Τα αρνητικά επιτόκια αλλά και η υψηλή μόχλευση παράγοντες που «κρατούν πίσω» τις μετοχές των ευρωπαϊκών τραπεζών
Η ευρωπαϊκή οικονομία μπορεί να ανακάμπτει και οι αγορές της Γηραιάς Ηπείρου να σημείωσαν σημαντικά κέρδη το 2017.
Όμως ένας κλάδος ο οποίος αν και κινήθηκε ανοδικά, δεν πέτυχε εντυπωσιακές αποδόσεις είναι οι ευρωπαϊκές τράπεζες.
Είχαν ένα καλό 2017 αλλά σε καμία περίπτωση τόσο καλό όσο αυτό που είχαν οι αμερικανικοί χρηματοοικονομικοί όμιλοι.
Σε άρθρο της Wall Street Journal εξηγούνται οι βασικοί λόγοι για τους οποίους οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεν αναμένεται να έχουν ένα εντυπωσιακό 2018 από πλευράς μετοχικών αποδόσεων.
Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι τα αρνητικά επιτόκια, τα οποία ισχύουν τόσο στην ευρωζώνη όσο και στην Ελβετία, κάτι το οποίο πλήττει τα έσοδα από τόκους.
Όταν τα επιτόκια αποκτήσουν θετικό πρόσημο, σαφώς τα έσοδά τους θα ενισχυθούν, αλλά και αυτό θα συμβεί με διαφορετικό ρυθμό.
Πρώτες που θα ωφεληθούν οι τράπεζες που έχουν ποικιλία στην επιτοκιακή τους πολιτική, όπως για παράδειγμα η ισπανική Santander ή η ιταλική Unicredit.
Αντίθετα πιο ήπια θα είναι η αύξηση των εσόδων για τράπεζες με σταθερά επιτόκια δανεισμού, όπως η γερμανική Deutsche Bank.
Βέβαια οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν φροντίσει να βελτιώσουν την κερδοφορία τους, όπως η μείωση του κόστους λειτουργίας και η αύξηση των προμηθειών για συγκεκριμένες δραστηριότητες.
Βελτιώνουν, επίσης, τα έσοδα από τόκους καθώς έχουν αυξήσει την παροχή δανείων.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΚΤ η παροχή δανείων θα ενισχυθεί το 2018, ενώ η UBS εκτιμά ότι η αύξησή της θα φθάσει στο 4% το 2019, δηλαδή στο καλύτερο επίπεδο μεταξύ των ανεπτυγμένων αγορών.
Την ίδια ώρα η JPMorgan εκτιμά ότι το μέσο προ φόρων περιθώριο κέρδους των ευρωπαϊκών τραπεζών θα φθάσει το 2019 στα επίπεδα που βρίσκονταν το 2006.
Αυτό είναι κάτι θετικό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται καλύτερες μετοχικές αποδόσεις.
Η JPMorgan, επίσης, έχει προβλέψει ότι η μέση απόδοση ιδίων κεφαλαίων (ROE) των ευρωπαϊκών τραπεζών θα κυμανθεί μεταξύ 8% και 9% το 2019, δηλαδή θα είναι το 50% αυτής που είχε επιτευχθεί το 2006 και είχε φθάσει στο 20%.
Για ποιο λόγο θα συμβεί αυτό;
Για το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν μεγαλύτερη μόχλευση.
Ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας Tier 1, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, έχει φθάσει στο 9% το 2016 από λιγότερο από 6% που ήταν το 2008.
Αντίθετα για τις αμερικανικές τράπεζες έχει παραμείνει στάσιμος στο ίδιο διάστημα.
Η μόνη περίπτωση, σημειώνει η WSJ, οι ευρωπαϊκές τράπεζες να απολαύσουν ένα ράλι το 2018 είναι οι επενδυτές να «χαμηλώσουν» τις προσδοκίες τους και να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην «υγεία» των τραπεζικών ισολογισμών.
Πάντως κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί και μάλλον οι επενδυτές δεν πρόκειται να είναι τόσο γενναιόδωροι, καταλήγει το άρθρο.
www.bankingnews.gr
Όμως ένας κλάδος ο οποίος αν και κινήθηκε ανοδικά, δεν πέτυχε εντυπωσιακές αποδόσεις είναι οι ευρωπαϊκές τράπεζες.
Είχαν ένα καλό 2017 αλλά σε καμία περίπτωση τόσο καλό όσο αυτό που είχαν οι αμερικανικοί χρηματοοικονομικοί όμιλοι.
Σε άρθρο της Wall Street Journal εξηγούνται οι βασικοί λόγοι για τους οποίους οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεν αναμένεται να έχουν ένα εντυπωσιακό 2018 από πλευράς μετοχικών αποδόσεων.
Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι τα αρνητικά επιτόκια, τα οποία ισχύουν τόσο στην ευρωζώνη όσο και στην Ελβετία, κάτι το οποίο πλήττει τα έσοδα από τόκους.
Όταν τα επιτόκια αποκτήσουν θετικό πρόσημο, σαφώς τα έσοδά τους θα ενισχυθούν, αλλά και αυτό θα συμβεί με διαφορετικό ρυθμό.
Πρώτες που θα ωφεληθούν οι τράπεζες που έχουν ποικιλία στην επιτοκιακή τους πολιτική, όπως για παράδειγμα η ισπανική Santander ή η ιταλική Unicredit.
Αντίθετα πιο ήπια θα είναι η αύξηση των εσόδων για τράπεζες με σταθερά επιτόκια δανεισμού, όπως η γερμανική Deutsche Bank.
Βέβαια οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν φροντίσει να βελτιώσουν την κερδοφορία τους, όπως η μείωση του κόστους λειτουργίας και η αύξηση των προμηθειών για συγκεκριμένες δραστηριότητες.
Βελτιώνουν, επίσης, τα έσοδα από τόκους καθώς έχουν αυξήσει την παροχή δανείων.
Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΚΤ η παροχή δανείων θα ενισχυθεί το 2018, ενώ η UBS εκτιμά ότι η αύξησή της θα φθάσει στο 4% το 2019, δηλαδή στο καλύτερο επίπεδο μεταξύ των ανεπτυγμένων αγορών.
Την ίδια ώρα η JPMorgan εκτιμά ότι το μέσο προ φόρων περιθώριο κέρδους των ευρωπαϊκών τραπεζών θα φθάσει το 2019 στα επίπεδα που βρίσκονταν το 2006.
Αυτό είναι κάτι θετικό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν εγγυάται καλύτερες μετοχικές αποδόσεις.
Η JPMorgan, επίσης, έχει προβλέψει ότι η μέση απόδοση ιδίων κεφαλαίων (ROE) των ευρωπαϊκών τραπεζών θα κυμανθεί μεταξύ 8% και 9% το 2019, δηλαδή θα είναι το 50% αυτής που είχε επιτευχθεί το 2006 και είχε φθάσει στο 20%.
Για ποιο λόγο θα συμβεί αυτό;
Για το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν μεγαλύτερη μόχλευση.
Ο δείκτης κεφαλαιακής επάρκειας Tier 1, σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, έχει φθάσει στο 9% το 2016 από λιγότερο από 6% που ήταν το 2008.
Αντίθετα για τις αμερικανικές τράπεζες έχει παραμείνει στάσιμος στο ίδιο διάστημα.
Η μόνη περίπτωση, σημειώνει η WSJ, οι ευρωπαϊκές τράπεζες να απολαύσουν ένα ράλι το 2018 είναι οι επενδυτές να «χαμηλώσουν» τις προσδοκίες τους και να δείξουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην «υγεία» των τραπεζικών ισολογισμών.
Πάντως κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί και μάλλον οι επενδυτές δεν πρόκειται να είναι τόσο γενναιόδωροι, καταλήγει το άρθρο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών