo Padoan, καθώς οι Ιταλοί τρέχουν ήδη την ΕΚΤ και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ένα παρόμοιο ζήτημα μπορεί να συγκρατήσει το Le Maire, καθώς ο συνάδελφος Pierre Moscovici κατέχει το χαρτοφυλάκιο της οικονομίας στην Κομισιόν.
Ενώ αξιωματούχοι της ΕΕ δήλωσαν ότι αυτό είναι ένα θέμα που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, το σημαντικό μειονέκτημα του Le Maire θα μπορούσε να είναι εγχώριο: με τόσες πολλές αμφισβητούμενες οικονομικές μεταρρυθμίσεις μπροστά, ίσως να μην είναι συνετό για τον Γάλλο Πρόεδρο Emmanuel Macron να διορίσει τον Le Maire σε μια δουλειά που θα τον εξαιρεί από μελλοντικούς κυβερνητικούς ανασχηματισμούς.
Παρά το αποτέλεσμα των ολλανδικών εκλογών και ελλείψει προφανούς διαδόχου, ο Ολλανδός υπουργός Οικονομικών κατάφερε να παραμείνει επικεφαλής του Eurogroup έως τη λήξη της θητείας του, τον Ιανουάριου το 2018.
Οι εκλογές που θα αναδείξουν τον διάδοχο του θα πραγματοποιηθούν στις 4 Δεκεμβρίου.
Σύμφωνα με το Bloomberg, αν και κανένας υπουργός δεν έχει εκφράσει επισήμως το ενδιαφέρον του για τη θέση του Dijsselbloem, η φημολογία σχετικά με τα φαβορί είναι έντονη και πρόκειται για τον Γάλλο Bruno Le Maire, τον Πορτογάλο Mario Centeno, τον Ισπανό Luis de Guindos, τον Σλοβάκο Peter Kazimir και τον υπουργό Οικονομικών του Λουξεμβούργου Pierre Gramegna.
Η διαδοχή του Dijsselbloem είναι σημαντική όχι μόνο λόγω του ρόλου του, αλλά και λόγω του ντόμινο που θα προκύψει στους πιθανούς υποψηφίους των υψηλόβαθμων θέσεων σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς τα επόμενα δύο χρόνια θα προκύψει το ίδιο θέμα με την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Οι κορυφαίοι ρόλοι στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα έχουν παραδοσιακά χωριστεί τόσο γεωγραφικά όσο και πολιτικά - μεταξύ Βορρά και Νότου, Ανατολής και Δύσης, καθώς και μεταξύ συντηρητικών, σοσιαλδημοκρατών και φιλελευθέρων.
Ο Ισπανός de Guindos, ο οποίος θα είναι ο «παλιότερος» υπουργός Οικονομικών μετά την αποχώρηση του Γερμανού Wolfgang Schaeuble, θεωρείται από τους συναδέλφους του ως ένας από τους πιο καταρτισμένους υποψηφίους για να διαδεχθεί τον Dijsselbloem.
Ωστόσο, αυτός ενδέχεται να μην είναι ο βασικός στόχος του καθώς, σύμφωνα με πολλούς αξιωματούχους της ΕΕ, έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στη θέση του Vitor Costancio, η θητεία του οποίου ως αντιπρόεδρος της ΕΚΤ λήγει στα μέσα του 2018.
Με τον de Guindos εκτός κούρσας, οι πιθανότητες επιτυχίας είναι υψηλότερες για τους υποψήφιους από την κεντροαριστέρα, συμπεριλαμβανομένου του Kazimir της Σλοβακίας και του Centeno της Πορτογαλίας.
Παρ' όλο που ο Καζίμιρ είναι ένας από τους λίγους υποψήφιους από την κεντροαριστερά που πληρούν το προφίλ που μπορεί να γίνει αποδεκτό από την κεντροδεξιά, ορισμένοι αξιωματούχοι της ΕΕ αμφισβητούν το εάν ο επικεφαλής της σλοβακικής οικονομίας έχει την επιρροή και τη διπλωματική αίσθηση που χρειάζεται να αναλάβει ο ρόλος της Dijsselbloem.
Στο πλαίσιο αυτό, αυξημένες είναι πιθανότητες για τον Gramegna, ο οποίος θεωρείται outsider.
Και ενώ κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν υπερβολικό ακόμα μια κορυφαία θέση της Ευρώπης να κατέχεται από Λουξεμβούργιο (καθώς ο Jean-Claude Juncker είναι πρόεδρος της Κομισιόν), το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για τον Ιταλό Pier Carlo Padoan, καθώς οι Ιταλοί τρέχουν ήδη την ΕΚΤ και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ένα παρόμοιο ζήτημα μπορεί να συγκρατήσει το Le Maire, καθώς ο συνάδελφος Pierre Moscovici κατέχει το χαρτοφυλάκιο της οικονομίας στην Κομισιόν.
Ενώ αξιωματούχοι της ΕΕ δήλωσαν ότι αυτό είναι ένα θέμα που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, το σημαντικό μειονέκτημα του Le Maire θα μπορούσε να είναι εγχώριο: με τόσες πολλές αμφισβητούμενες οικονομικές μεταρρυθμίσεις μπροστά, ίσως να μην είναι συνετό για τον Γάλλο Πρόεδρο Emmanuel Macron να διορίσει τον Le Maire σε μια δουλειά που θα τον εξαιρεί από μελλοντικούς κυβερνητικούς ανασχηματισμούς.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών