Το μοναδικό προηγούμενο στην κλίμακα της διεύρυνσης του ισοζυγίου των κεντρικών τραπεζών του παρελθόντος ήταν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου
Πόσο δύσκολο είναι για τις κεντρικές τράπεζες να εξομαλύνουν την νομισματική πολιτική στην πράξη και ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτών των πολιτικών για τους επενδυτές, αν υποτεθεί ότι διατηρείται η δέσμευση των κεντρικών τραπεζών για μείωση του ισολογισμού;
Η απάντηση, σύμφωνα με το νέο ιστολόγιο Grizzle.com του Chris Wood, είναι δυσοίωνη.
Πρόκειται για αχαρτογράφητα νερά...
Το μοναδικό προηγούμενο στην κλίμακα της διεύρυνσης του ισοζυγίου των κεντρικών τραπεζών του παρελθόντος ήταν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, όπου το δημόσιο χρέος και τα κρατικά εγγυημένα περιουσιακά στοιχεία αντιπροσώπευαν πλέον τουλάχιστον το μεγαλύτερο μερίδιο των ισολογισμών των κεντρικών τραπεζών.
Σαφώς, εξηγεί ο Wood, ο σκοπός αυτής της επέκτασης του ισοζυγίου των κεντρικών τραπεζών στη δεκαετία του 1940 ήταν να βοηθήσει τις φορολογικές αρχές στη χρηματοδότηση ενός πολέμου.
Αυτό που προκαλεί ερωτήματα είναι ποιον πόλεμο χρηματοδοτούν οι αρχές αυτή τη φορά;
Η απάντηση είναι απλή - ένας πόλεμος ενάντια στην πραγματικότητα!
Ο πραγματικός στόχος, όσον αφορά τον Wood, είναι να σταματήσει η ρευστοποίηση του χρέους και έτσι να εμποδίσει τους πιστωτικούς κινδύνους, είτε πρόκειται για τους τραπεζίτες είτε για τους ιδιοκτήτες ομολόγων, να χάσουν χρήματα.
Όπως σημειώνει ο Wood, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις παγκόσμιες χρηματιστηριακές αγορές και οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων γενικά, το 2018 είναι ότι οι κεντρικές τράπεζες του G7 (με επικεφαλής την Federal Reserve) προσπαθούν τελικά να ομαλοποιήσουν τη νομισματική πολιτική εννέα χρόνια μετά την έναρξη της περιόδου της ποσοτικής χαλάρωσης τον Δεκέμβριο του 2008, στη μέση της αποκαλούμενης "παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης".
Αυτό εγείρει το κρίσιμο ζήτημα της αξιοπιστίας της κεντρικής τράπεζας.
Για τον κίνδυνο που δημιουργεί η προσπάθεια εξομάλυνσης της Fed είναι ότι μια χρηματιστηριακή αγορά μπορεί να αναγκαστεί να αντιστρέψει την πορεία της.
Και με μια τέτοια αντιστροφή υπάρχει πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος απώλειας της αξιοπιστίας της κεντρικής τράπεζας.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αγορές ενδέχεται να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι οι κεντρικές τράπεζες δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποχωρήσουν από τη λεγόμενη ανορθόδοξη νομισματική πολιτική, καταλήγει ο Wood.
www.bankingnews.gr
Η απάντηση, σύμφωνα με το νέο ιστολόγιο Grizzle.com του Chris Wood, είναι δυσοίωνη.
Πρόκειται για αχαρτογράφητα νερά...
Το μοναδικό προηγούμενο στην κλίμακα της διεύρυνσης του ισοζυγίου των κεντρικών τραπεζών του παρελθόντος ήταν κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, όπου το δημόσιο χρέος και τα κρατικά εγγυημένα περιουσιακά στοιχεία αντιπροσώπευαν πλέον τουλάχιστον το μεγαλύτερο μερίδιο των ισολογισμών των κεντρικών τραπεζών.
Σαφώς, εξηγεί ο Wood, ο σκοπός αυτής της επέκτασης του ισοζυγίου των κεντρικών τραπεζών στη δεκαετία του 1940 ήταν να βοηθήσει τις φορολογικές αρχές στη χρηματοδότηση ενός πολέμου.
Αυτό που προκαλεί ερωτήματα είναι ποιον πόλεμο χρηματοδοτούν οι αρχές αυτή τη φορά;
Η απάντηση είναι απλή - ένας πόλεμος ενάντια στην πραγματικότητα!
Ο πραγματικός στόχος, όσον αφορά τον Wood, είναι να σταματήσει η ρευστοποίηση του χρέους και έτσι να εμποδίσει τους πιστωτικούς κινδύνους, είτε πρόκειται για τους τραπεζίτες είτε για τους ιδιοκτήτες ομολόγων, να χάσουν χρήματα.
Όπως σημειώνει ο Wood, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τις παγκόσμιες χρηματιστηριακές αγορές και οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων γενικά, το 2018 είναι ότι οι κεντρικές τράπεζες του G7 (με επικεφαλής την Federal Reserve) προσπαθούν τελικά να ομαλοποιήσουν τη νομισματική πολιτική εννέα χρόνια μετά την έναρξη της περιόδου της ποσοτικής χαλάρωσης τον Δεκέμβριο του 2008, στη μέση της αποκαλούμενης "παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης".
Αυτό εγείρει το κρίσιμο ζήτημα της αξιοπιστίας της κεντρικής τράπεζας.
Για τον κίνδυνο που δημιουργεί η προσπάθεια εξομάλυνσης της Fed είναι ότι μια χρηματιστηριακή αγορά μπορεί να αναγκαστεί να αντιστρέψει την πορεία της.
Και με μια τέτοια αντιστροφή υπάρχει πολύ μεγαλύτερος κίνδυνος απώλειας της αξιοπιστίας της κεντρικής τράπεζας.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι αγορές ενδέχεται να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι οι κεντρικές τράπεζες δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποχωρήσουν από τη λεγόμενη ανορθόδοξη νομισματική πολιτική, καταλήγει ο Wood.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών