Χρόνος τεσσάρων ετών θα δοθεί στις μεγάλες τράπεζες για να επιτύχουν τους στόχους κεφαλαιακής επάρκειας
Κεφαλαιακό κενό ύψους 117 δισ. ευρώ έχουν 76 τράπεζες της Ευρωζώνης, όπως ανακοίνωσε η αρμόδια εποπτική αρχή Single Resolution Board (SRB).
Παράλληλα στην ανακοίνωση τονίζεται ότι για τις μεγάλες τράπεζες της ζώνης του ευρώ θα επιβληθούν περισσότερο φιλόδοξοι στόχοι για την κεφαλαιακή τους επάρκεια, με αποτέλεσμα να πρέπει να αυξήσουν περαιτέρω τα «μαξιλάρια ρευστότητας».
Το παραπάνω ποσό για το οποίο κάνει λόγο το SRB, με δεδομένο ότι αφορά 76 τράπεζες εκ των 142 ιδρυμάτων που βρίσκονται υπό τον έλεγχό του, μάλλον επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις ειδικών του τραπεζικού κλάδου ότι το συνολικό έλλειμμα θα κυμανθεί μεταξύ 186 - 276 δισ. ευρώ.
Στις τράπεζες, όμως, αυτές θα δοθεί το περιθώριο τεσσάρων ετών προκειμένου να επιτύχουν τους εν λόγω στόχους, οι οποίοι, πάντως, δεν δημοσιοποιήθηκαν.
Αν και το SRB δεν το διευκρινίζει όλα υποδεικνύουν ότι ο χρόνος των τεσσάρων ετών για την κάλυψη των κεφαλαιακών αναγκών θα δοθεί στις μεγάλες, συστημικές τράπεζες της Ευρωζώνης, οι οποίες υπολογίζονται σε 35 έως και 40.
Πιθανώς αυτές οι τράπεζες να κληθούν να πληρώσουν μεγαλύτερα επιτόκια για το χρέος τους.
Επιπρόσθετα το SRB διευκρινίζει ότι το χρέος που εκδίδουν οι τράπεζες και δεν βασίζεται το δίκαιο κάποιας χώρας-κράτους της ΕΕ δεν πρόκειται να καταμετρηθεί στο «κεφαλαιακό μαξιλάρι».
Η κίνηση αυτή πραγματοποιείται καθώς αρκετές τράπεζες έχουν στην κατοχή τους χρέος το οποίο υπόκεινται στο βρετανικό δίκαιο και όπως είναι φυσικό μετά την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, το εν λόγω δίκαιο δεν θα θεωρείται ως δίκαιο που ισχύει στην Ένωση.
Στην ανακοίνωση τονίζεται επίσης ότι το SRB στις αρχές Ιανουαρίου 2018, θα φροντίσει να έρθει σε επαφή με όλες τις τράπεζες που βρίσκονται υπό την επίβλεψή του, προκειμένου να ξεκινήσουν να επιβεβαιώσει κάποια στοιχεία που τις αφορούν.
Κατόπιν και βάσει του χρονοδιαγράμματος, περί τον Μάρτιο του 2018, τα τραπεζικά ιδρύματα θα λάβουν ειδοποιήσεις για τους στόχους τους οποίους έχουν τεθεί από το SRB και τους οποίους θα πρέπει να επιτύχουν.
Ταυτόχρονα ο Timo Loyttyniemi, αντιπρόεδρος του SRB διευκρίνισε σε δηλώσεις του ότι αρκετά πιστωτικά ιδρύματα δεν γνωρίζουν τις αλλαγές που θα γίνουν και ως εκ τούτου κάλεσε και τις τοπικές ελεγκτικές αρχές να φροντίσουν να υπάρξει η αντίστοιχη ενημέρωση.
Επιπρόσθετα υπάρχει σαφής βελτίωση του τρόπου με τον οποίο οι τράπεζες «μετρούν» τα επίπεδα ρίσκου, αν και αυτό δεν ισχύσει σε όλες τις περιπτώσεις.
Εν γένει στην έκθεση του SRB υπογραμμίζεται ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές στη προσέγγιση των διοικήσεων των τραπεζών, γεγονός το οποίο μπορεί να περιπλέξει ελαφρώς την καταγραφή τυχόν κεφλαιακών ελλείψεων που υπάρχουν.
Προστασία των φορολογουμένων
Στόχος των νέων κεφαλαιακών ορίων που θέτει το SRB δεν είναι άλλος από την προστασία των φορολογουμένων σε ενδεχόμενη νέα τραπεζική κρίση.
Στις τράπεζες της Ευρωζώνης έχει ζητηθεί να προχωρήσουν σε έκδοση χρέους το οποίο θα μπορεί να «διαγραφεί» και ως εκ τούτου να καλύψει τις ζημίες σε περίπτωση που αυτές αντιμετωπίσουν προβλήματα.
Για κάποιες εκ των τραπεζών οι παραπάνω κανόνες θα καταστούν υποχρεωτικοί.
Με αυτόν τον τρόπο οι πρώτοι που θα κληθούν να πληρώσουν σε ενδεχόμενη κατάρρευση ενός τραπεζικού ιδρύματος θα είναι οι κάτοχοι ομολόγων, πρώτα των μη εξασφαλισμένων (subordinated debt) και ως εκ τούτου θα υπάρχει προστασία των καταθετών αλλά και των φορολογουμένων, καθώς το εκάστοτε δημόσιο δεν θα αναγκαστεί εξ αρχής να διασώσει μία τράπεζα.
www.bankingnews.gr
Παράλληλα στην ανακοίνωση τονίζεται ότι για τις μεγάλες τράπεζες της ζώνης του ευρώ θα επιβληθούν περισσότερο φιλόδοξοι στόχοι για την κεφαλαιακή τους επάρκεια, με αποτέλεσμα να πρέπει να αυξήσουν περαιτέρω τα «μαξιλάρια ρευστότητας».
Το παραπάνω ποσό για το οποίο κάνει λόγο το SRB, με δεδομένο ότι αφορά 76 τράπεζες εκ των 142 ιδρυμάτων που βρίσκονται υπό τον έλεγχό του, μάλλον επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις ειδικών του τραπεζικού κλάδου ότι το συνολικό έλλειμμα θα κυμανθεί μεταξύ 186 - 276 δισ. ευρώ.
Στις τράπεζες, όμως, αυτές θα δοθεί το περιθώριο τεσσάρων ετών προκειμένου να επιτύχουν τους εν λόγω στόχους, οι οποίοι, πάντως, δεν δημοσιοποιήθηκαν.
Αν και το SRB δεν το διευκρινίζει όλα υποδεικνύουν ότι ο χρόνος των τεσσάρων ετών για την κάλυψη των κεφαλαιακών αναγκών θα δοθεί στις μεγάλες, συστημικές τράπεζες της Ευρωζώνης, οι οποίες υπολογίζονται σε 35 έως και 40.
Πιθανώς αυτές οι τράπεζες να κληθούν να πληρώσουν μεγαλύτερα επιτόκια για το χρέος τους.
Επιπρόσθετα το SRB διευκρινίζει ότι το χρέος που εκδίδουν οι τράπεζες και δεν βασίζεται το δίκαιο κάποιας χώρας-κράτους της ΕΕ δεν πρόκειται να καταμετρηθεί στο «κεφαλαιακό μαξιλάρι».
Η κίνηση αυτή πραγματοποιείται καθώς αρκετές τράπεζες έχουν στην κατοχή τους χρέος το οποίο υπόκεινται στο βρετανικό δίκαιο και όπως είναι φυσικό μετά την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ, το εν λόγω δίκαιο δεν θα θεωρείται ως δίκαιο που ισχύει στην Ένωση.
Στην ανακοίνωση τονίζεται επίσης ότι το SRB στις αρχές Ιανουαρίου 2018, θα φροντίσει να έρθει σε επαφή με όλες τις τράπεζες που βρίσκονται υπό την επίβλεψή του, προκειμένου να ξεκινήσουν να επιβεβαιώσει κάποια στοιχεία που τις αφορούν.
Κατόπιν και βάσει του χρονοδιαγράμματος, περί τον Μάρτιο του 2018, τα τραπεζικά ιδρύματα θα λάβουν ειδοποιήσεις για τους στόχους τους οποίους έχουν τεθεί από το SRB και τους οποίους θα πρέπει να επιτύχουν.
Ταυτόχρονα ο Timo Loyttyniemi, αντιπρόεδρος του SRB διευκρίνισε σε δηλώσεις του ότι αρκετά πιστωτικά ιδρύματα δεν γνωρίζουν τις αλλαγές που θα γίνουν και ως εκ τούτου κάλεσε και τις τοπικές ελεγκτικές αρχές να φροντίσουν να υπάρξει η αντίστοιχη ενημέρωση.
Επιπρόσθετα υπάρχει σαφής βελτίωση του τρόπου με τον οποίο οι τράπεζες «μετρούν» τα επίπεδα ρίσκου, αν και αυτό δεν ισχύσει σε όλες τις περιπτώσεις.
Εν γένει στην έκθεση του SRB υπογραμμίζεται ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές στη προσέγγιση των διοικήσεων των τραπεζών, γεγονός το οποίο μπορεί να περιπλέξει ελαφρώς την καταγραφή τυχόν κεφλαιακών ελλείψεων που υπάρχουν.
Προστασία των φορολογουμένων
Στόχος των νέων κεφαλαιακών ορίων που θέτει το SRB δεν είναι άλλος από την προστασία των φορολογουμένων σε ενδεχόμενη νέα τραπεζική κρίση.
Στις τράπεζες της Ευρωζώνης έχει ζητηθεί να προχωρήσουν σε έκδοση χρέους το οποίο θα μπορεί να «διαγραφεί» και ως εκ τούτου να καλύψει τις ζημίες σε περίπτωση που αυτές αντιμετωπίσουν προβλήματα.
Για κάποιες εκ των τραπεζών οι παραπάνω κανόνες θα καταστούν υποχρεωτικοί.
Με αυτόν τον τρόπο οι πρώτοι που θα κληθούν να πληρώσουν σε ενδεχόμενη κατάρρευση ενός τραπεζικού ιδρύματος θα είναι οι κάτοχοι ομολόγων, πρώτα των μη εξασφαλισμένων (subordinated debt) και ως εκ τούτου θα υπάρχει προστασία των καταθετών αλλά και των φορολογουμένων, καθώς το εκάστοτε δημόσιο δεν θα αναγκαστεί εξ αρχής να διασώσει μία τράπεζα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών